واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: تحقيقات - مهدي صارميفر: با پژوهشهاي جديد در بيوتكنولوژي، اميدها براي پيداشدن درمان قطعي براي ايدز پررنگتر شد. كشف درماني براي ايدز ميتواند بزرگترين دستاورد دانش پزشكي در قرن بيستويك باشد، اگرچه هنوز براي درمان قطعي اين بيماري هيچ راهحلي پيدا نشدهاست و صرف هزينههاي گزاف در بزرگترين موسسات پژوهشي دنيا تنها منجر به كشف داروهايي شده است كه طول عمر مبتلايان به اين بيماري را افزايش ميدهد. اما گروهي از زيستشناسان مولكولي آلماني، در رويكردي متفاوت با پزشكان براي مبارزه با ويروس اچآيوي، قيچي مولكولي طراحي كردند كه ميتواند ژنهاي اين ويروس را درون سلول ميزبان شناسايي و سپس قيچي كند. گفته ميشود اين يافته گام اول در درمان قطعي كابوس دهه پاياني قرن بيستم است. ويروس موذي اكثر افرادي كه به اچ آي وي آلوده هستند هيچ نشانه خاصي از بيماري ندارند و سالم به نظر ميرسند و احتمال دارد افراد ديگر را آلوده كنند. به همين دليل به افرادي كه رفتارهاي پرخطر دارند مثلا معتادان تزريقي و افرادي كه احتمالا ًچند شريك جنسي دارند توصيه ميشود آزمايش اچ آي وي انجام دهند. آزمايش اچآيوي معمولاً به كمك روشهاي ايمنيشناسي انجام ميشود. در اين روشها وجود آنتيبادي ضد اچآيوي در خون بررسي ميشود. توليد آنتيبادي بر ضد اين ويروس سه تا شش ماه طول ميكشد. در اين مدت ممكن است جواب آزمايش منفي باشد، در حالي كه فرد، آلوده است و ميتواند ديگران را هم آلوده كند. به همين خاطر بهتر است افرادي كه رفتارهاي پرخطر دارند، در صورت منفيبودن جواب آزمايش، بعد از شش ماه آزمايش را تكرار كنند. اچآيوي با تخريب سيستم ايمني باعث حالتي در بدن ميشود كه باكتريها و قارچهاي فرصتطلب، عفونتهاي شديدي در بدن ايجاد ميكنند. افراد آلوده به اچآيوي، مشكلات مختلفي دارند يكي از اين مشكلات، عوارض ناشي از درمان است. براي افراد آلوده به اچآيوي براي مقابله با بيماريزاهاي فرصتطلب داروهاي ضدويروسي تجويز ميشود. اين داروها علاوه بر اثرات درماني، از جهاتي ميتوانند براي فرد مضر باشند و بدن را در موقعيت مناسب براي ابتلا به ايدز قرار دهند. داروهاي ضد رتروويروسي، داروهايي هستند كه براي درمان عفونت اچآيوي استفاده ميشوند. دوزهاي مختلف اين داروها در طول دوره بيماري تجويز ميشوند. تعداد نوع خاصي از گلبولهاي سفيد سلولهاي T تعيينكننده مرحله بيماري، نوع و دوز داروي متناسب با هر مرحله است. طول چرخه زندگي اچآيوي كمتر از يك روز و نيم است و چون سيستم همانندسازي اين ويروس خيلي دقيق نيست، در هر چرخه زندگي، جهشهاي زيادي در ماده ژنتيكي ويروس ايجاد ميشود. بعضي از اين جهشها باعث مقاومت دارويي اين ويروس ميشوند. براي همين معمولاً درمان با تركيبي از داروها صورت ميگيرد. تركيب چند دارو از طرفي باعث كاهش تعداد ويروسها ميشود و از طرفي ديگر با كاهش احتمال مقاومت دارويي از پيشرفت بيماري جلوگيري ميكند. به هرحال نكته اين است كه