تبلیغات

تبلیغات متنی

محبوبترینها

جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید

سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم

کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب

بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران

آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟

بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان

با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)

سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!

از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403

خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام

آمار وبسایت

تعداد کل بازدیدها : 1862369307

گزارشی از نمایشگاه جهانی شانگهای چین

واضح آرشیو وب فارسی:تکناز:

د نمایشگاه های جهانی که امروزه در دنیا از آنها با عنوان مخفف "اکسپو" (Expo) یاد می شود ، دارای قدمتی بیش از یکصد سال بوده و هر دوره از آن با توجه به اقتضای زمانی و مکانی برگزاری می تواند اهمیت خاص خود را داشته باشد. نگاهی به تاریخچه ی برگزاری اکسپو و عملکرد کشورها (که بررسی آن در این مجمل نمی گنجد) نشان می دهد که هر دوره نه تنها کشورهای بیشتری شرکت می کنند، بلکه کشورها با برنامه ریزی جامع تر و با سرمایه گذاری بیشتر به دنبال رسیدن به اهداف خود از شرکت در اکسپو هستند.

هر چند در روزهای پایانی همایش جهانی و عظیم اکسپو در شانگهای هستیم، ولی بررسی جنبه های مختلف این رویداد و تحلیل عملکرد کشورمان در مقایسه با سایر کشورها می تواند به کسب و ثبت تجارب ما از این رویداد کمک کند تا در اکسپوهای آینده سعی در رفع نقایص و تقویت نقاط قوت داشته باشیم.

برگزاری اکسپو در شانگهای از بسیاری جهات دارای اهمیت فراوان و منحصر به فرد بود. پیشرفت چشمگیر کشور چین طی دو دهه ی گذشته در ابعاد مختلف به ویژه در زمینه های اقتصادی، توجه کشورها را بیش از پیش به این کشور به عنوان یکی از قطب های اقتصادی دنیا جلب کرده است. از سوی دیگر برخورداری از نیروی انسانی فراوان، افزایش سطح تحصیلات و تخصص، و جمعیت جوان عظیمی که سطح اقتصادی آنها در حال بهبود است، موجب شده تا نگاه استراتژیک کشورها به چین تغییر کند. کشورهای توسعه یافته ی دنیا دیگر چین را فقط به عنوان کشوری که نیروی کار ارزان دارد و می تواند کارخانه ای برای تمام سلیقه ها و کیفیت ها باشد، نمی شناسند، بلکه علاوه بر این، چین را یکی از بزرگ ترین بازارهای مصرف رو به گسترش دنیا و چینی ها را گرداننده ی آینده ی صنعت توریسم خود می دانند.

چنین برداشتی که حاصل کار علمی صاحب نظران این کشورهاست، موجب شده که اهمیت اکسپوی شانگهای چند برابر شده و کشورهای کوچک و بزرگ دنیا سعی کنند از این موقعیت خوب برای ورود به بازار چین استفاده کنند.

شرکت 192 کشور و 50 سازمان جهانی (در مجموع 242 سالن) که در تاریخ صد ساله ی اکسپو بی نظیر بود، نشان می داد که دنیا به خوبی خاص بودن این همایش را درک می کند.

از طرفی چینی ها که با برگزاری استثنایی المپیک 2008 موفق شده بودند هم تعریف و تصویر جدیدی از واقعیات و توانمندی های کشورشان در جهان ایجاد کنند و هم شهر پکن را به استانداردهای جهانی یک شهر مدرن و بین المللی نزدیک کنند، این بار نیز از فرصت اکسپو نهایت بهره را بردند تا جهانیان بیش تر و بیش تر چین جدید را بشناسند و شهر شانگهای به عنوان شهری کاملا پیشرفته و دیدنی در اذهان ثبت شود. اختصاص 5،28 کیلومتر مربع فضا به نمایشگاه، هزینه کردن 48 بیلیون دلار استرالیا، ساخت و راه اندازی شش خط مترو از 2008 تا 2010 و تربیت 1،7 میلیون نفر داوطلب برای شش ماه برگزاری اکسپو نشان از اهمیت فوق العاده ی این نمایشگاه برای حکومت چین دارد.

