نگاهي به تاريخچه باشگاه فوتبال پرسپوليس تهران

واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: نگاهي به تاريخچه باشگاه فوتبال پرسپوليس تهران
شگاه فوتبال پرسپوليس تهران يك باشگاه فوتبال ايراني است كه در سال ۱۳۴۲ در شهر تهران، پايتخت ايران بنيانگذاري شده‌است، اين تيم كه پيروزي نيز ناميده مي‎شود، زيرمجموعه باشگاه فرهنگي ورزشي پرسپوليس تهران است.

به گزارش سرويس ورزشي باشگاه خبرنگاران؛ باشگاه فوتبال پرسپوليس تهران يك باشگاه فوتبال ايراني است كه در سال ۱۳۴۲ در شهر تهران، پايتخت ايران بنيانگذاري شده‌است، اين تيم كه پيروزي نيز ناميده مي‎شود، زيرمجموعه باشگاه فرهنگي ورزشي پرسپوليس تهران است.
پرسپوليس در جام خليج فارس بازي مي‌كند و پس از سال ۱۳۴۷، در تمامي ادوار برگزارشده بالاترين سطح ليگ فوتبال ايران حضور داشته‌است. اين باشگاه پرافتخارترين و پرهوادارترين باشگاه‌ فوتبال در ايران است و شهرآورد اين تيم با استقلال، مهمترين بازي باشگاهي در ايران است، همچنين بر پايه گزارش كنفدراسيون فوتبال آسيا، پرسپوليس به عنوان پرهوادارترين تيم فوتبال آسيا برگزيده شده است و پس از آن داليان چين و الهلال عربستان در رتبه‌هاي بعدي قرار دارند. همچنين تاكنون حدود۱ميليوننفر عضو رسمي باشگاه پرسپوليس شده اند كه بسيار بيشتر از هواداران رسمي تيمهايي همچون رئال مادريد و بارسلونا است.
پرسپوليس از آغاز تاريخ خود، ۹ بار در بالاترين دسته ليگ فوتبال ايران به قهرماني رسيده (يك جام منطقه‌اي، ۲ جام تخت جمشيد، ۴ جام آزادگان و ۲ جام خليج فارس) و از اين جهت ركورددار است. ۵ بار قهرماني در جام حذفي ايران و يك قهرماني در جام برندگان جام آسيا از ديگر قهرماني‌هاي مهم پرسپوليس‌اند.
فدراسيون بين‌المللي تاريخ و آمار فوتبال اين باشگاه را پس از الهلال عربستان، يوكوهاما مارينوس ژاپن و استقلال در رده ۴ام برترين باشگاه‌هاي فوتبال آسيا در قرن بيستم اعلام كرده‌است.

تاريخچه

پيش از انقلاب

دهه ۱۳۴۰

پيوستن بازيكنان تيم فوتبال منحل شده شاهين تهران به پرسپوليس، باعث محبوبيت اين تيم شد.
باشگاه ورزشي پرسپوليس متعلق به «شركت سي.آر.سي» در دي ماه سال ۱۳۴۲ به دست علي عبدُه در اوين و جاده قديم شميرانات بنيانگذاري شد. باشگاه اصلاً در بولينگ و چند ورزش ديگر فعال بود (بولينگ عبده) و يك تيم فوتبال در دسته دوم تهران داشت. در آن سو، و در تاريخ ۱۸ تير ۱۳۴۶؛ باشگاه شاهين كه در دهه ۱۳۴۰ بازيكنان زيادي در تيم ملي ايران داشت و در ميان مردم محبوب بود، به دستور سازمان ورزش و تفريحات ايران رسماً منحل شد. با رايزني‌هاي عبده با پرويز دهداري (مربي شاهين) و مسعود برومند (سرپرست شاهين)، بيشتر بازيكنان باشگاه شاهين به پرسپوليس پيوستند و باعث شهرت و محبوبيت آن شدند. دهداري مربي و برومند سرپرست پرسپوليس شدند و باشگاه توانست در مسابقات رده‌بندي دسته‌هاي كشور در گروه خود اول شود و به بالاترين دسته ليگ فوتبال ايران راه يابد، آن‌ها در مسابقات قهرماني آسيا (مسابقاتي كه ميان تيم‌هاي ايراني براي شركت در جام باشگاه‌هاي آسيا برگزار شد) نيز قهرمان شدند و به عنوان نخستين نماينده ايران به جام باشگاه‌هاي آسيا رفتند.
در سال ۱۳۴۸، محمود خيامي، مدير كارخانه ايران ناسيونال كه از هواداران شاهين بود تصميم گرفت براي تبليغ خودروي تازه‌توليد پيكان از بازيكنان پرسپوليس استفاده كند و پس از امضاي پروتكل همكاري با عبده بازيكنان پرسپوليس به شكل دسته‌جمعي به باشگاه پيكان كوچيدند و با اين تيم موفق به كسب مقام قهرماني در جام جام باشگاه‌هاي تهران ۱۳۴۸ شدند، در حالي كه پرسپوليس در جايگاه يازدهم قرار گرفت. يك سال بعد بازيكنان به پرسپوليس بازگشتند و تحت رهبري حسين فكري، پس از تاج در جاي دوم جام باشگاه‌هاي تهران ۱۳۴۹ قرار گرفتند. در همين سال دست پرسپوليس از جام منطقه‌اي هم كوتاه ماند.

دهه ۱۳۵۰ تا انقلاب

بازيكنان پرسپوليس در سال ۱۳۵۰. پرسپوليس در اين سال با ۱۳ پيروزي و ۱ شكست از ۱۴ بازي جام منطقه‌اي ايران ۱۳۵۰ به نخستين قهرماني تاريخ خود رسيد.
در سال ۱۳۵۰، پرسپوليس تحت مربيگري آلن راجرز در دومين دوره جام منطقه‌اي به قهرماني رسيد. يك سال بعد، عبده اعلام كرد باشگاه پرسپوليس حرفه‎اي است و بازيكنانش فقط در بازي‎هاي حرفه‌اي شركت خواهند كرد. بنابراين بازيكنان به دو دسته تقسيم شدند و عده‎اي در تيم حرفه‎اي و عده‌اي در تيم آماتور عضويت يافتند. در آن سال مسابقات فوتبال كشوري در ايران برگزار نگرديد، و پرسپوليس كه در جام باشگاه‌هاي تهران ۱۳۵۱ با تيم آماتورهايش شركت كرده‌بود، در ميان ۱۶ تيم در جاي يازدهم قرار گرفت. در آن دوره پرسپوليس در ورزشگاه اختصاصي خود موسوم به ورزشگاه آپاداناتمرين مي‎كرد و عبده براي فعال نگه‎داشتن تيم اصلي، باشگاه‎هاي صاحب‌نامي همچون سائوپائولو و چلسي را براي بازي دوستانه به تهران آورد. اما در سال ۱۳۵۲ به دليل عدم وجود زيرساخت‎هاي فوتبال حرفه‎اي در ايران و اعتراض خسرواني به آتاباي، رئيس وقت فدراسيون فوتبال ايران عبده پس از فروش ورزشگاه باشگاه فعاليت حرفه‎اي پرسپوليس را منحل كرد.
پرسپوليس در اين سال‎ها، كم‎كم از مكتب شاهين فاصله گرفت.
جام تخت جمشيد در سال ۱۳۵۲ بازگشايي شد. در ۵ دوره‌اي كه از اين جام برگزار شد، پرسپوليس همواره از بهترين تيم‌ها بود و به ۲ قهرماني (۱۳۵۲ و ۱۳۵۴) و ۳ نايب‌قهرماني (۱۳۵۳، ۱۳۵۵ و ۱۳۵۶) رسيد، جام تخت جمشيد ۱۳۵۷ نيز در حال انجام بود كه با روي‌دادن انقلاب نيمه‌كاره ماند، پرسپوليس در اين جام با يك امتياز كمتر از شهباز دوم بود.
پرسپوليس تا پايان جام تخت جمشيد پرافتخارترين باشگاه فوتبال ايران بود.

