شهرزاد در زندان حقوق بشر آمريكايی

واضح آرشیو وب فارسی:فارس پاتوق:
شهرزاد در زندان حقوق بشر آمریکایی
سانسور دولت امریکا، همه جا را فرا گرفته و آنان برای این کار از عبارت حفظ امنیت ملی سوءاستفاده می‌کنند…
شهرزاد در زندان حقوق بشر آمريكايی

مدل آمریکایی حقوق بشر، این بار باعث گرفتاری زن بیگناهی شده که گفته می‌شود شوهر سابق او متهم به تلاش برای خرید تجهیزات دید در شب است. نام شهرزاد میرقلی خان، شهروند ایرانی که از سه سال پیش در زندان‌های مختلف آمریکا تحت شکنجه قرار دارد، این روز‌ها بیش از گذشته بر سر زبان‌ها افتاده؛ زیرا از یک سو، جمهوری اسلامی ایران، با رافت اسلامی، جاسوسه‌های امریکایی را با قرار وثیقه از بند آزاد می‌کند و از سوی دیگر، میرقلی خان با مصاحبه زند‌ه‎ای که با شبکه برون‎مرزی سیمای جمهوری اسلامی (پرس تی‎وی) داشته، ابعاد تاز‌ه‎ای از وضعیت و لحظات تلخ زندگی خود را در زندان‌های مختلف آمریکا، افشا کرده است.
تفاوت رفتار با زندانیان و بازداشتی‌‌هایی که به دلایل امنیتی در زندان‌های ایران و آمریکا نگهداری شده‎اند، از مقایسه رفتار ایران با سارا شورد و کلوتید ریس و رفتار آمریکایی‌‌ها با شهرزاد به‎خوبی هویداست. اتهاماتی که هر بار تغییر می‌کند ماجرای اتهام‌های بی‎پایانی که متوجه شهرزاد میرقلی خان می‌شود، انتهایی ندارد. این زن، که مادر دو دختر دوقلوست، بار اول در دادگاهی واقع در اتریش به اتهام همکاری با شوهرش، محمود سیف به‎عنوان تلاش برای خرید عینک‌های دید در شب نظامی، متهم و محکوم به زندان شد. تا این‌که وی پس از تحمل ۲۸ روز بازداشت، با پرداخت جریمه نقدی از اتریش خارج شد. وی در ادامه مسافرتش به نیکوزیا، پایتخت قبرس رسید و در آن‌جا به وی اطلاع دادند پاسپورت آمریکایی وی، دارای اشکال است. برایش بلیت هواپیما گرفتند و با دعوت حکومت آمریکا برای ادای توضیحاتی به دادگاهی در فلوریدا خوانده شد. ولی به گفته شهرزاد، پس از نشستن هواپیما در فرودگاه آمریکایی، به وی دستبند زدند و به اتهام تلاش برای خرید دوربین‌های دید در شب، به زندان بردند.
از آن روز تاکنون، سه سال می‌گذرد و هر روز اتهامات این زن، رنگ و روی دیگری به خود می‌گیرد. ابتدا از همکاری با شوهرش محمود سیف برای خرید تجهیزات مشمول تحریم به ایران به وی تفهیم اتهام می‌شود تا زمانی که موضوع جاسوسی و تلاش برای رد و بدل کردن اطلاعات طبقه‎بندی شده آمریکایی وارد پرونده‎اش شد و بعد از آن، جهت فشار آوردن به این زن بی‎پناه، موضوع جاسوسی همسر وی مطرح و شهرزاد متهم به همکاری با وی می‌شود و بعد برای یافتن مکان زندگی این مرد تحت فشار قرار می‌گیرد.
این موضوعات تهی از واقعیت در شرایطی مطرح شده که گفته می‌شود، محمود سیف هم‎اکنون در ایران به سر می‌برد و زندگی عادی خود را می‌گذارند! سارا شورد، نمونه آمریکایی در ایران در زمانی‎که شهرزاد میرقلی‎خان از زندان‌های ایالتی و فدرال آمریکا و شکنجه‌‌های مختلف آمریکایی‌ها می‌نالد و مادرش، بار‌ها در گفت‌وگو با رسانه‌‌های ایرانی از مشکلاتی که دستگیر شدن ناگهانی و غیر‎قانونی شهرزاد برای وی و دو دخترش – ملیکا و ملینا- پیش آورده گفته، سارا شورد، زنی که متهم به ورود غیر‎قانونی و تلاش برای جاسوسی در ایران است، با نظر مساعد دادستان تهران و با تودیع وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی از زندان آزاد و بلافاصله از ایران، خارج شده است.
