گردشگر ژاپنی از سفر به ایران می گوید !! + عکس

واضح آرشیو وب فارسی:تکناز:
«كامه» ی 31 ساله نزدیك به چهار سال است در كشورهای آسیایی سفر می كند. او چندی پیش به ایران آمد و در كشوری كه به قول خودش، حتا قرار نبود از آن دیدن كند، سه ماه ماندنی شد.

«یاسونوری كامه واری» یك گردشگر ژاپنی است كه خود را به اختصار، «كامه» معرفی می كند، «كامه» در زبان ژاپنی به معنی «لاك پشت» است. او وقتی درباره ی نامش صحبت می كند، می گوید: حتا وقتی در ژاپن، خودم را معرفی می كنم، همه تعجب می كنند.

این گردشگر ژاپنی، طمأنینه ی خاصی در سفر كردن دارد كه كمی از آن به فرهنگ شرقی اش برمی گردد و برخلاف بسیاری از گردشگران اروپایی، بسیار مؤدب است و اگر شبی در خانه ای مهمان باشد، صاحبخانه را با شستن ظرف ها و تمیز كردن آشپزخانه غافلگیر می كند.

گردشگر ژاپنی از سفر به ایران می گوید !! + عکس

وقتی درباره ی سفرش صحبت می كند، در چشمانش می شود خاطرات گذشته را دید؛ اما او می گوید: از برخی جاهایی كه در آن ها بودم، فقط نام شان را به یاد می آورم با این كه چه مدت در آن شهرها بودم.

اما او ایران را مقصد خاصی می داند كه معتقد است، دوباره باید به آن برگشت به همین دلیل، با وجود این كه سه ماه در ایران بوده و دو بار ویزایش را تمدید كرده است، می خواهد باز هم از طریق ارمنستان به ایران وارد شود تا ایران گردی اش را كامل كند. با خنده و كمی شرمندگی می گوید: من سه ماه در ایران بودم؛ اما تبریز و شمال را ندیدم.

«كامه» نوروز را در ایران بود و با یك خانواده ی ایرانی همسفر شد و در مهمانی های خانوادگی و دید و بازدید نوروزی همراهی شان كرد. نكته ی جالب برای او دید و بازدیدهای روزانه ی نوروزی بود كه اهالی خانواده همیشه در مهمانی بودند یا مهمان داشتند.

رسم دیگری كه برای او جالب بود، خوردن آجیل و تنقلات است. او به تخمه ی آجیل اشاره می كند و می گوید: «در مدتی كه در ایران بودم، مهارت تخمه خوردنم قوی شده است». او سرعت تخمه خوردن ایرانی ها را با چینی ها مقایسه می كند و معتقد است: فقط چینی ها هستند كه با سرعت و حجم بیشتری تخمه می خورند.

او همچنین از شنیدن واژه ی «تخمه ژاپنی» تعجب می كند و می گوید: برای نخستین بار در ایران تخمه ی ژاپنی دیده است؛ «كامه» حتا مهارت خوردن این نوع تخمه را ندارد، اما همه از او در این باره می پرسند.

او پایان سفرش را انتهای سال 2012 میلادی تعیین كرده است؛ تا زمانی كه از پس مخارج سفرش برآید، به خانه برگردد و در امتحان معلمی شركت كند و دوباره معلم شود؛ اما باید قبل از آن، یك سال درس بخواند تا در آزمون معلمی قبول شود.

«كامه» حالا در تركیه است و احتمالا برنامه ریزی می كند كه چگونه در فرصت باقی مانده از سفرش، تجربه های جدید كسب كند.

گفت وگوی خبرنگار ایسنا با «كامه» به آخرین شبی برمی گردد كه او در تهران بود و قرار بود خودش را با اتوبوس به مرز تركیه برساند. او قبل از شروع این بخش از سفرش، برنامه ریزی بسیار دقیق مالی داشت تا به مشكل برنخورد.

ــاز سفرت بگو.

باید كمی فكر كنم. من ژاپن را سه ونیم سال پیش ترك كردم. با قایق به چین رفتم و شش ماه بعد به آسیای جنوبی رفتم. نپال، هند، بنگلادش و آسیای جنوب شرقی از دیگر مقاصد من در طول این سفر بودند. بعد از بازگشت به چین و رفتن به آسیای مركزی، افغانستان و پاكستان، به ایران رسیدم.

