واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: سقوط آزاد
آیا سینمای ایران از نیمه دوم دهه70 تا اوایل دهه80، یكسره سیر نزولی را طی میكرد؟به این معنی كه فیلمها به لحاظ ساختار و محتوا تنزل یافته و استقبال تماشاگران نیز به همین دلیل كمتر شده، چنانچه جواد شمقدری میگوید برای «درنظر نگرفتن حریمهای اخلاقی و امنیت روانی جامعه» تعداد مخاطبان فیلمها كاهش یافته است؟بد نیست ببینیم آمارهای رسمی در این زمینه چه میگویند؟ سینمای ایران در سال 1370 نزدیك به 66میلیون بیننده داشته كه این آمار در سال بعد به 54میلیون نفر رسیده و سیر نزولی تماشاگران از همین دوران آغاز شده و تا سالهای بعد نیز ادامه یافته است. در واقع از همان ابتدای دهه70، ریزش مخاطبان سینمای ایران شروع شده به طوری كه در یك فاصله زمانی 6ساله (از 1370 تا1376) بیش از 25میلیون نفر از تعداد تماشاگران سینما كاسته شده است.این روند در سالهای بعد نیز با فرازونشیبهایی ادامه پیدا كرده، از جمله در 4سال اخیر. البته پایینترین آمار تماشاگر سینمای ایران به سال82 بازمیگردد كه به رقم 13,251,560 نفر رسید.سینمای ایران در سال 1370 نزدیك به 66میلیون بیننده داشته كه این آمار در سال بعد به 54میلیون نفر رسیده و سیر نزولی تماشاگران از همین دوران آغاز شده و تا سالهای بعد نیز ادامه یافته است.این آمار در سال 83 به رقم 16,639,049 نفر رسید كه گرچه از افزایش تماشاگران حكایت میكرد ولی آمار قابل قبولی نیز به نظر نمیرسید. نكته در اینجاست كه در ابتدای دهه80، مدیران سینمایی از بحران مخاطب به مثابه یك معضل كه باید فكری برایش اندیشیده شود یاد كرده و آن را انكار نكرده و واقعیت را وارونه جلوه نمیدادند.در حالیكه در سالهای بعد شاهد بودیم كه مدام در خصوص افزایش تماشاگران و آشتی خانوادهها با سینما شعار سرداده شد ولی طبق آمار اداره تحقیقات سینمایی وزارت ارشاد در سالهای 85 تا 87 ریزش سالانه مخاطب (و البته تقریبا مثل روال دودهه اخیر) همچنان ادامه یافته است: سال 1385: 15,955,278 نفر، سال 1386: 14,152,889 نفر و سال 1387: 14,000,000 نفر. آمارها به خوبی گویا هستند و نشان میدهند كه شعار آشتی خانوادهها با سینما تا چه اندازه حقیقت داشته است.نكته دیگر كیفیت تكنیكی و محتوایی فیلمهاست. مروری بر فیلمهای پرفروش هر دوران میتواند نشان دهد كه سلیقه عموم در چه دورانی ارتقا یافته و در چه سالهایی سیر نزولی طی كرده است. پرفروشهای سال 85 تا88 را نیز این فیلمها تشكیل میدهند: آتشبس(تهمینه میلانی)، اخراجیها(مسعود ده نمكی)، اخراجیها2(مسعود دهنمكی) چارچنگولی(سعید سهیلی)، توفیق اجباری( محمدحسین لطیفی)و... .مردعوضی (محمدرضا هنرمند)، آژانس شیشهای(ابراهیمحاتمیكیا)، قرمز(فریدون جیرانی)، دو زن(تهمینه میلانی) شوكران(بهروز افخمی)، سگكشی (بهرام بیضایی)، زیرپوستشهر(رخشان بنیاعتماد) و ... از جمله پرفروشترین فیلمهای سینمای ایران در فاصله نیمه دوم دهه70 و اوایل دهه80 هستند. پرفروشهای سال 85 تا88 را نیز این فیلمها تشكیل میدهند: آتشبس(تهمینه میلانی)، اخراجیها(مسعود ده نمكی)، اخراجیها2(مسعود دهنمكی) چارچنگولی(سعید سهیلی)، توفیق اجباری( محمدحسین لطیفی)و... .باید دید چگونه در سال 79 «شوكران» پرفروشترین فیلم سال میشود و در كمتر از یك دهه سلیقه تماشاگر به سوی «اخراجیها» و «چارچنگولی» میل میكند؟ سلیقه مخاطب در چه دورانی رو به نزول گذاشته و نمایش شوخیهای زنندهای كه برخی از آنها در سالهای بعد از انقلاب سابقه نداشته از كی مجاز شمرده شده؟ در نقطه مقابل، سینمای جدی و متفكر ایران چه مسیری را طی كرده؛ مثلا در یك سال اخیر جز «درباره الی»(كه اكرانش را انصافا باید مدیون تلاش شمقدری دانست) چند فیلم واجد استانداردهای بالای سینمایی به نمایش درآمده است؟تنظیم : مسعود عجمی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 255]