تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836948665
چقدر انقلاب ما فرهنگی بوده است؟
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > موسوی، سیدعبدالجواد - این جمله مشهور را بسیار شنیده‌ایم که: انقلاب اسلامی 57 بیش از آنکه یک انقلاب سیاسی باشد یک انقلاب فرهنگی بود. معمولاً جملاتی که زیاد نقل می‌شوند به صورت بدیهیات درمی‌آیند و در بدیهیات هم کمتر تأمل و تفکر می‌شود چرا که همگان آن را اصلی مسلم و به مثابه وحی منزل می‌پندارند. البته کسانی که قائلند این انقلاب یک انقلاب فرهنگی بود شواهد و دلایلی هم برای آن ذکر می‌کنند. شواهد و دلایلی که چندان هم نامعقول نیست. کافیست نگاهی به کوچه و خیابان بیاندازیم تا از نوع پوشش مردمان و شعارها و تصاویری که در و دیوار شهر را پوشش دادهاند بفهمیم این فضا متاثر از اتفاقی است که در بهمن 57 رخ داد. بدون شک اگر آن حادثه عظیم اتفاق نمی‌افتاد امروز وضع ظاهری ما حتماً به گونه دیگری بود. نمی‌خواهم بگویم تغییر صرفاً در ظاهر اتفاق افتاده است. پر واضح است که باطن و ظاهر نسبتی تام و تمام با یکدیگر دارند و تا در باطن تحولی ایجاد نشود در ظاهر نیز تغییری پدید نخواهد آمد و درست به همین دلیل است که بسیاری با صدور بخشنامه و ابلاغ بیانیه در حوزه اخلاق مخالفند و می‌گویند تحول باید باطنی باشد وگرنه در سطح و صورت باقی می‌ماند و بیش از آنکه به اخلاقی‌تر شدن جامعه منجر شود به گسترش دروغ و نفاق مدد می‌رساند. حقیقتش را بخواهید آمدم مقدمه‌ای کوتاه بنویسم و درباره چیز دیگری سخن بگویم که کار به اینجا کشید. امیدوارم در این چند خط باقی مانده بتوانم منظورم را درست بیان کنم. برای فرهنگ هر تعریفی که قائل باشیم نمی‌توانیم مظاهر و اسباب کار فرهنگی را انکار کنیم. یعنی نمی‌توانیم بگوییم ما به تحول فرهنگی و کار فرهنگی قائلیم اما به رسانه‌های فراگیر، سینما، موسیقی، کتاب، نقاشی و. . . . الخ بی‌اعتناییم. و اگر دست بر قضا چنین ادعایی کردیم معلوم است که تلقی ما از فرهنگ، امری موهوم و خودساخته است که به هرچه ربط داشته باشد به فرهنگ هیچ ربطی ندارد. خب با این پیش‌فرض گمان می‌کنم می‌توانیم از خود بپرسیم بعد از سی و‌دو سال از وقوع انقلاب اسلامی در کجا ایستاده‌ایم؟ آیا «وضعیت» فی‌المثل موسیقی و سینما و کتاب در شان انقلابی است که آن را فرهنگی می‌دانیم؟ مرادم از «وضعیت»، اخلاقی و سیاسی نیست، مرادم شان و اعتباریست که این ابزارهای انتقال فرهنگ- که در جهان امروز ابزارهای بسیار مهمی محسوب می‌شوند- باید در نزد ما داشته باشند. مجبورم توضیح دهم که کلمه «ابزار» را در این جا مسامحتا به کار گرفته‌ام و اگر نه من نیز همانند اساتید خودم مقوله‌ای همانند «سینما» را «ابزار» نمی‌دانم که اگر ابزار بود محسن مخلباف همان مخلباف توبه نصوح باقی می‌ماند و امروز هیچ‌کس از جنگ نرم و شبیخون فرهنگی و این چیزها سخنی به میان نمی‌آورد. بگذریم. اگرچه اینجا جای یادداشت دنباله‌دار نوشتن نیست اما مجبورم مطلب را در همین جا درز بگیرم و ادامه سخن را به روز دیگری موکول کنم. 60
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 255]
-
گوناگون
پربازدیدترینها