واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: با ورود به عصر اطلاعات، نهاد آموزش از نخستین نهادهایی است که دستخوش تغییرات اساسی شده است. آموزش الکترونیکی به عنوان پارادیمی جدید،این حوزه را متحول ساخته است. با توجه به قابلیت های بسیار بالای این سیستم آموزشی و حجم عظیم تقاضا برای آموزش،و ناتوانی نظام آموزشی کنونی در پاسخگویی به آن، در باب ضرورت بکارگیری و اهمیت آموزش الکترونیکی تردیدی وجود ندارد.آنچه مطرح است شیوه و چگونگی این آموزش است. ما در حال گذر از جامعه صنعت– محور به جامعه اطلاعات محور، یا به عبارت دیگر گذر از دنیای فیزیکی به دنیای مجازی هستیم. ورود به عصر اطلاعات و زندگی اثربخش در جامعه اطلاعات– محور، مستلزم شناخت ویژگی های آن است.یکی از نهادهای اجتماعی که در این عصر دستخوش تغییرات وسیع خواهد شد، نهاد آموزش و یادگیری در سطوح عمومی و عالی است. در گذر از جامعه اطلاعاتی، نقش عمده بر دوش دانش آموختگان جامعه است و آموزش و یادگیری می باید براساس رویکردهای جدید تنظیم شود. پیش نیاز وارد شدن به این پهنه،گسترش سریع و وسیع آموزش الکترونیکی،از پایین ترین تا بالاترین سطح نظام آموزشی کشور می باشد. فناوری اطلاعات پارادیم جدیدی است که در هر حوزه ای کاربرد دارد و ضمن ایجاد پارادیم های دیگر، سبب تغییر چهره جهان ما شده و امکان آموزش متناسب با نیازهای عصر حاضر را فراهم نموده است. به عنوان مثال،آموزش مجازی یا الکترونیکی پارادیم جدیدی در حوزه آموزش و یادگیری پدید آورده و امکان یادگیری را در هر زمینه، برای هر فرد،در هر زمان و در هر مکان به صورت مادام العمر فراهم آورده است. در حوزه نشر، کتاب ها و مجلات الکترونیکی، پارادیم جدیدی در این صنعت پدید آورده اند.کتاب های چند جلدی که گاهی چندین قفسه جا می گرفتند،در پارادیم جدید به صورت یک لوح فشرده عرضه می شوند.آموزش الکترونیکی شامل آموزش مبتنی بر رایانه،آموزش مبتنی بر اینترانت،آموزش مبتنی بر وب، پارادیم های جدید، و محصول فناوری اطلاعات می باشند که بشریت را به سمت یک انقلاب بزرگ آموزشی سوق می دهند. گذر از جامعه صنعتی به جامعه اطلاعاتی لزوماً یک حرکت تکاملی نیست، بلکه جهشی ساختاری است. بنابراین برای نخستین بار امکان جهش از موقعیت عقب ماندگی به موقعیت پیشرفته برای کشور ها فراهم شده است. در این میان میزان توسعه و کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش، مهم ترین شاخص پیشرفت به شمار می رود و آموزش مجازی یا آموزش الکترونیکی، مهم ترین عامل جهش علمی و فرهنگی محسوب می شود. به عبارت دیگر آموزش مجازی کلید گذر نیروی انسانی به جامعه اطلاعاتی می باشد و گذر به جامعه اطلاعاتی با نرخ سواد الکترونیکی به مفهوم توان خواندن و نوشتن و میزان بهره وری از سامانه های اطلاعاتی و ارتباطی رابطه مستقیم دارد.آموزش الکترونیکی به مجموعه وسیعی از نرم افزارهای کاربردی و شیوه های آموزش مبتنی بر فناوری اطلاعات (اعم از رایانه، دیسک فشرده، شبکه، اینترنت و اینترانت و دانشگاه مجازی) گفته می شود که امکان آموزش و یادگیری را برای هر فرد در هر زمینه ، در هر زمان و مکان به صورت مادام العمر فراهم می سازد. نیازهای روزافزون مردم به آموزش، عدم دسترسی آن ها به مراکز آموزشی،کمبود امکانات اقتصادی،کمبود آموزشگران مجرب، و هزینه های زیادی که صرف آموزش می شود، متخصصان را بر آن داشت که با کمک فناوری های اطلاعات،روش های جدیدی برای آموزش ابداع نمایند که هم اقتصادی و باکیفیت باشند و هم بتوان با استفاده از آن، به طور همزمان جمعیت کثیری از فراگیران را تحت آموزش قرار داد. امروزه مفهوم سواد، دیگر «توان خواندن و نوشتن» نیست. به قول «آلوین تافلر» در قرن بیست و یکم، بیسوادان آن هایی نیستند که نمی توانند بخوانند یا بنویسند، بلکه کسانی هستند که نمی توانند یاد بگیرند و بازآموزی کنند.تحولات سریع فناوری اطلاعات و ارتباطات در دهه اخیر، جهان را با یک بیسوادی به تعبیر جدید و نیاز همه گیر به بازآموزی و یادگیری مواجه ساخته است. اقدام به صدور گواهینامه بین المللی کاربری رایانه یکی از اقدامات جهانی در زمینه بازآموزی است.