پس از انقلاب

انقلاب و دهه ۱۳۶۰
علي پروين ملقب به «سلطان» كه از بهترين بازيكنان تاريخ فوتبال ايران است، در دهه ۶۰ مربي–بازيكن پرسپوليس بود.
پس از انقلاب، باشگاه تحت تاثير آن قرار گرفت و ليگ كشوري فوتبال ايران منحل شد. بسياري از بازيكنان تيم عوض شدند، اما توانستند در جام شهيد اسپندي (۱۳۵۸) قهرمان شوند، با آغاز جنگ ايران و عراق و دهه ۱۳۶۰، ليگ فوتبال سراسري ايران همچنان تعطيل بود (تا سال ۱۳۶۸ كه جام قدس برگزار گرديد) و پرسپوليس تنها در جام باشگاه‌هاي تهران شركت مي‌كرد، اين باشگاه در ۱۰ دوره برگزاري اين جام در دهه ۶۰، به ۷ قهرماني و ۲ نايب‌قهرماني دست يافت. در سال ۱۳۶۶، پرسپوليس در كنار قهرماني در جام حذفي تهران و جام باشگاه‌هاي تهران، موفق به كسب اولين قهرماني خود در جام حذفي ايران هم شد تا در يك سال ۳ جام بگيرد.

دهه ۱۳۷۰
دهه ۱۳۷۰، براي باشگاه موفقيت‌آميز بود و با يك قهرماني در جام برندگان جام آسيا آغاز شد. پرسپوليس در ۱۰ دوره جام آزادگان شركت كرد و به ۴ قهرماني و ۳ نايب‌قهرماني دست‌يافت، اين باشگاه در اين سال‌ها از پايه‌هاي اصلي تيم ملي فوتبال ايران بود، تا جايي كه در جام جهاني ۱۹۹۸ فرانسه ۹ نفر از ۲۲ بازيكن ايران در آن زمان عضو اين تيم بودند، پرسپوليس در اين دهه به ۲ قهرماني جام حذفي و ۳ بار سومي جام باشگاه‌هاي آسيا نيز دست يافت.

دهه ۱۳۸۰
پرسپوليس با برد در هفته پاياني ۸۷-۸۶ برابر سپاهان پس از ۶ سال نخستين قهرماني‌اش را به دست آورد.
با آغاز دهه ۱۳۸۰، ليگ برتر فوتبال ايران راه‌اندازي شد و پرسپوليس در نخستين دوره آن قهرمان شد، فصل بعد، پرسپوليس از نخستين دوره ليگ قهرمانان آسيا حذف شد و در ليگ نتايج خوبي نگرفت. اين سال‌ها آغاز دوراني بود كه سالنامه رسمي باشگاه آن را «دوران جدال با بحران» ناميده‌است، تا جايي كه پرسپوليس حتي مقام ۹ام ليگ را هم تجربه كرد. دو فصل بعد، پرسپوليس پس از ۶ سال دوري از جام در جام خليج فارس ۸۷-۱۳۸۶ به قهرماني رسيدو اين دهه را با دو قهرماني متوالي در جام حذفي (۸۹-۱۳۸۸ و ۹۰-۱۳۸۹) به پايان برد.
نام، نماد و رنگ

تخت جمشيد

پيراهن پرسپوليس در فصل ۸۷-۱۳۸۶ توليد اول‌اشپورت

پرسپوليس يك واژهٔ يوناني به معناي شهر پارسي است كه از دو واژهٔ «پرسه» (به يوناني: Πέρσης) به معناي پارسي و «پوليس» (به يوناني: Πόλις) به معناي شهر تشكيل شده‌است. يونانيان باستان به پارسه يا تخت جمشيد، پايتخت دودمان هخامنشيان، پرسپوليس مي‌گفتند.
در سال ۱۳۶۰، سازمان تربيت بدني نام بولينگ عبده را به مجموعه ورزشي شهيد چمران تغيير داد و قرار شد پرسپوليس از سال ۱۳۶۱، با نام ديگري فعاليت كند. بازيكنان در اعتراض به اين تصميم، در بازي با هما در جام باشگاه‌هاي تهران حاضر نشدند و قهرماني اين مسابقات را از دست دادند. در دي ۱۳۶۵، پرسپوليس تحت پوشش بنياد مستضعفان انقلاب اسلامي قرار گرفت. بنياد مستضعفان تصميم گرفت نام تيم را به «آزادي» تغيير دهد. بازيكنان با اين تغيير نام موافق نبودند. در ۲۷ بهمن ۱۳۶۵، نام باشگاه رسماً به «پيروزي» تغيير يافت. اداره كل تربيت بدني استان تهران در اطلاعيه‌اي اعلام كرد كه «اين تغيير نام به پيشنهاد بازيكنان صورت گرفته‌است.» با اين وجود، رسانه‌ها و مردم ايران بيشتر نام پرسپوليس را به كار مي‌برند.
در آگهي ثبت نمادي كه شركت فرهنگي ورزشي پرسپوليس در سال ۱۳۷۰ به ثبت رسانده، اين توضيح آمده‌است: «كلمه پرسپوليس و علامت فانتزي. تصوير جامي كه از دو طرف با دو سر اسب هخامنشي تلاقي دارد.»

