تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1866316828
گزيده سرمقاله روزنامههاي صبح
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: روزنامههاي صبح امروز ايران در سرمقاله هاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداختهاند كه برخي از آنها در زير ميآيد. ابتكار «امير دل ها» عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي ابتكار است كه در آن مي‌خوانيد؛ امير سپهبد علي صياد شيرازي در سال 1323 در کبود گنبد مشهد در خانواده اي مذهبي به دنيا آمد. پدرش که از عشاير فارس بود، به استخدام ژاندارمري در آمد و سپس به ارتش منتقل شد. او از جاذبه اي خاص برخودار بود، از اين رو علي تحت تاثير پدر از کودکي به ارتش علاقه مند شد. او به همراه پدر و خانواده، مانند ديگر خانواده هاي نظاميان، از شهري به شهري مهاجرت مي کرد. شهرهاي مشهد، گرگان، شاهرود، آمل، گنبد و سرانجام گرگان، محل پرورش وي شدند. او سال ششم متوسطه را در تهران گذراند و در سال 1342 موفق به اخذ ديپلم گرديد. او در سال 1343 در کنکور دانشکده افسري شرکت کرد و پذيرفته شد. علي از بدو ورود به دانشکده به جديت در درس و پاي بندي به مذهب شهرت يافت و سرانجام در مهر ماه 1346 در رسته توپخانه، دانش آموخته شد و با درجه ستوان دومي وارد ارتش گرديد. او پس از طي دوره آموزشي در شيراز و اصفهان به لشکر تبريز و سپس لشکر زرهي کرمانشاه منتقل شد. او در سال 1350 براي گذراندن دوره آموزش زبان انگليسي به تهران آمد و پس از پايان کلاس و جديت در تحصيل، سرانجام، خود از استادان زبان انگليسي شد. ستوان يک علي صياد شيرازي تصميم گرفت با دختر عمويش، خانم عفت شجاع، ازدواج کند اما به دليل اينکه محمود، عموي علي، از مخالفان شاه بود، ساواک با اين ازدواج موافقت نکرد، اما سرانجام در اثر اصرار علي، ارتش با اين وصلت مبارک، موافقت کرد. علي در سال 1352 به دليل لياقت ها و دقت هايش در کار، براي تکميل تخصص هاي توپخانه از طرف ارتش به آمريکا اعزام شد تا دوره هواسنجي بالستيک را بگذراند. او اين دوره آموزشي را در شهر فورت سيل از ايالت اوکلاهما، در منطقه اي نظامي، با موفقيت طي کرد. در اين دوره فشرده ستوان همچون مبلغي مذهبي، به دعوت نمودن آمريکاييان به اسلام مي پرداخت و در مجالس بحث و مناظره آنان شرکت مي کرد. او در بين آشنايان جديدش به مرد مذهبي مشهور شد. او پس از گذراندن دوره، با تخصصي جديد و روحيه اي با نشاط به ايران مراجعت کرد.ارتش براي استفاده از دانش نظامي ستوان، او را در سال 1353 به اصفهان -مرکز توپخانه -منتقل کرد. علي در اصفهان با يافتن دوستان جديد، مطالعات مذهبي خود را پي گرفت و شخصيت سياسي خويش را در اين دوره قوام بخشيد. او در نامه اي که براي سرگرد محمد مهدي کتيبه، يکي از افسران مذهبي، ارسال کرد اين جمله را نوشت: "در مورد برنامه هاي مذهبي بحمدالله پيش مي رويم مخصوصا در آن قسمت که مي دانيد." اين جمله حساسيت ضد اطلاعات را برانگيخت و از آن پس وي تحت مراقبت قرار گرفت. آنها پس از تحقيق و مراقبت متوالي، او را "متعصب مذهبي" معرفي کردند و مراقبت از وي را شدت بخشيدند. جالب اين است که هر کس از افسران