جرم شهداي الحوله رأي دادن بود!

واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: جرم شهداي الحوله رأي دادن بود!
در بين كشته‎‎هاي الحوله حتي نام عبدالمعطي مشعب هم به چشم مي‎خورد كه در همين انتخابات توانسته بود رأي مردم را كسب كرده و وارد پارلمان شود. او از شخصيت‎‎هاي معروف سوري بود و متأسفانه خانواده و بستگان ايشان هم در اين كشتار، قرباني شدند. همچنين در كشتار الحوله تعداد زيادي از شيعيان قرباني شدند.

تالار نيمه روشن ساختماني واقع در خيابان آفريقاي تهران، محل ديدار ما با سفير كشوري بود كه اين‎ روز‎ها فراز و نشيب‎‎هاي فراواني را پشت سر مي گذارند.

برخورد خوب كاركنان سفارت جمهوري عربي سوريه نشان از حس دوستانه‎اي است كه سوريه اين ‎روز‎ها بيش از گذشته نسبت به ما دارد.

گفت‎وگوي پنجره با دكتر حامد حسن بيش از يك ساعت طول كشيد و در آن به مسائل مختلف پيرامون سوريه پرداخته شد. البته اين نشست با ريتم جالبي از سوي سفير دنبال مي‎شد و تنها خنده‎‎هاي دسته‎جمعي مي‎توانست كمي از شور و هيجاني كه در طول مصاحبه داشت بكاهد.

اكنون نزديك به 16 ماه از ناآرامي در سوريه مي‎گذرد. در حال حاضر اوضاع در سوريه را چگونه ارزيابي مي‎كنيد؟

شرايط كنوني در سوريه بهتر از گذشته شده و پيش‎بيني مي‎كنيم كه اين شرايط روز به روز بهبود پيدا كند؛ زيرا مي‎توانم بگويم بدترين فاز توطئه عليه سوريه پشت سر گذاشته شده است. البته من وضعيت موجود را ناآرامي نمي‎دانم بلكه سوريه با يك توطئه روبه‎روست؛ توطئه‎اي كه با ابزار‎هاي خارجي كشور‎هاي اروپايي و واشنگتن انجام مي‎شود. اين توطئه داراي اشكال مختلف داخلي جنبه‎‎هاي سياسي و ديپلماتيك است. فشار‎هايي در اتحاديه عرب و شوراي امنيت عليه سوريه اعمال شده است. همچنين فشار‎هايي بر روابط ديپلماتيك سوريه اعمال شده است از جمله آن‎كه تعدادي از سفراي سوريه از اروپا و كشور‎هاي عربي و همچنين آمريكا و تركيه اخراج شدند.

چه فشار‎هاي ديگري به سوريه وارد شده است؟

ما از سوي رسانه‎‎هاي وابسته به همين كشور‎ها تحت فشاريم. اظهارنظر‎هاي غيردوستانه بعضي همسايگان همزمان با ارسال تسليحات براي گروه‎هاي تروريستي در داخل سوريه صورت مي‎گيرد. آن‎ها ميليارد‎ها دلار براي خرابكاري در سوريه اختصاص داده‎اند و رسانه‎‎هاي آن‎ها در بالعكس جلوه دادن واقعيت‎ها كمك مي‎كنند. شبكه‎‎هاي الجزيره و العربيه به‎همراه تعدادي از شبكه‎‎هاي تلويزيوني و ماهواره‎اي ديگر عليه دولت سوريه تبليغ كرده و مردم را تحريك مي‎كنند و اتهاماتي را عليه دولت ما اعلام مي‎كنند. گروه‎‎هاي تروريستي، مردم و نيرو‎هاي امنيتي و ارتش را مورد هدف قرار مي‎دهند ولي اين شبكه‎‎هاي گمراه كننده، ارگان‎‎هاي دولتي را متهم به ارتكاب اين جنايات مي‎كنند. به‎طور مثال در الحوله جنايتي اتفاق افتاد و بسياري از زنان و كودكان به شهادت رسيدند.