رنگ قرمز يكي از مهمترين نمادهاي باشگاه فوتبال پرسپوليس به شمار مي‌آيد. به جز فصل ۸۶-۱۳۸۵ و چند بازي ليگ قهرمانان آسيا ۲۰۰۹ كه بازيكنان پرسپوليس لباس‌هاي راه‌راه سفيد و قرمز پوشيدند، از آغاز همواره رنگ اصلي پيراهن پرسپوليس قرمز بوده‌است. از اين رو آنان را «ارتش سرخ» و «سرخپوشان» مي‌نامند. پيراهن دوم باشگاه نيز به طور سنتي سفيد بوده است. از فصل ۹۰-۱۳۸۹ پيراهن دوم باشگاه به رنگ مشكي تغيير كرد كه در پي آن در فصل ۹۱-۱۳۹۰ نيز اين رنگ به عنوان رنگ دوم پيراهن باشگاه برگزيده شد. در يك نظرسنجي كه پيش از ليگ دهم از سوي پايگاه خبري باشگاه پرسپوليس انجام شد، ۴۲ درصد از هواداران، رنگ مشكي و ۱۷ درصد رنگ سفيد را براي رنگ پيراهن دوم باشگاه برتري داده‌اند.

پرسپوليس در فرهنگ عامه و رسانه‌ها
پرسپوليس به عنوان يك باشگاه فوتبال، كاملاً در ميان مردم ايران شناخته‌شده‌است. عادل فردوسي‌پور در مجله ورلدساكر در اين باره مي‌نويسد: «نخستين پرسشي كه هواداران فوتبال در ايران از يكديگر مي‌پرسند اين است كه قرمز هستي يا آبي؟» رسانه‌هاي ايران به شدت اخبار اين باشگاه را پوشش مي‌دهند و «حاشيه»هاي زيادي پيرامون افراد حاضر در باشگاه است. افكار عمومي ايران امروز نيز همانند ديگر جوامع،تحت تاثير اين رسانه‌هاي ورزشي قرار دارند. در چند سال اخير بيش از ۵۰ وبگاه در فضاي اينترنت با نام پرسپوليس وجودداشته‌است. برخي از اين وبگا‌هاي هواداري و خبري، خود را «سايت كانون هواداران پرسپوليس» و يا «سايتي رسمي» معرفي مي‎كنند. دسته‎اي از اين وبگاه‌ها كه خط مشي حمايتي يا مخالفتي با گروه يا اشخاص خاصي دارند، منتسب به ليدرها و افراد نزديك به اشخاص مرتبط با باشگاه دانسته مي‎شوند.
در پي پوشش گسترده اخبار باشگاه و شعارهاي خاص روي سكوهاي ورزشگاه، در سال‌هاي اخير امنيت شغلي مديران عامل و مربيان اين باشگاه همواره در خطر قرار داشته‌است، جان ديوردن، نويسنده وب‌گاه گل در گزارشي با نام «ترديد آسيا: آيا مربيگري پرسپوليس بزرگترين و دشوارترين كار در فوتبال آسيا است؟»، جو رسانه‌ها را «جانوري ترسناك» و مربيگري اين تيم را «شغلي پرفشار» توصيف مي‌كند.
در فصل ۸۷-۱۳۸۶ كه به قهرماني پرسپوليس در جام خليج فارس منتهي شد، فيلم مستندي با نام مردان پرسپوليس درباره اين باشگاه ساخته‌شد. قرار بود قسمت دوم اين فيلم در سال بعد ساخته شود كه با مخالفت داريوش مصطفوي، مديرعامل آن زمان پرسپوليس اين فيلم ساخته‌نشد. سانسور و كيفيت پائين ساخت اين فيلم با انتقادهايي همراه بود.
همچنين در دهه‌هاي ۱۳۴۰، (عزيز اصلي) ۱۳۵۰ (محراب شاهرخي) و ۱۳۷۰ (احمدرضا عابدزاده، علي پروين، حميد استيلي و افشين پيرواني) نيز شماري از بازيكنان اين باشگاه در فيلم‌هاي سينماي ايران به بازيگري پرداختند.
در سال ۱۳۸۸، پرسپوليس به عنوان نخستين باشگاه ايراني ساخت سرود رسمي‌اش را با همكاري داريوش خواجه‌نوري، خواننده و گيتاريست ايراني آغاز كرد. اين ترانه «آهنگ سرخ» نام دارد و بازيكنان سابق باشگاه آن را خوانده‎اند. پيش از اين نيز خوانندگاني مانند فرزين براي پرسپوليس خوانده‌بودند. قاسم افشار نيز در دهه ۷۰ آلبومي با نام «قرمزته» منتشر كرده‌بود.

پرسپوليس و سياست

در دوران پهلوي

پيش‎زمينه‎ها (پيش از ۱۳۴۷)
پيش از شكل‎گيري پرسپوليس، خاستگاه آن يعني شاهين درگير جريانات سياسي شده‎بود و سياست ميراث پرسپوليس از شاهين بود، مردم كوچه و خيابان، شاهين را مركز جريان ضدشاهنشاهي مي‌دانستند و اكثر هواداران شاهين از مخافان بودند، جريانات سياسي و نفوذ پرويز خسرواني باعث انحلال شاهين شد.

رابطه پرسپوليس و دربار (۱۳۵۷-۱۳۴۷)
پس از انحلال شاهين، هوادارانش به جهت حضور بازيكنان شاهين در پرسپوليس، از سال ۱۳۴۷ به اين تيم گرويدند و تا سال ۱۳۵۷، سكوهاي پرسپوليس، كمابيش جايگاه مخالفان شاه محسوب مي‎شد. تاج كه نماد حكومت شاهنشاهي محسوب مي‎شد نيز در تقابل و رقابت با اين پرسپوليس قرار گرفت.
به جز علي عبده، محمد خاتم، فرمانده نيروي هوايي شاهنشاهي ايران و فاطمه پهلوي، عضوي از خانواده سلطنتي ايران نيز به پرسپوليس نزديك بودند و كماكان رابطه خوبي با پرويز خسرواني نداشتند. بنابراين پرسپوليس جايگاه مناسبي براي مخالفان بود چرا كه مانند شاهين «ظاهر مخالف» نداشت. عبده نزد خانواده شاه محبوبيت داشت، چنانچه افتتاح طبقه دوم بولينگ عبده توسط محمدرضا و فرح پهلوي انجام شد؛ اما پس از سال ۱۳۵۴ و درگذشت خاتم، روابط عبده با فاطمه پهلوي و دربار رو به تيرگي گراييد.

در دوران جمهوري اسلامي

اوايل انقلاب و دهه ۶۰ (۱۳۷۰-۱۳۵۷)
پس از انقلاب، پرسپوليس به مانند تاج، در دست انقلابيون قرار گرفت، ملي شد و تغيير نام داد؛ و سپس تحت نظر بنياد مستضعفان قرار گرفت،به نوشته هوشنگ شهابي در دانشنامه ايرانيكا، حكومت جديد پس از انقلاب دل خوشي از فوتبال نداشت و مخالفان شاه معتقد بودند كه او براي دور نگه‌داشتن جوانان از سياست، تب فوتبال را در جامعه رواج مي‎داده‌است. در دهه ۶۰ تقابل فوتبال و سياست بارها منجر به تحريك تماشاگران و سكوهاي پرسپوليس شدو اين مهر تائيدي بود بر ديدگاه حكومت كه تب فوتبال بر ضد انقلاب است. در اين دهه محمد دادكان و محمدحسن انصاري‌فرد از جمله بازيكنان پرسپوليس بودند كه در دوران بازيگري خود وارد جريانات سياسي شدند.