را به مراقبت وي مي گماردند يا تحت تاثير روحيه او قرار مي گرفت و گزارش مثبت براي او رد مي کرد يا صياد را از مراقبت و ماموريت خود خبر مي داد و يا از اول با چنين ماموريتي مخالفت مي کرد. سروان صياد، همزمان با اوج گيري مبارزات ملت مسلمان ايران به رهبري امام خميني(ره)، تقيه را کنار گذاشت و در ارتش علنا به دفاع از علماي اسلام و حکومت اسلامي پرداخت و سرانجام به دليل اينکه در بين افسران، تبليغات ضد رژيم مي کرد، ضد اطلاعات از قرار دادن جنگ افزار در اختيار وي ممانعت کرد و اعلام نمود که از واگذاري مشاغل حساس به او خودداري شود. سرانجام سروان در 19 بهمن دستگير و زنداني شد اما ديري نپاييد که انقلاب به پيروزي رسيد و او هم مانند همه مردم ايران آزاد شد.دوره دوم زندگي سرهنگ صياد بعد از پيروزي انقلاب اسلامي آغاز مي شود; او پس از پيروزي انقلاب اسلامي با رحيم صفوي و حجت الاسلام سالک آشنا مي شود و با يکديگر پيمان مي بندند که از پادگان هاي اصفهان حفاطت نمايند. اختلاف سروان با فرماندهان ارتش موجب آشنايي وي با حضرت آيت الله خامنه اي مي گردد و از اينجا سرنوشت صياد به کلي تغيير پيدا کرد. پس از حوادث کردستان، صياد با درجه سرگردي به همراه سردار صفوي به غرب اعزام مي گردد و با هماهنگي ارتش و سپاه، سنندج را آزاد مي کنند. لياقت هاي سرگرد در کردستان موجب مي گردد تا با درجه سرهنگي به فرماندهي عمليات غرب منصوب شود. اختلافات سرهنگ با بني صدر، اولين رئيس جمهوري اسلامي، موجب برکناري وي و خلع دو درجه مي گردد. اما ديري نپاييد که بني صدر سقوط کرد و شهيد رجايي به رياست جمهوري رسيد و سروان مجددا با دو درجه به غرب کشور اعزام مي شود.در هفتم مهرماه 1360 به خاطر رشادت ها و لياقت هايش توسط رهبر کبير انقلاب، حضرت امام خميني (ره)، به فرماندهي نيروي زميني منصوب شد. او با هماهنگي با سپاه قهرمان پاسداران انقلاب اسلامي، در عمليات طريق القدس، فتح المبين، بيت المقدس، رمضان، مسلم بن عقيل، مطلع الفجر، محرم، والفجر 1، 2، 3، 4، 8، 9، عمليات خيبر و بدر و قادر، شرکت نمود و پيروزي هاي بزرگي را براي ايران اسلامي به ارمغان آورد که بي شک در تاريخ امت اسلامي به عظمت خواهد ماند. سرهنگ در مرداد سال 1365 از فرماندهي نيروي زميني استعفا داد و با پيشنهاد حضرت آيت الله خامنه اي و تصويب رهبر انقلاب به سمت نمايندگي امام در شوراي عالي دفاع منصوب شد. در سال 66 به درجه سرتيپي نايل آمد. سرتيپ صياد شيرازي در سال 67 در عمليات مرصاد که مرزهاي غرب ايران مورد هجوم منافقين قرار گرفته بود شرکت نمود و با روحيه اي بسيجي، ضربات محکمي را بر پيکر مزدوران منافق وارد کرد. سرانجام صياد شيرازي در مقام جانشيني رياست ستاد کل به خدمت مشغول شد. تيمسار سرتيپ صياد شيرازي در 16 فروردين 1378 همزمان با عيد خجسته غدير با حکم مقام معظم فرماندهي کل قوا به درجه سرلشکري نايل آمد. فرزند برومند شهيد صياد شيرازي در مورد نحوه شهادت پدر بزرگوارش مي گويد; بيست و يکم فروردين ماه بود. نسيم ملايم بهاري، برگ هاي درختان را نوازش مي کرد. پدر مطابق هميشه ساعت 30:6 آماده رفتن شد. من و برادر کوچکترم محمد همراه ايشان به مدرسه مي