واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی:
در سراسر تاریخ، تهیه غذا بخشی از وظایف سنتی زنان بوده است. حتی امروزه هم با وجود اشكال مختلف خانواده، زنان مسئول امور خانه دارای و تهیه غذا هستند. در بیشتر خانواده ها، مادران بیش از پدران به وزن و نحوه رژیم گرفتن اعضای خانواده توجه می كنند. مادران اغلب نفوذ و تأثیر بیشتری بر الگوهای خوردن و نگرش فرزندان خود درباره وزن و تناسب اندامشان دارند. این نفوذ بویژه بر فرزندان دختر بیشتر است. درك و تصور دختران از شكل بدنشان و به دنبال آن چگونه خوردن و رژیم گرفتن آنان به صورت مستقیم و غیرمستقیم از پیام های كلامی و غیركلامی مادر تأثیر می پذیرد. در حقیقت چگونه حرف زدن، فشار و اعمال محدودیت غذایی از سوی مادران تصور ذهنی دختران را درباره جسمشان شكل می دهد. بچه ها در سنین كودكی، نگرش های متفاوتی درباره اندام شان دارند. پسران و دختران پیام های متفاوتی از وزن ایده آلشان بویژه از طرف والدینشان دریافت می كنند. به طوری كه پسران تمایل زیادی به افزایش ماهیچه و عضله دارند، اما دختران بیشتر به دنبال استراتژی های كم كردن وزن و به دست آوردن یك سایز آرمانی هستند. آنان برای رسیدن به وزن دلخواه خود تلاش زیادی می كنند. اغلب دخترها در سن نوجوانی به سمت رژیم های سخت، ورزش های افراطی و مصرف داروهای ملین می روند. این مسئله در سنین پایین تر هم به چشم می خورد به طوری كه دختران پیش دبستانی از چاق بودن متنفرند و نظر خوبی به افراد چاق ندارند. كارشناسان معتقدند تنفر از چاقی موجب نارضایتی آنان از اندام شان و افزایش رفتارهای پرخطر برای رسیدن به وزن ایده آل می شود. به طوری كه این نارضایتی وسواسی گاهی تا سنین بزرگسالی هم ادامه پیدا می كند. تحقیقات نشان می دهد كه دوستان نزدیك و مادران در شكل گیری تصویر ذهنی دختران درباره اندام شان نقش مهمی دارند. دخترانی كه از طرف مادر تشویق می شوند وزن خود را كم كنند نسبت به وزن خود احساس نارضایتی می كنند. معمولاً در جوامعی كه چاقی امر نامطلوبی به حساب می آید، مادران دختران را برای كاهش وزن به رژیم های لاغری و ورزش های افراطی تشویق می كنند. در حقیقت تصور مادران رفتار كودكان را به شدت تحت تأثیر قرار می دهند. به طوری كه نبرد برای چاق نشدن و رسیدن به وزن آرمانی در دوران كودكی گاهی تا پایان عمر زنان ادامه پیدا می كند. كارشناسان تغذیه عنوان می كنند وسواس مادران برای رسیدن به وزن ایده آل فرزندان خود منجر به رشد تصویر جسمانی منفی و عادات غلط خوردن در دختران می شود. روابط خانوادگی، بویژه روابط مادر و كودك در رشد «خود» بویژه در میان دختران اهمیت زیادی دارد. بنابراین باید به تأثیر نگرش مادر نسبت به وزن و تصویرذهنی دختران توجه ویژه ای كنیم. مادران می توانند به دخترانشان كمك كنند تا نگرش مثبتی نسبت به وزن خود پیدا كنند. این امر موجب می شود دختران به سمت رفتارهای پرخطر برای كاهش وزن نروند و برای رسیدن به وزن دلخواه از رژیم های مطلوب و ورزش های مناسب بهره گیرند. مادران برای شكل گیری تصویر ذهنی مثبت در دختران باید این سؤالات را از خود بپرسند: ▪ من درباره وزن خود چه تصوری دارم ▪ آیا من درباره وزن خود و زنان منفی فكر می كنم ▪ آیا من بیش از حد درباره وزن خود حساسیت نشان می دهم ▪ آیا من نسبت به وزن فرزندان و عادات غذایی آنان سخت گیر هستم ▪ آیا من تا به حال با این ترس كه مبادا كودكانم چاق شوند رژیم غذایی آنان را محدود كرده ام ▪ آیا من به وزن دخترم بیش از وزن پسرم توجه می كنم مادرها باید بدانند كه درونی شدن پیام های منفی درباره وزن، بزرگترین خطر برای رشد اختلالات خوردن و درگیری در رفتارهای پرخطر برای كم كردن وزن در دختران است. دختران در مقایسه با پسران در دریافت اطلاعات، پیام ها و اشارات غیركلامی از دیگران حساسترند. مادران و دوستان نزدیك بیش از رسانه ها در تصویر ذهنی دختران از وزن ایده آلشان تأثیر می گذارند. بنابراین مادران باید تصویر جسمانی مثبتی در دخترانشان ایجاد كنند و به جای توجه به وزن و شكل ظاهری آنان بیشتر به امور اجتماعی، فرهنگی و مورد علاقه فرزندانشان كه موجب رشدشان می شود، بپردازند. تفسیر : روزنامه ايران
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 290]