واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: در نيمه رمضان سال سوم هجري امام حسن مجتبي(ع) در مدينه و در خانه امام علي(ع) و حضرت فاطمه(س) ديده به جهان گشود، كنيه اش را ابومحمد و القاب وي را مجتبي ، زكي و سبط گويند. امام حسن مجتبي(ع)، هفت سال از دوران كودكي اش را در جوار پيامبر اكرم(ص) سپري كرد و از فضل و دانش وي بهره ها برد و به مدت 30 سال در كنار پدر بزرگوارش، علي بن ابي طالب در خط مقدم جبهه از جمله جنگ جمل و صفين از ياران دلاور و شجاع پدر بود و در بسيج عمومي نيروها و گسيل داشتن ارتش اميرمومنان (ع) براي جنگ با سپاه معاويه، نقش مهمي بر عهده داشت. وي بعد از شهادت پدر، بار سنگين امامت را به مدت 10 سال بر دوش كشيد و مصيبت هاي بسياري را در راه نشر اسلام به جان خريد. دوران امامت وي سرشار از وقايعي تلخ بود كه امويان بر وي روا داشتند، حكومت اموي با ممانعت از فعاليتهاي امام در نظر داشت تا صلح را بر امام حسن مجتبي تحميل نمايد و براي اجراي اين هدف شوم خويش از هيچ اقدامي فرو گذار نبود . علي رغم تلاش امويان همچنان امام حسن(ع) از به اجرا در آمدن برخي از نيات پليد آنان جلوگيري مي كرد و سالها توانست با سعه صدر در برابرآنان بايستد به گونه اي كه در تاريخ اين بردباري و سعه صدر وي معروف گرديد و به حلم الحسنيه و كريم اهل بيت شهرت يافت. حضرت به دليل شرايط نابسامان داخلي و خارجي مجبور به صلح شد.از نظر مسائل خارجي با توجه به فرصت طلبي امپراطوري روم شرقي و انتظار اين حكومت براي جبران شكستهايش از مسلمانان، امام صلاح را در صلح ديدند چرا كه از منظر ايشان تنها پيروز اين ميدان روم شرقي بود كه از اين اختلاف ميان صفوف مسلمين به سود خويش بهرهبرداري ميكرد. از نظر شرايط داخلي نداشتن روحيه جنگ و جهاد در بين مسلمانان، عدم وجود سپاهي متحد ويكپارچه، همچنين توطئههاي خائنانه معاويه و درنهايت آماده نبودن جامعه براي مقابله با امويان منجر به پذيرش اين صلح از سوي امام شد. معاويه؛ پس از تحميل صلح بر امام حسن (ع) گرچه به نظر خود، به بسياري از اهداف از پيش تعيين شده رسيده بود، ولي هم چنان وجود امام را مانعي براي به اجرا درآوردن خواسته هاي نامشروع خود مي دانست، خواسته هايي كه براي رسيدن به آنها به هر كاري دست مي زد. تعيين جانشين از جمله مهمترين خواسته هاي معاويه ،برخلاف مفاد صلح نامه او با امام حسن(ع) بود. معاويه مي دانست كه اگر در زمان حيات آن حضرت، به چنين كاري دست زند، بدون شك با مخالفت شديد امام مواجه خواهد شد زيرا در متن صلح نامه آمده بود بعد از معاويه خلافت از آن حسن بن علي (عليهالسلام) خواهد بود و اگر براي او حادثهاي پيش آيد حسين بن علي (عليهالسلام) زمام امور مسلمانان را در دست ميگيرد ونيز معاويه حق ندارد كسي را به جانشيني خود انتخاب كند. سرانجام معاويه تصميم گرفت تا امام را كه چون سدي در برابر خود مي ديد از سر راه بردارد لذا با صد هزار درهم و قول همسري يزيد ،همسر امام حسن(ع) جعده را فريب داد و از او خواست تا در فرصتي مناسب امام را مسموم كند. جعده براي رسيدن به وعده هاي دروغين و خيالي معاويه، امام حسن مجتبي(ع) را، در 28 صفر سال 50 هجري در سن 48 سالگي با زهري كه در آب آشاميدني وي ريخته بود، مسموم و به شهادت رساند. علي رغم پذيرش صلح تحميلي، جنبشي منظّم بر ضد حكومت اموي با رهبري امام حسن (ع) بصورت خاموش و آرام در حال شكل گيري بود. امام هوشمندانه جان مبلغين و عوامل موثر اين جنبش را از گزند سپاهيان معاوينه حفظ مي كردند. آن چه در اين دوران اهميت داشت افشاي جنايات و خيانتهاي بني اميه عليه اسلام و مسلمين بود كه منجربه بيداري ذهن مردم و ايجاد روحيه جهاد و مبارزه در بين آنان شد و امام زماني امت را تنها گذاشت و رخت شهادت برتن كرد كه دوران آمادگي و تمرين امت براي مبارزه با حكومت اموي به انتهاي خود رسيده بود. روز موعود فرارسيد؛ روزي كه جامعه اسلامي آمادگي قيام را در خود باور كرده بود و به قيام سالار و سيّد شهداي عالم حسين بن علي (ع) پيوست. پس از شهادت امام، پيكر پاك ايشان را كه آرام بخش دلهاي دردمند، پناهگاه مستمندان و تهيدستان و نقطه اميد درماندگان بود، در كمال مظلوميت در قبرستان بقيع به خاك سپردند. اطلاع/9128**1717
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 269]