تنبيه بدني؟ بله، نه، شايد

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: تنبيه بدني؟ بله، نه، شايد
جام جم آنلاين: 5 دقيقه اول: من فرضي: اجازه آقا؟ اجازه؟ ما در مدارس تنبيه بدني داريم؟

وزير فرضي: نه فرزندم، تنبيه در مدارس كشور ما كاملا منسوخ شده اما يك جاهايي هست توي دنيا كه.....

شاهدان فرضي: به‌به! چه عالي!

5 دقيقه دوم:

من فرضي: اجازه آقا؟ اجازه؟ پس ما در مدارس تنبيه بدني نداريم؟

وزير فرضي: سفارش مي‌كنيم تنبيه بدني صورت نگيرد.

من فرضي: اگر منسوخ شده پس چرا سفارش مي‌كنيد؟

شاهدان فرضي: هيسسسس.

5 دقيقه سوم:

من فرضي: اجازه آقا؟ اجازه؟ پس گفتيد كه ما بالاخره در مدارس تنبيه بدني نداريم؟

وزير فرضي: اگر كسي اين كار را بكند ما با او قانونا برخورد مي‌كنيم.... اصلا تنبيه بدني كاهش يافته.....

من فرضي: شما كه گفتيد منسوخ شده، پس با كي مي‌خواهيد برخورد كنيد؟ اگر كاهش يافته، يعني منسوخ نشده آقا، نه؟

شاهدان فرضي: اي بابا! مجادله نكن! وگرنه.....

حميدرضا حاجي‌بابايي، وزير آموزش و پرورش ديروز در گفت‌وگو با يكي از خبرگزاري‌ها درباره تنبيه بدني دانش‌آموزان مطالبي متناقض با هم را در فواصلي چند ثانيه‌اي عنوان كرد؛ حرف‌هايي كه مثل هميشه حاشيه‌هايش را هم به همراه خودش آورد.

او ابتدا در پاسخ به اين پرسش كه آيا تنبيه بدني در مدارس كشور وجود دارد، گفت: «سفارش‌ها بر اين است كه تنبيه بدني صورت نگيرد.»

اين حرف از ديدگاه مخاطبان به اين معناست كه مسوولان آموزش و پرورش به كاركنان مدارس سفارش مي‌كنند كودكان و نوجوانان را در مدارس تنبيه نكنند.

از سوي ديگر مي‌شود از اين اظهار نظر چنين برداشت كرد كه ممكن است اقدام به تنبيه در مدارس وجود داشته باشد، چون اگر وجود نداشته باشد، پس سفارش كردن درباره امري محال، عبث است.

اما چند ثانيه بعد حاجي بابايي اعلام كرد: «تنبيه‌بدني ديگر منسوخ شده». كلمه منسوخ در فرهنگ لغت ـ كه احتمالا اگر مدارس امكانات كافي داشته باشد بايد در كتابخانه‌هايش موجود باشد ـ به معناي زايل شده و از بين رفته است.

پس در اين لحظه، وزير آموزش و پرورش برخلاف چند لحظه پيش از آن، اعتقاد داشت كه تنبيه بدني در كشور كاملا از بين رفته است.

او اما در ادامه اين اظهار نظر، چيزي گفت كه نظر قبلي‌اش را نفي مي‌كرد: «البته ممكن است تنبيه بدني در دنيا انجام شود و در برخي از نقاط كشور افرادي استثنائا آن را انجام دهند، اما در اصل منسوخ شده است.»

حاجي‌بابايي به اين هم بسنده نكرد و زياد نگذشت كه گفت: «اگر كسي تنبيه‌بدني انجام دهد، خلاف قانون عمل كرده و مورد سوال قرار مي‌گيرد و عملي بشدت اشتباه است.» توجه داشته باشيد كه اگر پديده تنبيه به قول وزير منسوخ شده باشد، پس چگونه كسي آن را انجام مي‌دهد؟

در چند سال اخير حاجي‌بابايي يكي از كساني بوده است كه اغلب، گفته‌هايش خبرنگاران را بر آن داشته تا به جاي انتقال خبرش، در تحليل آنها بنويسند و حرف‌هاي ديروز حاجي‌بابايي هم از همان دست بود و به همين دليل شايد بهتر باشد به چند نكته درباره گفته‌هاي اين مسوول اشاره‌اي داشته باشيم:

اول ـ قاطعانه ابراز نظر كردن درباره مساله‌اي كه حتي آماري درباره‌اش وجود ندارد مصداق ابراز نظرهاي غيركارشناسانه است. پس چطور مي‌شود وزير در بخشي از سخنانش با قطعيت از نبود تنبيه در كشور حرف بزند؟ آيا او همه مدارس را كنترل و بازبيني كرده است؟

دوم ـ به فرض محال كه تنبيه بدني در مدارس كشور «منسوخ» شده باشد. هنوز هم در بسياري از مدارس توهين و تحقير كودكان و نوجوانان امري عادي و بخشي از تربيت آنها به حساب مي‌آيد و گاهي چند كلمه حرف، تاثير دردناك‌تري از كشيده‌اي سنگين بر آنها دارد.

سوم ـ از گفته‌هاي وزير آموزش و پرورش چنين برمي‌آيد كه او هنوز درباره وجود داشتن يا نداشتن تنبيه بدني در مدارس به قطعيت نرسيده است. چون از يك طرف مدعي است تنبيه از بين رفته و از طرف ديگر معتقد است كم شده است.

مريم يوشي‌زاده - گروه جامعه

چهارشنبه|ا|30|ا|فروردين|ا|1391

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 144]