سارا شورد، که به همراه دو مرد جاسوس دیگر از طریق مرز‌های غربی کشور، به حریم ایران وارد شده بود و در بازجویی‌ها به ارتباط با گروه‌‌های معاند در کردستان عراق اعتراف کرده، بنا به درخواست دادستان و رافت اسلامی قوه قضاییه ایران آزاد شد ولی قبل از خروج از ایران، خانواده شهرزاد با وی دیدار کردند. به‎گفته مادر شهرزاد، در این ملاقات، شورد ۳۱ ساله از رفتار خوب زندان‎بان‌ها در طی دوران بازداشت و از غذا‌های ایرانی به‎خصوص فسنجان و زرشک‎پلو با مرغ تعریف کرده و گفته ترجیح می‌دهد در آمریکا نیز از این غذا‌ها برای خود بپزد. شورد در حالی از غذا‌های ایرانی تعریف می‌کند که شهرزاد در گفت‌وگوی مستقیم با پرس تی وی- شبکه برون‎مرزی تلوزیون ایران- گفته در غذا‌هایی که به وی داده می‌شود، همیشه حشرات و کرم وجود دارد.
ناله‎هایی از زندان مدعیان حقوق بشر شهرزاد میر قلی‎خان در گفت‌وگوی تلفنی با پرس تی‎وی، درباره زندان‌های آمریکا می‌گوید: «شرایط وحشتناک است. وحشتناک. خیلی دلم می‌خواهد همه دنیا می‌توانست به چشم خود ببیند که شرایط در زندان فدرال امریکا چگونه است. زندان‌‌های ایالتی امریکا مثل همه چیز دیگر این کشور به‎ظاهر و در نگاهی سطحی، خوب به نظر می‌رسد، ولی وقتی از درون به آن نگریسته شود، به زباله‌دانی بیش نمی‌ماند. زندا‌ن‌‌های دولتی امریکا و ایران را از دو بعد می‌توان با هم مقایسه کرد. امروز در قرن بیست و یکم کشور تازه تأسیس امریکا، ایران را کشوری جهان سومی می‌داند. با این نگاه، کسی انتظار ندارد شرایط و امکانات زندان‌‌های ایران خوب باشد. دولت ایران هم تاکنون نگفته است که شرایط زندان‌‌های ما از نظر حقوق بشر بهترین در دنیا است.»
وی همچنین در توضیح نحوه زندانی شدن خود اظهار می‌دارد: «آنان حتی برای انتقال من و هم‌بندانم، از راهرویی زیر‎زمینی استفاده ‌کردند که روی آفتاب را نبینیم. پس از آن در زمان محاکمه من را به زندان منطقه‎ای منتقل کردند. در مورد زندان فدرال به جرئت می‌گویم که مثل سطل زباله است. در جریان محاکمه به زندان ایالتی منتقل شدم. این زندان هم کثافت محض است. در آن مدت، مأموران زندان با من به‎طور وحشتناکی بدرفتاری کردند. به‎خصوص افراد رتبه‌بالا، با درجه سروان، ستوان و همچنین نگهبانان، بزرگ‌ترین دشمنان من بودند. سپس چند ماه پس از محکوم شدنم، به این‌جا یعنی انستیتوی اصلاحی فدرال در دنبری منتقل شدم. شرایط این‌جا در مقایسه با زندان میامی کمی بهتر است، ولی آخر هر روز به سلولم که همان مزبله است، بر‌می‌گردم.» ناله‌‌های شهرزاد از زندان، تمامی ندارد. وی در قسمت دیگری از مصاحبه‎اش، می‌گوید: «حالا پس از آزادی سارا شورد و نامه‌‌‌هایی که به رییس‎جمهوری ایران نوشته‎ام، متوجه شد‌ه‎اند که من ساکت نخواهم ماند و خانواد‌ه‎ام در ایران برای حمایت از من اقدام خواهند کرد. در سه چهار ماه گذشته نامه‌‌های زیادی به رییس‎جمهوری احمدی‎نژاد نوشته‎ام و ضمن آگاه کردن او در مورد شرایطم، خواستار اقدام برای احقاق حقم و حمایت شدم. از ایشان خواسته‎ام در دادگاه‌‌های بین‌المللی طرح شکایت کنند، زیرا در امریکا عدالتی وجود ندارد.» ولی ارتباط آزادی سارا شورد با این زن بی‎گناه ایرانی چیست؟ شهرزاد در پاسخ به این سئوال، اظهار می‌دارد: «پس از آزادی سارا شورد، رسانه‌‌های امریکا و جهان می‌خواهند حقیقت را بگویند، ولی دولت این کشور اجازه نمی‌دهد. سانسور دولت امریکا، همه جا را فرا گرفته و آنان برای این کار از عبارت حفظ امنیت ملی سوءاستفاده می‌کنند. پس از بازگشت سارا به امریکا، آنان خواستار دسترسی به همه مدارک قانونی و اسناد من شدند و تحقیق درباره پرونده من را آغاز کردند. فرزندانم در ایران با سارا دیدار کردند. وی زمانی که به امریکا آمد، نامه‌ای از فرزندانم به همراه آورد که چیزی از آن در جایی منعکس نشد. من هم از محتوای آن چیزی نمی‌دانم و اطلاع ندارم که آیا وی درباره من با رییس‎جمهوری اوباما صحبت کرده است یا خیر؟ اول این که سارا قانون ایران را شکسته بود. ولی من خلافی نکرد‌ه‎ام. آنان از مرز ایران عبور کرده بودند، ولی من به دعوت دولت امریکا برای کار به این کشور آمدم. آنان برای من بلیت فرستادند. آنان از فرودگاه مرا به خاک جهنمی امریکا آوردند. آنان به من دستبند زدند، به زندان انتقال دادند و به هر روش ممکن به‌خصوص از نظر روانی شکنجه کردند. آنان مرا به‎شدت شکنجه کردند که حاضر شوم برای‎شان نقش جاسوس را بازی کنم و همسر سابقم را تحویل‎شان دهم.»
«شرایط زندان‌های آمریکا به‎قدری غیر قابل تحمل است که سانسور نامه‌‌ها و اسناد شخصی زندانیان، امری عادی تلقی می‌شود.» شهرزاد در این باره توضیح می‌دهد: «آنان به همه نامه‌‌هایم به آقای احمدی‌نژاد دست پیدا کردند. وقتی بعد از شش روز بازگردانده شدم، متوجه شدم که حدسم در این مورد درست بوده است. با مراجعه به افسر زندان، کاغذ‌ها و مدارکم را از وی پس گرفتم. گرفتن مدارک و اسناد قانونی من برخلاف قوانین این کشور است. مطمئن هستم که پس از کپی کردن این کاغذ‌ها، به دنبال راهی برای نابود کردن اسناد بودند. من شاهدی زنده هستم که درباره این حقایق برای عموم صحبت می‌کنم و آنان می‌خواهند با قطع ارتباطم با دنیای خارج، مانع شنیده شدن صدایم در دنیای خارج شوند. آنان این را دوست ندارند و باید مرا از بین ببرند. آنان باید ارتباط من و دنیا را قطع کنند تا هیچ‌کس صدایم را نشنود. آنان به کار‌های شیطانی خود ادامه می‌دهند که همچنان ابرقدرت باقی بمانند.» این‎چنین است که ناله‌‌های شهرزاد از دل بهشت شداد آمریکایی که ادعای سردمداری حقوق بشر در دنیا را دارد، به تصاویر زشت و کریهی پیوند می‌خورد که از زندانی شدن این زن بیگناه، به وجود آمده؛ تصاویری که بلقیس روشن، مادر این زن رنجدیده، در گفت‌وگو با خبرگزاری‌ها مطرح می‌کند.
