دوست من می‌شی؟

واضح آرشیو وب فارسی:تکناز:
کودکان, امروز با هم دوستان صمیمی هستند فردا به ظاهر دشمن می شوند. هرکسی که با آنها از مدرسه به خانه می آید دوست لحظه ای آنهاست. به این صورت گردهمایی ها و گرده های دوستان مداوم تشکیل می شوند و از هم می پاشند. والدین زمانی که کودک شان برای دوست یابی و نگه داشتن آنها مشکل پیدا می کند, احساس ناتوانی می کنند. هر نوباوه ای نیازمند چند دوست خوب و یا گروهی است که بتواند آنها را متعلق به خودبداند زیرا با داشتن آنها می تواند چیز های زیادی درباره خودش بیاموزد. شماوالدین گرامی, چگونه آیین دوست یابی را به کودک تان آموزش می دهید؟ اگر می خواهید دراین باره بیشتر بدانید, به راهکارهایی برای دوست یابی و حفظ دوستان از سوی کودکان دقت کنید.
اگر کودک خردسالی, امکان برقراری ارتباط با دیگران را نداشته باشد, نمی تواند بیاموزد که چه طور دراجتماع رفتار کند. به او مهارت های اجتماعی را بیاموزید و هنگامی که دوستی اش خاتمه یافت یا احساس بروز مشکل کرد به او کمک کنید. برای زمان بازی خردسالان و کودکان پیش از سنین مدرسه برنامه ریزی کنید. روی اولین تجارب کودکان نظارت کنید و آماده باشید تا با دخالت در کارشان بازی آنها را آسان کنید.
گردش های خانوادگی
اجتماع چند گروه خانواده فرصت خوبی برای ورود کودکان در موقعیت های اجتماعی به همراه کودکان سنین متعدد فراهم می کند. این موقعیت ها به کودک شما فرصت می دهد مهارت های اجتماعی را به کار گیرد و در عین حال نظاره گر ارتباط شما با مردم دیگر باشد.همچنین گردش های خانوادگی موجب ایجاد پیوندهای عمیق داخل خانواده می شود و بعدها که کودک تان باید مقابل فشار گروه همسالان ایستادگی کند؛ چنین گردش هایی نتیجه خود را نشان خواهد داد. پافشاری نکنید. کودک را در مقابل مردم انگش نما نکنید, از جملاتی مانند " نمی تونی به داییت سلام کنی؟" یا " برای همه از یک تاده بشمار" بپرهیزید. هرچه قدر کودک در موقعیت های اجتماعی به خودش توجه بیشتری داشته باشد, احساس راحتی برای او مشکل تر خواهدبود.
به کودک برچسب نزنید
توصیف کودک تان به عنوان خجالتی, تنها,ساکت و یا سرد, روشی غلط است که بعد تاوانش را پس خواهید داد. برای نمونه در حال گذشتن از کوچه هستید و به آشنایی برمی خورید. مریم دو ساله یا بیشتر در سلام کردن یا حتی نگاه کردن به فرد آشنا تردید دارد. رو به فرد آشنا می کنید" مریم خجالتیه" ولی نمی دانید که با برچسب زدن به کودکتان رفتار او را تقویت می کنید. زمانی که به کودک تان برچسب انزوا طلب و یا دچار مشکل در دوست یابی را می زنید, رفتار اجتماعی نامناسب را در او بر می انگیزید. در حالی که می توانید با گفتن جملاتی او را تشویق کنید تااجتماعی تر باشد. " تازه الان دیدنتون چند دقیقه طول می کشه تا بهتون عادت کنه" . این جمله را به جای اینکه بگویید " همیشه همینطوره" به کار ببرید.
کشف علت دوست گریزی کودک
اگر کودک تان درایجاد و نگهداری دوستی ها مشکل دارد, بکوشید علت آن را دریابید آیا آن قدر حساس است که همیشه احساساتش جریحه دار می شود و دوستانش را از دست می دهد؟ آیا ساکت است و نسبت به ارتباط با دیگران بی تفاوت است؟آیا تهاجمی و قلدراست و به همین علت کودکان دیگر نمی خواهند با او باشند؟ آیا از مهارت های اجتماعی برخوردار نیست؟ آیا مهارتهای لازم را برای یک دوست با وفا بودن را ندارد؟
صحبت با کودک
