واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: دانش - با گذشت شش هفته از آغاز نشت نفت در خلیج مکزیک و شکست در مهار آن، مقامهای مسئول به دنبال دانستن این هستند که نفت خلیج مکزیک به کجا میرود تا با یافتن پاسخ آن، دست کم از دامنه خسارات آن بکاهند. مجید جویا: در حالی که هیچ چشمانداز روشنی برای مهار نفت خروجی از چاه آسیب دیده خلیج مکزیک وجود ندارد، مقامات دولتی امریکایی از سر استیصال، به پژوهشگرانی روی آوردهاند که بر روی خلیج مکزیک و جریانهای آبی اقیانوسی ویژه آن تحقیق میکنند، به این امید که بتوانند دریابند نفتی که هر لحظه از این چاه خارج میشود، رو به کجا دارد. پژوهشهایی که از دیرباز بر روی نحوه حرکت آبهای خلیج مکزیک در جریان بودند تا تاثیر آنها را بر روی طوفانهای عظیم دریایی بررسی کنند، اکنون در خدمت یافتن پاسخ این پرسش برآمدهاند که کدام مناطق و زیستبومها در خارج از منطقه مصیبت زده فعلی، در آینده نزدیک میزبان مصایب ناشی از این رود نفتی خواهند بود که به این زودی سر بازایستادن را ندارد. به گزارش نیچر، لین نیک شی، یکی از اقیانوسشناسهای دانشاه میامی در فلوریدا میگوید: «این جایی است که تمام این فعالیتها جریان دارد». شی به چشماندازی از آبهای آزاد اشاره میکند که از پنجره هواپیمای پژوهشی «شکارچی طوفان» سازمان ملی تحقیقات جوی و اقیانوسی دیده میشود؛ هواپیمایی که در حال انجام یک ماموریت 9 ساعته گشت بر روی خلیج مکزیک است. در این نقطه بخصوص، که جایی در 460 کیلومتری جنوب چاه آسیب دیده است، جریان آبی خلیج که به شکل یک گیره مو است، در حال پیچیدن به دور خود است تا گردابی عظیم به بزرگی ایرلند را شکل دهد. این گرداب، که یک انحراف موقتی از مسیر عادی است، میتواند یک خوششانسی باشد. با گسترش لکه نفتی، به تدریج یک جریان گردابی را شکل خواهد داد که شاخهای از جریان اصلی گلفاستریم خواهد بود؛ جریان گلفاستریم از جنوب شرق چاه آسیب دیده در سواحل لوئیزیانا به سوی تنگه بین کوبا و فلوریدا جریان دارد. چشمانداز مقادیر عظیم نفت در حال حرکت به سوی سواحل، کابوس بزرگی برای جوامع و ماهیگیران خواهد بود، تازه این به غیر از فاجعهای است که برای سواحل مرجانی رخ میدهد. در مقابل به گفته شی، نفتی که در گرداب گیر میکند، میتواند در حالی که خود گرداب با سرعتی به اندازه «ترافیک میامی»! به سوی غرب حرکت میکند، به مدت چندین ماه در همانجا متوقف شود. به رغم اینکه این حالت نیز برای زندگی آبزیان خطرناک است، ولی دست کم تاثیر آن بر روی زیستبومهای ساحلی کمتر خواهد شد، چرا که زمان بیشتری وجود خواهد داشت تا تبخیر و میکروبها از شدت فاجعه بکاهند. شی میگوید: «سوال این است که چقدر از آن به این سو میآید». گروه شی با گردآوری دادههای دقیق در مورد جریان گردابی در جریان پروازهای پژوهشی خود، در حال کمک برای یافتن پاسخ این پرسش هستند. هر چند دقیقه در جریان پرواز، یک مجموعه حسگر در ابعاد یک پوستر لوله شده از یک سوراخ در کف هواپیما فرومیافتد. بسته به اینکه از کدام حسگر استفاده شود، لوله در حال فرو رفتن به اماق اقیانوس دادههایی را در مورد دما، نمک یا حرکت جریان آب به هواپیما ارسال میکند. دادههای اعماق آب، از آن جهت مهم هستند که تا کنون دانش ما از جریانهای زیر سطحی خیلی کم بوده است. در حالی که شی و گروهش از روی خلیج میگذرند، دانشمندان سوار بر کشتی پژوهشی اف. جی. والتون اسمیت گسترش لایههای زیر سطحی چیزی را که به نظر میرسد که یک توده نفتی در اعماق متفاوت در غرب چاه باشند برر سی میکنند. و دو گروه پژوهشی دیگر نیز به تازگی از ماموریت پژوهشی برای بررسی دیگر مناطق آلوده شده بازگشتهاند. جیمز کووان، که یک زیست شنس ماهیان در دانشگاه ایالتی لوئیزیانا در باتونروگ است، سوار بر یک فایق کوچک ماهیگیری اجارهای، جایی در 120 کیلومتری شمال غرب لکه اصلی، یک دستگاه کنترل از راه دور را به کار انداخته بود تا آب را در عمق 120 متری بیازماید. به گفته کووان در یک منطقه وسیع زیر سطح قابل رویت آب، «ما هر چه پایین میرفتیم همه جا در اطراف خود نفت میدیدیم. آن قدر ضخیم بود که کاملا لنز دوربین و چراغهای آن را پوشانده بود». اکنون چالش این است که پیشبینی کنیم که این نفت به کجا میرود. روئینگ هی، که یک اقیانوسشناس عضو گروه نظارت و مدلسازی اقیانوس از دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی در رالی است، با یک مدل چرخههای جریان اقیانوسی کار میکند که دادههایی مانند دما و سرعت باد را میگیرد و سعی میکن که رفتار جریانها را در خلیج و بخشهایی از اقیانوس اطلس که در نزدیکی آن است پیشبینی کند. گروه مدلسازی اقیانوسی او که در طول سالها تجربه فراوانی را کسب کرده است تنها یکی از گروههای پرتعدادی است که مدلهای پیشبینی چرخههای اقیانوسی را تهیه کردهاند که بخش واکنش اضطراری سازمان ملی تحقیقات جوی و اقیانوسی ایالات متحده از آنها استفاده میکند. سازمان ملی جوی و اقیانوسی، سازمان پیشروی مسائل علمی در ارتباط با لکه نفتی، از نتایج این مدلسازیها استفاده میکند تا بتواند حرکت نفت را پیشبینی کند و فعالیتهای محلی، ایالتی و دولتی را هدایت کند. ولی او هشدار میدهد که نبود دادههای کافی از اعماق آب، چشمانداز را مهآلود میکند. چاه نفت آسیب دیده در عمق 1500 متری قرار دارد، و هیچ کس به راستی نمیداند که نفت در چنین عمقی چگونه پخش میشود یا مدلهای عددی چرخههای اقیانوسی چقدر میتوانند خوب کار کنند. او میگوید: «داشتن دادهها تنها از سطح آب میتواند گمراه کننده باشد». یانگانگ لیو هم، که یک اقیانوسشناس فیزیکی در دانشگاه فلوریدای جنوبی در سنتپیترزبورگ است، اذعان دارد که این دادهها کم هستند. او میگوید: «ما به دادههای بیشتری نیاز داریم، بدون آن، مدلهای ما خیلی محدود خواهند بود» در هفتههای پیش رو، بخشی از این دادهها پیدا میشوند. آنها برای متوقف کردن نفت کاری نمیکنند، ولی برای آشکار کردن این که باید منتظر چه چیزی باشیم حیاتی هستند
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 598]