دیدار با جک لمون و والتر ماتائو تازه می شود

واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > تهرانی، مهدی - کمدی درام 105 دقیقه ای صفحه اول به نوعی معرفی یک خبرنگار و اصلا بیان زندگی اوست. این مهم با توجه به پیشینه ی بیلی وایلدر قابل درک است چراکه او از معدود کارگردان های مهاجری است که سابقه ژورنالیستی در خور توجه داشته است.و همین امتیاز باعث گردیده او بتواند زندگی یک روزنامه نگار را به درستی حتی در یک کمدی درام عاطفی پرداخت کند. با این همه داستان آنچنان زهر و گزندگی را که در نسخه اصلی بوده ندارد . در فیلم اصلی که لوئیس مایلستون در سال 1931 از روی یک نمایشنامه ساخت ؛ اگرچه بنای داستان اش با نسخه وایلدر یکی است اما جزئیات پرداخت شده ی مطلوب تری را به نمایش می گذاشت. در نسخه اصلی سردبیر به دلایل شخصی و سیاسی تصمیم می گیرد که هیلدی را وارد ماجرایی تمام نشدنی بگذارد و تا انتها او آدم بد داستان باقی می ماند اما در این فیلم سردبیر ، ددمنش نیست که حتی در اواسط کار به او مساعدت هم می کند . صفحه اول محصول 1974 در واقع بیست و هفتمین و شاید یکی از ضعیفترین فیلم بیلی وایلدر به حساب بیاید. فیلمی که بازسازی اثری قدیمی به همین نام ساخته ی لوئیس مایلستون کارگردان مشهور و توانمند سالهای دهه 30 و 40 آمریکا بود. مایلستون صفحه اول را در سال 1931 روانه اکران کرد و فیلمش نامزد چندین جایزه اسکار گردید و توامان مورد توجه منتقدان و تماشاگران قرار گرفت. در حالیکه فیلم بازسازی شده بیلی وایلدر مهم ترین امتیازش بازهم دیدن توامان دو غول محبوب و خوشنام سینما یعنی والتر ماتائو و جک لمون بود. روند و احساسی که همین زمان نیز در حین دیدن فیلم به تماشاگر دست می دهد. کارنامه سینمایی بیلی وایلدر را که ورق بزنید از هر ژانری در آن یافت می شود و در این بین کمدی های بیلی وایلدر اگرچه نه همیشه اما اکثر مواقع از دیگر کارهایش به نوعی سرآمدتر بودند. مهمتر از این حفظ و روند رگه های کمیک در اکثر آثار غیر کمیک او بودند. آپارتمان ( 1960) ، یک دو سه ( 1961)، شیرینی شانس ( 1964) و یا آثار قدیمی ترش مانند بعضی ها داغش را دوست دارند ، گواهی بر این مدعا است. در واقع وایلدر رگه های طنز داستانش را برای بیان شیرین و قابل هضم یک معضل اجتماعی و یا خانوادگی برمی گزید. به نحوی که فیلم هایش علیرغم داشتن بار انتقادی - اجتماعی هرگز کمدی های سیاه و سرد نام نمی گرفتند و مهم تر اینکه بجز آثار آخرینش از جمله همین فیلم صفحه اول ، داستان های او چیزی فراتر از یک کمدی سهل و ممتنع شناخته می شدند. وایلدر که در سال 1906 در وین بدنیا آمده بود سرانجام در سال مارس 2002 درگذشت و در طی سالهای فعالیت هنری اش 6 جایزه اسکار بدست آورد، که رکورد تمام تاریخ سینمااست. بیلی وایلدر در مقام کارگردان 27 فیلم ، در مقام نویسنده 76 اثر و به عنوان تهیه کننده 14 فیلم در کارنامه سینمایی اش به ثبت رسانید که بنظر کارشناسان با توجه به وزن و اعتبار ساخته هایش ، یکی از بهترین کارنامه ها را از خود به عنوان کارگردان ، نویسنده و تهیه کننده به جای گذاشته است. داستان کمدی عاطفی صفحه اول در شیکاگو می گذرد. و کل ماجرا مربوط به فعالیت های عده ای خبرنگار است که تمام کار های روزمره و جاری خود را به زمین می گذارند تا دیگر نشریه ای زرد نباشند . چرا که می خواهند با پیگیری یک ماجرای تکان دهنده ، نقش و نفوذ فساد پیشرفته در سیستم قضایی آمریکا را فاش سازند. و در این راه پرسابقه ترین روزنامه نگار آنها پیشقدم می شود ، اگرچه بعدا مشخص می شود که سردبیر روزنامه نیز اگرچه به نیت دیگری تصمیم داشته وارد این ماجرا شود اما در ادامه به هیلدی کمک می کند تا ته این فساد علنی شود. هیلدی جانسون ( جک لمون ) گزارشگر و خبرنگار پرسابقه روزنامه شیکاگو اگزمینر تصمیم گرفته شغلش را پس از سالها کنار گذاشته و زندگی جدیدی را پایه گذاری کند. و در این رابطه قصد دارد ابتدا مهمترین کار زندگی اش را که تا میانسالی به تاخیر انداخته روبراه