هيچ داروي خاصي به تنهايي نميتواند براي طولاني مدت اين ويروس را سركوب كند. استراتژيهاي درمان نظريهها و روشهاي ديگري هم براي مبارزه با اچآيوي وجود دارد. اين روشها نه براساس رويكردهاي پزشكي، بلكه براساس روشهاي زيست شناسي مولكولي، درحال توسعه هستند. در يكي از اين روشها كه در چند روز اخير به نتايج جالب توجهي رسيدهاست، زيستشناسان آلماني، قيچي مولكولي طراحي كردند كه ميتواند ژنهاي اين ويروس را درون سلول ميزبان شناسايي و سپس قيچي كند. پروفسور يوآخيم هاوبر، مدير اين پروژه ميگويد: «بزرگترين مشكل درباره ويروس ايدز اين است كه بعد از ورود به سلولهاي بدن نميتوان آن را خارج كرد. ژنهاي ويروس ايدز بخشي از ژنوم ميزبان شده و نسل به نسل منتقل ميشود. تصور كنيد يك رشته مهره داريد كه هر كدام از مهرههاي اين رشته يك ژن را تشكيل ميدهند. ويروس اچآيوي اين رشته را برش ميدهد و بعد ژنهايش را بين مهرهها جايگزين ميكند، از اينجا به بعد است كه ژنهاي ويروس ايدز بخشي از ژنوم سلول ميزبان ميشوند.» اين دانشمندان آلماني، با استفاده از روشهاي بيوتكنولوژي، قيچي مولكولياي طراحي كردهاند كه درون سلول كاملا تخصصي عمل كرده، ژنهاي ايدز را شناسايي و آنها را جدا ميكند. قيچي مولكولي طراحي شده، در اصل آنزيمي از خانواده آنزيمهاي ركمبينازها است كه آن را درون لولههاي آزمايشگاه كشت دادهاند. اين قيچي مولكولي، مدل اوليه آنزيمي است كه در باكتريها، مخمرها و دستهاي از قارچها يافت ميشود، با اين تفاوت كه نمونه اوليه دقت كافي را براي شناسايي ژنهاي ويروس ايدز ندارد. به همين دليل اين آنزيم تا ۱۲۰ نسل كشت داده شده تا بهدقت لازم برسد. اين آنزيم با دقت كافي اولين و آخرين ژن ويروس ايدز را پيدا ميكند و بدون اينكه به ژنوم سلول آسيبي بزند، ژنهاي اضافي را قيچي ميكند. مدير اين پروژه ميگويد: «ما يك راهحل بيوتكنولوژي در اختيار داريم كه ميتوانيم به كمك آن ويروس ايدز را از درون سلولي بيرون بياوريم، براي تبديل نتيجه اين تحقيقات به يك روش درماني، دستكم10 سال زمان نياز داريم. ابتدا بايد دوره سه ساله تحقيق روي حيوانات آزمايشگاهي را طي كرد.» آنها در مدت اين سه سال روي موشهاي آزمايشگاهي كار ميكنند. بايد مشخص شود استفاده از اين روش تا چه حد اثرات جانبي خواهد داشت و اينكه خارج از لوله آزمايشگاه و درون يك ارگانيسم زنده مثل بدن موش با چه شرايطي روبهرو خواهند شد. اگر نتيجه اين سه سال مثبت باشد بعد از آن تحقيقات باليني شروع ميشود، يعني اين روش روي بيماران مبتلا به ويروس ايدز آزمايش ميشود. اين دوره هفت سال طول ميكشد كه مدت زمان استاندارد براي اطمينان از اثربخشي هر روش درماني است كه تازه كشف ميشود. در اين روش درماني ابتدا بايد سلولهاي خوني آلوده به ويروس را جدا كرد و بعد با استفاده از اين قيچي مولكولي، ژنهاي ويروس ايدز را از درون آنها حذف كرد و در مرحله آخر سلولهاي سالم را به بدن بازگرداند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 381]