ــ مسافرت معمولا هزینه بر است و اگر یك نفر بخواهد سفری را برای چند سال برنامه ریزی كند، مطمئنا به یك برنامه ریزی مالی نیاز دارد. مخارج سفرت را چگونه تأمین كردی؟

بیشتر گردشگران قبل از شروع سفرشان تلاش می كنند پول شان را ذخیره كنند؛ اما مورد من، با بقیه فرق داشت. من به اندازه ای كه می خواستم پول خرج و خرید كردم. مردم معمولا در همچنین مواقعی تلاش می كنند اصلا خرج نكنند؛ ولی من این كار را نكردم و به اندازه ای كه لازم بود از پولم استفاده كردم. بعد از دوونیم سال كار كردن در یك مدرسه به عنوان معلم، فكر كردم ممكن است بتوانم برای سفر به جایی بروم. آن موقع 27 ساله بودم و می خواستم قبل از این كه سنم بالاتر برود، كار خاص و ویژه ای انجام دهم، منظورم قبل از 30 سالگی است.

من سفر به ملل شرقی را شروع كردم. ابتدا كه در حال برنامه ریزی بودم، چهار كشوری را كه می خواستم حتما ببینم انتخاب كردم؛ چین، هند، مصر و تركیه. بعد از سه ونیم سال كه در سفر هستم، از این چهار كشور هنوز مصر و تركیه را ندیده ام.

فكر می كردم بتوانم به شكل زمینی سفر كنم، چون هر كشوری را كه انتخاب كردم ، در آسیا بود. چهار كشور اصلی را كه درباره ی آن ها شنیده بودم ، همین ها بودند.

ــهیچ وقت فكر می كردی سفرت سه ونیم سال طول بكشد؟

اول فكر می كردم مسافرت دور آسیا خیلی طول نكشد. فكر می كردم یك ونیم سال یا در نهایت، دو سال طول بكشد. در ابتدا انتظارم این بود؛ اما بعد از آن، جاهای دیگری سر راهم قرار گرفت كه باید می دیدم. فرهنگ ها و مردم متفاوتی بودند كه در آسیا زندگی می كردند و باعث شدند سفر من طولانی تر و طولانی تر شود.

ــتا همین الان سفرت یك ونیم سال بیشتر از آنچه انتظار داشتی طول كشیده است. به مشكل مالی در طول این مدت برخورد نكردی؟

من تا جایی كه می توانستیم هزینه هایم را پایین آوردم. در طول سفرم برنامه ریزی می كردم كه چند روز دیگر در اینجا هستم و برای این چند روز چقدر باید پول كنار بگذارم. بعضی كشورها خیلی ارزان بودند و بعضی از كشورها مردم مهربانی داشتند كه به من غذا می دادند. در واقع، آدم های خیلی زیادی به من كمك كردند. این یكی از دلایل بزرگی بود كه باعث شد سفر من این قدر طولانی شود.

بعد از مدتی متوجه شدم كه به تنهایی نمی توانم زندگی كنم. مردم همیشه به من كمك می كردند و باعث می شدند كه بتوانم به زندگی ام ادامه دهم.

ــچطور شد به ایران آمدی؟

قبل از این كه سفرم را شروع كنم، انتظار نداشتم به ایران بیایم. فكر می كردم ایران خطرناك ترین كشور در جهان است. این چیزی بود كه من فكر می كردم؛ اما در طول سه سال سفر، گردشگران زیادی كه ایران را دیده بودند، هیچ كدام چیزهای بدی درباره ی ایران به من نگفتند. آن ها خاطرات خوبی تعریف می كردند و می گفتند ایران كشوری است كه مردمی خوب و دوست داشتنی دارد. وقتی همه ی این ها را شنیدم به خودم گفتم حتما باید به ایران بروم.

من كل آسیا را سفر كردم و به این نتیجه رسیدم، ایران هم جایی است كه نباید از دست بدهم.