گفتنی است تعداد توریست های شهر شانگهای در سال نوی چینی امسال، یعنی حتی سه ماه قبل از شروع اکسپو، 79/2 میلیون نفر بود که نسبت به سال گذشته 12 درصد افزایش داشت و درآمد حاصل حدود 350 میلیون دلار بود که نسبت به سال گذشته 13 درصد افزایش داشت، و این تنها گوشه ای از برکات اکسپو برای چینی ها بود.

اما از میزبان که بگذریم، با بررسی عملکرد و ارائه ی کشورها در شانگهای می توان گفت شرکت کنندگان با یک یا چند هدف عمده از موارد زیر در اکسپو شرکت کرده اند؛

1- اکثریت قابل توجهی از کشورها کل ارائه یا درصد قابل توجهی از آن را حول محور عنوان این دوره ی اکسپو که "شهر بهتر، زندگی بهتر" بود، متمرکز کرده بودند. ایجاد فضاهای سبز، تشویق افراد به ویژه کودکان و نوجوانان به گل کاری و درخت کاری، استفاده از انرژی های طبیعی (انرژی خورشیدی، باد، صوت،...)، شهرسازی های نوین، استفاده از مواد قابل بازگشت به طبیعت در زندگی روزمره و منزل، تقویت روحیه ی همکاری و همدلی در ساخت و نگهداری از محیط زندگی، تشویق کمک به سالمندان و کودکان و افراد با ناتوانی های جسمی، و کمک به سلامتی روانی شهروندان از جمله مواردی است که روی آنها تاکید شده است و روسیه، آلمان، چین، سوئیس، بولیوی، ایالات متحده، هلند، کره جنوبی، ژاپن و اسپانیا قسمت زیادی از نمایش خود را صرف این موضوعات کردند.

غرفه چین

غرفه ژاپن

2- بسیاری از کشورها تلاش کردند از فرصت ایجاد شده استفاده کنند و کشور خود را به مردم چین معرفی کنند. آمار توریست های چینی در سال های اخیر رشد چشمگیری داشته و چندین برابر شده است، بنابراین به نظر می رسد بعضی کشورها صرفاً با هدف جذب توریست چینی پا به این نمایشگاه گذاشته بودند! و حضور روزانه ی چند صد هزار نفر بازدید کننده (که در روز 23 سپتامبر به رکورد بیش از 631100 نفر رسید) نشان می داد که این هدف گذاری بی مورد هم نبوده است!

غرفه اسپانیا

غرفه روسیه

از سوی دیگر، سرمایه گذاری چین در کشورهای خارجی نیز سیر صعودی داشته، بنابراین، معرفی خوب و گیرای یک کشور و قابلیت ها و موقعیت های آن فرصتی بسیار خوب برای جذب سرمایه های چین به حساب می آمد. امارات متحده، سوئیس، عربستان، قزاقستان، پاکستان، هند، چند کشور آفریقایی، برزیل، نیوزیلند و بسیاری دیگر سعی کردند کشور خود را به خوبی به چینی ها معرفی کنند. بعضی از این کشورها مانند امارات، عربستان و ایالات متحده با صرف هزینه های گزاف و مطالعه ی عمیق علایق و سلیقه ی چینی ها و با استفاده از تکنولوژی های پیشرفته ی دیجیتال سعی کردند تاثیر عمیقی بر دیدگاه و ذهن بازدید کننده ی چینی بگذارند و نام کشور خود را بر ذهن آنها ثبت کنند. مدت انتظار در صف بازدید از غرفه ی عربستان، علی رغم هوای بسیار گرم و شرجی شانگهای در ماه های جون، جولای و آگوست گاهی از هشت ساعت هم طولانی تر می شد که این می تواند یکی از نشانه های موفقیت اعراب در رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده شان باشد.

