واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: 365 روز سال را با نفس گرم و نگاه آتشين و مهربانش و دستان خسته اش مي گذرانيم اما هميشه در باد روزمرگي نمي دانيم چه نعمتي را خدا به ما ارزاني داشته تا اينكه 13 رجب از راه مي رسد و براي 24 ساعت كلمه پدر ورد زبان همه ما مي شود! هرگز به بي تابي هاي پدر در محوطه بيمارستان و شور و اشتياقش براي شنيدن خبر به دنيا آمدن نورسيده اش فكر و مژدگاني دادن به پرستاران فكر نمي كنيم، او از همان ساعت آغازين تولد دلبندش، در اين انديشه است كه چگونه او را عزيز بدارد و بهترين ها را برايش بخواهد ولي دريغا خيلي از ما دچار كفران نعمت مي شويم و ناسپاسي مي كنبم. به ياد داشته باشيم آن پيرمرد پير كه با قدمهاي لرزان و عصا به دست و صورتي پر از چين و چروك در بوستانهاي شهر قدم مي زند و تنها دلخوشي زندگي اش اينك تقسيم خاطرات با همقطارانش است، روز پدري مهربان، زحمتكش و مردي رشيد بود كه سايه اش بر كانون خانوده برقرار بود. حال كه برخي از ما از لذت داشتن چتر پدري برخورداريم و به باباي خود غره مي شويم، آيا به ياد داريم كه چه بسيارند كودكاني كه با چهره معصوم خود نداشتن بابا را ضجه مي زنند! هيچ به اين فكر هستيم كه بخش زيادي از كودكان جامعه ما شايد هم در چند قدمي خانه هايمان براي هميشه از اينكه در يك بعداظهر كاري در باز شود و آغوش پدر بر رويشان گسترانده شود، محروم اند و با حسرت به ورجه ورجه كردن ديگر كودكان در ميان بازوان پدران خود مي نگرند؟ آري، بني آدم اعضاي يكديگرند و چه زيبا شيخ اجل اين پيام اخلاقي را در گفتار زيبايش به ما آموخت كه با تقسيم مهربانيها و سهيم كردن ديگران در شادي هاي خود، مي توانيم ثابت كنيم كه در آفرينش هم زيك پيكريم. يادمان نرود روز پدر به واسطه زادروز مردي بزرگ و وارسته به نام علي (ع) به ما ارزاني شده است و او كه سمبل همه پدران عالم است چه شبهاي تاريكي كه كوله باري بر دوش به در خانه يتيمان مي رفت و برايشان پدري مي كرد و لبخندي بر لبانشان در فراغ پدر مي نشاند. وي كمي آنسوتر.. آري اينجا يك خانه سالمندان است راستي خوب دقت كنيم و ببينيم شايد پدران ما هم در بي معرفتي اولاد خود و تنهائي دنياي غدار، به اين خانه سرد و بي روح پناه برده اند تا شايد غمهايشان را با ديگر پدران تقسيم كنند. راستي بعد از عمري كار و تلاش و بچه بزرگ كردن، سرنوشت ما پدران امروز هم كنج آسايشگاه سالمندان است، يا اينكه بچه هايمان همچون كوه قرص و محكم و با غيرت خود چنان گراميشان مي دارند كه به زودي درب آسايشگاههاي شهر تخته شود؟ خدا كند كه اينجوري باشد. بدانيم كه پدر در دنيا تك است و هرگز دوباره بدست نمي آيد پس قدر اين گوهر گرانبها را بدانيم و به او بگوييم: پدر جان، باش و با بودنت باعث بودن من باش. پدرم! روزت مبارك و از صميم قلب دوستت داريم... 571/567
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 213]