ــحالا چه نظری درباره ی ایران داری؟

دیدگاهم پس از سفر عوض شد و جور دیگری درباره ی ایران فكر می كنم. بعضی تفكرات سابقم درباره ی ایران تغییر نكرده و برخی از آن ها هم تغییر كرده است. خیلی از گردشگران به من گفته بودند، ایرانی ها مردم خیلی مهربانی هستند. بنابراین من انتظار این مهربانی را داشتم؛ اما ایران بیشتر از آنچه فكر می كردم بزرگ بود و تنوع فرهنگی داشت. من خیلی از فرهنگ های مختلف را در ایران دیدم كه برایم سورپرایزكننده بودند. برخی از این فرهنگ ها منحصربه فرد هستند. به علاوه ایران خیلی توسعه یافته تر از آنچه فكر می كردم بود.

ــاین گفته درست است كه خیلی ها فكر می كنند ما در ایران با شتر رفت وآمد می كنیم؟

من تا آن حد فكر نمی كردم. در پاكستان و افغانستان و بعضی دیگر از كشورهای اسلامی بوده ام. این كشورهای خیلی فقیر هستند و سطح زندگی در آن ها خیلی پایین است. فكر می كردم ایران هم مثل آن هاست؛ اما این طور نبود.

قبل از این كه به ایران بیایم فكر می كردم ایران یك كشور مسطح است و كویرهای زیادی دارد، یعنی هیچ چیز به جز كویر را برای ایران تصور نمی كردم؛ اما كوه های قشنگ و اقیانوسی را دیدم كه می توانستم از آن ها لذت ببرم.

ــ«كامه» سه ماه در ایران بودی و ویزایت را دو بار تمدید كردی، چه چیزی باعث شد این همه مدت در ایران بمانی؟

بله، من ویزایم را دو بار تمدید كردم. یك ویزای عادی 30 روزه بود كه من دو بار دیگر آن را تمدید كردم و در مجموع، 90 روز شد؛ اما آرزو داشتم می توانستم بیشتر در ایران بمانم. من بیشتر شهرهای اصلی ایران به جز شمال را دیدم. خیلی جالب است كه من سه ماه در ایران بودم، اما تبریز یا شهرهای شمال را ندیدم.

من از تركمنستان به ایران آمدم و مشهد، نخستین شهر ایرانی بود كه دیدم. حرم مقدس بسیار بزرگ و هیجان انگیز بود. من تقریبا در آن گم شده بودم.

بعد از آن به گرگان و ساری رفتم؛ اما چون در آن زمان زمستان بود و هیچ جا سبز نبود. در نتیجه، لذت زیادی از طبیعت نبردم. پس از آن به تهران، قم، كاشان، اصفهان، یزد، كرمان، بم، بندرعباس، شیراز، اهواز، خرمشهر، شوش، شوشتر، دزفول، اراك و سنندج سفر كردم. من در این شهرها به روستاهای كوچك كه شهرت چندانی هم ندارند، رفتم و داستان های زیادی از این شهرها دارم كه می توانم ساعت ها درباره ی آن ها حرف بزنم.

ــ به نظرت كدام شهر جالب تر بود؟

این سؤالی است كه خیلی ها از من پرسیده اند؛ اما جواب دادن به این سؤال سخت است، چون هر كدام، جاذبه های خاص خود را دارند. بعضی شهرها از نظر تاریخی و بناهای تاریخی جالب بودند و ساختمان های قدیمی زیبایی داشتند. بعضی شهرها هم طبیعت زیبایی داشتند، مثلا مردم كنار دریا خیلی مهربان بودند.

ــدر نوروز با یك خانواده ی ایرانی بودی، نوروز را چطور دیدی و در مقایسه با فرهنگ ژاپنی نظرت درباره ی نوروز چیست؟

ما هم به دید و بازدید از خانواده مان عادت داریم؛ اما دیدن این فرهنگ كه شام را با هم می خورند و تعداد زیادی از اعضای فامیل را هر روز ملاقات می كنند، جالب بود. اعضای فامیل هر روز دور هم جمع می شوند و آجیل می خورند. در طول این مدت، مهارت تخمه خوردن من واقعا پیشرفت كرد؛ اما من هنوز هم نیاز دارم چیزهای زیادی درباره ی نوروز بدانم. شاید اینترنت به من كمك كند. درباره ی هفت سین هم باید چیزهایی یاد بگیرم. هر خانواده هفت سین دارد و هر سین، معنی خاصی می دهد. من نتوانستم به خوبی آن را متوجه شوم شاید نیاز باشد چیزهای بیشتری بدانم؛ اما به طور كلی نوروز خیلی جالب بود. امیدوارم مردم در آینده هم این فرهنگ را حفظ كنند.

