محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1853536838
ادب مرد به ز دولت اوست
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > موسوی، سیدعبدالجواد - در هفتهای که گذشت به اندازه تمام عمرم درباره مزایای ادب و نکوهش بیادبی حرف و سخن شنیدهام. علتش هم پخش همان فیلمی بود که یا دیده‌اید یا وصفش را شنیده‌اید. خب، الحمدلله. الحمدلله که هیچ‌کس موافق توهین و بیادبی نیست. فقط من مانده‌ام که با این همه آدم‌های مبادی آداب و مؤمن و متقی، چرا اوضاع این ریختی است؟ گاه در ورزشگاه، وسط چهارراه و رسانه‌های عمومی حرف‌هایی که می‌شنویم خیلی محترمانه‌تر از الفاظی نیست که در آن فیلم دیده‌ایم، پس چرا این همه رگ گردنی شده‌ایم؟ چون موضوع سیاسی بوده؟ قبول، من هم می‌فهمم که اگر قرار باشد آدم‌های سیاسی در کوچه و خیابان مورد تعرض قرار بگیرند و هر که هرچه از دهانش درآمد به راحتی نثار آنها کند، سنگ روی سنگ بند نمی‌شود اما کمی هم به رفتار متناقض خودمان توجه کنیم. نمی‌شود از رسانه‌ای فراگیر و رسمی مرگ بر فلانی و بهمانی را پخش کنیم و بعد از پخش فیلمی توهین‌آمیز به خانواده فلانی و بهمانی مردم را به اخلاق اسلامی دعوت کنیم. البته رسانه‌های رسمی ما سال‌هاست که چنین رفتار متناقض و عجیبی دارند و درست به همین دلیل هم هست که پیام‌های اخلاقی آنها را هیچ‌کس جدی نمی‌گیرد. در پیام‌های بازرگانی مدام مردم را به مصرف هرچه بیشتر دعوت می‌کنند و چند ثانیه نگذشته در نکوهش مصرف و مصرف‌گرایی داد سخن می‌دهند. مردم کدام را باور کنند، قسم حضرت عباس یا دم خروس را؟! زمینه‌ساز فیلمی که دیده‌اید یا وصفش را شنیده‌اید، رسانه‌هایی بودند که در یکی، دو سال اخیر از هیچ اتهامی در حق کسانی که با آنها مخالف نبوده‌اند دریغ نکرده‌اند. اگر قرار است حقی احیا شود، ابتدا باید آن رسانه‌ها را احضار کرد و از آنان خواست درباره آنچه گفته‌اند و نوشته‌اند، مستندات خود را ارائه دهند. البته اگر آن دعاوی عین حقیقت باشد، باز هم رفتاری که در آن فیلم دیده‌اید یا وصفش را شنیده‌اید، قابل توجیه نیست اما می‌توان تا حدودی برای قهرمان فیلم تخفیف قائل شد. می‌توان گفت چون قهرمان فیلم دیده که هیچ‌کس به اتهامات سنگین آن خانواده رسیدگی نمی‌کند، خونش به جوش آمده و حرف‌های زشتی زده که نباید می‌زده. اما اگر آن دعاوی کذب باشد به جای نکوهش قهرمان فیلم باید کسانی را موأخذه کرد که قهرمان را برانگیخته‌اند. 60
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 586]
-
گوناگون
پربازدیدترینها