واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - کارل مالدن بازیگر آمریکایی برنده جوایز اسکار و امی، روز چهارشنبه بر اثر عوارض ناشی از کهولت سن در 97 سالگی در کالیفرنیا درگذشت. کارل مالدن بازیگر آمریکایی برنده جوایز اسکار و امی که فعالیت هنری او بیش از شش دهه ادامه داشت، روز چهارشنبه بر اثر عوارض ناشی از کهولت سن در 97 سالگی در کالیفرنیا درگذشت.او به عنوان یک بازیگر مطرح نقشهای مکمل شهرت بسیار داشت و بیشتر با پرسونای خشن و سرسخت خود روی تصویر شناخته میشد. نمونه آن فیلم «اتوبوسی به نام هوس» به کارگردانی الیا کازان تولید 1951 بود که مالدن در آن در کنار مارلون براندو نقشآفرینی کرد و برای بازی در نقش دوست براندو برنده اسکار بهترین بازیگر مرد نقش مکمل شد.او سه سال بعد نیز برای حضور در فیلم «در بارانداز» باز هم به کارگردانی کازان، به نقش کشیشی مقاوم که شخصیتی تریمالوی (براندو) را به شهادت علیه رؤسای فاسد اتحادیه کارگری ترغیب میکند، بار دیگر برنده اسکار بهترین بازیگر مرد مکمل شد (برحسب تصادف، براندو نیز پنج سال پیش در روز اول ژوئیه از دنیا رفت).مالدن به نام اصلی مالدن سکولوویچ سال 1913 در یک خانواده مهاجر صرب در شیکاگو به دنیا آمد و در گاری در ایندیانا بزرگ شد.پدر مالدن که خود در صربستان یک کارگردان و بازیگر بود، او را به فعالیت هنری ترغیب کرد. او ابتدا در مدرسه تئاتر دراماتیک گودمن ثبتنام کرد و پس از مدتی رشته خود را به بازیگری تغییر داد. او در همین سالها با مونا گرینبرگ همسر آینده خود آشنا شد و به اتفاق در چند نمایش نقشآفرینی کردند. آنها در سال 1938 ازدواج کردند و دسامبر پارسال هفتادمین سال ازدواج خود را جشن گرفتند. او طی یک دهه بعد در برادوی در نمایشهایی مانند «کیلارگو»، «پسران و سربازان» و «عمو هری» ظاهر شد. مالدن در جنگ جهانی دوم به عنوان سرباز به ارتش پیوست و در همین سالها در نمایش «پیروزی بالدار» در نیروی هوایی ارتش بازی کرد. مالدن پس از جنگ و پیش از نقشآفرینی در «اتوبوسی به نام هوس» در فیلمهایی چون «شماره سیزدهم خیابان مادلن»، «مکافات عمل»، «بوسه مرگ»، «ششلول بند»، «جایی که پیادهرو تمام میشود»، «تالارهای مونتهزوما» و «تصمیم پیش از سپیدهدم» به نقشآفرینی پرداخت. «اتوبوسی به نام هوس» زمینه موفقیتهای بیشتر مالدن را فراهم آورد و نتیجه آن بازی در فیلمهایی چون «روبی جنتری» کینگ ویدور، «اعتراف میکنم» آلفرد هیچکاک و از همه مهمتر «در بارانداز» بود. مالدن در آن سالها با کازان و براندو روابطی بسیار صمیمانه داشت. هرچند کازان در اوایل سالهای 1950 و پس از همکاری با کمیته مبارزه با فعالیتهای ضدآمریکایی یکی از چهرههای بدنام هالیوود شده بود اما مالدن تا پایان عمر همیشه از او حمایت میکرد و یکی از کسانی بود که در تصمیم آکادمی برای اعطای جایزه یک عمر دستاورد هنری به کازان در 1999 نقش داشت.مالدن در 1959 به لسآنجلس نقل مکان کرد اما هیچوقت تئاتر را از یاد نبرد. از دیگر نقشهای سینمایی مطرح او میتوان به نقش همسری سرد و بیاحساس در «بیبی دال» کازان، شخصیتی منفی در «سربازهای یکچشم» به کارگردانی مارلون براندو و نقشهای مکمل در فیلمهایی چون «پرندهباز آلکاتراز»، «بچه سین سیناتی»، «خزان شاین» و «پاتن» اشاره کرد.او در فاصله 1972 تا 1977 در مجموعه تلویزیونی «خیابانهای سانفرانسیسکو» نقش یک کارگاه پلیس سرسخت را بازی کرد و مایکل داگلاس در این مجموعه نقش دستیار جوان او را داشت. مالدن در سالهای 1980 و 1990 در فیلمها و مجموعههای تلویزیونی نیز بازی کرد و در 1984 برای بازی در مجموعه «نگاه مرگبار» به نقش مردی بازنشسته که در جستوجوی حقایق مربوط به قتل دخترش است، برنده جایزه امی شد. مالدن از 1983 تا 1993 ریاست آکادمی علوم و هنرهای سینمایی را به عهده داشت. او سال 1997 کتاب خاطرات خود با عنوان «کی شروع میکنم؟» را نوشت.ورایتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 595]