شهرهاي خوزستان آماده استقبال از مسافران بهار

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: شهرهاي خوزستان آماده استقبال از مسافران بهار
گزارش از: سيدكريم بحريني
خوزستان براي بسياري از مردم كشورمان تداعي كننده منظره اي از سرزمين گرم با مردماني با چهره هاي آفتاب سوخته است، ولي اين تنها گوشه اي از اين استان پهناور است كه هنوز بسياري از زيبايي هايش بر همگان آشكار نشده است.
شايد كمتر ايراني با ذوق يافت شود كه هنگام تعطيلات نوروزي به ديدن كوههاي با قله هاي پوشيده از برف ايذه و دامنه هاي سرسبز اطراف اين شهر، يا نرگس زارهاي وسيع بهبهان و يا دشتهاي لاله هاي واژگون رنگارنگ لالي در مسجد سليمان رفته باشد.
رودخانه كارون پرپيچ و تاب كه بر پهن دشت وسيع خوزستان مي خرامد، جلوه اي منحصر به فردي به طبيعت اين استان داده اما ساحل كارون در اهواز و شاخه هاي انتهايي آن اروند و بهمنشير در آبادان و خرمشهر چيزي ديگري است كه هر ساله قايقرانهاي پير و جوان ، قايقهاي كوچك و لنجهاي چوبي سنتي شان را براي افزون كردن شادي مهمانان نوروزي به خدمت مي گيرند، خاطرات فراموش نشدني ديگري است.
خوزستان تنها يادآور دلاوريها و پايمرديهاي رزمندگان هشت سال دفاع مقدس نيست، خوزستان در بحث جاذبه هاي تاريخي با برخورداري از پيشينه اي غني از تمدنهاي باستاني ايراني نشاني از هويت تاريخي اين مرز و بوم است كه علاقه مندان به اين جاذبه ها را به گرمي پذيراست.
شهرستان ايذه: واقع در منطقه كوهستاني شمال خوزستان در 205 كيلومتري شمال شرق اهواز، مركز ايالت آياپير در دوره ايلاميان بوده و يكي از موزه هاي بي نظير سنگ نگاره ايران و جهان محسوب مي شود، «كول فره» واقع در شمال شرق دشت ايذه، «اشكفت سلمان» در جنوب شهر ايذه، شيرهاي سنگي كه يادماني از شجاعان بختياري و «خونگ اژدر» يادماني از دوره ايلامي ها به شمار مي روند.
در نگاركنده هاي اين شهرستان عبادتگاه نارسينا (از خدايان ايلامي) صحنه هايي از نيايش شاهان، قرباني كردن براي خدايان و آيينهاي مذهبي و غيرمذهبي را بر سينه خود به يادگار دارد.
اشكفت سلمان (نيايشگاه تاريشا) در برگيرنده 4 نقش برجسته ايلامي است كه نيايش «هاني» پادشاه محلي آياپير به همراه وزير و خانواده اش را به نمايش گذاشته است.
«خونگ اژدر» (تنگ نوروزي) نيز نقش برجسته اي از زمان ايلاميان مربوط به 4 هزار سال پيش از دوران ايلاميان و «خونگ كمال وند» و «خونگ يارعلي وند» نيز نشان از دوران اشكانيان بر پيشاني دارد.
شهرستان بهبهان: بهبهان در جنوب شرقي استان خوزستان نيز با بافتي زيبا و كهن آثاري همچون شهر «ارجان» يادمان دوره ايلامي، «پل ساساني خيرآباد» يادمان دوره پيش از اسلام «آتشكده خيرآباد»، «كاروانسراي دژ مهتابي» يادمانهاي دوره ساساني، «حمام بخت خان»، «مقبره هاي امامزاده اباذر و بشير و نذير» را در خود جاي دارد.
دزفول: قديمي ترين پل جهان بنام «پل ساساني» در دزفول قرار دارد كه هنوز با گذشت چند 100 سال از عمر گرانبهايش قسمتي از بار ترافيكي شهر را به دوش مي كشد، آرامگاه «يعقوب ليث»، «مقبره حزقيل نبي(ع)»، «سبزقبا» برادر امام رضا(ع)، «بقعه شاه ركن الدين»، «بقعه رودبند» و «بقعه محمدبن جعفر طيار» از جمله آثار ديدني شهر دزفول هستند كه همه ساله آغوش خود را به روي مهمانان نوروزي باز نهاده اند.
شهرستان شوش: شهري با قدمت چند هزار ساله به عنوان خاستگاه شهرنشيني در ايران مركز پايتخت در امپراطوري بزرگ و متمدن ايلامي و هخامنشي بوده است كه فرمان حقوق بشر كوروش كبير در اين منطقه يافته شده است.
