محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829206022
آمریکا نمیتواند طلاق هند را از ایران بگیرد
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > امیر احمدیان، بهرام - بهرام امیراحمدیان :در حال حاضر در پاکستان اداره جامعه به دست مجموعهای افراطی افتاده که به نام اسلام کشور را به بی نظمی کشانده‌اند. اوباما ششمین رییس‌جمهور آمریکا و سومین دموکراتی است که به هند سفر می‌کند. تفاوت سفر اوباما با اسلافش در اینست که آمریکا بیش از هر زمان دیگری با دو چالش مهم منطقه‌ای یعنی پاکستان و افغانستان روبرست و علیرغم تلاشهای فراوانی که برای ایجاد ثبات در این منطقه صورت داده، هنور به نتیجه مثبتی دست نیافته است.برقراری ثبات و امنیت در این دو کشور بحران‌زده از مهمترین اولویتهای اوباماست و دیدار وی با مقامات هندی بیانگر این واقعیت بود که آمریکا برای تحقق اهدافش در منطقه شبه‌قاره به کمک هندیها چشم امید بسته است. خبر در گفتگویی با بهرام امیراحمدیان، کارشناس آسیای میانه اهداف و زمینه‌های سفر اوباما به هند، تأثیر بر ایران و چشم‌انداز آن را مورد بررسی قرار داده است. اظهارات اوباما در هند و محکوم کردن پاکستان نشان داد که بخش قابل توجهی از اهداف سفر وی،حل معضل افغانستان و پاکستان است.در نگاهی کلی اهداف سفر اوباما به آسیا چه بوده است؟هند به لحاظ نقش و جایگاه اهمیت زیادی در آسیا دارد.این کشور در آسیای جنوبی به عنوان یک منطقه ژئوپولتیک مستقل در حال ایفای نقش است.هندوستان به لحاظ قدرت نظامی،اقتصادی،علمی-فنی و سیاسی به تمام منطقه خود تسلط دارد از این رو ارتباط کشورها با هندوستان به مراتب اهمیت بیشتری دارد تا برقراری ارتباط با پاکستان آن هم به عنوان کشوری ورشکسته.از این منظر سفر اوباما به آسیا و به خصوص هند به عنوان کشوری نوظهور در منظومه قدرت در منطقه بسیار مهم جنوب آسیا اهمیت زیادی دارد.در حال حاضر اهمیت این ارتباط را آمریکایی‌ها درک کرده‌اند. امتیازاتی که بدان اشاره کردید را میتوان به چین هم تعمیم داد،به عبارتی آمریکایی‌ها همین مسیر را با چین پیموده‌اند...ساختار سیاسی هند با چین متفاوت است.هند با امتیازاتی همچون دموکراسی،طبقه تحصیلکرده و سطح علم و دانش می‌تواند در آینده به قدرتی بزرگ تبدیل شود.اما چین تنها قدرتی اقتصادی است و نمیتواند قدرت هوشمند علمی باشد. به علاوه در چین غرب مدعی آنست که دمکراسی وجود ندارد و این در حالی است که هند به عنوان قدرتی منطقه‌ای همه ویژگیهای مذکور را در خود دارد. هر چند سطح روابط اقتصادی آمریکا با چین قابل قیاس با هند نیست و میزان آن به یک چهارم میرسد. آمریکا در هند امیدهای آینده خود را می‌بیند تا در چین. چین این شرایط را ندارد؟چین در منطقه خود با چالشهای زیادی روبروست. ناآرامی‌های منطقه سین‌کیانگ و تنش‌های آن، مسئله استقلال تبت و پافشاری و حساسیت چینی‌ها در قبال آن و همچنین رقابت تایوان با چین از جمله آسیب‌هایی است که چین را تهدید می‌کند.همه این مسائل نشان می دهد که چین در این موضوعات دارای حساسیت و شکنندگی زیادی است. و این در حالی است که در هند این مسائل کمتر وجود دارد.از سویی هند الگوی توسعه دمکراتیک با کثرت گرایی است در صورتی که چین حکومتی توسعه‌گرا با اقتصادی دولتی و سرکوبگر است.