دهه ۷۰ و آغاز ورود سياسيون (۱۳۸۰-۱۳۷۰)
به طور كلي (و به شكل خاص در باشگاه استقلال) اولين جرقه ورود سياسيون و سياست به فوتبال در سال ۱۳۶۹ زده‎شد. سياست در قبال فوتبال آرام‌تر شد و پوشش تلويزيوني مسابقات افزايش يافت، پرسپوليس و استقلال در اين دهه درگير جناح‎بندي‎هاي سياسي شدند اما تا پيش از دوم خرداد جناح‎بندي‎هاي آنان تقريباً نامشخص بود.
در سال ۱۳۷۲ به اصرار حسن غفوري‌فرد، پرسپوليس زير نظر فردي از كابينه هاشمي رفسنجاني (حسين محلوجي) قرار گرفت.
در انتخابات رياست جمهوري ۱۳۷۶ عليرغم انتظارات، امير عابديني، مديرعامل وقت پرسپوليس و جمعي از بازيكنان در اقدامي از علي‌اكبر ناطق‌نوري حمايت كردند و در آن سو علي فتح‎الله‎زاده، مديرعامل وقت استقلال به همراه بازيكنان و مربيان در نامه‎اي سرگشاده به حمايت از محمد خاتمي پرداختند. اين آخرين باري بود كه دو باشگاه بدين شكل علني و صريح موضع‎گيري سياسي كردند.
دو سال بعد، در ۲۰ تير ۱۳۷۸ يعني دو روز پس از واقعه كوي دانشگاه، در حالي كه جامعه هنوز دچار التهاب بود و «با وجود شايعات و مشكلات، در فضايي نه‎چندان دلچسب و گرم»، بازي سنتي پرسپوليس–استقلال در فينال جام حذفي با آرامش برگزار شد و علي‎رغم تلاش‌هاي انجام‎شده براي تحريك تماشاگران، هيچ شعار سياسي شنيده نشد.

دهه ۸۰ (۱۳۹۰-۱۳۸۰)
پس از آن كه در سال ۱۳۸۰، راي دادگاه به تعلق پرسپوليس به دولت صادر شد، محسن مهرعليزاده، رئيس وقت تربيت بدني تلاش كرد كه در تركيب هيئت مديره پرسپوليس از افراد متمايل به اصلاح‌طلبي استفاده نمايد. پس از آغاز دوران رياست جمهوري محمود احمدي‌نژاد و برگزاري انتخابات شوراي اسلامي شهر تهران، ياران احمدي‌نژاد توافق كردند تا پرسپوليس زير نظر شهرداري تهران به كار خود ادامه دهد.

ورزشگاه و زمين تمرين

ورزشگاه خانگي

پيش از انقلاب
پرسپوليس پيش از ساخته شدن ورزشگاه آزادي، بازي‌هاي خود را در ورزشگاه امجديه (شهيد شيرودي كنوني) برگزار مي‌كرد و زماني كه بنيانگذاري شده‌بود، ورزشگاهي مجهز به استخر، زمين ژيمناستيك و بولينگ در مجموعه بولينگ عبده (شهيد چمران كنوني) داشت. اين مجموعه در مرداد ۱۳۵۷ آتش گرفت.
عبده در شهرك اكباتان زميني خريد و در آن‌جا يك ورزشگاه فوتبال با نام «آپادانا» بنا كرد، پرسپوليس به علت كمبود امكانات براي هوادارانش و همكاري‌نكردن ديگر باشگاه‌ها، تنها يك بازي در ورزشگاه آپادانا انجام داد و پس از آن، از آپادانا به عنوان زمين تمرين استفاده كرد. به دليل حمايت نكردن ديگر باشگاه‌هاي ايران از حرفه‌اي‌گري پرسپوليس، عبده در سال ۱۳۵۲ ورزشگاه آپادانا را به ارزش ۲۰۰٬۰۰۰ تومان به باشگاه راه‌آهن فروخت، ورزشگاه آپادانا امروز ورزشگاه راه‌آهن ناميده مي‌شود و در همسايگي ورزشگاه شهيد دستگردي قرار دارد. پس از انقلاب، در سال ۱۳۵۹ بنياد مستضعفان و جانبازان دارايي‌هاي باشگاه را مصادره كرد.

پس از انقلاب

هواداران پرسپوليس در ورزشگاه آزادي تهران، ۲۸ ارديبهشت ۱۳۸۷، پرسپوليس–سپاهان، هفته ۳۴ام ليگ برتر ايران ۸۷-۱۳۸۶

باشگاه پرسپوليس ورزشگاه اختصاصي ندارد و براي بازي‌هاي خانگي خود ورزشگاه آزادي تهران را اجاره مي‌كند. تيم ملي فوتبال ايران و استقلال تهران نيز در اين ورزشگاه به ميدان مي‌روند.
در پي بازسازي چمن ورزشگاه آزادي در فصل ۸۲-۸۱، پرسپوليس بازي‌هاي خانگي خود را در ورزشگاه تختي برگزار كرد.
در روزهاي پاياني سال ۱۳۸۴، وبگاه رسمي باشگاه خبرهايي دربارهٔ اين كه پرسپوليس «ورزشگاه شهر قدس» را خريده‌است، منتشر كرد؛اما اين ماجرا به علت مشكلات مالي و حقوقي باشگاه پايان يافت و به ثمر نرسيد.

زمين تمرين

پيش از انقلاب، زمين‌هاي تمرين پرسپوليس ورزشگاه آپادانا و بولينگ عبده بود. وقتي بولينگ عبده مصادره شد پرسپوليس در تپه‌هاي داووديه تمرين مي‌كرد.
در ساليان اخير، تمرينات تيم اصلي بيشتر در ورزشگاه كارگران انجام مي‌شد. در شهريور ۱۳۸۷، پس از انتقال باشگاه راه‌آهن به شهرري، پرسپوليس ورزشگاه راه‌آهن را به ارزش ۱۵۰ ميليون تومان براي يك سال اجاره كرد و پس از ۳۵ سال به ورزشگاه خانگي ديرين خود در شهرك اكباتان بازگشت. هم‌اكنون تيم اصلي پرسپوليس در «مجموعه ورزشي خيريه عمل» تمرين مي‌كند. تيم‌هاي پايهٔ نيز در ورزشگاه شهيد درفشي‌فر تمرين و بازي مي‌كنند.