معارضان مي‎خواستند اين افراد را مجازات كنند، فقط به جرم اين‎كه اين افراد در انتخابات شركت كرده بودند و كانديدا شده بودند. در بين كشته‎‎هاي الحوله حتي نام عبدالمعطي مشعب هم به چشم مي‎خورد كه در همين انتخابات توانسته بود رأي مردم را كسب كرده و وارد پارلمان شود. او از شخصيت‎‎هاي معروف سوري بود و متأسفانه خانواده و بستگان ايشان هم در اين كشتار، قرباني شدند. همچنين در كشتار الحوله تعداد زيادي از شيعيان قرباني شدند. اين‎كه بگويند دولت آن‎ها را كشته است، وارونه كردن حقيقت براي گمراه كردن مردم است. با اين دورغ مي‎خواهند دعواي مذهبي ميان شيعه و سني راه بياندازند.

فكر مي‎كنيد انگيزه كشور‎هايي كه در سوريه دخالت مي‎كنند و به‎طور مشخص سه كشور تركيه، عربستان سعودي و قطر چيست؟

آمريكا و صهيونيست‎ها در اين توطئه نقش اصلي را دارند. تركيه در پيمان ناتو عضويت دارد و نقشه‎‎هاي اين پيمان را در منطقه اجرا مي‎كند. عربستان بزرگترين هم‎پيمان منطقه‎اي آمريكا بوده و قطر هم بزرگترين پايگاه آمريكا را در منطقه دارد، و البته روابط خيلي آشكاري هم با رژيم صهيونيستي دارند. اين كشور‎ها مجري بخشي از طرح آمريكا در منطقه خاورميانه هستند. در مقابل، ما مي‎بينيم سوريه بخشي از محور مقاومت در منطقه است كه همواره با سلطه‎گري صهيونيسم و قدرت‎‎هاي استعماري در منطقه مخالفت كرده است. بعد از اشغال عراق، زماني كه كالين پاول وزير خارجه وقت آمريكا به سوريه آمد، طرحي 6 ماده‎اي را به ما داد كه حاوي درخواست‎‎هايي از سوريه بود. در اين طرح درخواست‎هايي در ارتباط با منطقه و مقاومت مطرح شده بود.

اما حكومت سوريه با اين درخواست‎ها مخالفت كرد و بر استقلال خود در تصميم‎گيري و حمايت از مقاومت تأكيد ورزيد و به حمايت خود از مقاومت در لبنان و فلسطين ادامه داد. درخواست اول آن‎ها اين بود كه حمايت خود از مقاومت لبنان، عراق و فلسطين را متوقف كنيم. آن‎ها از ما ‎خواستند كه به روند صلح پيوسته و با شرايطي كه آمريكا و رژيم صهيونيستي مطرح مي‎كنند، خود را وفق دهيم. همچنين آن‎ها از سوريه ‎خواستند كه از ايران و محور مقاومت دوري كند. اما برخلاف آن‎چه آمريكا از سوريه خواست، موضع‎گيري‎‎هاي ما در سال 2006 هنگام تجاوز به لبنان و جنگ با حزب‎الله و در سال 2008 هنگام تجاوز به غزه و جنگ با حماس مشخص است.

همچنين سوريه روابط ويژه خود را با جمهوري اسلامي ايران ادامه داد. همه مي‎دانند كه هر دو كشور پايه‎هاي مقاومت در منطقه را تشكيل مي‎دهند و ستون اين مقاومت هستند. ما خيلي روشن مي‎گوييم كه در راستاي بازگرداندن حقوق از دست رفته ملت سوريه قدم بر مي‎داريم. همچنين ما سرسختانه به‎دنبال آزادسازي بلندي‎‎هاي جولان هستيم.

چرا گروه‎‎هاي معارض، انتخابات‎‎هايي كه در سوريه را كه در راستاي اصلاحات سياسي برگزار شد، تحريم كردند؟

در ارتباط با مقوله اصلاحات يك حقيقت وجود دارد كه من در اين‎جا بايد آن را آشكار بسازم. از زماني كه بشار اسد به‎عنوان رييس‎جمهوري منتخب شد، اصلاحاتي را در كشور شروع كرد كه زمينه‎‎هاي مختلفي همچون سياست، اقتصاد، جامعه و دموكراسي را شامل شد. با اين حال معارضين، اصلاحات در سوريه را نمي‎خواهند و عليه آن عمل مي‎كنند. دليل اين ادعا اين است كه بشار اسد رييس‎جمهوري سوريه اصلاحات فراگيري به‎خصوص در ماه‎‎هاي اخير انجام داده است كه شاخص‎ترين آن لغو حالت فوق العاده در كشور بود.

