واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: هنوز لايه هاي دروني رژيم، علي رغم حفظ ظاهر در ادعاي سركوب 15 خرداد 1342 از نفوذ و اقتدار امام خميني (ره) در وحشت و اضطراب به سر مي برد و از هر حربه اي براي لطمه زدن به قيام پنهان مردم به رهبري علما و به ويژه امام استفاده مي كرد. پس از رحلت آيت الله سيد مصطفي خميني در آبان 1356 مردم كه اين حادثه را به عوامل شاه نسبت مي دادند و رژيم را عامل شهادت فرزند امام مي دانستند در مجالس مختلف يادبود با انجام تظاهرات ، نفرت و انزجار خود را از شاه و وابستگي هاي او ابراز مي داشتنددر همين حال پيام ها و سخنان امام (ره) در آن ايام شعله هاي مبارزات را فروزان تر و مردم را بيدارتر مي كرد. شايد بتوان از اين حادثه به عنوان نقطه عطفي در نهضت اسلامي مردم ايران ياد كرد. رژيم كه سخت هراسان شده بود در يك تصميم عجولانه با هدف خدشه دار كردن چهره نهضت 15 خرداد و در نهايت امام خميني، اقدام به انتشار مقاله اي توهين آميز در روزنامه اطلاعات كرد ، پيك دربار؛ نامه اي مهر شده را براي داريوش همايون، وزير اطلاعات و جهانگردي وقت ارسال مي كند . او نيز با مطالعه نامه آن را براي چاپ به روزنامه اطلاعات مي فرستد. علي رغم مخالفت تعدادي از مسئولين روزنامه اين مقاله كه با امضاي مستعار احمد رشيدي مطلق نگارش شده بود،در تاريخ 17 دي ماه 1356 در روزنامه يادشده به چاپ رسيد، در اين مقاله بطور صريح، بي حجابي را فضليت و حجاب را كهنه پرستي و ارتجاع معرفي و به شخصيت امام خميني(ره) اهانت و قيام 15 خرداد 1342را توطئه استعمار سرخ و سياه معرفي كرده بود. با پخش سراسري روزنامه اطلاعات و رسيدن آن به شهر قم، اولين واكنش ها در آن شهرآغاز شد. طلاب جوان، پس از خواندن مقاله به خشم آمدند. مدرسين حوزه علميه قم، حوزه را تعطيل اعلام كردند و طلاب و مردم نيز با تشكيل اجتماعات بزرگ به سوي منازل مراجع حركت كردند تا آمادگي خودرابراي اقدام عليه اين حرمت شكني اعلام نمايند .تعدادي از علما و مراجع قم در سخنراني هاي خود، به حمايت از امام و محكوميت اهانت به ساحت ايشان پرداختند. آيت اللّه گلپايگاني در اين روز در جمع معترضين فرمودند : «ما هم از وارد شدن اين ضايعه بزرگ بر جامعه روحانيت و بر فقه و اجتهاد خبردار شديم. اين ها اشتباه مي كنند ؛ اين ها فكر نكنند، ما ديگر سكوت كرده ايم و چيزي نخواهيم گفت و دست بر مي داريم. اين ها بايد بدانند كه اگر سر نيزه را حتي به زير گلوي ما بگذارند، ما حرفمان را مي زنيم». بازاريان قم نيز با مشاهده اين حركت از سوي حوزه علميه، تصميم به تعطيلي مغازه هاي خود گرفتند.در اين زمان ساواك و شهرباني به كمك نيروهاي كمكي از تهران وارد قم شده و در حوالي مدارس علميه متمركز شدند. در بعد از ظهر اين روز تظاهرات مردم با حمله مسلحانه مأموران رژيم به خاك و خون كشيده شد؛ اسلحه ها به طرف مردم نشانه گيري شد و با دستور فرمانده نيروهاي امنيتي، تيراندازي شروع شد. با به زمين افتادن تعدادي از مردم، جمعيت در كوچه هاي اطراف پناه گرفتند. مردم با هر آنچه كه در دست داشتند به مقابله با مأموران مسلح رژيم پرداختند. اين در گيري تا پاسي از شب ادامه داشت.آماردقيقي از شهدا و مجروحين اين حادثه منتشر نشد تيتر روزنامه هاي آن زمان 6 شهيد و 9 مجروح را اعلام كرده و از اين حادثه به عنوان تظاهرات خونين قم ياد كرده بودند . بعد از اين حادثه، طلاب و علماي قم با انتشار اعلاميه اي ضمن محكوم كردن قتل عام مردم بي دفاع، اين سؤال را مطرح كردند كه آيا فضاي باز سياسي به اين معناست كه اگر كساني به مطالب غير واقعي روزنامه اعتراض كنند، بايد با گلوله پاسخ بگيرند؟ اين قيام آتشي بود كه از زيرخاكستر برخاست و آغازي شد بر آشكار شدن اعتراضات و مخالفتهاي مردم ايران به رهبري امام خميني (ره ) . شاه و وابستگانش در دامي كه گسترده بودند خود گرفتار شدند و سرانجام علي رغم فشارهاي داخلي و خارجي، انقلاب اسلامي به اوج خود رسيد و در فاصله 13 ماه و اندي بعد از اين ماجرا طومار سلطنت پهلوي و پادشاهي در ايران برچيده شد. مقام معظم رهبري در توصيف اين قيام فرمودند :قيام دليرانه مردم قم نقطه شروع مبارزه اي بي امان بود كه تا لحظه سقوط حكومت رجّالگان رژيم پهلوي ادامه يافت و پس از آن نيز تا امروز در جبهه هاي داخلي و خارجي ادامه دارد و خواهد داشت. اطلاع/9131
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 383]