از این منظر هند می‌تواند مدلی منطقه‌ای باشد و آمریکایی‌ها نیز اهمیت این موضوع را دریافته‌اند.هند آینده روشن‌تری نسبت به چین دارد. به نقش منطقه‌ای هند اشاره کردید، اهمیت مشارکت هند در حل بحرانهای منطقه‌ای برای آمریکا در از چه زاویه‌ای قابل بررسی است؟بیش از پرداختن به این موضوع باید گفت که هند قدرتی هسته‌ای است که هنوز به ان پی تی نپیوسته است.لذا آلترناتیوی است برای پاکستان. در همین قالب هر کشوری که با هند رابطه دارد،نمی تواند با پاکستان رابطه داشته باشد و بالعکس.همین امر در این منطقه به نوعی موازنه برقرار کرده است.ولی در حال حاضر تحولات پاکستان و فعالیتهای افراطیونی که قصد ناامن کردن کشور را دارند،از حساسیت و اهمیت بالایی برخوردار است. لذا وجود قدرتی که بتواند پاکستان را از هر جهت کنترل کند،ضروری به نظر میرسد.ایران شرایط تحقق این امر را ندارد، چون رابطه‌ای با آمریکا ندارد،لذا هند گزینه مهمی برای کنترل این منطقه است. از سوی دیگر در حال حاضر نیروهای ناتو در افغانستان در وضعیت مساعدی به سر نمی‌برند و بیشتر کمکهای خود را از راه شمال دریافت می‌کنند. هند نقش خیلی بارزی دارد و می تواند در بازسازی افغانستان نقش مهمی دارد و می‌تواند در توسعه دمکراسی در افغانستان نقش مهمی ایفا کند.لذا در این مورد هم هند در کمک به نیروهای ائتلاف و پشتیبانی از آنها می‌تواند نقش مهمی داشته باشد.از همه مهمتر آنکه هند در منطقه آسیا حتی می‌تواند کنترل منطقه جنوبی چین را نیز به عهده داشته باشد. در جنوب شرقی آسیا و و برمه نیز هند می تواند ایفای نقش کند.بنگلادش نیز که در همسایگی هند قرار دارد، با مشکلات زیادی روبروست. از هر منظری که نگاه کنیم،هند دارای جایگاه بسیار مهمی در آسیاست. برخی از ناظران بر این اعتقادند که آمریکا در تلاش است تا با قدرت دادن به هند،رقیبی برای چین بسازد، این مسئله تا چه میزان صحت دارد؟بله به نظر میرسد که برای برقراری موازنه در آسیا،هند آلترناتیو خوبی است به لحاظ همه مواردی که به آن اشاره شد.از این منظر توجه بیشتری از سوی آمریکا به هند می‌شود.هند مهد دمکراسی در آسیاست. در عین فقر بسیار ثروتمند است و علیرغم اینکه فرهنگهای گوناگونی در این کشور حضور دارند و ما شاهد تکثر فرهنگ هستیم،اما در عین حال کشوری دموکراتیک است.هند جایگاه بالاتری در مقایسه با چین در محیط بین الملل دارد. هر چند چین به لحاظ اقتصادی قدرت برتر آسیاست اما به لحاظ سیاستهای سرگوبگرایانه خود منزوی است، منزلت هند در محیط بین الملل بسیار بالاتر از چین است. با این اوصاف به نظر میرسد که چین در مهار بحران اقتصادی بسیار موثرتر عمل کرد و در حال حاضر حتی از آمریکا نیز پیشی گرفته است......خیر. اقتصاد رابطه‌ای دوجانبه است.پیشی گرفتن چین از آمریکا تنها در حوزه تولید کالا و تجارت است و نه در حوزه تکنولوژی.چین و حتی روسیه و هندوستان در هر حال نیازمند تولیدات و فناوری‌های پیچیده آمریکایی هستند.هر چند ممکن است چین از آمریکا در حوزه حجم تجارت خارجی و صادرات قویتر باشد، اما در سایر حوزه‌ها این طور نیست. این مسئله حتی با منزلت نیز ارتباط پیدا می کند. منزلت و جایگاه کشورها در نظام بین‌الملل از اهمیت زیادی برخوردار است. چین هنوز به آن منزلت دست نیافته است. جایگاه اقتصادی چین قابل توجه است اما منزلت این کشور کم است. پارامترهایی که برای توسعه پایدار لازم است، هنوز در چین وجود ندارد از جمله فقر ، اشتغال، حقوق بشر و دمکراسی.