البته اين قانون از ضرورت‎‎هايي بود كه جنگ با رژيم صهيونيستي و آماده باش براي وقوع حملات احتمالي اقتضا مي‎كرد. با اين حال اين قانون لغو شد و تغييراتي در آن ايجاد شد به‎گونه‎اي كه دشمني ميان سوريه و رژيم صهيونيستي باقي بماند و كمرنگ نشود.

در اقدامي ديگر قانون انتخابات شورا‎هاي پارلماني محلي به تصويب رسيد و اولين انتخابات آن هم در پايان سال گذشته ميلادي با مشاركت خوب مردمي برگزار شد. قانون جديد رسانه‎ها هم به تصويب رسيد و نقش وزارت اطلاع‎رساني را كمرنگ كرد آزادي بيشتري به رسانه‎ها و مطبوعات داد. بعد از آن نيز قانون جديد فعاليت‎‎هاي حزبي به تصويب رسيد.

يكي از ايراد‎هايي كه در خصوص نظام سياسي شما مطرح مي‎شود، اين است كه در نظام سياسي شما تا قبل از ايجاد همين اصلاحات، فقط حزب بعث حضور جدي داشت و حكومت را در دست گرفته بود.

خير. برخلاف آن‎چه كه دشمنان و شبكه‎‎هاي ماهواره‎اي ضد‎سوريه تبليغ مي‎كنند، ما از قبل هم تعدد حزب در كشور داشته‎ايم و حتي قبل از تغيير قانون احزاب، به غير از حزب بعث در كشور احزاب ديگري هم بودند كه اجازه فعاليت داشتند. ما پيش از اين 10 حزب رسمي داشتيم كه در كشور فعال بودند. احزابي مانند سوسياليست، سوسياليست دموكرات، سوسياليست‎‎هاي عرب، اتحاديه سوسياليستي، اتحاديه سوسياليستي فراگير، حزب ناسيوناليستي سوري و همچنين دو حزب با رويكرد كمونيستي، تشكل‎‎هايي بودند كه پيش از تغيير قانون احزاب هم فعال بودند و در چهارچوب جبهه [ترقي خواه] ملي در انتخابات حضور داشتند و در پارلمان نيز نماينده داشتند به‎گونه‎اي كه جبهه ملي در سراسر كشور شعبه‎ و دفتر داشت.

تعدد احزاب در سوريه چيز جديدي نيست ولي قانون جديد باعث ايجاد گروه‎‎هاي سياسي جديدي شد كه تأسيس 10 حزب جديد از نتايج آن بود. بنابراين در حال جاضر 20 حزب در عرصه سياسي كشور ما فعال هستند.

از جمله قوانيني كه مورد اعتراض منتقدان قرار مي‎گرفت، ماده 8 است. اولا بفرماييد داستان اين ماده 8 چه بود؟ ثانيا آيا اين ماده نيز در جريان تغيير قانون اساسي دستخوش تغيير شده است؟

ماده 8 كه همه درخواست‎هايي در قبال آن داشتند، بر اين اساس بود كه رهبري كشور و جامعه بايد به دست حزب بعث و جبهه ترقي خواه ملي باشد. اما پس از بازنگري در قانون اساسي، اين ماده لغو شد. در قانون جديد، انتخابات پارلمان هم به تصويب رسيد و شرايط را به‎گونه‎اي رقم زد كه در انتخابات پارلماني، برخي مخالفين دولت نيز شركت كردند و رأي هم آوردند. مثلا حزب اراده ملي، حزب ناسيوناليستي سوريه نوين و حتي يك حزب ديگر با گرايشات كمونيستي در انتخابات شركت كردند.

حتي گروه‎‎هاي مستقل نيز در اين دوره از انتخابات به‎صورت فراگير حضور يافتند. اما از اول براي ما روشن بود كه هرچه اين اصلاحات بيشتر پيش مي‎رود و موفقيت‎‎هاي بيشتري در كشور مشاهده مي‎شود، عمليات تروريستي نيز افزايش مي‎يابد. اين يعني آن‎كه مخالفين تروريست خواهان اصلاحات نيستند و سوريه را به‎عنوان ميهن و ملت خود مورد هجوم قرار داده‎اند. بنابراين همان‎طور كه پيش‎بيني كرديم، برخورد‎هاي مناسبي از سوي آن‎ها نسبت به اصلاحات صورت نگرفت. ولي در سطح مردم، اصلاحات با استقبال فراگيري مواجه شد به‎گونه‎اي كه اكثريت بالاي 65 درصدي در همه‎پرسي قانون اساسي شركت كردند. اين در حالي بود كه تهديدات، كشتار‎ها و عمليات‎‎هاي تروريستي را شدت داده بودند تا مردم ترسيده و در انتخابات شركت نكنند.