بقاياي دوران باشكوه شوش در ويرانه هاي 4 تپه «آكروپل»، «آپادانا»، «شهر شاهي» و «شهر صنعتگران يا پيشه وران» بجاي مانده است، مقبره «دانيال نبي(ع)، «قلعه شوش»، «كاخ شوور» و معبد 3 هزار ساله «دورانتاش» (معبد چغازنبيل) از آثار ثبت جهاني فهرست يونسكو مي باشد كه شكوه و عظمت خاصي به اين شهر داده است.
شوشتر: شهر سازه هاي آبي شگفت آور و گنجينه مهندسي آب ايران باستان در خوزستان حكايت ديگري دارد كه آسيابها و آبشارهاي آن در كنار بافت قديمي خاص با محله ها و يادمانهاي قديمي مثل «كلاه فرنگي»، «آسيابها يا آبشارها»، «قلعه سلاسل»، «پل شاپوري»، گواه تاريخ كهن اين سرزمين است.
مسجد سليمان: نخستين شهر پارسي در خوزستان و جنوب غرب ايران است، اين شهر به روايتي همان شهر «پارسوماش» نخستين شهر آرياييهاي مهاجر به اين سرزمين است، «معبد بردنشانده» مربوط به دوره پارتها، «صفه سر مسجد» و آتشكده آن، جزيره تخت سليمان كه گفته مي شود ديوها براي حضرت سليمان(ع) در اين محل تختي را بنا كردند، تنها راه ورود به اين جزيره قايق است و خادمين جزيره آماده پذيرايي از مهمانان مي باشند.
چاه نفت نمره يك نخستين چاه نفت ايران و خاورميانه در اين شهر است.
رامهرمز: شهر سلمان فارسي، «قلعه داو دختر» از دوران ساساني، شهر «مختارك» يادآور قيام سياهان عليه حكومت عباسي و «تل برمي» بزرگ ترين سايت ايلامي نيز از جمله يادمان هاي تاريخي اين شهر است.
صنايع دستي خوزستان:
تعدد و تكثر قومي و فرهنگي مردم خوزستان باعث شده تا صنايع دستي در اين استان تنوع چشمگيري داشته باشد مي توان از عمده ترين صنايع دستي رايج در استان به كپوبافي، حصيربافي، قالي محلي، گليم، احرامي، گيوه، نساجي سنتي، عبا، خورجين، چوقا، حور، توبره، خراطي، محرق، ورشوسازي (سماور، قليان، پارچ و ليوان، گلاب پاش، تنگ و قدح، آفتابه و لگن) و ميناكاري بر قطعات طلا و دستبند، حمايل، گردن بند و سينه ريز، گوشواره و انگشتر، اشاره كرد.
موسيقي:
خوزستان به دليل تلاقي فرهنگهاي مختلف، جاي جاي آن صورت شاخصي دارد و موسيقي نيز يكي از اين شاخصهاي معرف فرهنگهاي حاكم در اين استان است.
در مناطق عرب نشين، موسيقي بيشتر متاثر از مقامهاي عربي و شباهت خاصي به موسيقي مقامي جنوب عراق دارد، در ميان قوم بختياري موسيقي جايگاه خاصي دارد و در آيينهاي شادي و عزا نوازندگان سازهاي محلي حضور دارند، موسيقي بختياري مانند ديگر موسيقي هاي محلي از سادگي خاصي برخوردار است، وجه تشابه اين موسيقي با ديگر موسيقي محلي در سادگي نغمات و استفاده از دستگاه ها و مايه هاي ايراني است و تفاوت آن از نظر گويش و شيوه قرائت آواز است.
خواننده در ساختار اين موسيقي حائز اهميت است در موسيقي بختياري همانند گوشه اول و دوم خسرو شيرين وجود دارد كه با مقامهاي موسيقي سنتي مان تفاوت دارد.
انواع موسيقي بختياري شامل آهنگها و آوازهاي شاد دواللي، موسيقي چپ يا عزا، موسيقي حماسي، تغزلي يا عاشقانه، بارش باران، برزگري، خرمن كوبي، لالايي و كوچ كه توسط سازهايي مثل دهل، كرنا، سرنا، ني شيت، ني هفت بند و كمانچه نواخته مي شود.
موسيقي شوشتري و دزفولي، اين نوع موسيقي نيز مانند موسيقي هاي محلي ايران برپايه موسيقي آوازي شكل گرفته و نمود عيني آن را مي توان در مراسم تعزيه، عروسي و كار مشاهده كرد.
شهرهاي شوشتر و دزفول به خاطر بافت فرهنگي خود بيشتر رنگ و بوي مذهبي داشته ازاين رو موسيقي سازي را به سادگي پذيرا نبوده، به همين دليل اساس ساختار موسيقيايي اين دو شهر را بايد در موسيقي آوازي جستجو كرد. در موسيقي اين دو شهر بيش از 50 گوشه آوازي بوده كه امروزه كمتر كسي تمام اين گوشه ها را به خاطر دارد.

جمعه|ا|19|ا|اسفند|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 57]