غرفه آلمان

غرفه سوئیس

3- همانطور که در مقدمه ذکر شد، اهمیت فوق العاده ی چین به عنوان یک بازار عظیم مصرف جدید، موجب شده بسیاری از کشورها تمام یا بخش عمده ای از توان خود را به معرفی محصولات ملی خود و یا حتی بازاریابی مارک ها (برند ها)ی بزرگ خود اختصاص دهند. اینکه مگاموتورز در چین بیش از آمریکا می فروشد و یا فولکس واگن در چین بیش از آلمان طرفدار دارد، موجب شده بود که پاناسونیک در غرفه ی ژاپن، نوکیا در غرفه ی فندلاند، سامسونگ در غرفه ی کره جنوبی، فراری و ورساچه در غرفه ی ایتالیا، پژو در غرفه ی فرانسه و چندین مارک مشهور مانند مایکروسافت و بوئینگ در غرفه ی ایالات متحده، با صرف هزینه های فراوان سعی کنند توجه چینی ها را به خود جلب کنند. بسیاری دیگر از کشورها هم فضاهای بزرگی از غرفه ی خود را به معرفی محصولات شاخص کشور خود اختصاص داده بودند. شکلات های بلژیکی، لباس و کفش ایتالیایی و فرش های ایرانی کاملا بر ذهن چینی ها تاثیر گذار بودند.

غرفه هلند

غرفه کره جنوبی

هر چند عزیزان دست اندرکار غرفه ی کشورمان در اکسپوی شانگهای در زمان کوتاهی که در اختیار داشتند، سعی کردند به قسمت هایی از هر یک از سه هدف فوق دست یابند، اما ارائه ی ناقص، کمرنگ و غیر تخصصی مطالب موجب می شد تا بازدید کننده ی چینی غرفه را با سردرگمی ترک کند. (اینکه چرا سایر کشورها حدود سه سال مشغول طراحی و ساخت بوده اند و غرفه ی ایران در چند ماه طراحی و چیده شد، بحثی جداست که جای بررسی دارد.)

تنها رد پایی که از عنوان اکسپو، یعنی "شهر بهتر، زندگی بهتر" در غرفه ی ایران به چشم می خورد، پیام رییس جمهور ایران برای نمایشگاه شانگهای بود که در چند قسمت غرفه از جمله روبروی درب ورودی در قطع بسیار بزرگ به چاپ رسیده و نصب شده بود. متاسفانه ترجمه ی غیر تخصصی چینی و انگلیسی این مطلب سنگین، که شهر الهی را شهر برتر معرفی می کند، اصلا مفهوم پیام را به بازدیدکننده ی چینی منتقل نمی کرد و بعضا به دلیل وجود غلط های واضح ادبی در ترجمه ی چینی، موجب عصبانیت بازدید کنندگان می شد.

هر چند آب نمای داخل غرفه شاید نمادی از طبیعت زیبای ایران باشد ولی وجود درختچه ها و گیاهان پلاستیکی فراوان که خود آلوده کننده ی محیط زیست هستند، به نوعی ناقض موضوع نمایشگاه بود.