مردم ايران اطلاعات چنداني از تركيب معارضين حكومت سوريه ندارند. دسته بندي رسمي دولت سوريه از معارضين داخلي و خارجي چگونه است؟

همان‎طور كه گفتم ما 20 حزب با رويكرد‎هاي سياسي و اجتماعي مختلف ليبراليستي، سوسياليستي، كمونيستي و... داريم. اما سؤال اين است كه وقتي كه اين همه گروه سياسي فراگير با گرايشات سياسي مختلف داريم، مخالفين بيرون از چهارچوب اين حزب‎ها چه كساني مي‎توانند باشند؟ آيا نمي‎توان اين‎طور در نظر گرفت كه گروه‎‎هاي خارج از اين چهارچوب، درصدد پياده كردن اهداف بيگانگان هستند؟ ما بر اين باوريم كه معارضين سوريه كه متكي به خارجي‎ها هستند، دستورات خود را از واشنگتن، رياض، دوحه و استانبول و در درجه بالاتر از رژيم صيهونيستي دريافت مي‎كنند.

جداي از اينها، من سؤالم اين است كه آيا اين گروه‎هاي معارض براي كشور برنامه سياسي، اجتماعي و اقتصادي دارند و آيا آن را ارائه كرده‎اند؟

تا به حال كه چيزي نديده ايم! به همين دليل مخالفين وقتي ديدند كه نمي‎توانند مردم سوريه را به‎سوي خود جذب كنند، به قتل و ارعاب روي آوردند تا كشور را ناامن كنند و هزاران شهيد از مردم و نيرو‎هاي امنيتي بر جاي گذاشتند. البته ما معارضيني هم در داخل كشور داريم كه مخالف بعضي سياست‎‎هاي اقتصادي و سياسي حكومت هستند يا خواستار حضور فراگيرتر در صحنه سياسي و مجلس بودند؛ اما در عين‎حال مخالف دخالت بيگانگان در كشور نيز هستند. ما هميشه با اين گروه‎ها مذاكره كرده و مي‎كنيم.

از بحث سياسي و احزاب بگذريم. آيا در كشور شما تشكل‎‎هاي غيرسياسي همچون سنديكا‎ها حضور دارند؟

بله. ما سنديكا‎هاي مختلفي داريم كه مختص گروه‎‎هاي مختلفي از جمله پزشكان، مهندسان، دانشجويان، كشاورزان، كارگران، وكلا و اساتيد است. تمامي اين سازمان‎ها در كشور فعاليت مي‎كنند و دفاتر مختلفي در شهر‎ها دارند. در مجالس محلي نماينده دارند كه از راه انتخابات مردمي وارد آن مي‎شوند. مسئولان اين سنديكا‎ها را هم دولت تعيين نمي‎كند و انتخاب آن به دست خود اعضاست. بنابراين ما مي‎توانيم ادعا كنيم كه صحنه سياسي - اجتماعي كشور بر اساس تكثرگرايي بنا نهاده شده و منعي براي مشاركت فراگير اقشار مختلف وجود ندارد.

باور عمومي اين است كه اسد تنها به علويان ميدان بازي مي‎دهد و ساير گروه‎ها نقش چنداني در صحنه سياسي كشور ندارند. من سؤالم را دوباره تكرار مي‎كنم و بر بخشي كه نتوانستم جوابش را بگيرم تأكيد مي‎كنم. آيا قوميت‎‎هاي مختلف و مذاهب مختلفي كه در كشور سوريه حضور دارند مثل كردها، شيعيان، مسيحيان و حتي دروزي‎ها مي‎توانند در صحنه سياسي فعاليت كنند؟

گروه‎‎هاي قوميتي مي‎توانند از طريق همين سازمان‎ها و احزابي كه درباره آن صحبت كرديم، فعاليت سياسي داشته باشند. قشر‎هاي متعددي در سوريه داريم ولي فعاليت سياسي در چهارچوب همين حزب‎ها انجام مي‎گيرد. مثلا در بعضي از مراحل كه حزب بعث حكومت مي‎كرد، نخست‎وزير كشور از برادران كرد ما بود؛ يا تعداد زيادي از مسئولين هم از ترك‎ها و تركمن‎ها هستند. اين‎ها در همين احزاب و سازمان‎‎هايي كه اسم بردم فعاليت كرده‎اند. در ارتباط با وضعيت ويژه نژاد‎ها بايد بگويم كه يك حقوقي دارند كه از آن استفاده مي‎كنند.

