پژوهش‌هاي جديد درباره سمي بودن نانو ذرات نقره

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: پژوهش‌هاي جديد درباره سمي بودن نانو ذرات نقره

پژوهشگران دانشگاه علوم پزشكي تهران، به دنبال پژوهش‌هايي در زمينه سميت نانو ذرات نقره به اين نتيجه رسيدند كه بايد در استفاده از محصولات حاوي نانوذرات نقره كه در تماس با پوست بدن هستند، احتياط كرد. ‏

با ظهور فن آوري نانو و كاربرد گسترده آن در صنايع مختلف به ويژه نانو نقره‌ها، بررسي سميت اين مواد مورد توجه قرار گرفت به طوري كه منجر به ارايه شاخه‌اي از اين علم به نام «نانو توكسيكولوژي» شده است.‏

با توجه به اين كه اين نانو ذرات به عنوان ماده آنتي باكتريال مورد استفاده قرار مي‌گيرد، به دليل نداشتن توجه كافي به جنبه‌هاي سمي بودن اين ماده لازم است در وهله اول جنبه‌هاي سميت پوستي اين ماده و در مرحله بعد به پتانسيل سميت‌هاي عضوي اين ماده از طريق تماس پوستي توجه شود. ‏

اين پژوهش كه در زمينه ميزان سميت نانو ذرات نقره در دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام شد با هدف بررسي عوارض جلدي و سيستميك اين نانو ذرات و تفاوت‌هاي عوارض سمي نيترات نقره با نانو ذرات نقره اجرايي شد. ‏

اين پژوهش در فاز آزمايشگاهي روي حيوانات اجرايي شد. در اين مطالعه خوكچه هندي به دليل حساسيت پوستي بالاي آنها انتخاب شد و سميت پوستي حاد (14 روز) و مزمن ( 13 هفته) روي اين حيوانات مورد بررسي قرار گرفت.‏

بر اساس نتايج به دست آمده مي‌توان گفت كه در استفاده از محصولات حاوي نانو نقره كه در تماس با پوست بدن هستند بايد احتياط كرد، ولي براي دادن پاسخ قطعي بايد تحقيقات بيشتري صورت گيرد.‏ مجري اين طرح «ميترا كراني» است.

نانوحسگري براي شناسايي گاز متان

در سال‌هاي اخير استفاده از گاز طبيعي كه حجم عمده آن متان است به صورت‌هاي مختلف رواج بيشتر داشته و انفجارهاي ناشي از نشت آن نيز به شدت افزايش يافته است از اين رو توانايي شناسايي و تشخيص مقدار گاز در مقادير كمتر از حد انفجار در جلوگيري از چنين رخدادهايي بسيار ضروري است. با توجه به اين موضوع، پژوهشگران آزمايشگاه تحقيقاتي نانوفن آوري دانشگاه فردوسي مشهد، نانوحسگري را توليد كردند كه مي‌تواند با بازدهي بالا گاز متان را شناسايي كند. ‏

در ساخت چنين حسگرهايي استفاده از نيمه رساناها با ابعاد نانومتري مناسب به نظر مي‌رسد و پژوهش‌ها نشان مي‌دهد كه اكسيدهاي مختلف كبالت به دليل ويژگي‌هاي برجسته نسبت به ساير اكسيدهاي فلزي در توليد حسگرها اهميت بيشتر دارند.‏

در اين كار پژوهشي از اكسيد كبالت (‏Co3O4‎‏) به‌عنوان قوي‌ترين كاتاليست براي توليد اين حسگر استفاده شد، علاوه بر اين با توجه به اثر افزايش ناخالصي در بهبود خصوصيات حسگر، اكسيد مس نيز كه كاتاليستي قوي در اكسايش متان به شمار مي‌رود به عنوان ناخالصي به كار برده شد. پس از انجام فرايندهاي مختلف در نهايت ميزان حساسيت حسگرها در مجاورت مقادير مختلف متان و در دماهاي مختلف، مورد بررسي قرار گرفت.‏

نتايج بررسي‌ها حاكي از آن است كه در همه نمونه‌ها با افزايش دما و غلظت متان حساسيت حسگر افزايش مي‌يابد به گونه‌اي كه با بازدهي بالا قادر به شناسايي گاز متان است. مهندس زهرا شيخي مجري طرح است.‏

توليد نانو غشا براي پيل‌هاي سوختي ‏

پژوهشگران دانشگاه صنعتي اميركبير نانو غشاهاي دوستدار طبيعت را براي پيل‌هاي سوختي عرضه كردند. اين نانو غشاها نوعي غشاهاي الكتروپليمري است كه براي پيل‌هاي سوختي پليمري به كار مي‌رود.‏

غشاها قلب پيل‌هاي سوختي به شمار مي‌روند و براي هدايت پروتون در پيل‌هاي سوختي و همچنين جدا سازي كاتدها و آندها به منظور برقراري جريان در پيل‌هاي سوختي از آنها استفاده مي‌شود.‏

در اين طرح از نانو ذرات سيليكا غشاهايي پليمري توليد شد. تست‌هاي انجام شده روي اين نانو ذرات نشان داد كه اندازه اين نانو ذرات كمتر از 70 نانو متر است.‏

غشاهاي توليد شده زيست تخريب پذير هستند، به همين دليل نانو ذرات سيليكاي مورد نياز به گونه‌اي توليد شد كه بتوانند به صورت يكنواخت در سطح غشا پراكنده شود از اين رو غشاهاي توليد شده داراي پايداري حرارتي و بيشترين ميزان جذب و هدايت آب را دارد. «پريسا سالاري زاده» مجري اين طرح است.‏