کند. و این کار چیزی نیست جز ازدواج با پگی گرانت ( با بازی سوزان ساراندون). البته در این میان فقط یکی دو نفر از تصمیم هیلدی شاد و خرسند به نظر نمی آیند اگرچه به ظاهر او را تشویق می کنند و به نوعی بهترین دوستان او هم محسوب می شوند . یکی از این ها سردبیر ظاهر ا بدجنس روزنامه است که در آستانه آخرین روز کاری هیلدی او را وارد یک ماجرای خبری می کند . ماجرایی که به سادگی نه هیلدی و نه آقای سردبیر و نه حتی پگی نمی توانند از آن خارج شوند . ماجرا به کله گنده ها و برخی از سیاسیون و تاجران شیکائویی مرتبط است و همین ها می خواهند سر به تن امثال هیلدی جانسون و دوروبری هایش نباشد. تعقیب و گریز و اطلاع رسانی آغاز می شود و هرچه داستان بیشتر جلو می رود ، هیلدی شکست خورده تر می شود. تا اینکه یک زندانی عنوان دار که به مرگ محکوم شده کلیدی می شود برای رو کردن فساد دستگاه حاکم بر سیستم قضایی آمریکا. اما خب دسترسی به ارل همان زندانی و اطلاع رسانی در این رابطه به سادگی میسر نیست... ارل ویلیامز کسی است که قبل از اینکه حکم اعدامش صادر شود از دادگاه شیکاگو گریخته و توسط همسرش برای اینکه امکان هرگونه جلب توجهی از میان برود در حوالی شهر در یک خانه امن در محله بدنام خیابان کلارک مخفی شده است. ارل ویلیامز نه تنها ممکن است بیگناه باشد بلکه به نظر می رسد دستخوش یک سری وقایع از پیش برنامه ریزی شده شده تا قربانی گردد. همسر ارل در این فکر است که دسترسی به ژورنالیستی مانند هیلدی بهترین کار است . نظری که سردبیر هیلیدی یعنی والتر برنز ( با بازی درخشان والتر ماتائو) نیز شدیدا علاقه مند به این کار است . چراکه پیگیری این کار می تواند هیلدی را از فکر ازدواج و بازنشستگی خارج کند و نهایتا برای روزنامه اش اعتبار بدست بیاورد. مهم تر اینکه تمام نشریات شیکاگو عمدتا روزنامه های زردی هستند که جز اخبار بی خود و شایعات بی اساس منتشر نمی کند و در باره پرونده ارل ویلیامز ، او را حتی عامل مسکو نیز معرفی کرده اند... بیلی وایلدر استاد مطلق کمیک ساختن نیست اما تبحر فراوانی برای یکدست روایت کردن داستان هایش دارد. از این رو در بیان کمدی گونه را همیشه دنبال کرده به آن حذف تمامی بالا و پائین رفتن ها می گویند. این اصطلاح دقیقا یعنی در بیان داستانی با رگه های طنز نقاط قوت در بیان جزئیات باید به گونه ای باشد که هر سکانس برای خودش به لحاظ پرداخت گویی آخرین سکانس و در واقع مهمترین قسمت فیلم است . وایلدر در صفحه اول از سکانس اول تا حدود 10 دقیقه پایانی فیلم(در واقع شاید پس از آزادی هیلدی و برت از زندان) این روند را به خوبی کار کرده است. ضمن اینکه او هیچ وقت از عنصر غافلگیری برای روایت داستانش چشم پوشی نمی کند. تعلیق و سوسپانس اگر به دقت و به جا در روایت های کمیک به کار گرفته شوند غوغا خواهند کرد. هم چنانکه استفاده نابجا از این انگاره ها می تواند فیلم کمیک را به یک تراژدی غمبار تبدیل کند. در صفحه اول از سکانس سوم به بعد ، یعنی پس از فرار ارل ویلیامز، آشنایی همسر او با هیلدی ، حضور در خانه امن ، دستگیری هیلدی و برنز به جرم مساعدت در فرار یک زندانی ، قرار وثیقه برای آنها و ... با این نوع غافلگیری ها روبرو هستیم. یک نکته قابل ذکر ، ساخت فیلم هایی افشاگرانه در دهه 70 است که عمدتا در باره دوران مک کارتیسم تا قضایای مرتبط به نیکسون را روایت می کردند. بیلی وایلدر به عنوان یک روزنامه نگار اسبق و یک کارگردان ششدانگ ،زمان مناسبی را برای دوباره سازی فیلم صفحه اول در ابتدای دهه 70 تشخیص داد . برهه ای که جامعه ی آمریکایی تشنه شنیدن واقعیت ها در باره دولتمردان شان بودند. روندی که کم کم از حرارتش کاسته شد و بازهم جامعه آمریکایی با هیجان بیشتری جذب نشریات زرد شد و این روند با تاسیس شبکه های تلویزیونی و رادیویی به گونه ای دیوانه وار بر سرعتش افزوده گردید. جایی که پیگیری خبر پوشش یا ازدواج یک هنرپیشه ی درجه دوی هالیوودی مهمتر از خبر گرسنگی بچه های آفریقایی شنونده و بیننده دارد...

