10 ایستگاه راه‌آهن عجیب جهان

واضح آرشیو وب فارسی:تکناز: میراث آریا: بسیاری از مسافران قطارها را دوست دارند. راحت بودن، سریع بودن و اقتصادی تر بودن قطارها در مقایسه با دیگر وسایل حمل و نقل، نمونه هایی بارز از این ابزار علاقه محسوس را شامل می شوند.
با این حال، تنها قطارها نیستند که مورد علاقه مردم قرار گرفته اند، ایستگاه های راه آهن نیز، که برخی از آن ها با طرح ها و شمایلی خاص، خود به جاذبه ای پربیننده تبدیل شده اند، از این قائله مستثنی نیستند، ایستگا ه هایی اغوا کننده که در صورت تأخیر قطارها نیز، همچنان مسافران را مشغول خود نگاه خواهند داشت.
ایستگاه هوبانهوف برلین، آلمان:
ایستگاه هوبانهوف برلین بزرگترین ایستگاه مرکزی راه آهن اروپا است. بدون شک این ایستگاه قطعه ای برجسته از هنر معماری مدرن آینده به شمار می رود.

ایستگاه مرکزی برلین که از دو سطح برخودار است در سال 2006 ساخته و راه اندازی شده است. برخورداری از 14 سکوی حرکتی و 80 فروشگاه در نزدیکی منظره ای ساحلی حتی در فصول سرد نیز جاذبه ای دیدنی برای این پایانه حمل و نقل ریلی به وجود آورده است.

عمده ترین شاخصه ایستگاه، ساختمان فلزی و شیشه ای آن می باشد که با عبور نور خورشید از خود، سکوهای سرد را به آفتاب گرم متصل می کند.
ایستگاه راه آهن کوالالامپور، مالزی:
ایستگاه راه آهن کوالالامپور در سال 1910 تأسیس شد. اما همزمان با راه اندازی آن تاکنون، ایستگاه کوالالامپور توسعه یافته، بازسازی شده و تغییرات بسیاری را نیز به خود دیده است.
این ایستگاه که نمای ظاهری آن در ابتدا چهره یک کاخ مجلل را در منظر چشم مردم تداعی می کند، آمیزه ای بدیع از دو سبک معماری شرقی و غربی است.
ایستگاه راه کابلی پارک شمالی (نورث پارک کیبل وی)، اتریش:
مفهوم واژه راه کابلی پارک شمالی برگرفته از طرح های معمار مشهور عراقی زاهی حدید است.
ایستگاه سیمی یا کابلی راه آهن این مرکز به اذعان بسیاری شاهکار معماری مدرن به شمار می روند. این ایستگاه از چهار پایانه قطار تشکیل شده که همه آن ها از یک شکل و طرح پیروی کرده اند.
اگر چه معماران و مهندسان طراح این ایستگاه از به روزترین فن آوری های صنعت ساختمان سازی بهره برده اند اما طرح کلی این ایستگاه به چیزی جز شکل های زیبای یخ و برف شباهت ندارد.
ایستگاه دروازه استراسبورگ، فرانسه:
یکی دیگر از ایستگاه های منحصر به فرد و جالب توجه را می توان در فرانسه جست. جان جاکوپستال، معمار مشهور اهل برلین، طراح و سازنده ایستگاه دروازه استراسبورگ بود که در سال 1883 راه اندازی شد و بار دیگر به صورت کامل در سال 2007 بازسازی و مرمت گردید.
از بخش های اضافه شده به بنای اصلی ایستگاه نمایی پیله ای شکل و بنایی کاملاً شیشه ای به ارتفاع 120 متر است که چهره ای جذاب را از تلفیق هنر معماری مدرن و سنتی به وجود آورده است.
ایستگاه راه آهن کانازاوا، ژاپن:
یک دروازه 14 متری مرتفع در ورودی ایستگاه اولین چیزی است که مسافران در هنگام نزدیک شدن به ایستگاه متوجه آن می شوند. گنبد زیبایی که از سه هزار قالب شیشه ای تشکیل شده است به صورت کامل راهروی اتصال دهنده ضلع شرقی و غربی ایستگاه را در برگرفته است. از اینرو بسیاری ایستگاه کانازاوا را آمیزه ای از بناهای سنتی و چوبی ژاپن و هنر معماری آینده گرای آن می دانند.
ایستگاه تقاطع جنوبی، استرالیا:
این ایستگاه در شهر ملبورن قرار دارد، در سال 2002 ، مقامات شهر ملبورن بر آن شدند تا ایستگاه خیابان اسپنسر سابق را بازسازی کرده و آنرا به مرکز حمل و نقل مدرن تبدیل کنند.
تصمیمی که اجرایی شدن آن چهار سال به طول انجامید. از بخش های جالب توجه ساختمان ایستگاه، سقف مواج آن است. علاوه بر آن طراحی و معماری این ساختمان موجب شده تا یکی از معتبرترین جوایز مؤسسه سلطنتی معماری بریتانیا به این ایستگاه تعلق گرفته و از آن به عنوان جذاب ترین ساختمان نوساز خارج از اتحادیه اروپا یاد شود.
ایستگاه راه آهن استاسیون دو آتوشا، اسپانیا:
آیا تاکنون شاهد رویش جنگل در یک ایستگاه راه آهن بوده اید؟ نه؟ پس به مادرید بروید.
ساختمان ایستگاه استاسیون دو آتوشای مادرید در سال 1851 تأسیس و در سال 1992 نیز باغی متحیر کننده و عجیب به آن افزوده شد.