هنوز در این کشور حزب کمونیست حکومت می‌کند و حتی سیستم چندحزبی را نیز دنبال نمی‌کند.بنابراین نمی‌توان گفت که چین در حال جلو زدن از آمریکاست.تولید ناخالص داخلی چین ممکن است بالا برود، اما تولید سرانه آن با توجه به یک و نیم میلیارد جمعیت بالا نمی‌رود . اگر همه ثروت چین را نیز بین مردم تقسیم کنند هیچ سرانه‌ای به این جمعیت بالا نمی‌رسد.این در حالی است که آمریکا 28 درصد اقتصاد جهان را تولید می کند با جمعیت 300 نفر. آمریکا هنوز حرف اول را میزند و تا سه دهه آینده هیچ قدرتی در جهان در چهار زمینه اقتصادی، فرهنگی،علمی و نظامی و سیاسی نمیتواند با آمریکا برابری کند. چرا اوباما به یکباره در مقابل پاکستان موضع گرفت؟آیا این تشدید موضع گیری با توجه به عدم توانایی دولت منطقی به نظر میرسد؟در پاکستان همه امور به دست نظامیان است و در حقیقت گرداننده کشور نظامیان هستند.کشورهایی که به این شکل اداره می‌شوند، جایگاه آنها به شدت تقلیل یافته است.میتوان کره شمالی را نیز مثال زد. در حال حاضر در پاکستان اداره جامعه به دست مجموعهای افراطی افتاده که به نام اسلام کشور را به بی نظمی کشانده‌اند. در چنین شرایطی که اقتصاد سیاسی،نظامی و امنیتی شده از دولتمردان نیز کاری ساخته نیست.واقعیت آنست که حکومت پاکستان حکومتی ورشکسته است.با چالشهایی که از پیش با آن روبرو بوده به علاوه سیل اخیر و حضور طالبان، هنوز مسائل قبیله‌ای در این کشور حاکم است.از همه مهمتر آنکه پاکستان کشوری نیست که بتواند نقش قبائل را کم کند وکشوری است سنتی که هر نوع نابهنجاری اعم از مواد مخدر، فساد و قاچاق و تروریسم در آن یافت می‌شود.متأسفانه در اوج این بحرانها دولت هنوز نتوانسته ذره‌ای از این چالشها بکاهد. این مسائل حتی دامنگیر نیروهای ائتلاف نیز شده است. مثلا در جریان ارسال کمک به نیروهای امداد بسیاری از گروههای پاکستانی دست به انفجار و انهدام کامیونهای حامل امداد و سوخت میزنند.این به معنای آنست که دولت هیچ اقتداری در مهار این بحرانها نداشته و دولت،پلیس و نظامیان هیچ نظارتی بر نابهنجاریها ندارند و حتی در بسیاری از مواقع ساختار سیاسی نیز خود درگیر فساد و تجارت است.این چالشها و ناامنی‌ها حتی دامنه کشورهای همسایه پاکستان را نیز گرفته است.مثلا ریگی بارها امنیت ایران را از پاکستان به خطر انداخته و بلافاصله بعد از عملیاتهای تروریستی به پاکستان بازمی‌گشت.قاچاق مواد مخدر و ترددهای غیرمجاز ازدیگر مواردی است که باید به آن اشاره کرد.قطعا دولت باید بتواند اقتدارو قدرت بیشتری در مهار این بحرانها از خود به نمایش بگذارد.لذا انتقاد از پاکستان در این شرایط امری غیرطبیعی نیست و حتی باید بیش از اینها مورد انتقاد قرار گیرد.در بسیاری از مواقع چشمهای خود را به روی این واقعیت می بندیم و می گوییم که پاکستان جمهوری برادر ماست و باید به دیده اغماض و تسامح به آن نگریسته شود،در حالی که ایران بارها از این ناحیه ضربه و خسارت دیده است. از جمله اینکه ایران باید شبانه روز با اتخاذ تدابیر مرزهای خود را مسدود کند تا پاکستان خطراتی برای ما ایجاد نکند. پاکستان برای همسایگان خود نیز همین مشکلات را به همراه آورده است.