واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: هفت سال با عمو پورنگ
پس از گذشت 7 سال از پخش زنده برنامه «عمو پورنگ» بنا به صلاح ديد مسئولان و دست اندركاران، پخش اين برنامه به پايان رسيد.برنامهاي كه در زمان پخشش كودكان زيادي را جذب كرد و سهم عظيمي از تماسهاي تلفني مردم با شبكه اول سيما را بهخودش اختصاص داد. اما اينجا يك سؤال مطرح ميشود؛ چرا برنامهاي با چنين محبوبيتي بايد به اين زودي به پايان برسد. تهيهكننده اين برنامه توقف آن را موقتي اعلام كرده و اين نويد را ميدهد كه بهزودي اين برنامه با ساختاري جديد به روي آنتن خواهد رفت. باز هم اينجا يك سؤال ديگر مطرح ميشود؛ چرا براي ادامه برنامه اي كه مخاطبان زيادي داشته است و از همه مهمتر مخاطبانش دوره حساسي را ميگذرانند، در طول مدت پخش زنده، برنامه ريزي طولاني مدتي نشده است.برنامهاي كه در زمان پخشش كودكان زيادي را جذب كرد و سهم عظيمي از تماسهاي تلفني مردم با شبكه اول سيما را بهخودش اختصاص داد. اما اينجا يك سؤال مطرح ميشود؛ چرا برنامهاي با چنين محبوبيتي بايد به اين زودي به پايان برسداين دو سؤال با توجه به مواردي كه اين برنامه را محبوب كرده است، قطعا جواب سخت و دور ذهني نخواهد داشت. راز محبوبيت اين برنامه را در چند عنصر ساده ميتوان يافت: ارتباط گيري درست مجري با توجه به سن كودك، طنز دلنشين، زبان دلپذير و از همه مهمتر خلاقيت و نوآوري كه در برنامه «عمو پورنگ» ديده شد و به دل بچهها نشست.در سالهايي كه اجراي برنامه براي كودكان يك امر جدي محسوب ميشد و وظيفه مجري نصحيت صرف بود، حضور عمو پورنگ با آن لباسهاي رنگي و حركات شاد و خواندن اشعار شاد، وجه ديگري از چهره يك مجري كودك را نشان داد و اين چهره چنان به دل بچهها نشست، که خيلي زود در ارتباط هاي تلفني با برنامه به او لقب عمو دادند. لقبي که به معني پذيرفتن اين چهره جديد در جمع خانواده ها بود. طبيعي است كه بعد از گذشت مدتي يك برنامه افت كند و بعد از چند سال هر برنامهاي نياز به روتوش و بازنگري داشته باشد. از اين موضوعات سازندگان برنامه «عمو پورنگ» بيخبر نبودند، به همين دليل هم در اين 7سال تغييراتي را در شكل و اجرا دادهاند.
نكتهاي كه نبايد در اين ميان فراموش كرد اصول برنامهسازي تلويزيون است كه اساس آن به شناخت مخاطب برمي گردد، مخاطبان برنامههاي تلويزيوني دو دسته هستند؛ مخاطبان ثابت و مخاطبان متغير.مخاطبان ثابت از نامشان پيداست كه چه ويژگيهاي دارند. در اين ميان تكليف برنامه ساز هم مشخص است، اوست كه بايد با ايجاد تنوع و نوآوري در كار، مخاطبان ثابت خود را پاي تلويزيون نگه دارد. اما برنامهسازي براي گروه دوم شيوه خاص خودش را دارد. اين گروه مخاطبان سال به سال تغيير ميكنند، اما برنامه ثابت است. به همين دليل نياز نيست كه شكل برنامه تغيير كند. هر برنامه براي مخاطب جديدي كه تازه مشتري تلويزيون شده است، اگر معيارهاي لازم را داشته باشد، جذاب خواهد بود. مخاطبان گروه سني كودك و نوجوان شامل اين گروه ميشوند. اين گروه بهدليل شرايط سني كه دارند، به سرعت از يك برنامه به برنامه هاي ديگر تلويزيوني علاقهمند ميشوند. پس از مدتي از برنامه دوران كودكي تنها يادي ميماند و نوستالژي براي همان يک يا چند نسل.در سالهايي كه اجراي برنامه براي كودكان يك امر جدي محسوب ميشد و وظيفه مجري نصحيت صرف بود، حضور عمو پورنگ با آن لباسهاي رنگي و حركات شاد و خواندن اشعار شاد، وجه ديگري از چهره يك مجري كودك را نشان داد و اين چهره چنان به دل بچهها نشست، که خيلي زود در ارتباط هاي تلفني با برنامه به او لقب عمو دادند. لقبي که به معني پذيرفتن اين چهره جديد در جمع خانواده ها بود. طبيعي است كه محتواي برنامههاي اين گروه، حرف اول را ميزند. در اين برنامهها محتوا، شكل و فرم را تعيين ميكند. در اين نوع برنامهسازي، گروهي متشكل از برنامهساز و گروهي متخصص كه صرفا برنامه ساز نيستند خطوط فكري برنامه و نياز مخاطب را تعيين ميكنند. اين با تكميل يكديگر در پشت برنامه، به نقاط جديدي دست مييابند و درنهايت نتايج به دست آمده به نفع گروه خواهد بود، در اين صورت ديگر مجري يك تنه بار برنامه را به دوش نميكشد و برنامه هم به تكرار نميرسد و هر بار بنا به نياز مخاطب تغيير شكل و رويه ميدهد. اگر اين مسائل را در نظر بگيريم بايد گفت كه برنامه «عمو پورنگ» هنوز از تمام توان و پتانسيل خودش استفاده نكرده بود و هنوز خيلي زود بود كه به تعطيلي اين برنامه فكر شود.منبع : همشهري
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 442]