مصایب شهرزاد به روایت بلقیس بلقیس روشن، یک مادر است. مادری رنجدیده که امروز، سه سال می‌شود فرزند ۳۱ ساله خود، شهرزاد میرقلی خان را ندیده و به‎تنهایی مجبور به نگهداری از دو دختر نوجوانش، ملینا و ملیکا شده است. روشن درباره مصایب فرزند خود در زندان‌های آمریکایی می‌گوید: «شهرزاد مرتب از آزار و اذیتی که به او می‌شود صحبت می‌کند؛ به‎خصوص در ۱۸ ماه اول که در بازداشتگاه لاندردی در شهر میامی بود، با او رفتار‌های بسیار آزاردهند‌ه‎ای داشتند. مثلا زمانی که در ایران جشن هسته‎ای برگزار می‌شد، به دست و پای شهرزاد زنجیر بسته بودند و یک میله آهنی به عرض ۱۰ سانت به روی قفسه سینه‎اش بسته بودند و او را با این وضعیت داخل ون قرار می‌دادند و طی ۴۸ ساعت بدون استراحت از این زندان به زندانی دیگر منتقل می‌کردند. زمانی که به زندان اصلی برگشته بود، مچ‌‌های دست و پایش مجروح شده بود و او را در این وضعیت و بدون هیچ درمانی ر‌ها کرده بودند.» به گفته این مادر که دخترش را در بند مدعیان قلابی حقوق بشر می‌بیند، وضعیت شهرزاد پس از تقاضای تجدید نظر به‎مراتب بدتر شده است. روشن دراین باره می‌افزاید: «یک بار دیگر زمانی که رأی اولیه دادگاه صادر شده بود، ما تقاضای تجدیدنظر کردیم. دخترم تعریف کرد که ساعت چهار صبح بیدارش کردند و گفتند باید به زندان جرجیای آتلانتا برود. این زندان بسیار مخوف است. شهرزاد را به همراه شش نفر دیگر بعد از چهار روز که در این زندان به سر بردند، دو مرتبه در ساعت چهار صبح به زندان لاندردی بازگرداندند و وقتی اعتراض می‌کند، می‌گویند که اشتباه شده است. شهرزاد زمانی که قصد داشت از تخت دوطبقه پایین بیاید، به دلیل این‌که این تخت حفاظ نداشت، از پشت به پایین پرت شد و ستون فقراتش صدمه دید به صورتی‎که به‎سختی می‌توانست بایستد. با وجود این، او را با همان حال و با زنجیر با اتوبوس ۱۱ ساعت تا میامی برگرداندند. بعد از این‌که به زندان رسید، یک کمد فلزی سنگین به او تحویل دادند تا به سلولش ببرد.» روشن در قسمت دیگری از گفت‌وگوی خود با خبرنگاران به معاینه و معالجه نیم‎بند دخترش اشاره می‌کند: «بعد از ۱۵ روز نامه‎نگاری، بالاخره شهرزاد را معاینه کردند و از ستون فقراتش عکس گرفتند و دیدند که ستون فقرات آسیب دیده و به همین خاطر مدتی روی ویلچر بود، ولی هنوز هم ستون فقراتش دچار مشکل است. بعد هم که او را به زندان دمری در نزدیک نیویورک منتقل کردند؛ به‎دلیل عدم درج سوابق پزشکی‎اش تقاضای شهرزاد را قبول نمی‌کردند و بعد که دیدند واقعا دچار مشکل است، دوباره عکس‎برداری کردند آن‌جا هم مدتی روی ویلچر بود.» به گفته این مادر رنج کشیده، در غذای شهرزاد در زندان مخصوصا در زندان لاندردی سوسک بود یا این‌که داخل نودل (رشته) که برایش آورده بودند و در ازای آن پول گرفته بودند، پر کرم بود که شهرزاد حالش به هم خورد و کارش به درمانگاه کشید. روشن دراین باره توضیح می‌دهد: «یا این‌که در یک سینی غذا قدری کاهو، هویج، پیاز و سیب زمینی می‌دادند که در آن پر از حشرات ریز بود. البته یکی از افرادی که آمریکایی‎الاصل بود و به این فضا‌‌ها آشنا بود، می‌گفت که احتمالا برای آزار او چنین کار‌هایی را انجام می‌دهند.» به گفته روشن، شهرزاد که در ۱۸ ماه اول زندان در جایی نمور نگهداری می‌کردند و در این ۱۸ ماه او آفتاب ندیده بود و دچار بیماری‌های پوستی بدی شده بود. طبق اظهارات بلقیس روشن، شهرزاد پیش از آن در زندانی نگهداری می‌شد که در کنارش یک زندانی به دلیل ایدز فوت کرد و او مجبور بود در کناری خودش را جمع کند و بلرزد تا بیایند و جنازه را ببرند. به‎راستی، مقایسه ساد‌ه‎ای بین رفتار‌هایی این‎چنین با نحوه برخورد ایرانی‌ها در مدت بازداشت جاسوس‌هایی که از مرز‌های غربی به شکل غیرقانونی وارد کشور شده‎اند، نشان می‌دهد فاصله میان داعیه حقوق بشر تا به‎جا آوردن حقوق دیگران، چقدر است. به‎راستی اگر شهرزاد به‎عنوان یک آمریکایی در ایران بازداشت می‌شد، چنین رفتار‌های ننگین و شرم‎آوری با او می‌شد؟

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس پاتوق]

[مشاهده در: www.farspatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 348]