رفتيم. پدر کنار ماشين در خيابان ايستاد. ناگهان مردي با لباس کارگران شهرداري جلو آمد و نامه اي به پدرم داد، او هيچگاه راننده و محافظ نداشت. پدر نامه را باز کرد. در همين لحظه آن شخص اسلحه اش را بيرون آورد و چهار گلوله به سر پدرم شليک نمود. با ناباوري به صحنه نگاه کردم. نمي دانستم چه کار کنم، باورم نمي شد. در خيابان هيچ کس نبود که مرا درک کند، به سمت منزل همسايگان دويدم و با يکديگر او را به بيمارستان فرهنگيان رسانديم. اما ديگر دير شده و او به آسمان پر کشيده بود. با نگاهي به قامت غرق در خون او خاطره سال ها جهاد و دلاوري اش در ذهنم مرور شد. پدر قهرمانم آرام گرفته بود، صداي بال ملائک در گوش جانم پيچيد و عطري بهشتي در فضا طنين افکند. آفتاب يزد «مناظره‌هاي غيرحضوري و سَر بي كلاه ملت!» عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي آفتاب يزد است كه در آن مي‌خوانيد؛همانگونه كه حدس زده مي شد با نزديكي زمــان انــتــخـابات رياست جمهوري، بر حجم اظــهــارنــظـرهـا در خصوص عـملـكرد دولت فعلي افزوده شـده است. برخي طرفداران دولــــت، از هـــر امــكـــانــي بهره مي‌برند تا به خيال خود، دولـت نهـم را بي‌نظيرترين كابينه در طول تاريخ معرفي كنند و در آن سر ماجرا،عده‌اي نيز به دنبال اثبات اين موضوع هستند كه »مسئله سازي‌هاي دولت نهم« در طول تاريخ كشور بـي‌نـظـيـر بـوده اسـت. گـروه دوم، بــراي ايــن »مـسـئلـــه‌ســـازي‌هــا« نيـز ريشه‌هاي متعددي شناسايي و معرفي مي‌كنند كه در رأس آنها، محدود شدن »دايره مشاوره« در دولت نهم است. اين سخن آنـگـاه كه از زبان اصلاح‌طلبان مطرح مي‌شوداز گـزندگي بيشتري برخوردار است اما اظهار نظر اصولگرايان هم كه ظاهري »غيرگزنده« دارد از نـظـر نـتـيـجــه، تـفــاوت زيـادي بـا اظـهــارات رقباي اصلاح‌طلب آنها ندارد. البته اصولگرايان تاكنون ترجيح داده‌اند در يك تقسيم وظيفه - نوشته يا نانوشته - سخن خود را در چند »پاره« به اطلاع مـردم بــرسانـنـد. ظـاهـراً هـدف از »چندپاره« كردن ايـن اظـهـار نـظـر آن است كه از يكسو جايگاه اصولگرايان در جامعه، بيش از آنچه كه تاكنون تضعيف شده است تضعيف نگردد و از سـوي ديگـر، در روز مبـادا بتوانند براي كاهش مسئـوليت خود، به اظهارنظرهاي كنوني استناد كنند. براساس اين تقسيم وظيفه، چند اصولگراي سـرشنــاس، وظيفـه تــاكيـد بـر »عـدم وجـود استراتژي در دولت نهم« را به عهده مي‌گيرند و ديگري، در لابه‌لاي گزارش از يك ديـدار، اعـلام مي‌كند كه »احمدي‌نژاد به جاي تشكيل كابينه70 ميليوني، همه همكاران خود رااز ميان كساني انتخـاب كـرده كـه در سه مسئوليت قبلي، با او همكاري داشته‌اند«. عليرغم اظهارنظرهاي شفاف كه به آنها اشاره شد، كسب اخباري در خصوص عدم رأي‌آوري اكثر كانديداهاي محتمل اصولگرايان، سران آن جناح را به يك تصميم‌گيري - دلخواه يا ناخواسته - واداشته است. براساس اين تصميم، اصولگرايان بايستي از كسي حمايت كنند كه بيش از ديگران به امكانات مالي و تبليغاتي كشور دسترسي دارد. هميـن تـدبيـر، مـوجـب گـرديده است تا اصولگرايان، ناگهان به انتقادات خود از دولت خاتمه بدهند. البته آنها به مردم نمي‌گويند »در برابر ضايعات ناشي از روش هاي مديريتي دولت نهم، از جمله پيامد فقدان استراتژي يا محدود سازي حوزه مشاوره و كارشناسي، چه كسي مسئول است ودر صورت تداوم اين وضعيت در دولت دهم، چه كسي بايد با آن مقابله كند؟