ــنوروز سابقه ی طولانی و حدود سه هزار ساله قدمت دارد، مردم آن را حفظ خواهند كرد.

درست؛ اما زمان در حال گذار است و زندگی تغییر كرده است. در ژاپن هم این اتفاق افتاد. ما فرهنگ هایی داشتیم كه آن ها را از دست دادیم. شاید 20 یا 30 سال دیگر خیلی از جوان ها برای كار به شهرهای دیگر بروند و نتوانند خانواده شان را ببینند و دور هم جمع شوند. در این شرایط، دید و بازدید سخت می شود؛ اما امیدوارم نوروز همچنان باقی بماند.

ــمن هم امیدوارم. در مدتی كه ایران بودی، آیا اتفاق بدی برایت افتاد؟

در ایران هیچ اتفاق بدی نیفتاد. همه چیز خوب بود؛ اما قبل از آمدنم، خیلی ها می گفتند ایران، امن نیست. شاید من خوش شانس بودم شاید هم طبیعی بود كه هیچ چیز بدی رخ نداد؛ اما هیچ اتفاق یا حادثه ی بدی نبود كه بخواهم آن را برای دوستانم تعریف كنم.

ــ بعد از سه ماه سفر در ایران، صنعت گردشگری ایران را چطور دیدی؟ چه چیزهایی باید توسعه پیدا كنند و چه چیزهای نیاز است كه تغییر كنند؟

اگر من خیلی ثروتمند بودم هیچ مشكل خاصی در ایران نداشتم؛ اما به عنوان یك بك پكر (backpacker)* حمل و نقل عمومی كمی سخت است. در بعضی بخش ها ما نمی توانیم علامت های انگلیسی را پیدا كنیم كه كار را مشكل می كند. هر وقت من از مردم پرسیدم، آن ها به من كمك كردند و من را تا جایی كه می توانستند به مقصدم می رساندند. نسل جوان هم تا حدی، انگلیسی را خوب صحبت می كند و فكر می كنم اوضاع بهتر خواهد شد.

ــنظرت درباره ی هیچ هایكینگ (Hitchhiking)* در ایران چیست؟ با این مسأله مشكل داشتی؟

بله، مشكلات این شیوه فقط در ایران نیست، در چین و آسیای مركزی هم این مسائل وجود دارد. اگر یك نفر ماشین داشته باشد ، انگار تاكسی است و برای رساندن تو به مقصد، پول می خواهد.

ــدر این مدت در كجا اقامت كردی؟

من تقریبا تمام زمان را با خانواده های مختلف بودم و فقط در دو شهر به هتل رفتم. هتل ها در ایران بسیار گران هستند و حتا اقامت یك شب در هتل برای من به عنون یك «بك پكر» هزینه ی زیادی داشت و ترجیح می دادم تا جایی كه امكان دارد به هتل نروم.

ــچه مدت قصد داری سفرت را ادامه بدهی؟

من بعد از ایران چند كشور دیگر را باید ببینیم؛ اما تلاش می كنم تا پایان سال 2012 میلادی به ژاپن برگردم و سال نو در كنار خانواده ام باشم. من چهار سال نتوانسته بودم با آن ها باشم. ما هم در ژاپن، فقط در سال نو می توانیم همه ی خانواده را كنار هم بینیم. به علاوه نیاز دارم كار كنم و شغل تازه ای به دست آورم. الان كه سفرم طولانی تر شده است، باید سخت كار كنم و پول بیشتری به دست آورم تا دوباره بتوانم سفر كنم.

اگر یك نفر چهار سال سفر كند، مردم فكر می كنند، خیلی ثروتمند است؛ اما من ثروتمند نیستم و اگر به ژاپن برگردم ، یكی از فقیرترین آدم ها خواهم بود؛ اما من همچنان سفر خواهم كرد، چون فكر می كنم پول همه چیز نیست و من به تجربه های جدید نیاز دارم تا بخواهم پول درآورم.

*(backpacker)؛ گردشگری كه با كوله پشتی و حداقل ملزومات سفر می كند. *(Hitchhiking)؛ نوعی مسافرت مجانی با كمك گرفتن از امكانات دیگران برای سفر.
منبع : ایسنا

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تکناز]

[مشاهده در: www.taknaz.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 524]