هواداران و هماوردان

هواداران

هجوم هواداران پرسپوليس به زمين چمن ورزشگاه آزادي پس از قهرماني در ليگ برتر ۸۷-۸۶

پرسپوليس باشگاه پرهواداري است، بر پايه نظرسنجي هاي انجام شده باشگاه پرسپوليس به عنوان پرهوادارترين باشگاه فوتبال ايران معرفي شده است و بنا بر اعلام وبگاه رسمي، باشگاه براي هوادارنش ارزش بسياري قائل است، با اين كه باشگاه پرسپوليس در تهران قرار دارد، در سراسر ايران هوادار دارد و در بازي‌هاي خارج از خانه نيز عده زيادي براي تشويق آن‌ها به ورزشگاه مي‌روند. اين باشگاه در [افغانستان] و امارات متحده عربي نيز هواداراني دارد. عادل فردوسي‌پور در مجله ورلدساكر مي‌نويسد: «پرسپوليس با بيش از ۳۰ ميليون هوادار به عنوان محبوب‌ترين باشگاه آسيا شناخته مي‌شود.» بنا بر نوشته همشهري‌آنلاين، كنفدراسيون فوتبال آسيا در فهرستي پرسپوليس را بالاتر از الهلال عربستان و داليان چين پرهوادارترين باشگاه آسيا معرفي كرده‌بود. همچنين، اين باشگاه ركورد پرتماشاگرترين بازي ليگ قهرمانان آسيا را با ۹۵٫۲۲۵ نفر تماشاگر در سال ۲۰۰۹ و در بازي با بنيادكار ازبكستان، در اختيار دارد. همچنين اين باشگاه تا كنون حدود ۱ميليونهوادار رسمي دارد كه از تعداد هواداران عضو شده باشگاه رئال مادريد بيشتر است

هماوردان

استقلال تهران
بازي ميان پرسپوليس و استقلال، دو باشگاه پرهوادار و پرافتخار ايران، مهم‌ترين مسابقهٔ باشگاهي فوتبال در ايران است. نخستين بازي دو تيم در روز ۱۶ فروردين ۱۳۴۷، نخستين بازي رسمي پرسپوليس بود كه با نتيجهٔ بدون گل پايان يافت.فرداي آن روز، روزنامه كيهان ورزشي (مهمترين روزنامه ورزشي آن زمان) روي جلد خود هيچ چيز از بازي ننوشت و تيتري از فوتبال دخترها داشت. بر خلاف گذشته، امروزه اين بازي همواره با حساسيت بالا و تماشاگران زياد همراه است و برگزاري آن بازتاب‌هاي زيادي در ايران دارد. معمولاً اين بازي را حدود ۱۰۰٬۰۰۰ نفر در ورزشگاه آزادي تهران تماشا مي‌كنند، اين شهرآورد گاهي به خشونت ميان بازيكنان، و درگيري ميان هواداران مي‌انجامد و هوليگان‌ها به ناوگان حمل و نقل عمومي از جمله اتوبوس‌ها آسيب مي‌زنند، مجله ورلدساكر در شماره ژوئيه ۲۰۰۸ خود، فهرستي از ۵۰ شهرآورد دنيا منتشر كرد؛ و شهرآورد تهران را در رتبه ۱ام آسيا و ۲۲وم جهان قرار داد.

سپاهان اصفهان
با اين كه پرسپوليس و سپاهان هر دو از باشگاه فوتبال شاهين به وجود آمدند، در گذشته بازي اين دو هماوردي محسوب نمي‌شد. با آغاز جام خليج فارس و قهرماني باشگاه‌هاي اصفهاني در جام‌هاي فوتبال ايران، به اهميت بازي‌هاي رودرروي باشگاه‌هاي اصفهان و تهران افزوده‌شد. پس از نبرد قهرماني پرسپوليس و سپاهان در جام حذفي ۸۵-۱۳۸۴ و ليگ برتر ۸۷-۱۳۸۶، اين حساسيت و اهميت دوچندان شد، به گونه‌اي كه هم‌اكنون اين هماوردي از مهمترين بازي‌هاي دو باشگاه در هر فصل است.

آمار و ترين‌ها

فصل‌هاي اخير

رتبه‌هاي پايان فصل پرسپوليس در ليگ فوتبال ايران تا پايان فصل ۸۹-۱۳۸۸

جدول زير عملكرد كلي پرسپوليس در هفت سال اخير را نشان مي‌دهد.

فصل

رتبه

جام حذفي

جام باشگاه‌ها

۱۳۸۳-۸۴

۴ام

۱/۸پاياني

راه نيافت

۱۳۸۴-۸۵

۹ام

نايب قهرمان

۱۳۸۵-۸۶

۳ام

نيمه پاياني

۱۳۸۶-۸۷

۱ام

۱/۸پاياني

۱۳۸۷-۸۸

۵ام

۱/۴پاياني

۱/۱۶پاياني

۱۳۸۸-۸۹

۴ام

قهرمان

راه نيافت

۱۳۸۹-۹۰

۴ام

قهرمان

دور گروهي

تيم هاي ديگر

تيم‌هاي پايه

پرسپوليس در رده‌هاي سني اميد، جوانان، نوجوانان و نونهالان تيم دارد.

تيم دوم

پيش از انقلاب

پرسپوليس پيش از انقلاب «تيم آماتورها» داشت. در جام باشگاه‌هاي تهران ۱۳۵۱، پرسپوليس رسماً با تيم آماتورهايش در جام شركت كرد. مهدي عسگرخاني، دروازبان آماتورهاي پرسپوليس برجسته‌ترين بازيكن آن تيم بود كه بعداً به تيم اصلي رسيد، به ابومسلم فروخته‌شد و به تيم ملي ايران نيز دعوت شد.

پس از انقلاب

در روز ۲۸ شهريور ۱۳۸۵، محمدحسن انصاري‌فرد مديرعامل آن زمان پرسپوليس با مديرعامل باشگاه فوتبال سرخپوشان دلوار افزار توافقنامه‌اي امضا كرد كه بنابر آن، تيم فوتبال سرخپوشان تيم دوم پرسپوليس مي‌شد، پس از پايان آن فصل بهادر عبدي و فرهاد خيرخواه، (آقاي‌گل دسته يك) كه در سرخپوشان بازي مي‌كردند به پرسپوليس پيوستند. پس از تغيير مديرعامل پرسپوليس رابطهٔ دو باشگاه كمرنگ شد و باشگاه پرسپوليس به برخي تعهدات خود عمل نكرد، در آبان ۱۳۸۷ امتياز باشگاه سرخپوشان به باشگاه ديهيم اهواز واگذار شد، پس از آن پرسپوليس تا حدود يك سال تيم دومي نداشت،اما در آبان ۱۳۸۸ «تيم ب پرسپوليس» راه‌اندازي شد.