روش های سنتی آموزش، دیگر پاسخگوی این حجم عظیم تقاضا برای آموزش نیست. نهضت سوادآموزی الکترونیکی به جای سوادآموزی متعارف، به عنوان یک راهکار برای گذر به جامعه اطلاعاتی مطرح شده است، با این تفاوت که اجرای آن به جای بیسوادان جامعه، در میان باسوادترین اقشار باشد. طبیعی است که نظام آموزشی کشور، نخستین مکان اجرای آنُ خواهد بود. در لزوم توسعه آموزش الکترونیکی در کشور تردیدی وجود ندارد؛ آنچه مطرح است شیوه و چگونگی دستیابی مؤثر به این آموزش است.به طورکلی هدف آموزش الکترونیکی فراهم نمودن امکان دسترسی یکسان، رایگان و جستجوپذیر در دوره های درسی و ایجاد فضای آموزشی یکنواخت برای اقشار مختلف در هر نقطه و بهینه سازی شیوه های ارائه مطالب درسی به منظور یادگیری عمیق تر و جدی تر است. در چنین فضای آموزشی برخلاف آموزش سنتی، افراد به اندازه توانایی خود از موضوعات بهره مند می گردند.آموزش الکترونیکی در ایران به زمان بهره گیری از رایانه های شخصی در میان اقشار مختلف فرهنگی اجتماعی برمی گردد. با ایجاد و توسعه شبکه های ارتباطی، تحولات شگرفی در آموزش الکترونیکی به وجود آمده است.دانشگاه بین المللی ایران که ترکیبی از امکانات موجود و بالقوه دانشگاهیان و فناوران ایرانی در خارج از کشور است با همکاری مراکز دانشگاهی ایران، ترکیبی را به وجود آوردند که پیش نیاز آموزش الکترونیکی در ایران در سطح دانشگاه فراهم گردد. در سال ۲۰۰۲ میلادی این دانشگاه نیروهای خود را ساماندهی کرد و در پی همایش آموزش مجازی این دانشگاه در اوت ۲۰۰۲، به عنوان اولین دانشگاه مجازی ایران ظاهر شد. هم اکنون وزارت علوم، تحقیقات و فناوری «طرح ملی توسعه دانشگاه های مجازی در کشور» را به امید تحقق نتایجی چون: همگانی کردن آموزش عالی،شکوفایی استعدادهای افراد خارج از قلمرو رسمی دانشگاه ها،کاهش تعداد متقاضیان ورود به دانشگاه از طریق کنکور،کاهش هزینه های مسافرت های بین شهری،گسترش مرزهای دانش به فراسوی محدودیت های سنتی،حرکت در زمینه کوچک سازی دانشگاه ها (از نظر فیزیکی)،افزایش توان رقابت علمی کشور،همگامی با کاروان جهانی علم و ارتقای علمی در قرن حاضر دنبال می کند. آموزش الکترونیکی یک نظام آموزشی هنرمندانه و راه حل جامع می باشد که برای مؤسساتی که خواهان حرکت در مسیر فناوری روز و تغییر روش ها و محیط های آموزشی خود هستند، امکان دستیابی به شیوه های نوین آموزشی را فراهم می نماید. در آموزش الکترونیکی، ارائه مطالب براساس نیازهای فراگیران تغییر می یابد و در آن، فضایی ایجاد می شود تا فراگیر با فراغ بال و به دور از اضطراب و با حفظ استقلال و اعتماد به نفس، به فعالیت های مورد نظر خود بپردازد. آموزش الکترونیکی یک سیستم آموزشی واحد را برای تعدادی از فراگیران فراهم می سازد که منجر به ایجاد فرصت های آموزشی مختلف می شود.به طورکلی می توان مزایای آموزش الکترونیکی را در چند محور به شرح زیر برشمرد:الف) شیوه ارائه دروس به دانشجو،ب) تعامل بین استاد و دانشجو،ج ) دسترسی به منابع اطلاعاتی،د )تغییر نگرش و دانش کاربران،هـ) مدیریت. نتیجه این که فناوری اطلاعات، فرصت های جدیدی را برای جوامع مختلف ایجاد کرده است؛ جوامعی که سریع تر این فرصت ها را شناسایی کنند، می توانند با جهشی ساختاری، عقب ماندگی های خود را جبران نمایند. فراهم نمودن زیرساخت های ضروری، ارائه طرح هایی نظیر « نهضت سواد آموزی الکترونیکی» کلید گذر ما به جامعه اطلاعاتی خواهد بود. آموزش الکترونیکی می تواند بسیاری از معضلات جوامع( از جمله نیازهای روزافزون مردم به آموزش، عدم دسترسی یکسان به مراکز آموزشی، کمبود امکانات اقتصادی، کمبود آموزگاران مجرب، و هزینه های زیادی که صرف آموزش می شود) را برطرف نماید. مزایای زیادی برای این نوع سیستم آموزشی برشمرده اند که معایب آن را پوشش می دهد.به طورکلی دورنمای آینده آموزش الکترونیکی را می توان چنین تصویرکردکه کشورهای توسعه نیافته در زمینه های علمی رشد سریع تری پیدا می کنند و دسترسی همگانی و رایگان به منابع آموزشی باعث شتاب بخشیدن به توسعه اقتصادی جهان خواهد شد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 673]