واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > موسوی، سیدعبدالجواد - آقای طلایی عضو محترم شورای شهر درباره وضعیت اسفبار زنان کارتنخواب سخن گفتند. اینکه چه گفتند اصلاً مهم نیست، اینکه در مقام یکی از مسئولان رسمی جمهوری اسلامی موضوع زنان کارتنخواب را از بیخ و بن منکر نشدند و یا آن را پدیدهای بیاهمیت نخواندند و یا اصلاً این موضوع را زاییده توهمات دشمنان جمهوری اسلامی ندانستند، مهم است. تا جایی که به خاطر داریم همواره معضلات اجتماعی از سوی مسئولان رسمی انکار میشده، آنقدر صریح و قاطع که توی مخاطب گاه درمیماندی که صراحت و قاطعیت او را باور کنی و یا آنچه را آشکار و واضح به چشم میبینی. البته اغلب بزرگان این انکار و حاشا را به قصد خیر انجام میدهند و توجیهشان هم اینکه: تأیید چنین معضلاتی نهتنها مشکلی را حل نخواهد کرد بلکه ممکن است مصائب ما را بیش از اندازه مهم جلوه دهد، احساس امنیت و آرامش را از مردم سلب کند و مهمتر از همه اینکه سبب شادی دشمنان این مرز و بوم را فراهم آورد. ظاهر این سخنان ناموجه نیست اما به شرط آنکه انکار تنها در خلوت انجام پذیرد و دستکم در خلوت بزرگان به فکر چارهجویی باشند. متأسفانه حکایت ما در چنین اوضاعی شبیه جناب ملانصرالدین است. حتماً شنیدهاید که ملانصرالدین به کودکانی که سر در پی او گذاشته بودند گفت بروید کوچه بغلی که آنجا شیرینی میدهند. وقتی بچهها رفتند جناب ملانصرالدین خطاب به خودشان فرمودند: نکند حقیقتاً کوچه بغلی شیرینی میدهند و من بینصیب بمانم. به قول زندهیاد عمران صلاحی حالا حکایت ماست. برخی از مسئولان با نیتی کاملاً خیرخواهانه وجود هرگونه نابسامانی و ناهنجاری را منکر میشوند و همه چیز را نوعی جلوه میدهند که گویی هماکنون همه ما در مدینه فاضله به سر میبریم. کمکم خودشان هم باورشان میشود که اوضاع حقیقتاً همانگونه است که میفرمایند و تازه وقتی موضوع را جدی میگیرند که کار از کار گذشته است و فاجعه به حدی رسیده که به سادگی نمیتوان چارهای برای آن اندیشید. مثالها در این زمینه بسیارند. از اعتیاد و طلاق و بیکاری و قاچاق و فحشا و سرقتهای خیابانی و ایدز بگیر تا همین موضوع زنان کارتنخواب؛ همه و همه مسائلی بودهاند که هیچوقت به هنگام و به عنوان معضلی مهم و ملی طرح نشدهاند اگر هم مطرح شدهاند، سادهدلانه گمان کردهایم با قوانین سختگیرانه میتوانیم ماجرا را برای همیشه فیصله بدهیم. نتیجه آنکه روز به روز بر معضلات پیشین افزوده شدهاند. گسترش بیکاری به گسترش اعتیاد منجر شده، گسترش اعتیاد به گسترش سرقت و فحشا و مجموع اینها به گسترش ایدز و حالا هم به این گلهای زیبا سبزهای به نام زنان کارتنخواب آراسته شده است. پیش از اینکه از دل این فاجعه انسانی فاجعهای دهشتناکتر سر بر آورد، باید فکری کرد. فکر میکنم باید هرچه سریعتر درباره علل و عوامل این اتفاق شوم سخن گفت و چارهای اندیشید. بیهیچ مصلحتبینی و پردهپوشیای. همین حالا. که لحظهای دیگر دیر است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 128]