تيم زنان

پرسپوليس پيش از انقلاب تيم زنان داشت. آن‌ها پس از تاج و به همراه ديهيم و عقاب از پيشگامان فوتبال زنان در ايران بودند، در تابستان ۱۳۸۷، رئيس كميته بانوان فدراسيون فوتبال ايران از اين باشگاه درخواست كرد تا در ليگ شركت كند، در اواخر همان سال، پرسپوليس امتياز تيم زنان پيكان را در اختيار گرفت و در ليگ شركت كرد، در فروردين ۱۳۸۸ تيم فوتسال زنان پرسپوليس به مقام سوم غرب آسيا رسيد، پس از انقلاب فوتبال زنان در رده باشگاهي تقريباًبدون فعاليت است و در رده ملي نيز هيچگاه موفق به كسب عنوان و يا حضور در تورنومنت هاي مهم نظير المپيك نشده است.

بازيكنان

بازيكنان كنوني

باشگاه‌هاي ايراني در هر فصل مي‌توانند از ۲۲ بازيكن بزرگسال، ۵ بازيكن زير ۲۳ سال، ۹ بازيكن زير ۲۰ سال و ۴ بازيكن خارجي (يك آسيايي) استفاده كنند. فهرست زير بازيكنان كنوني پرسپوليس را نشان مي‌دهد. بازيكناني كه سهميه زير ۲۳ سال يا زير ۲۰ سال هستند، با ستاره (*) مشخص شده‌اند.
از تاريخ ۱ مرداد ۱۳۸۹

شماره

نقش

بازيكن

۲

مدافع

عليرضا محمد

۴

مدافع

مجتبي شيري

۶

مدافع

محمد نصرتي

۷

هافبك

حميدرضا علي‌عسگري*

۸

هافبك

علي كريمي

۹

هافبك

مازيار زارع

۱۰

مهاجم

غلامرضا رضايي

۱۱

هافبك

حسين بادامكي

۱۲

مهاجم

ايمن زايد

۱۴

هافبك

محمدنوري

۱۵

هافبك

سامان آقازماني*

۱۷

هافبك

جواد كاظميان

۱۸

مدافع

ابراهيم شكوري

۱۹

هافبك

مهدي مهدوي‌كيا

شماره

نقش

بازيكن

۲۰

مدافع

عليرضا نورمحمدي

۲۱

مهاجم

وحيد هاشميان

۲۲

دروازه‌بان

ميثاق معمارزاده

۲۳

هافبك

اميرحسين فشنگچي

۲۴

مهاجم

هادينوروزي

۲۷

هافبك

روح‌الله سيف‌اللهي*

۲۸

دروازه‌بان

مسعود داستاني*

۳۰

مدافع

ماما دوتال

۳۲

هافبك

رضا حمزه‌پور*

۳۳

مهاجم

مهرداد اولادي

۳۸

دروازه‌بان

حسين هوشيار

۴۰

دروازهبان

حميد اميدي*

-

هافبك

سعيد قدمي*

-

مدافع

محمدحسين كنعاني*

كاپيتان ها

رديف

نام

دوران بازي در
پرسپوليس

دوران كاپيتاني

شمارهپيراهن

۱

حميد جاسميان

۱۳۴۹-۱۳۴۶

۱۳۴۹-۱۳۴۶

۵

۲

بيوك وطنخواه

۱۳۵۳-۱۳۴۶

۱۳۵۱-۱۳۵۰

۶

۳

همايون بهزادي

۱۳۵۳-۱۳۴۶

۱۳۵۳-۱۳۵۱

۱۰

۴

جعفر كاشاني

۱۳۵۳-۱۳۴۶

۱۳۵۳

۴

۵

ابراهيم آشتياني

۱۳۵۵-۱۳۴۶

۱۳۵۴-۱۳۵۳

۲

۶

علي پروين

۱۳۶۷-۱۳۴۹

۱۳۶۹-۱۳۵۴

۷

۷

محمدپنجعلي

۱۳۷۳-۱۳۵۵

۱۳۷۱-۱۳۶۷

۵

۸

فرشاد پيوس

۱۳۶۷-۱۳۶۴
۱۳۷۷-۱۳۶۸

۱۳۷۵-۱۳۷۱

۱۷

۹

مجتبي محرمي

۱۳۷۶-۱۳۶۷

۱۳۷۵

۸

۱۰

احمدرضا عابدزاده

۱۳۷۹-۱۳۷۳

۱۳۷۹-۱۳۷۵

۱

۱۱

افشين پيرواني

۱۳۸۳-۱۳۷۲

۱۳۸۲-۱۳۷۹

۵

۱۲

علي دايي

۱۳۷۵-۱۳۷۳
۱۳۸۲-۱۳۸۳

۱۳۸۳-۱۳۸۲

۱۰

۱۳

كريمباقري

۱۳۷۶-۱۳۷۵
۱۳۸۱-۱۳۸۹

۱۳۸۳-۱۳۸۹

۶

۱۴

سپهر حيدري

۱۳۸۶-۱۳۹۰

۱۳۸۹-۱۳۹۰

۳

۱۵

علي كريمي

۱۳۷۷-۱۳۸۰
۱۳۸۷-۱۳۸۸
۱۳۹۰-

۱۳۹۰-

۸

مربيان

كادر فني كنوني

مصطفي دنيزلي

سرمربي

محسن عاشوري

مربي

انورلو گوشيچ

مربي دروازه‌بان‌ها

محمد زادمهر

سرپرست

وجيه‌الله چشمه‌سري

پزشك

مربيان اخير

مصطفي دنيزلي (۱۳۹۰)
حميد استيلي (۱۳۹۰)
علي دايي (۱۳۹۰–۱۳۸۸)
زلاتكو كرانچار (۱۳۸۸)
نلو وينگادا (۱۳۸۸–۱۳۸۷)
افشين پيرواني (۱۳۸۷)
ايالات متحده آمريكاافشين قطبي (۱۳۸۷–۱۳۸۶)

دست‌آوردها

كشوري

ليگ فوتبال ايران (۹ بار)

جام منطقه‌اي، جام تخت جمشيد، جام آزادگان، جام خليج فارس
۱۳۸۶-۱۳۸۷، ۱۳۸۰-۱۳۸۱، ۱۳۷۸-۱۳۷۹، ۱۳۷۷-۱۳۷۸، ۱۳۷۵، ۱۳۷۴، ۱۳۵۴، ۱۳۵۲، ۱۳۵۰