« اين سوال از آن جهت اهميت دارد كـه هـنـوز، خـبرهايي از زبان اصـولگرايان به رسانه‌ها درز مي‌كند كه نشان مي‌دهد روش دولت در تـصـمـيـم‌گـيــري‌هــا تـغييـري نكـرده اسـت. به عنوان نمونه، رئيس اصولگراي كميسيون انرژي مجلس دو روز قبل اعلام كرده است: »هم‌اكنون قراردادهاي ميليارد دلاري - در صنعت نفت و گاز - بسته مي‌شود و منابع ملي كشور مثل گاز و نفت به فروش مي‌رسد، اما مجلس كمترين اطلاعي پيدا نمي‌كند«[ايسنا، 21/1/88] رئـيـس كـمـيـسيون اقتصادي مجلس هم با احتياط - و لابد با رعايت توصيه‌هاي باهنر براي جلوگيري از بهره‌برداري اصلاح طلبان - اعلام كرده كه نحوه تشكيل جلسات شوراي پول و اعتبار توسط دولت، مطابق قانون نيست [ايسنا، 22/1/88] همين دو اظهارنظر نشان مي‌دهد كه هم برخي درآمدزايي‌ها در دايره بــسـته دولت انجام مـي‌شـود و هم بـرخـي هــزيــنــه‌سـازي‌ها از چشم نظارتي غيردولتي‌ها - حتي مجلس - دور مي‌باشد ولذا مشخص نيست كـه بـرخـي مـدعـيـان اصـولـگـرايـي، با سـكـوت حـمـايت‌گونه فعلي، چگونه در آينده پـاسخگوي اتفاقاتي خواهند بود كه به فرض سپردن دولت دهم به احمدي‌نژاد، در عرصه‌هاي اقـتصادي و مديريتي كشور به وجود خواهد آمد!؟ در هـمـيـن حـال، اصـلاح‌طلـبان با اعتماد به نفس بيشتر و بدون آنكه تنها با هدف پيروزي، برخي اختلاف‌نظرهاي موجود در طيف گسترده طرفداران اصلاحات را مخفي نگه‌دارند بر نكاتي تاكيد مي‌كنند كه نشانه نگراني مشترك آنها در خصوص مديريت كشور در 5/3 سال گذشته است. آنها نشانه‌هاي زيادي نيز در اختيار دارند تا به مردم ثابت كـننـد »ايــن نـگــرانــي‌هــا، تـنـهــا مـخـتــص اصــلاح‌طلــبـاننـيـست؛ اگر چه منافع جناحي، مـوجـب سـكـوت مـوقـت اصـولـگـرايان براي مخفي نگه‌داشتن موضوعات نگراني‌ساز، شده است«. اما آيا بمباران تبليغاتي رسانه‌هاي عمومي و تريبون‌هاي حكومتي در حمايت از احمدي‌نژاد و ترويج اقدامات او، مجالي باقي مي‌گذارد تا مردم بـتـوانند انعكاس محدود اين نگراني‌ها در چند روزنامه را مورد ارزيابي دقيق قرار دهند و تصميم بهينه را براي راي خود در روز 22 خرداد 88 بگيرند؟ نگارنده يقين دارد كه عملكرد دولت، بسياري از مردم را نسبت به لزوم تغيير در عرصه مديريتي كشور قانع كرده است. اما محدوديت‌هاي رسانه‌اي براي اصلاح طلبان، گروه‌هايي از اقشار گوناگون جامعه را نسبت به وجود يك ملجأ براي بهبود شرايط مديريتي كشور مردد ساخته است. اين وضعيت، به تعبير مهندس موسوي قهر اقشار ضعيف و مرفه جامعه از صندوق‌هاي راي را به دنبال خواهد داشت. امروز در ميان سياستمداران مدعي اصولگرايي كساني هستند كه براي حفظ حاكميت نسبي جناح خود ناگهان تمامي انتقادهاي مستدل از دولت نهم را به كناري نهاده‌اند. از اين افراد توقعي نيست. زيرا قاعدتاً آنها مشاركت حداقلي مردم را به مشاركت حداكثري كه نتيجه آن، جابه‌جايي قدرت از جناح اصولگرا به جناح اصلاح طلب باشد ترجيح