حسگر گازي براي تشخيص گازهاي سمي و مين‌يابي

حسگرهاي گازي براي شناسايي و تشخيص گازهاي نشتي در محيط‌هاي صنعتي و منازل طراحي و توليد مي‌شوند. تاكنون پژوهشگران دانشگاه‌هاي تهران، پژوهشكده نانوفن آوري دانشگاه شيراز و پژوهشگاه علوم و فن آوري رنگ با استفاده از فن آوري نانو موفق به توليد حسگرهايي براي تشخيص و شناسايي برخي گازهاي سمي شده‌اند. اين سنسورها براي شناسايي نشت گازهاي خطرناك و سمي خانگي و صنعتي چون ‏H2S‏ (سولفيد هيدروژن)، هيدروژن، منواكسيد كربن و بخار اتانول قابل استفاده هستند. ‏

به تازگي پژوهشگران دانشگاه صنعتي اميركبير موفق به توليد حسگرهايي براي تشخيص نشتي گاز در منازل و خودروها، آشكار سازي گاز دي اكسيد نيتروژن براي مين‌يابي و همچنين نشان دادن ميزان پرتوي فرابنفش در محيط كه ميزان زياد آن مي‌تواند براي چشم و پوست خطرناك باشد، شدند. دقت اين حسگر كه حدود 50 ‏ppm‏ است و با استفاده از نانولوله‌هاي اكسيد روي توليد شد، قادر است در مدت زمان 5 ثانيه وجود برخي گازهاي خطرناك و سمي را هشدار دهد.‏

‏ در سامانه طراحي شده نوع گاز قابل تشخيص برمبناي ميزان حرارت حسگر تعيين مي‌شود به اين ترتيب كه حسگر روي سطح گرم كننده‌اي قرار مي‌گيرد كه براساس نوع گاز مورد نياز براي آشكار سازي، دماي معيني را به حسگر اعمال مي‌كند. جريان عبوري از حسگر اندازه گيري و ميزان تغيير آن نشان دهنده وجود گاز و غلظت آن است. مسعود مهرابيان مجري اين طرح

است.‏

كشف يك منبع جديد انرژي

استاد ايراني دانشگاه ‏RMIT‏ استراليا موفق به ارائه دستاوردي جديد در حوزه ذخيره انرژي و توليد نيرو شده كه در آن ميزان انرژي توليدي به نسبت اندازه منبع، سه تا چهار برابر بهترين باتري‌هاي ليتيوم يون كنوني است. ‏

دكتر «كوروش كلانترزاده»، دانشيار دانشكده مهندسي برق و رايانه ‏RMIT‏ با همكاري «مايكل استرانو» از گروه پژوهشي نانو فن آوري موسسه فن آوري ماساچوست با اندازه‌گيري شتاب يك واكنش شيميايي درون يك نانولوله دريافت كه اين واكنش منجر به توليد نيرو مي‌‌شود. كلانترزاده و همكارش با استفاده از تجارب خود در شيمي و نانومواد در تلاش براي كشف اين پديده هستند. ‏

پژوهش‌هاي آنها با عنوان «نانوديناميت: نانولوله‌‌هاي پوشيده شده از سوخت با توانايي ارائه نيرو در كوچك‌ترين سيستم‌ها» در مجله

‏IEEE Spectrum‏ منتشر شده است. اين سيستم تجربي بر اساس مواد نانولوله كربني قادر به توليد نيرو است كه پيش از اين ديده نشده بود. ‏

اين پژوهشگر ايراني با پوشش ‌دهي يك نانولوله در سوخت نيتروسلولز و اشتعال يك سر آن، موفق به تنظيم يك موج احتراق در آن شد و دريافت كه يك نانولوله، رساناي بسيار خوبي براي گرماي به دست آمده از سوختن مواد قابل سوخت است و حتي اين موج احتراق قادر به توليد يك جريان برق قوي است.

اين كار، اولين رويكرد مقرون به صرفه در مقياس نانو براي توليد انرژي است كه با غلبه بر مسائل مربوط به امكان سنجي مرتبط با به حداقل رساني ابعاد به بهره‌ برداري اثر دما برق مي‌پردازد.

دكتر كلانترزاده، مدرك كارشناسي خود را در رشته مخابرات از دانشگاه صنعتي شريف،‌ مدرك كارشناسي ارشد را در همين زمينه در دانشگاه تهران و مدرك دكتراي خود را در زمينه ميكرونانو الكترونيك و بيوالكترونيك از دانشگاه ‏RMIT‏ ملبورن دريافت كرده است. ‏

حوزه‌‌هاي فعاليت اين دانشمند فعال ايراني شامل بيوحسگرها، حسگرهاي گاز، فيلم‌‌هاي نازك نانوساختار، علوم ويژگي‌‌ها و رفتار مايعات در مقياس ميكرو و نانو،‌ سيستم‌هاي ميكرو الكترومكانيكي ـ‌ نانو الكترومكانيكي، پليمرهاي رسانا، موج‌برهاي نوري پليمري، مواد فروالكتريك، خواص ساختاري فيلم‌‌هاي نازك، امواج صوتي،‌ مواد دمابرقي و آب‌ گريزي سطح است. ‏

جمعه|ا|5|ا|اسفند|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 2565]