این باغ که شکلی جنگلی را به خود گرفته در فضایی به مساحت چهار هزار متر مربع قرار دارد و 500 گونه گیاهی و جانوری در آن یافت می شود. محیط این باغ و فضای اطراف آن به نحوی طبیعی است که حضور گیاهان گرمسیری و جست و خیز جانوران در گوشه های ایستگاه منظره ای جنگلی را برای انسان به وجود می آورد.
ایستگاه چاتراپاتی ترمینوس، هند:
این ایستگاه که اصالتاً آن را ترمینال ویکتوریا می نامند در شهر بمبئی قرار گرفته و یکی از شلوغ ترین ایستگاه های راه آهن هند محسوب می شود. این ایستگاه در قرن نوزدهم به دست یک معمار انگلیسی طراحی و در سال 2004 در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.
ثبت این مکان در فهرست یونسکو به دلیل تلفیق دو فرهنگ در زیر یک سقف بود. طراحی احیاء شده از سبک ویکتوریایی انگلستان و هنر سنتی معماری هند که نمونه ای بی نظیر را در سراسر جهان خلق کرد.
ایستگاه مرکزی آنت ورپ، بلژیک:
این ایستگاه که در فاصله سال های 1895 تا 1905 بنا شده به خاطر گنبد وسیع خود که درست در بالای سالن انتظار آن قرار دارد، از شهرت بالایی برخوردار است. به گفته بسیاری از کسانی که تجربه دیدن آن را داشته اند، این ایستگاه بیش از آنکه به پایانه خط آهن شباهت داشته باشد شبیه به یک معبد است. از اینرو بیراه نیست اگر آنرا با نام دیگری، همچون کلیسای راه آهن صدا می زنند.
ایستگاه سنت پانکراس، انگلستان:
ایستگاه پانکراس در سال های 1864 تا 1868 در شهر لندن تأسیس شده اگر چه مقامات لندن پیش تر در دهه 60 میلادی تمایل زیادی به تخریب آن داشتند اما این بنا از خطر تخریب رهایی جست و در عوض مرمت و بازسازی شد.

در حال حاضر ایستگاه سنت پانکراس به دلیل معماری ویکتوریایی خویش و وجود دو مجسمه مشهور خود به نام های جان بتجمان و مکان ملاقات که مجسمه ای برنزی به ارتفاع 9 متر از یک زوج را نشان می دهد، از جذابیت فوق العاده ای برخوردار شده است

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تکناز]

[مشاهده در: www.taknaz.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 153]