در مورد هدف دوم یعنی معرفی کشور، روابط تاریخی دو کشور ایران و چین به عنوان دو قطب فرهنگ و تمدن شرق، و شرایط ویژه ی کنونی حاکم بر روابط استراتژیک دو کشور ایجاب می کرد که از فرصت استثنایی اکسپو برای معرفی هر چه بهتر کشور عزیزمان استفاده کنیم. متاسفانه به جز معدودی از شیوه ی زندگی ایرانیان، هیچ گونه معرفی از فرهنگ و تمدن اصیل ایرانی-اسلامی در غرفه به چشم نمی خورد. عکس ها و پوسترهای فراوان بدون توضیح و مجسمه های بدون اسم و معرفی، تصویری گنگ و نامفهوم را برای بازدید کننده ای که با قصد آشنایی با ایران وارد غرفه می شد، ایجاد می کرد، و بعضا مانیتورهایی که مجری را نشان می داد ولی صدای او به گوش نمی رسید، می توانست برای بازدید کننده توهین آمیز باشد. جایگاه فرهنگ و هنر اصیل ایرانی نیز در سالن بسیار کمرنگ بود و جای آن با بستنی، چای و شیربرنج پر شده بود.

علی رغم وجود هزاران بازدید کننده ی روزانه، هیچ گونه برنامه ریزی هدفمند و نشانی از صنعت توریسم ایران که بتواند معرف امنیت، زیبایی، جایگاه های زیارتی- سیاحتی و امکانات اقامتی در ایران باشد، وجود نداشت. این در حالی است که اغلب کشورهای شرکت کننده، حتی کشورهای صنعتی بزرگ، با در نظر گرفتن جمعیت یک و سه دهم میلیاردی چینی ها که وضع اقتصادی شان هم رو به بهبود است، با برنامه ریزی دقیق و هدفمند و با استفاده از حداکثر امکانات دولتی و بخش خصوصی، سعی در ارتقای صنعت جهانگردی خود داشته اند. اینکه چرا حتی ردپایی از بخش خصوصی در معرفی جذابیت های توریستی ایران وجود نداشت، جدا سوال برانگیز است.

و اما هدف سوم یعنی معرفی محصولات ایرانی تا حدی مورد توجه قرار گرفته بود. فضای بسیار بزرگ نیم طبقه ی دوم غرفه که بنا بود در اختیار اتاق بازرگانی ایران و چین قرار گیرد تا این عزیزان از فرصت استثنایی چند هزار بازدید کننده در روز برای شش ماه، به نفع معرفی محصولات ایرانی و ارتقای سطح تجاری دو کشور استفاده کنند، با سه برابر قیمت تمام شده برای اتاق به یک شرکت فرش اجاره داده شده بود! شرکت فرش مزبور نیز که مبلغ کلانی بابت این مکان پرداخته بود، چاره ای نداشت جز اینکه از کل فضا برای ارائه ی هزاران قطعه فرش با قیمت های نجومی (بیش از ده ها برابر قیمت واقعی) استفاده کند. بسیاری از بازدید کنندگان چینی که برای یافتن درک و احساسی نسبت به ایران وارد غرفه می شدند، در پایان چنین تعریفی از ایران پیدا می کردند: "ایران کشوری است که فرش های گران دارد!"، و این دستاورد ما از اکسپوی جهانی شانگهای بود.

البته تعداد معدودی صنایع دستی و برخی خوراکی های سنتی مانند چای، بستنی و شیر برنج هم به عنوان محصولات ایرانی ارائه می شدند. سوال هایی که برای ما و بازدید کنندگان ایجاد می شود، این است که آیا واقعا ایران، محصولات دیگری برای ارائه به چینی ها و جهانیان ندارد؟! آیا نمی توانستیم در اکسپو زمینه های ورود پسته، زعفران و یا خاویار ایران را، که جای خالی آنها در بازار عظیم چین محسوس است، فراهم کنیم؟ آیا هیچ محصول صنعتی برای ارائه به چینی ها نداریم؟ مگر ما استانداردهای جهانی در صنایع چرم، سنگ، کاشی و سرامیک و... نداریم؟ و بسیاری سوالات دیگر...

در دایره ی مرکزی غرفه، تعدادی از محصولات فناوری برتر ساخت دانشمندان ایرانی به نمایش گذاشته شده بود که شاید جذاب ترین قسمت غرفه بود. از میان این محصولات، دو داروی گیاهی ایرانی که نمونه ی خارجی نداشتند و همچنین ماکت ماهواره ی امید، بسیار مورد توجه و تحسین بازدید کنندگان بودند که جا دارد از دست اندرکاران نمایش این محصولات که مایه ی آبروی غرفه و کشورمان بودند، تشکر ویژه کرد.