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاین]

[مشاهده در: www.khabaronline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 449]

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب

صفحات پیشنهادی

تصاویر: موبایلهایی برای مرفهین بی درد!
دیدار با جک لمون و والتر ماتائو تازه می شود · شوهرتان راهمانگونه که هست بپذیرید · تو نیستی که ببینی · هركول جديد جلوي دوربين «پيتر برگ» ...

گوناگون

چطور خواص دارویی زعفران ارگانیک می‌تواند زندگی شما را تغیی...

ایا مهاجرت کاری به کانادا بدون مدرک زبان امکان پذیر است؟

روح‌ الله مدبر: ایران باید برای مقابله با تهدیدات فزاینده،...

ماشین اصلاح صورت | مزایا و معایب استفاده از آن برای اصلاح ...

5 مورد از مهم ترین تجهیزات آشپزخانه صنعتی و فست فود

چگونه یک وکیل کیفری خوب می‌تواند مجازات شما را کاهش دهد؟⚖️...

راهنمای کامل نرده شیشه ای برای سازندگان با تهران شیشه

فرمول درست موفقیت چیست؟

نوین قفسه انتخابی هوشمندانه برای مدیریت انبارها و فروشگاه‌...

قبل از خرید دستگاه لیبلینگ یا دستگاه لیبل چسبان چه چیزهایی...

اعتیاد کودکان و نوجوانان به فضای مجازی + راهکارهای جلوگیری...