جام حذفي (۵ بار)
۱۳۸۹-۱۳۹۰، ۱۳۸۸-۱۳۸۹، ۱۳۷۷-۱۳۷۸، ۱۳۷۰، ۱۳۶۶

آسيايي

جام برندگان جام آسيا (۱ بار)
۱۹۹۰-۱۹۹۱ باشگاه پرسپوليس تهران (تيم فوتبال پرسپوليس) اولين قهرماني در سال ۱۳۷۰ است كه منجر به قهرماني دراولين دوره جام در جام آسيا براي سرخ پوشان شد. ۱- نايب قهرمان سومين دوره جام در جام آسيا ۱۳۷۱ ۲- مقام چهارم جام باشگاهاي آسيا ۱۳۷۴ ۳- مقام سوم جام باشگاهاي آسيا ۱۳۷۵ - ۴ -مقام سوم جام باشگاهاي آسيا ۱۳۷۸ ۵- مقام سوم جام باشگاه هاي آسيا ۱۳۸۰

مسائل اقتصادي و حقوقي

درآمدزايي

باشگاه‌هاي فوتبال ايران، از جمله پرسپوليس در درآمدزايي حرفه‌اي نيستند. هم‌اكنون بيشتر منابع مالي باشگاه پرسپوليس توسط مالك باشگاه، سازمان تربيت بدني تامين مي‌شود. كمك‌هاي بلاعوض هواداران ثروتمند،فروش بازيكن، بازي‌هاي بين‌المللي و حاميان مالياز ديگر منابع مالي مهم باشگاه هستند. به طور مثال، مبلغ قرارداد پرسپوليس با ماري براون، ۳ ميليارد تومان بوده‌است. در سال ۱۳۸۳، باشگاه پرسپوليس با مشاركت شركت اتريشي آسپا در توليد نوشابه «پرس پاور» با برند خود به فعاليت اقتصادي پرداخت. پرسپوليس همچنين توانسته به عنوان نخستين باشگاه ايراني بابت حق‌پخش تلويزيونيو فروش فيلمدرآمدزايي كند. با اين وجود تلاش‌هاي باشگاه براي درآمدزايي از فروش بليت (كه از مهمترين منابع درآمد باشگاه‌هاي فوتبال حرفه‌اي است) تاكنون بي‌نتيجه مانده‌است.

وب‌گاه گل در گزارشي تحليلي از تاثير بحران اقتصادي جهان بر فوتبال كشورهاي مختلف، به دليل دولتي بودن اين باشگاه وقوع اين بحران را بر مسائل مالي آن كاملاً بي‌تاثير دانسته‌است.

حاميان مالي

حاميان پيراهن پرسپوليس

فصل

تامين‎كننده لباس

حامي

۱۳۷۶

شكاري

شركتملي فولاد ايران

۱۳۷۷-۷۸

نهنگي

آيوا

۱۳۷۸-۷۹

۱۳۷۹-۸۰

جورابان

۱۳۸۰-۸۱

ان‌اي‌سي

تيدي

۱۳۸۱-۸۲

سامسونگ

۱۳۸۲-۸۳

جورابان

دايي

تلويزيون پارس

۱۳۸۳-۸۴

نهنگي

پرس پاور

جگوار

۱۳۸۴-۸۵

بمبا

هتلداريوش

شهرآفتاب

جيوردانو

۱۳۸۵-۸۶

حصاري

ايرتويا

ايكات

ايرانسل

۱۳۸۶-۸۷

اول‌اشپورت

تعاوني اعتباري شهر

شهروند

۱۳۸۷-۸۸

بدون حامي

ماريبراون

۱۳۸۸-۸۹

حصاري

اول‌اشپورت

بهگل

شهرداريتهران

۱۳۸۹-۹۰

اول‌اشپورت

بانك شهر

۱۳۹۰-۹۱

بانك شهر

اوپل

هم‌اكنون شركت خودروسازي اپل، تامين خودروي صدرا و هواپيمايي آسمان حاميان مالي باشگاه هستند.

پرسپوليس نخستين باشگاه فوتبال ايراني است كه پاي حاميان مالي را به فوتبال ايران باز كرد. نخستين بار در اواخر دهه ۶۰ كارخانه‌هاي الكترونيكي خارجي مانند گلدستار، ال‌جي و تويوتا قراردادهاي كوتاه‌مدتي با پرسپوليس بستند. مبليران نيز به عنوان يكي از نخستين حاميان ايراني پرسپوليس، در ميانه دهه ۷۰ تنها براي دو بازي ۵ ميليون تومان به پرسپوليس پرداخت. در دهه ۸۰، پيراهن پرسپوليس حاميان متعددي به خود ديد كه بيشترشان مدت كوتاهي حامي باشگاه بودند.

بر اساس پژوهشي كه دو عضو هيئت علمي و يك دانشجوي دانشكده مديريت و كارآفريني دانشگاه تهران در سال ۱۳۸۸ با عنوان «بررسي اثربخشي حمايت‌هاي مالي ورزشي در ميان هواداران ورزش فوتبال در ايران» انجام دادند؛ ميزان علاقه‌مندي شركت‌ها به حمايت مالي از اين باشگاه در ساليان گذشته سير صعودي داشته‌است و اگرچه بيشتر حاميان به نتايج دلخواه خود از تبليغ رو پيراهن اين تيم نرسيده‎اند، مدت حمايت مالي اين شركت‌ها معمولاً كوتاه بوده‌است. حامياني كه مدت بيشتري نامشان روي پيراهن تيم درج شده، بيشتر در ذهن هواداران ماندگار بوده‎اند. در پرسشنامه‎اي كه از پرسش‎شوندگان مي‎پرسد «اولين حامي مالي كه به نظرتان مي‎رسد چيست؟»، نام آيوا كه بيش از يك دهه پيش حامي مالي اين تيم بوده، از ماري براون كه در زمان انجام پژوهش حامي مالي باشگاه بوده‎است، بيشتر ذكر شده‎است.

با آغاز دوران مديريت حبيب كاشاني (كه عضو شوراي شهر تهران بود) در سال ۱۳۸۶، سازمان نيمه‌دولتي شهرداري تهران با زيرمجموعه‌هاي خود از حاميان اصلي اين باشگاه به شمار مي‌رفت كه پس از فسخ يكجانبه قرارداد از سوي پرسپوليس در سال ۱۳۹۰، از باشگاه شكايت كرد. پرسپوليس پيشتر با حاميان ديگر خود مانند بهگل و جگوار نيز به مشكل خورده بود.

شركت اول‌اشپورت نيز از سال ۱۳۸۶،تامين لباس‎هاي اين باشگاه را بر عهده دارد. از تامين‎كنندگان پيشين لباس باشگاه مي‌توان جورابان، حصاري و دايي را نام برد، تامين‎كنندگان از محل فروش لباس‌ها به باشگاه پول پرداخت مي‌كنند؛ به طور مثال، جورابان در قرارداد خود با باشگاه ۳۰% از عوايد فروش لباس‌ها را به پرسپوليس مي‌داد. البته بر خلاف روال معمول در فوتبال جهان و همانند ديگر باشگاه‌هاي ايراني، تامين‎كنندگان لباس پولي بابت حمايتشان به پرسپوليس پرداخت نمي‌كنند. نقض مكرر رعايت كپي رايت در ايران به عنوان مانع اصلي اين امر قلمداد مي‌شود؛ چرا كه توليدي‌هاي كوچك، لباس‌هاي ارزان و بي كيفيت مشابه را توليد مي‌كنند و شركتي كه حامي است (با قيمت‌هاي بالاتر لباسش) نمي‌تواند آن طور كه بايد بازار داشته باشد و سود ببرد.

