تخت فولاد دومين مزار شيعيان جهان (127)

واضح آرشیو وب فارسی:جمهوري اسلامي: "تخت فولاد" دومين مزار شيعيان جهان (127)
عباس بهشتيان
عباس بهشتيان، از مردان خدمتگزار به تاريخ و فرهنگ اصفهان بود. پدرش مرحوم حيدرعلي در شهر ريز (زرين شهر) به شغل برنج كاري و اداره امور عصارخانه‌اي اشتغال داشت. وي در سال 1305 ش در اصفهان، در محل پامنار دردشت، در مجاورت مسجد جامع، در خانه‌اي قديمي از عصر صفوي به دنيا آمد. تحصيلات مقدماتي را در مدرسه قدسيه به مديريت ميرزا عبدالحسين قدسي گذراند.از همان ايام جواني به ادبيات و تاريخ به خصوص تاريخ اصفهان علاقه فراواني داشت و به اين علوم نه به عنوان كسب مقام و موقعيت بلكه به منظور آگاهي از هويت و ميراث فرهنگي ميهن خويش مي‌نگريست. بر اين اساس بود كه با وجود دارا بودن امكان اشتغال در مشاغل دولتي، از اين امر صرف نظر نمود و مانند پدرش به كار كشاورزي و درختكاري و در كنار آن به تحقيق و مطالعه تاريخ و ادبيات پرداخت كه حاصل آن آثار ارزشمند وي در اين زمينه است. مهمترين اثر مكتوب وي كتاب بخشي از گنجينه‌هاي آثار ملي است كه شامل معرفي بازارها، مساجد، مدارس و تاريخ تخت فولاد وتكاياي آن است. موضوع‌هاي تحقيقاتي مانند عصارخانه‌هاي اصفهان، كبوترخانه‌هاي اصفهان، مادي‌هاي اصفهان، خانقاه‌هاي اصفهان، آرامگاه‌هاي اصفهان و دانشمندان تخت فولاد اصفهان زمينه‌هاي مختلفي بوده كه از وي در نشريات و مجلات آن زمان به چاپ رسيده است. با تأسيس انجمن حفظ آثار ملي در سال 1301 ش افراد برجسته‌اي به عضويت آن درآمدند، از جمله مرحوم بهشتيان كه از سنين جواني به انجمن پيوست و اساتيدي چون بدرالدين كتابي، لطف‌الله هنرفر و عده‌اي ديگر از بزرگان اصفهان اين انجمن را اداره مي‌كردند. وي اقدامات زيادي نيز جهت حفظ آثار و ابنيه تاريخي اصفهان انجام داد. مكاتبات بسيار وي كه هنوز در بايگاني ميراث فرهنگي اصفهان باقي است، نشان از علاقه فراوان وي به تاريخ و فرهنگي اين شهر دارد. از اقدامات وي، جلوگيري از عبور و مرور وسايل نقليه از روي پل‌هاي خواجو و سي و سه پل و مرمت و احيا مزار صائب تبريزي و بازارچه بلند (بازار هنر) و بناهاي تاريخي ديگر، نامگذاري اماكن و معابر با توجه به تاريخچه دقيق آن، تلاش جهت حفظ محيط زيست و فضاي سبز شهر اصفهان را مي‌توان نام برد. وي فردي ساده زيست و بي‌پيرايه بود. قناعت در زندگي و جديت در كارها، عشق و علاقه به حل مشكلات مردم از ديگر خصوصيات اخلاقي وي بود. به شعر و شاعري علاقه فراواني داشت و با شعراي هم عصرش مانند صغير، شكيب، الفت، سپنتا، تاج اصفهاني، قدسي و خاكشير نشست و برخاست داشت. دلسوزي و عشق فراوان او به تاريخ و فرهنگ ايران به حدي بود كه دوستش او را آتشفشان خاموش لقب داد. اين استاد گرانمايه در تاريخ يازدهم اسفندماه سال 1366 ش ديده از جهان بربست و در تكيه صحن ميرفندرسكي به خاك سپرده شد. اشعار زيبايي از حافظ بنا به وصيتش بر سنگ مزارش حك شده است.
منبع: جلد اول دانشنامه تخت فولاد اصفهان

شنبه|ا|29|ا|بهمن|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جمهوري اسلامي]

[مشاهده در: www.jomhourieslami.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 232]