نگاهي به زندگي، فعاليت‏ها و چگونگي شهادت مجيد شريف واقفي جزاي پايبندي به اسلام درسازمان منافقين

واضح آرشیو وب فارسی:رسالت: نگاهي به زندگي، فعاليت‏ها و چگونگي شهادت مجيد شريف واقفي جزاي پايبندي به اسلام درسازمان منافقين
علي محققي
مجيد شريف واقفي در سال 1327 هـ.ش در شهر تهران در خانواده اي مذهبي متولد شد اما چند روز پس از تولد به واسطه انتقال محل خدمت پدرش به اصفهان در اين شهر اقامت گزيد و تحصيلات خود را تا پايان مقطع دبيرستان درشهر اصفهان به انجام رساند. شريف‌واقفي در طول دوران تحصيلي خود در اصفهان در فعاليت مذهبي و سياسي فعالانه شركت مي كرد. وي عضو انجمن اسلامي دانش‌آموزان دبيرستان صارميه بود و در جريان قيام پانزده خرداد 1342 جزء كفن‌پوشان پشتيبان امام خميني (ره) قرار گرفت. ‏
در سال 1345 بعد از اتمام تحصيلات دبيرستان در رشته مهندسي برق دانشكده صنعتي آريامهر (كه بعد از انقلاب به نام خود وي صنعتي شريف نام گرفت) پذيرفته شد. وي در اين دوران فعاليت‌هاي مبارزاتي خود را در سطح فزاينده ‌تري گسترش داد. در سال 1347 به عضويت سازمان مجاهدين خلق درآمد. پس از اتمام تحصيلات در دانشگاه مدتي از خدمت نظام خود را به عنوان افسر وظيفه در شركت برق منطقه‌ فارابي تهران گذراند.‏
شريف واقفي با توجه به توان، استعداد و فعاليت هاي مستمر در تشكيلات سازمان جايگاه ويژه اي يافت
به گونه اي كه در سال 1350 در رأس شاخه كارگري اين سازمان قرار گرفت. ‏
پس از افشاي طرح هاي مبارزاتي سازمان كه به مناسبت برگزاري جشن‌هاي 2500 ساله شاهنشاهي در شيراز، طراحي شده بود كه منجر به دستگيري 12 تن از اعضاي اصلي سازمان و لو رفتن تعداد زيادي از اعضا و برخي خانه‌هاي تيمي شد. نام مجيد شريف واقفي نيز لو رفت. از اين رو مأمورين ساواك براي دستگيري وي به اداره برق منطقه فارابي (محل خدمت شريف واقفي) مراجعه كردند. اما تصادفا به شريف واقفي برخورده و آدرس او را از خود وي مي خواهند شريف واقفي كه متوجه موضوع شده بود به بهانه صدا كردن مجيد از اتاق خارج شده و به سرعت از محل دور مي شود.
پس از اين واقعه زندگي مخفي شريف واقفي شروع مي شود. مدتي بعد در رأس يكي از شاخه‌هاي اصلي سازمان (شاخه كارگري و سپس مذهبي) قرار گرفت و مسئوليت‌هايي را نيز عهده‌دار شد. از جمله
مسئوليت هاي وي اداره امور امنيتي سازمان مجاهدين، و مسئوليت گروه الكترونيكي بود كه طي آن فرستنده‌هاي ساواك را كنترل مي‌كرد، وي همچنين مسئوليت ارتباط با اعضاي سازمان در خارج از ايران را نيز عهده‌دار بود.‏
پس از مطرح شدن موضوع تغيير ايدئولوژي سازمان كه از سوي تقي شهرام و با اين استدلال كه "ايدئولوژي مذهبي پاسخگوي نيازهاي انسان در راه مبارزه نيست" طرح گرديد، و نهايتا منجر به پذيرش ايدئولوژي ماركسيسم به جاي اسلام در نزد اكثر كادرهاي سازمان شد، شريف واقفي ابتدا با اين تغيير ايدئولوژيك به مخالفت پرداخت و زماني كه متوجه جديت امر و گرايش تعداد زيادي از اعضاي سازمان به اين مشي جديد شد به فكر جدايي از سازمان افتاد. مخالفت با تغيير ايدئولوژيك و تلاش براي احياي ايدئولوژي اسلامي سرانجام منجر به تصفيه خونين شريف واقفي شد كه در ادامه به تشريح آن پرداخته مي شود.
