ترومبوز ورید عمقی

واضح آرشیو وب فارسی:تکناز: اطلاعات اولیه توضیح كلی ترومبوز ورید عمقی عبارت است از بیماری كه طی آن یك لخته خون كه در یك ورید تشكیل می شود و ممكن است باعث انسداد نسبی یا كامل جریان خون شود یا رها شده و به ریه برود. این حالت متفاوت از لخته های موجود در وریدهای سطحی است كه در آن به ندرت لخته ها رها می شوند. معمولاً ساق یا پایین شكم را درگیر می كند ولی گاهی سایر وریدهای بدن را مبتلا می كند. در افراد بالای 60 سال شایع تر است . علایم شایع گاهی بدون علامت تورم و درد در ناحیه ای كه توسط ورید تخلیه می شود (معمولاً مچ پا، ساق یا ران ). تورم در اندام تحتانی هر چیزی در زیر لخته را شامل می شود و به انگشتان پا گسترش می یابد. حساسیت به لمس و قرمزی نواحی آسیب دیده ناراحتی یا درد در راه رفتن . ناراحتی با استراحت بهبود نمی یابد. درد هنگام بلندكردن اندام تحتانی و خم كردن پا (گاهی اوقات ) تب (گاهی اوقات ) افزایش ضربان قلب (گاهی اوقات ) علل تجمع خون در ورید كه مكانیسم های لخته كننده خون را بر می انگیزد. تجمع ممكن است پس از استراحت طولانی در بستر به دنبال جراحی یا در اثر بیماری ناتوان كننده مثل حمله قلبی ، سكته مغزی یا شكستگی استخوان رخ دهد. عوامل افزایش دهنده خطر افراد بالای 60 سال چاقی استفاده از استروژن موجود در قرص های ضد بارداری خوراكی یا برای جایگزینی پس از یائسگی . این امر به ویژه در صورت استفاده از استروژن همراه با سیگار كشیدن خطرناك است . جراحی ، سانحه بارداری سرطان اختلالاتی چون نارسایی قلبی ، سكته مغزی و پلی سیتمی (افزایش غلظت خون ) پیشگیری در طول بیماری ها از استراحت طولانی در بستر خودداری كنید. پس از هرگونه اقدام جراحی یا در طی هرگونه بیماری زمین گیركننده هرچه زودتر حركت دادن اندام های تحتانی را شروع كنید. در مسافرت های طولانی یا اتومبیل یا هواپیما، حداقل هر 2-1 ساعت ، پاهای خود را حركت دهید. به ویژه در صورت مصرف استروژن ، سیگار را ترك كنید. عواقب مورد انتظار اگر بتوان از آمبولی ریوی اجتناب كرد، معمولاً با درمان ضد انعقاد قابل علاج می گردد. عوارض احتمالی آمبولی ریه كه طی آن لخته رها می شود و به ریه می رود. جریان خون ریه مسدود شده ، باعث مرگ بافت ریه آسیب دیده می گردد. تعداد قابل ملاحظه ای از بیماران دچار آمبولی ریه ، به خاطر بیماری می میرند. درمان اصول كلی آزمون های تشخیصی می توانند شامل ونوگرافی (رادیوگرافی وریدها)، سونوگرافی و پلتیسموگرافی (میزان خونی را كه از اندام عبور می كند، اندازه می گیرد) باشند. اگر لخته ها كوچك ، محدود به ساق بوده و بیمار توانایی حركت داشته باشد، درمانی لازم نیست . لخته ها غالباً خود به خود رها می شوند. برای اكثر بیماران بستری شدن به خاطر تزریق ضد انعقادها و مشاهده عوارض لازم است . در بیماران خاص ، اقدام جراحی برای كار گذاشتن یك دستگاه غربال («چتر») در ورید اجوف تحتانی (ورید اصلی كه به ریه ها وارد می شود) برای به دام انداختن لخته ها قبل از رسیدن به ریه ها داروها ضد انعقاد داخل وریدی برای پیشگیری از گسترش لخته ها ممكن است داروهای حل كننده لخته تجویز شوند كه به طور فعال ، لخته ها را حل می كنند. برای به حداقل رساندن خطر آمبولی ریه ، آزمون های خونی برای پایش غلظت ضد انعقاد، اجباری است . ضد انعقادهای خوراكی ممكن است به مدت 6 ماه یا بیشتر لازم باشند. فعالیت استراحت در بستر تا رفع تمام علایم التهاب . در هنگام استراحت ، حركت دادن عضلات پا، خم كردن مچ پا و تكان دادن انگشتان پا را تبدیل به عادت خود كنید. از جوراب های كشی مناسب یا بانداژهای كشی استفاده كنید ولی از بند جوراب یا جوراب كشباف بلند استفاده نكنید. در هنگام نشستن به مدت طولانی پاها را بالاتر از باسن قرار دهید. پاها را از بستر بلند كنید. رژیم غذایی رژیم غذایی خاصی ندارد. در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمایید در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمایید اگر شما یا یكی از اعضای خانواده تان علایم ترومبوز ورید عمقی را داشته باشید. اگر موارد زیر در طول درمان رخ دهند: ـ خونریزی غیرمنتظره از هر مكان ـ درد قفسه سینه ـ سرفه خونی ـ تنگی نفس ـ تداوم یا افزایش تورم و درد علی رغم درمان اگر دچار علایم جدید و غیر قابل توجیه شده اید. داروهای مورد استفاده در درمان ممكن است عوارض جانبی تولید كنند.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تکناز]

[مشاهده در: www.taknaz.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 149]