دقیق باشید. درباره رفتارهایی که مشاهده می کنید و اینکه چگونه موجب تاثیر گذاری بر روابط می شوند, گفتگو کنید. درباره دوستی صحبت کنید. اگر به کودک به دلیل تمام شدن یک رابطه دوستی از نظر روانی آسیب دیده است, درباره وضعیت دوستی ها و اینکه چطور طی سالها دوستان زیادی خواهد داشت که بعضی از آنها به طور به مدت طولانی و بعضی از آنها تنها مدت کوتاهی دوست او خواهندبود, گفتگو کنید. از کودک بخواهید نام یکی از همکلاسی هایش را که همه او را دوست دارند بگوید و سپس درباره خصوصیات او چنین بپرسد:" چه طور رفتار می کند؟ چه کارهایی انجام دهد؟ ویژگی های یک دوست خوب چیست؟"
تعیین اهداف دوستی
با همدیگر دراین باره صحبت کنید که دوست دارد چه مهارت های اجتماعی و چطور دوستی هایی داشته باشد, بیشتر کودکان می توانند به آسانی کودکانی را که دوست دارند, با آنها دوست باشند , نام ببرند.
ارائه الگوی مناسب
کودک شما خواهد کوشید به طور دقیق مانند شما رفتار کند. بنابراین به یاد بسپارید زمانی که شما در حال خوش آمدگویی به مردم, گفتگوی تلفنی, خرید, بازی و یا انجام هر کار دیگری با مردم هستید, الگوی رفتار اجتماعی را به او نشان می دهید. اگر خجالتی بودن یکی از مشخصات شماست, او ممکن است از خجالتی بودن شما تقلید کند و بنابراین شاید لازم باشد که این مشخصه خودتان را تغییر دهید, به یاد بسپارید که مهارت های اجتماعی دیگری هستند که شما به طور ناخودآگاه درحال آموختن آنها به کودک تان هستید حتی اگر ترجیح می دهید که آنها را یاد نگیرند.
ایفای نقش برای آموزش کودک
اجرای نمایش, فرصتی عالی در اختیار شما قرار می دهد که روش های مناسب رفتار با دیگر مردم را به کودک ارائه دهید. از کودک تان بخواهید که آنها را طوری که مشکل ایجاد نکند, تمرین کند. ابتدا موقعیت های ساده ای را نشان دهید و سپس آنها را پیچیده تر کنید. موقعیت ها می تواند شامل دعوت یک دوست به بازی, رد یک دعوت, مخالفت مسالمت آمیز, صحبت با تلفن, خوشامد گویی به مهمانان , گفتگو با کودکان و بزرگسالان یا نمونه ای از یک ورزشکار خوب باشد. نقش ها را بین خودتان عوض کنید.
مهارت های گفتگو را آموزش دهید
موارد زیر را تمرین کنید: سلام کردن, معرفی, پرسیدن پرسش های خاصی برای ادامه یافتن گفتگو, برای مثال چه خبر؟ دیگه چه طوری؟ تکرار نام ها را آموزش دهید. نقش معرفی کردن افراد را گوشزد کنید و به کودک بگویید نام دیگران را تکرار کند تااطمینان یابد آنها را به یاد خواهد آورد. همچنین به کودک بیاموزید که پذیرفتنی است که پس از معرفی شدن به فردی دوباره ازاو بخواهید نامش را تکرار کند.
فرصت هایی برای تمرین
به کودک فرصت دهید مهارت های جدیدش را به کار گیرد. بدون مجبور کردن او را تشویق کنید دوستان دیگر را برای بازی دعوت کند. به او پیشنهاد کنید با هم فیلم ببینند. ساندویچ بخورند و یا به تماشای فوتبال بروند. به سوی موقعیت های طولانی تر و کمتر برنامه ریزی شده بروید , به تدریج زمانی را که کودکان با هم سپری می کنند , زیاد کنید.
نظارت و تشویق بگذارید کودک بداند در حال چه کاری است. این کار را با دادن نمره انجام ندهید.بلکه به او بگویید.چند کلمه تحسین آمیز به کار ببرید تا به کودک بگویید چه قدر خوب با دوستش کنار آمده یا..

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تکناز]

[مشاهده در: www.taknaz.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 166]