از جمله اینکه به خوبی می‌دانیم سازمان اطلاعات پاکستان در افغانستان دخالت مستقیم دارد. چطوری میتوان این مسائل را توجیه کرد؟هر چند که احزاب در این کشور با طرح ادعاهایی بر این اعتقادند که در این کشور دمکراسی وجود دارد ولی اغتشاشات و یا حداقل کشتارهای صورت گرفته در مساجد نشان می‌دهد که هیچ اصول و نظمی در این کشور حاکم نیست و دولت نیز ورشکسته است.بنابراین در این شرایط باید از پاکستان تعریف و تمجید شود؟این کشور حتی نمیتواند مساجد و پلیس خود را کنترل کند بنابراین این چه دولتی است؟ ظاهرا اوباما به درخواستهای پاکستان مبنی بر گفتگو در خصوص اوضاع کشمیر در هندوستان نیز پاسخ منفی داده است.......در سال 1947 زمانی که طرفین اراده کردند تا مسئله کشمیر را در اثنای استقلال هند حل کنند،طرفین اعلام کردند که بهترین وضعیت برای کشمیر همین وضعیت کنونی است.اما در نگاهی کلی باید گفت که دو کشور هند و پاکستان باید به این نتیجه برسند که باید معضل کشمیر را خود حل و فصل کنند.تا زمانی که هیچیک از طرفین به این درک و آگاهی نرسند، از جامعه بین الملل و یا کشورهای ثالث و میانجی کاری ساخته نیست.این مسئله منطقه‌ای است و هند و پاکستان باید آن را حل کننند و نه قدرت فرامنطقه‌ای. دستاوردها و چشم‌اندازهای سفر اوباما را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟تمایل آمریکا برای گسترش همکاری با هند امری طبیعی است البته با تأکید بر منافع ملی خود. لذا این سفر می‌تواند برای دو طرف مثبت ارزیابی شود.در صورتی که هند بتواند از این رهگذر حضور و نقش خود را افزایش دهد،این مسئله برای ایران نیز فرصت خوبی خواهد بود که با کشوری منطقه‌ای،قدرتمند و تأثیر گذار در محیط پیرامونی و جهانی رابطه‌ای نزدیک برقرار کند.ایران می‌تواند به جای برگ پاکستان، روابط خود را با هندوستان تحکیم بخشد. لذا این بخش از سفر اوباما به هندوستان می‌تواند برای سایر کشورهای نیز مثبت ارزیابی شود. چون پیامدهای خوبی برای منطقه نیز می‌تواند داشته باشد. آیا سفر اوباما می‌تواند تأثیری در روابط ایران و هند داشته باشد؟به نظر نمی‌رسد که هندوستان بخواهد روابط خود را با ایران خدشه‌دار کند. هندوستان می‌تواند به آمریکا این واقعیت را بقبولاند که رابطه هندوستان با آمریکا نباید بر رابطه این کشور با ایران تأثیر بگذارد. هر چند ممکن است لابی‌هایی این مسئله را تحت تأثیر قرار دهند اما هند سیاست خارجی مستقلی دارد.هندوستان همیشه خریدار گاز ایران بوده و همین مسئله می‌تواند زمینه‌های همکاری میان دو طرف را گسترش دهد. توسعه نفوذ و قدرت ما در منطقه ارتباط مستقیمی با قدرتی به نام هند دارد و ایران باید به گسترش ابعاد روابط خود را این کشور بیندیشد.همین مسئله می‌تواند فرصتهای زیادی از جمله ارتقای جایگاه ایران در منطقه آسیا را به همراه داشته باشد. به ویژه آنکه اقیانوس هند از یک سو به شرق آفریقا متصل است و از طرف دیگر کوریدور حمل و نقل شمال و جنوب است که یک سر آن روسیه و هندوستان است. در صورتی که ایران بتواند این راهها را توسعه دهد، گام مهمی در عرصه سیاست خارجی برداشته است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 351]
-
گوناگون
پربازدیدترینها