مي‌دهند. اما كساني كه به آينده كشور مي‌انديشند و رفعت جايگاه ايران در عرصه جهاني را به حفظ جايگاه جناح خود در عرصه حكومتي ترجيح مي‌دهند بايستي شرايطي فراهم كنند كه »سر مردم« بيش از اين بي‌كلاه نماند. آنها مي‌توانند از هم‌اكنون به برگزاري مناظره‌هاي گسترده ميان حاميان و منتقدان دولت تن دهند. حاميان دولت اگر به بعضي ادعاهاي خود در خصوص افزايش محبوبيت دكتر احمدي‌نژاد ايمان دارند بايد در اين زمينه پيشقدم شوند. آنها بايد بدانند پافشاري بر تبليغات يكطرفه به نفع دولت، نشانه‌اي است كه اطمينان زود هنگام اين گروه به شكست در انتخابات- در صورت توزيع عادلانه امكانات تبليغي- را ثابت مي‌كند. البته حتي اگر دولتي‌ها از نفوذ خود براي برگزاري مناظره‌هاي حضوري استفاده نكنند مناظره‌هاي يكطرفه يعني انعكاس محدود اظهارنظر كانديداهاي منتقد دولت و پاسخگويي غيرعادلانه دولتي‌ها از طريق تريبون‌هاي عمومي، تا حدودي تكليف مردم را روشن ساخت؛ اگرچه شايد تعداد كساني كه به خاطر عدم اطمينان از وجود »كانديدا و برنامه تغييرساز« تا پايان راي‌گيري بر ترديد خود براي شركت در انتخابات فائق نخواهند آمد روز به روز افزايش يابد! كيهان «توپ در زمين حريف» عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي كيهان به قلم حميد اميدي است كه در آن مي‌خوانيد؛تبريک نوروزي رئيس جمهور آمريکا، پاسخ قاطع، دقيق و مقتدرانه رهبري انقلاب به اوباما و شرکت ايران در اجلاس افغانستان که همه در ابتداي سال جديد اتفاق افتاد، وقايعي بود که بار ديگر بحث «رابطه آمريکا و ايران» را در محافل سياسي بر سر زبانها انداخت. اين روزها-19فروردين- سالروز قطع رابطه آمريکا با ايران است. چيزي قريب به 30سال پيش، در پي تسخير لانه جاسوسي آمريکا در تهران و ماجراي گروگانگيري، اين کشور يک جانبه روابط سياسي خود را با ايران قطع کرد و امام راحل(ره) در پيامي خطاب به ملت ايران پس از انتشار خبر قطع رابطه آمريکا مي فرمايند: «رابطه بين يک ملت بپاخاسته براي رهايي از چنگال چپاولگران بين المللي يا يک چپاولگر عالم خوار، هميشه به ضرر ملت مظلوم و به نفع چپاولگر است. ما اين قطع رابطه را به فال نيک مي گيريم چون که اين قطع رابطه دليلي بر قطع اميد آمريکا از ايران است... من کرارا گوشزد نموده ام که رابطه ما با امثال آمريکا، رابطه ملت مظلوم با جهانخواران است.» در روزگاري که بلوک بندي هاي سياسي از سوي قدرتهاي بزرگ، کشورها را به دو بخش بلوک شرق به سرکردگي شوروي سابق و بلوک غرب زير چتر آمريکا تقسيم کرده بود و نظام هاي سياسي براي ادامه حيات خود مجبور به پذيرش استيلاي يکي از دو قطب آمريکا و شوروي- سابق- بودند، پيروزي انقلاب اسلامي معادله قدرت را برهم زد و با گذشت سالهاي پس از انقلاب، بلوک سومي به عنوان بلوک کشورهاي مسلمان با محوريت خاورميانه و مرکزيت ايران اسلامي در عرصه مناسبات و روابط سياسي جهاني پديد آمد. ديري نپاييد که پيش بيني حضرت امام(ره) درباره فروپاشي کمونيسم و شوروي سابق تحقق يافت و بلوک شرق از هم پاشيد. آمريکا در جهان تک قطبي که حالا خود را همه کاره جهان مي دانست، شکل گيري بلوک کشورهاي مسلمان با ام القرايي ايران