اشاره شد كه شريف واقفي با تغيير ايدئولوژيك سازمان مخالفت مي ورزيد اين مخالفت ها قبل از اينكه به جدايي كامل وي از سازمان منجر شود به صورت تلاش هاي وي براي احياي بخش مذهبي سازمان با همكاري اعضاي مذهبي از جمله مرتضي صمديه لباف جلوه گر شد. توضيح اينكه شريف واقفي اقدام به جذب افراد مذهبي نمود و تمام تلاش خود را به كار گرفت تا اگر سازمان از مسير اصلي منحرف شد گروهي كه بتواند بر مبناي ايدئولوژي اسلامي راه مبارزه را ادامه دهد تشكيل گردد. اما
مخالفت هاي شريف واقفي با برخي برنامه هاي سازمان كه دليل اصلي آن مخالفت با تغيير ايدئولوژي بود باعث شد رهبران سازمان و به طور مشخص تقي شهرام و بهرام آرام به تدريج مسئوليت‌هاي مهم وي را از او سلب و نيز اقدام به خلع سلاح وي نمايند. در اين راستا در سال 1353 شاخه كارگري سازمان كه مسئوليت آن را مجيد شريف واقفي برعهده داشت منحل شد. به دنبال اين اقدام، شهرام تصميم گرفت براي "اصلاح خصلت ‌هاي خرده بورژوازي و در واقع براي ايجاد محدوديت براي شريف واقفي وي را وادار به كارگري در يك كارخانه نمايد.‏
محسن سيد خاموشي راجع به چگونگي جدايي تدريجي شريف واقفي و گمارده شدن وي به كارگري مي‌نويسد: "... او مذهبي بود و در جريان خانه ‌گردي شبانه ديگر حاضر نمي ‌شود با بچه ‌ها همكاري كند. به دليل چاپ مقاله پرچم كه در نشريه داخلي چاپ شده بود. در جواب به او مي ‌گويند كه اگر حاضر به همكاري نشوي خيانت كرده‌ اي و او حاضر مي‌شود همكاري كند. بالاخره به كار كارگري قرار مي‌شود برود. او به ظاهر مدت شش ماه به كار كارگري مي ‌رفته ولي در پنهان با حسين (مرتضي صمديه لباف) و كريم (سعيد شاهسوندي) و زنش (ليلا زمرديان همسر تشكيلاتي) مشغول فعاليت براي تشكيل گروه جديد بوده است. آنها پيش اعضاي پايين مي‌رفتند و با آنها صحبت مي‌كردند.
پس از مدتي تلاش هاي شريف واقفي در نزد رهبران سازمان آشكار مي شود. ماجرا از اين قرار بود كه مركزيت سازمان مجاهدين خلق (منافقين) در اسفند ماه سال 1353 به واسطه ليلا زمرديان زوج تشكيلاتي و رابط شريف واقفي با سازمان اطلاع يافت كه وي مسلح است. اين اطلاعات زماني به دست آمد كه زمرديان در يك متن انتقاد از خود پس از آنكه از سوي مسئول خود، متهم به كتمان واقعيت ها شد، نوشت كه از آذر ماه سال 1353 مي دانسته كه شريف واقفي مسلح است اما در اين باره چيزي به مسئولين تشكيلاتي نگفته است. اين موضوع براي سازمان كه مدتي قبل به دليل مخالفت شريف واقفي با تغيير مواضع ايدئولوژيك اقدام به خلع سلاح و تهديد وي كرده بود رخدادي ناخوشايند تلقي مي شد. ضمن اينكه بر اساس اعترافات وحيد افراخته در بازجويي هاي ساواك مجيد شريف واقفي پس از آنكه سازمان دچار انحراف ايدئولوژيك شد اقدام به
جمع آوري افراد مذهبي كرد و اين موضوع را با ليلا زمرديان در ميان گذاشت. ليلا زمرديان نيز در متن انتقاد خود مسئله را به اطلاع مسئولين تشكيلات رساند.‏
علاوه بر اين رهبران تشكيلات سازمان از ارتباط بين صمديه لباف و مجيد شريف واقفي به عنوان دو عضو فعال مخالف با مشي جديد اطلاع يافته بود و طبق
خبر هاي رسيده صمديه لباف به شريف واقفي گفته بود كه با وضعيت جديد حاضر به ادامه همكاري با سازمان نيست. بر همين اساس سازمان اقدام به مذاكره با نامبردگان نموده و آنها به صراحت اظهار داشتند كه حاضر به ادامه همكاري با تشكيلات نيستند.