آقاي سفير قبول دارند كه علويان از قدرت بيشتري برخوردارند؟

نه در سيستم كشور ما اين شرايط اصلا وجود ندارد. ما يك نظام سياسي داريم كه همگان مي‎توانند در آن شركت كنند و بر اساس اصول و برنامه‎‎هاي مشخصي استوار است و هيچ تفكيك نژادي و مذهبي وجود ندارد. البته من دوست ندارم درباره اين پرسش صحبت كنم چون دوست ندارم راه آمريكايي‎ها را بروم و به اختلافاتي كه متأسفانه به‎وجود آمده است دامن بزنم و مردم را تحريك كنم. ما معتقديم كشمكشي كه به‎وجود آمده مسأله‎اي سياسي است ميان نيرو‎هاي پايبند به سوريه و مقاومت و نيرو‎هاي معارض حكومت و حامي آمريكا، صهيونيسم و غرب و نه مسأله‎اي قوميتي و برخاسته از تفاوت‎هاي مذهبي.

يكي از كار‎هايي كه دولت سوريه مي‎تواند انجام بدهد تا ثبات را به كشور برگرداند، استفاده از ابزار گفت‎وگو با معارضين است. فارغ از دعوت‎‎هاي مرسوم ديپلماتيك، آيا حكومت سوريه با معارضين خارجي گفت‎وگو‎هاي جدي انجام داده است؟

همان‎طور كه گفتم مذاكره با معارضين داخلي از قبل بوده و ادامه هم دارد. البته همان‎طور كه گفتم معارضين خارجي اصلاحات را قبول ندارند و چون به دشمنان وابسته‎اند، دليل خاصي براي مذاكره با آن‎ها نمي‎بينيم. آيا با كسي كه درخواست تحريم هوايي كشورش را مطرح كرده و از تركيه مي‎خواهد كه در سوريه دخالت كند مي‎شود مذاكره كرد؟ اصلا درباره چه چيزي بايد با آن‎ها مذاكره كنيم؟ آيا با كساني كه مزدور و تروريست اجير كردند و اسلحه از ليبي، عراق، تركيه و لبنان وارد كشور كردند، مي‎شود مذاكره و گفت‎وگو داشت؟

شنيده شده كه بعضي از گروه‎‎هاي معارض سوري با نيرو‎هاي ميانجي ميان معارضين و حكومت وارد مذاكرات شده‎اند. با اين حال اخوان‎المسلمون سوريه حاضر به مذاكره براي حل و فصل معارضه با حكومت سوريه نشده است. از آن‎جا كه اخوان‎المسلمون به‎دليل شرايط جديد منطقه، موقعيت ويژه‎اي را كسب كرده است، نظر آقاي سفير را درباره اين تشكل ريشه دار مي‎خواهيم بدانيم؟

اگر بخواهيم يك ارزيابي از اخوان المسلمون سوريه داشته باشيمِ، بايد به سال‎هاي اوليه تأسيس اين سازمان در سوريه برگرديم كه مجال بحث آن نيست. اما سؤال من اين است كه چرا اين‎گونه گروه‎‎هاي اسلامگراي افراطي همگي از لندن سر در مي‎آورند و دفاترشان در آنجاست؟ مثلا بايد سؤال كنيم چرا اين كشور‎هاي غربي از القاعده كه ديگر گروه افراطي است، اين‎قدر حمايت كردند و بن لادن را كمك كردند؟ ما هيچ‎گاه يادمان نمي‎رود كه چگونه ريگان رييس‎جمهوري اسبق آمريكا از اين گروه‎ها به‎عنوان قديس ياد مي‎كرد. با توجه به اتفاقاتي كه اين گروه‎ها هر روز رقم مي‎زنند، به ‎نظر من نه تنها خطري براي سوريه، بلكه خطري براي منطقه و جهان اسلام محسوب مي‎شوند. رويكرد سياسي اين گروه‎ها برخلاف ظاهري كه اتخاذ كرده‎اند، در پازل آمريكايي هاست و درصدد هستند تا روابط مسلمانان با هندوستان، روسيه و چين را بر هم بزنند. شما كافيست به خون‎هايي كه در پاكستان و افغانستان در اين چند سال ريخته شد نگاه كنيد.