اسلامي را برنتابيد و به هر کاري که بتواند حاکميت اسلام و نظام جمهوري اسلامي را ساقط و دگرگون کند، دست زد. جنگ تحميلي، تحريک مخالفين و کمک به تحرکات تجزيه طلبانه و تروريستي، تحريم اقتصادي و بلوکه کردن ميلياردها دلار دارايي ملت ايران، تهاجم و ناتوي فرهنگي، جنگ نرم و... همه اقدامات خصمانه اي است که آمريکا براي به زانو درآوردن ايران اسلامي به کار گرفت اما نهايتاً طرفي از آن نبست. سياست هاي ستيزه جويانه آمريکا در طول دولت هاي گذشته اين کشور- خصوصا در زمان بوش پدر و پسر- علاوه بر آنکه امنيت جهاني را به مخاطره انداخت، هزينه هاي سنگيني به جامعه جهاني و خود آمريکا تحميل کرد. غير از بلوک کشورهاي اسلامي، ملل غيرمسلمان و آزاده در گوشه و اکناف جهان مثل آفريقا و آمريکاي لاتين به سمت نظامي چندجانبه در روابط بين المللي به حرکت درآمدند، اما کماکان رهبران کاخ سفيد از راه تهديد و تطميع به دنبال تحميل نظام تک قطبي و استعمار ملت هاي ديگر مشغولند. بايد پايان دوران رياست جمهوري بوش را به معناي شکست طرح يک جانبه گرايي آمريکا به حساب آورد، طرحي که دولت بوش را به منفورترين دولت در جهان تبديل کرد و باعث شد تا اوباما با شعار «تغيير» پيروز ميدان انتخابات رياست جمهوري اين کشور شود، اما آيا اين حرف از حد يک شعار تبليغاتي فراتر رفته است؟ آيا چيزي بيشتر از يک تغيير لحن و ادبيات ديده ايم؟ رهبر معظم انقلاب با اشاره به اين موضوع در سخنراني نوروزي خود مي فرمايند: «اگر واقعا چيزي جز بخش اندکي از ادبيات شما تغيير کرده است، نشان دهيد. آيا دشمني شما با ملت ايران پايان يافته؟ دارايي هاي ايران را آزاد کرده ايد؟ تحريم ها را برداشته ايد؟ از لجن پراکني و تبليغات سوء دست برداشته ايد؟ دفاع بي قيد و شرط از رژيم صهيونيستي را پايان داده ايد؟... تغيير نبايد لفاظي و با نيت ناسالم باشد و اگر مي خواهيد ضمن حفظ همان اهداف قبلي، فقط سياست ها و تاکتيک ها را عوض کنيد اين يک خدعه است نه تغيير و اگر تغيير واقعي مورد نظر شماست بايد در عمل مشاهده شود.» آمريکا با پذيرش اين واقعيت که ايران امروز يک قدرت بزرگ منطقه اي به شمار مي آيد و نقش تعيين کننده اي در تحولات خاورميانه و عرصه بين الملل ايفا مي کند، و هم چنين قبول شکست سياست انزواي ايران، سعي در تغيير گفتار - و نه رفتار - در قبال جمهوري اسلامي دارد.نکته درخور توجه اين که ما به برقراري رابطه با آمريکا نيازي نداريم بلکه اين آمريکاست که براي پرهيز از دشمني ايران با آن کشور و سست شدن جاي پايش در خاورميانه و هم چنين نجات از باتلاق خودساخته در عراق و افغانستان نيازمند رابطه با ماست. اوباما سعي دارد با لحني ملايم و حذف مثلا پيش شرط مذاکرات- که به زعم خودش يک امتيازدهي به حساب مي آيد- و پيام تبريک نوروزي- که با تکرار اتهامات ناروا و مسخره همراه بود- توپ را در زمين ايران بيندازد و با ژستي آشتي جويانه وانمود کند که وي پيشنهاد مذاکره و برقراري رابطه را داده و اکنون اين ايران است که بايد در اين باره تصميم بگيرد.