چنين اظهار نظري براي رهبران قدرت طلب و
انحصار گراي ماركسيست شده سازمان كافي بود تا دستور تصفيه فيزيكي شريف واقفي و نيز صمديه لباف را صادر نمايند. بر اساس طرحي كه از سوي تقي شهرام براي ترور شريف واقفي ريخته شده بود مقرر گرديد نامبرده را طبق يك قرار تشكيلاتي به محلي دعوت نمايند. زمان و مكان قرار از طريق ليلا زمرديان (كه ظاهرا از اصل ماجراي ترور اطلاع نداشت) به شريف واقفي ابلاغ شد. براساس اين قرار وحيد افراخته و شريف واقفي در ساعت
4 بعد از ظهر روز 16 ارديبهشت ماه 1354 در سه راه بوذرجمهري نو (15 خرداد شرقي)، يكديگر را ملاقات كردند. قبلاً محسن سيد خاموشي و حسين سياه كلاه در يكي از كوچه‌هاي خيابان اديب‌الممالك مستقر شده بودند و در انتظار ورود شريف واقفي به سر مي‌بردند. در ادامه شرح ماجرا از زبان محسن سيد خاموشي يكي از عوامل دست اندر كار ترور نقل خواهد شد ماجرايي كه به عنوان يكي از اسناد جنايات دهشتناك سازمان مجاهدين (منافقين) در صفحات تاريخ ثبت و ضبط شده است. وي واقعه را اين گونه شرح مي دهد: "... وسايل ضروري را داخل ماشين گذاشتم (كلرات ـ بنزين ـ برزنت ـ
ابر ـ نايلون ـ هر كدام يك دست لباس اضافي براي خود آورده بوديم ـ ميخ پنجري ـ لُنگ)... طرح بدين شكل بود كه روبه‌روي كوچه اديب [الممالك] (كوچه باريك) يك همشيره بايستد؛ بعد وقتي مجيد شريف واقفي وارد كوچه شد، همشيره برود و عباس وارد كوچه شده مجيد شريف واقفي را بكشد، بعد جسد را دو نفري (عباس و حيدر) با هم حمل كنند، در صندوق عقب بگذارند و بعد سوار شده بروند ...
حيدر سر قرار مجيد شريف واقفي رفت. من و عباس هم ماشين قهوه‌اي را به كوچه‌اي برده نمره‌‌ها را باز كرده و نمره‌هاي جعلي را پشت شيشه‌هاي آن گذاشتيم و به محل عمل رفتيم؛ ماشين را دم كوچه باريك گذاشتيم و ايستاديم. چند لحظه بعد، علي با ناراحتي آمد و گفت: "همشيره سر قرار خود نيامده؛ چه كار كنيم؟" عباس گفت: "مهم نيست؛ من طوري مي‌ايستم كه نيمي از كوچه را ببينم." ما ايستاده بوديم كه ديديم همشيره با چادر آمد و روبه‌روي كوچه ايستاد.
حدود يك ربع گذشت كه همشيره رفت. عباس از من خداحافظي كرده و داخل كوچه شد؛ لحظه‌اي بعد صداي شليك گلوله بلند شد. ... وقتي عباس و حيدر جسد را داخل ماشين گذاشتند، من خون‌هاي روي سپر را پاك كردم و با هم سوار شديم و رفتيم ... عباس از جلو يك تير به صورت او شليك كرد[ه] و حيدر هم يك تير به پشت سرش شليك نموده [بود]... از طريق [كوچه] آب منگل و شهباز رفته و از آنجا به خيابان عارف، نزديك ميدان خراسان [رفتيم]. حيدر پياده شد و من و عباس وارد جاده
مسگر آباد شديم. ... من و عباس در جاده مسگرآباد، همانجايي كه [وحيد افراخته] علامت داده بود، رفتيم ولي جايي براي سوزاندن جسد نبود ... بالاخره جايي يافتيم در 18 كيلومتري جاده‌مسگرآباد، كه چاله‌هاي زيادي داشت. بعد از مدتي معطّلي، بالاخره جسد را از ماشين پايين انداختيم و كلرات را روي جسد ريختيم، مخصوصاً [روي] صورت او، بعد بنزين ريختيم، بعد دست‌هاي خود را و ماشين را تميز كرديم؛ بعد مقداري هم بنزين روي دست و پاي عباس ريخته شد. در‌‌ همان حال فندك را زد: از جسد شعله طولاني بلند شد ... در گودالي جسد را انداخته و كلرات و بنزين روي آن ريختيم. جيب‌هاي آن را تخليه كرديم؛ 20 عدد قرص سيانور داشت و مقداري نوشته كه آيه قرآن در آن بود و حدود 400 تومان پول ..."‏

چهارشنبه|ا|13|ا|ارديبهشت|ا|1391

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: رسالت]

[مشاهده در: www.resalat-news.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 218]