اما اين اتفاقات را اخوان المسلمون رقم نزده است. به ‎نظر من اخوان توانسته است از افراطي‎گري‎ها جدا شده و وارد فاز سياسي شود كه نمونه آن را در مصر شاهديم.

ما كه تغييري در عملكرد اخوان‎المسلمون سوريه نمي‎بينيم. متأسفانه اخوان در سوريه سازمان‎‎هاي مسلحي به راه انداخته است كه بيش از 30 سال هم قدمت دارند و الان در معارضه عليه حكومت نقش دارند. اخوان المسلمون سوريه اكنون طرحي آمريكايي را دارد اجرا مي‎كند و درصدد است تا به محور مقاومت شامل ايران، سوريه، حزب‎الله و حماس ضربه بزند؛ آن‎ها از همان يك سال پيش، پرچم اين چهار گروه را آتش زدند. آيا اين اقدام غير از كمك كردن به رژيم صهيونيستي است؟

آيا اين نگاه در همه اخوان‎المسلمون نفوذ كرده است؟

خير. تنها گروه‎‎هاي افراطي اخواني كه در سوريه حضور دارند، اين اقدامات را انجام داده‎اند.

طرح شش ماده‎اي كوفي عنان كه با حمايت سازمان ملل در حال اجراست، در چه مرحله‎اي است؟

سوريه از ابتدا با ديد مثبت با ناظرين سازمان ملل همكاري كرده است. ما حتي از طرح اتحاديه عرب هم كه به رياست مصطفي الدابي ژنرال سوداني در حال اجرا بود و افرادي از قطر و عربستان هم در آن هيأت حضور داشتند، استقبال كرديم. آن‎ها به مناطق درگيري هم رفتند و گزارشي واقعي از اوضاع را نوشتند، اما عده‎اي مانع ارائه آن به سازمان ملل شدند. آن‎ها از انتشار اين گزارش جلوگيري كردند چون مي‎دانستند با اين گزارش معلوم مي‎شود چه كساني پشت پرده ايجاد ناامني هستند و چه كساني با پول و اسلحه از تروريسم و قتل عام مردم سوريه حمايت مي‎كنند. ما با كوفي عنان همكاري مي‎كنيم و از او انتظارمان اين است كه فضايي واقعي از سوريه براي جهان ترسيم كند و از جنايت‎هايي كه معارضان با پشتيباني بيگانگان در سوريه انجام مي‎دهند براي دنيا بگويد.

آيا شما به اين فكر كرده ايد كه ممكن است روسيه حمايت خود از سوريه را بردارد؟

روابط سوريه و روسيه كماكان بسيار خوب است و آن‎ها در موضع‎گيري‎هاي خود خوب عمل كرده‎اند. روسيه تاكنون دو بار در دفاع از حاكميت، دولت و مردم سوريه، قطعنامه‎ها را وتو كرده است. محافل غربي درصدد هستند تا در اين رابطه‎ها تشكيك ايجاد كنند ولي ما هرگونه ترديدي در روابط دوجانبه روسيه - سوريه را رد مي‎كنيم؛ همان‎طور كه معتقديم روابط ايران - سوريه و چين - سوريه استوار و پابرجا خواهد ماند. سوريه از حمايت دوستان خود [روسيه، ايران و چين] اطمينان خاطر دارد و عادت هم نداريم كه هر روز بخواهيم موضع‎گيري دوستان خود را آزمايش كنيم.

به‎عنوان سؤال آخر، پيش‎بيني خود را از آينده تحولات سوريه بفرماييد؟

سوريه بعد از 16 ماه رويارويي با اين توطئه، اعتماد به نفس خوبي نسبت به خود و رهبر و حكومت خود پيدا كرده است. مردم ما به روند اصلاحاتي كه بشار اسد به جريان انداخته است، اعتماد دارند و در برابر تروريسم موضع شفافي پيدا كرده‎اند. سوريه هم چون به دوستان خود در سطح بين‎الملل اعتماد دارد و اميدوار است با پيروزي از اين بحران خارج شود

يکشنبه|ا|21|ا|خرداد|ا|1391

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تابناک]

[مشاهده در: www.tabnak.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 147]