اما حضرت آيت الله خامنه اي با سخناني مدبرانه و مقتدرانه با اين رويکرد که بايد تغيير در عمل مشاهده شود- به قول فاکس نيوز- شاخه زيتون اوباما را رد کرد و توپ را به زمين آمريکا انداخت. طبعا تصميم گيران سياسي کشور، تحولات و واکنش هاي ايالات متحده را رصد مي کنند اما نبايد تصور کرد که اگر اين روزها آمريکايي ها دست خود را به سوي ايران دراز کرده اند به معناي آن است که از کرده هاي قبلي خود پشيمان شده و نگرش و سياست هايشان را درباره ايران عوض کرده اند. با توجه به ظلم چند ده ساله اي که مردم ما از آمريکا ديده اند بي ترديد در پس سياست نزديکي با ايران، همچنان سياست هاي توسعه طلبانه، يکجانبه گرايانه و منافع استعماري نهفته است. چند روز قبل از ارسال پيام تبريک نوروزي! از سوي اوباما وي يکي از فرامين تحريم رياست جمهوري را که از سال 1995 صادر شده بود، براي يکسال ديگر تمديد کرد. اين فرمان که به زعم واشنگتن براي مقابله با ارتباط تهران با تروريسم! و سياست دستيابي به تسليحات کشتارجمعي! درنظر گرفته شده از زمان کلينتون وضع شده است. اوباما در پيام خود به کنگره اقدامات و سياستهاي دولت ايران را در تضاد با منافع آمريکا در منطقه قلمداد کرده و تهديدي غيرمتعارف و فوق العاده! براي امنيت و اقتصاد آمريکا برمي شمارد.بنابراين چگونه مي توان از نيت نيک آمريکا سخن گفت در حالي که اين کشور تحريم ها عليه ايران را تمديد کرده و کشورهاي ديگر را نيز به پيروي از اين رويکرد تشويق و ترغيب مي کند؟ اوباما در سفر چند روز پيش خود به ترکيه نيز از متهم کردن ايران دست برنداشت. وي در سخناني در پارلمان اين کشور بدون درنظر گرفتن اظهارات مسئولان کشورمان مبني بر اينکه توليد سلاح هسته اي در سياست هاي ايران جايي ندارد و بدون توجه به گزارش هاي آژانس بار ديگر انگشت اتهام به سوي جمهوري اسلامي دراز مي کند و مي گويد: «اکنون مقامات ايران بايد ميان اينکه آيا مي خواهند سلاح هسته اي! توليد کنند يا آينده اي بهتر براي مردمشان ايجاد کنند، تصميم گيري نمايند»! آيا اينها و مواردي از اين دست، همان دست هاي چدني پنهان در دستکش هاي مخملي نيست؟! يادمان باشد در منشور امنيت ملي آمريکا براي قرن 21 از ايران به عنوان تهديد اصلي عليه امنيت و بقاي آمريکا ياد شده است. تقابل ما و آمريکا، تقابل دو هويت متضاد است. مادامي که آمريکا با نگاهي برتري جويانه، تک سويه و يکجانبه گرا به جمهوري اسلامي مي نگرد و خوي استعماري خود را کنار نمي گذارد و در عمل، نگرش و سياست هاي خود را در قبال کشورمان تغيير نمي دهد، اين شکاف پر نخواهد شد. رسالت «ايران ابرقدرت منطقه»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي رسالت به قلم محمدكاظم انبارلويي است كه در آن مي‌خوانيد؛روزنامه كريستين ساينس مانيتور در مقاله‌اي تحت عنوان « افول ابرقدرتها و ظهور قدرتهاي منطقهاي» نوشت: «جنگ عراق ايران را قدرتمند كرد و يك ابرقدرت منطقهاي را پرورش داد. ايران اكنون معمار اصلي عراق جديد است» نويسنده سپس نتيجه‌گيري مي‌كند: «ما بايد به جنگ صليبي پايان دهيم»با اعلام خبر «تكميل چرخه سوخت هسته‌اي » توسط رئيس جمهور كشورمان در اصفهان ، رسانه‌هاي جهان اعتراف كردند كه ايران يك قدر سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 240]
-
گوناگون
پربازدیدترینها