دارايي‌ها

باشگاه پرسپوليس مالك يك ساختمان ۵ طبقه در خيابان شيخ‌بهايي تهران است. اين ساختمان در زمين اهدايي فدراسيون فوتبال ايران ساخته‌شده و دفتر باشگاه است. در سال ۱۳۸۷ قرار بود موزه پرسپوليس در اين مكان راه‌اندازي شود.

در تير ۱۳۸۸، سازمان تربيت بدني با پرداخت ۲ ميليارد تومان ۱٪ از سهام بانك تات را براي باشگاه پرسپوليس خريد. اين باشگاه يك كلينيك پزشكي با نام «بيمارستان پرسپوليس» در خيابان گاندي تهران دارد كه در خرداد ۱۳۸۹ آغاز به كار كرد. در سال ۱۳۸۴ نيز خبري درباره خريد ورزشگاه و راه‌اندازي شركت هواپيمايي توسط باشگاه منتشر شده‌بود كه انجام نگرفت.

اين باشگاه پيشتر مالك ورزشگاه راه‌آهن و مجموعه فرهنگي ورزشي شهيد چمران نيز بوده‌است.

مالكيت

مالكان باشگاه پرسپوليس

مالك

دوران مالكيت

از

تا

شركت سهامي سي‌آرسي

۱۳۴۲

۱۳۵۷

سازمان تربيت بدني

۱۳۵۸

۱۳۶۵

بنياد مستضعفان

۱۳۶۵

بهمن ۱۳۶۵

سازمان تربيت بدني

۱۳۶۵

۱۳۷۲

وزارت فلزات و معادن

۱۳۷۲

۱۳۷۶

سازمان تربيت بدني

۱۳۷۶

۱۳۹۰

وزارت ورزش و جوانان

۱۳۹۰

اكنون

پيش از انقلاب، مالك باشگاه «شركت سهامي سي‌آرسي» (بخش خصوصي) بود. در شركت سي‌آرسي به جز علي عبده، فاطمه پهلوي و همسرش محمد خاتم از سهامداران عمده بودند. پس از انقلاب، اموال باشگاه مصادره شد و تحت پوشش بنياد مستضعفان انقلاب اسلامي و سازمان تربيت بدني رفت. (دهه ۱۳۶۰) از سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۶، باشگاه تحت مديريت وزارت معادن و فلزات بود و از لحاظ منابع مالي دگرگون شد. پرسپوليس از سال ۱۳۷۶ تحت تملك سازمان تربيت بدني قرار گرفت. در دي ۱۳۸۹، با مصوبه مجلس شوراي اسلامي وظايف سازمان تربيت بدني رسماً به وزارت ورزش و جوانان ايران محول شد و با چند ماه تاخير، پرسپوليس تحت نظر اين وزارتخانه قرار گرفت.

اختلاف حقوقي بر سر برند پرسپوليس

بنابر نوشته سالنامه و فرهنگ رسمي باشگاه چاپ سال ۱۳۸۶، با پايان دوران زمامداري وزارت معادن بر باشگاه، اختلاف و بحران مالي–مديريتي ايجاد شد و ميان سال‌هاي ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۱ يك «جنگ سهام آغاز شد كه با پيروزي سازمان تربيت بدني با پايان رسيد.»

ماجرا از اين قرار بود بنياد مستضعفان در اداره باشگاه ناتوان بود و آن را به تربيت بدني واگذار كرد و تربيت بدني نيز قرار بود باشگاه را به بخش خصوصي واگذار كند. در راستاي اين اقدام؛ در تاريخ ۱۸ ارديبهشت ۱۳۷۰، شركتي با نام «شركت فرهنگي ورزشي پرسپوليس سهامي خاص» با شماره ۸۳۳۳۲ به ثبت رسيد. (سهام‌داران: سازمان تربيت بدني به نمايندگي عباس انصاري‌فرد ۵۰٫۵٪، اسماعيل وفايي ۴۹٪ و مهدي منظرموعود ۰٫۵٪) اما در ۲۷ بهمن، امتياز باشگاه به جاي شركت پرسپوليس، به «موسسه فرهنگي ورزشي پيروزي» انتقال يافت. سازمان تربيت بدني اين شركت را به حسين محلوجي، امير عابديني و عباس انصاري‌فرد هبه داد. (در سال ۱۳۸۰ سهام از آنان گرفته‌شد) پس از اين مدت عابديني نيز به مالكان شركت پرسپوليس اضافه شد. (يعني عابديني هم در شركت پرسپوليس و هم در شركت پيروزي سهام‌دار شده‌بود.)

مالكان شركت پرسپوليس خود را «مالك اصلي» باشگاه مي‌دانستندو به دادگاه شكايت كردند، اما دادگاه در تاريخ ۲۲ اسفند ۱۳۸۰ رأي به مالكيت سازمان تربيت بدني داد. دادگاه تجديدنظر نيز در تاريخ ۸ تير ۱۳۸۳ اين رأي را تائيد كرد. سرانجام در مرداد ۱۳۹۰؛ در پي دعوي باشگاه عليه شركت فرهنگي ورزشي پرسپوليس سهامي خاص، قاضي شعبه ششم دادگاه عمومي مجتمع قضايي شهيد بهشتي راي قطعي به تعلق برند پرسپوليس به باشگاه، و حذف نام پرسپوليس از شركت پرسپوليس سهامي خاص داد.

خصوصي‌سازي

پس از آن؛ اعلام شد در راستاي انجام اصل ۴۴ قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران، باشگاه بايد به بخش خصوصي واگذار شود. در سال‌هاي اخير خبرهايي درباره ورود باشگاه به سازمان بورس اوراق بهادار تهران و فروش آن به افراد حقيقي منتشرشده‌است. در سال ۱۳۸۸، محمود احمدي‌نژاد در نامه‌اي به رئيس سازمان تربيت بدني اعلام كرد كه پرسپوليس و استقلال بايد به هواداران واگذار شوند. پرسپوليس همچنان در تملك سازمان تربيت بدني قرار دارد. بنا بر گفته كنفدراسيون فوتبال آسيا، نحوه مالكيت كنوني اين باشگاه در آينده مشكلاتي براي حضور در ليگ قهرمانان آسيا ايجاد مي‌كند.

يکشنبه|ا|7|ا|اسفند|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]

[مشاهده در: www.yjc.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 152]