در پایان نیز چند نکته لازم به ذکر است؛

1- استفاده از نیروی انسانی محلی در غرفه باید از یک سری اصول ابتدایی پیروی کند. کشورهای صنعتی بزرگ، از افرادی با ملیت خودشان، ولی مسلط به زبان چینی، برای راهنمایی بازدید کنندگان چینی استفاده می کردند و برای این افراد، قبل از شروع اکسپو آموزش های ویژه ترتیب داده بودند تا در زمان برگزاری نمایشگاه به صورت فعال با بازدید کنندگان ارتباط برقرار کنند. سایر کشورها هم از که از جوانان چینی برای کار در غرفه استفاده می کردند، اولا کسانی را به خدمت می گرفتند که به انگلیسی مسلط بودند و ثانیاً باز با آموزش ویژه وظایف مشخصی را از آن ها می خواستند تا به صورت فعال به خیل بازدید کننده اطلاعات بدهند. در غرفه ی ایران تعدادی دختران چینی در گوشه و کنار به چشم می خوردند که لباس سنتی عشایر ایرانی به تن داشتند و مثل مجسمه در کنار تابلوها یا سایر موارد به نمایش گذاشته شده، ایستاده بودند. هر چند این دخترها سوژه ی خوبی برای چینی های دوربین به دست بودند ولی ظاهرا به جز عکس گرفتن با بازدید کنندگان (که آن را هم گاهی انجام نمی دادند) هیچ وظیفه ی دیگری برای آن ها تعیین نشده بود.

2- وقتی از طراح غرفه ی اسپانیا علت ساخت عروسک غول پیکر سخنگو و قابل حرکت یک کودک پرسیده شده، در پاسخ علاقه ی شدید چینی ها به فرزند را عنوان کرده است. این موضوع در بسیاری دیگر از غرفه ها هم مشاهده می شد، ستاره ی بسکتبال یکی از کشورها که در چین بسیار طرفدار دارد، در بدو ورود به غرفه به زبان چینی به آنها خوش آمد می گوید. مثال های زیادی از این دست همگی نشان می دهد که ارائه ی کشورها با مطالعه ی کشور میزبان تنظیم می شود، آنچه در غرفه ی ایران به نمایش گذاشته شد، هیچ ارتباطی به چین یا چینی ها و روابط تاریخی دو کشور یا علاقه مندی های مشترک نداشت.

3- ما ایرانیان مفتخریم که ولی نعمتی چون حضرت علی ابن موسی الرضا (ع) داریم، و هر گونه نمایش و تعریفی از ایران بدون اسم بردن از حضرت، ناقص و ابتر است. جای معرفی حضرت و حرم مطهر ایشان، حداقل به عنوان یکی از مکان های زیارتی و سیاحتی منطقه، بسیار خالی بود.

4- جای سازمان میراث فرهنگی و جای شهرداری های ایران، خصوصا شهرداری تهران که می توانست با داشتن مهندسین خوش ذوق و طبع هنری و شهرسازی جای کمبودهای فضای غرفه را پر کند، و ضمن ارائه ی طرح های خود برای "شهر بهتر، زندگی بهتر"، از طرح های سایر کشورها کسب تجربه کنند، نیز خالی بود.

5- اینکه چرا ایران در میان دو غرفه ی نه چندان پرطرفدار کره ی شمالی و لبنان در گوشه ای از اکسپو قرار داشت هم سوال برانگیز بود. شاید با فعالیت بیشتر و تعامل دیپلماتیک، گرفتن مکان بهتر هم امکان پذیر می شد.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تکناز]

[مشاهده در: www.taknaz.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 189]