بحران بي‌پايان افغانستان

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: بحران بي‌پايان افغانستان
ششم دي ماه نيز مانند 15مهر براي مردم افغانستان روز نكبت است. دي ماه 1358 تير كين شوروي سابق بر اين كشور فرود آمد و مهرماه 1380 نيز آمريكا و اذنابش به روي افغانها، خنجر خونين كشيدند.‏ مردم افغانستان با آرامش كامل به زندگي عمدتاً سنتي خود ادامه مي‌دادند كه ناگاه شب هنگام با تهاجم زميني و هوايي ارتش سرخ شوروي و ابرقدرت سابق مواجه شدند كه خواب را از چشمانشان به تلخي ربود. ‏

شب ششم دي ماه سال ‏1358 ‏خورشيدي زماني كه مردم كابل در بستر آرميده بودند، ارتش سرخ با ايجاد خطوط هوايي و زميني ميان تاشكند، پايتخت ازبكستان و كابل، به خاك افغانستان تجاوز كرد و قصه تلخ جنگ را در اين كشور رقم زد‏.‏ ‏

صبح هفتم دي وقتي كه شهروندان كابل، ارتش سرخ تا بن دندان مسلح را در معابرعمومي پايتخت مشاهده كردند، به عمق فاجعه در كشورشان پي‌بردند. ‏ طرح اعزام نيرو به افغانستان از آبان ‏1358 ‏خورشيدي در مسكوتحت بررسي ‏بود و اول آذر ژنرال «اوستينف» وزير دفاع وقت شوروي، آغاز اعزام نيروهاي ارتش سرخ را به افغانستان اعلام كرد‏.‏ ‏ اين طرح با توافق «حفيظ الله امين» رئيس جمهوري وقت افغانستان از دوم دي ماه ‏عملياتي شد و فرودگاه‌هاي كابل و بگرام براي انتقال مخفيانه چتربازان و جاده ‏«آمودريا» به بندر «حيرتان» در شمال كشور نيز براي عبور سربازان زميني در اختيار شوروي سابق گذاشته شد‏.‏ ‏ برخي روايات نقل شده حكايت از آن دارد كه زمينه‌سازي حضور نظامي شوروي در افغانستان، توسط «امين» طرح ريزي شده بود، ولي به علت اينكه رهبران مسكو به تمايل او به غرب مشكوك بودند، طرح بركناري اين رهبر خودكامه و مستبد افغان را اجرا كردند‏.‏ ‏ باوجود خوش خدمتي «امين» به مقامات شوروي، مقر «امين» در قصر «دارالامان» كابل هدف قرار گرفت و اين مقام افغان به خيانت روس‌ها در كمال ناباوري پي‌برد. ‏ ارتش سرخ قصر «دارالامان» را به سرعت برق تصرف كرد و وزارتخانه‌هاي كليدي، راديو و تلويزيون، مخابرات و زندان «پلچرخي» كابل را كه اغلب نيروهاي مخالف دولت در آنجا زنداني بودند، تحت كنترل خود درآورد‏.‏ ‏ درآغاز شب، اغلب زندانيان كه شمار آنها به بيش از 5000 نفر مي‌رسيد، ‏آزاد شدند و ارتش سرخ با همكاري و راهنمايي آنان توانست مناطق مهم را ‏اشغال كند و افغانستان به صورت رسمي به تصرف نيروهاي متجاوز شوروي درآمد‏.‏ ‏

هشتم دي ماه، «ببرك كارمل» با يك هواپيماي نظامي شوروي با همراهي محافظان شورشي وارد فرودگاه كابل شد و قدرت را به دست گرفت و به حكومت 100 روزه امين پايان داد كه گفته مي‌شود در دوره او 65هزار نفر نابود شدند. ‏

اشغال افغانستان از سال ‏1358 ‏آغاز و تا فروردين ماه سال ‏1367 ‏كه آخرين ‏‌سرباز شوروي سابق از مرز «حيرتان» خارج شد، ادامه داشت؛ هرچند كه اين اشغال دستاوردي براي شوروي نداشت و براي افغان‌ها نيز جز رنج و بدبختي چيزي به جاي نگذاشت.‏ ‏ اين اشغال كه باعث بروز جنگ ‏30 ‏ساله در افغانستان شد تمامي زيرساخت‌هاي ‏اقتصادي، فرهنگي، سياسي، اجتماعي و نظامي اين كشور را نابود كرد. براساس اعلام بانك جهاني، ‏240 ‏ميليارد دلار به افغانستان خسارت وارد كرد‏ و بر اثر اين جنگ خانمانسوز، بيش از 3 ميليون افغان كشته، مصدوم ومعلول شدند. ‏ براساس آمارهاي موجود، از‏120 ‏هزار سرباز شوروي در افغانستان، ‏14 ‏هزار و‏450 نفر كشته شدند كه ‏13 ‏هزار و‏830 ‏نفر نظامي و بقيه افسران اطلاعاتي، ‏كارمندان وزارت كشور و راهنمايان ومشاوران بودند‏.‏ ‏ همچنين ‏49 ‏هزار و‏980 ‏نفر زخمي شدند كه از اين تعداد 6670 ‏ ‏نفرآنان را معلولان تشكيل مي‌دهد. ‏ سرانجام ارتش سرخ با از دست دادن ‏103 ‏هواپيماي بمب افكن شكاري و باري، ‏317 ‏بالگرد، ‏147 ‏دستگاه تانك، 1314 ‏نفربر و خودروي زرهي، افغانستان را ترك كرد‏.‏ ‏

روزنامه غير دولتي «آرمان ملي» چاپ كابل با يادآوري اين رويداد تلخ نوشت: با حمله ارتش سرخ، تاريخ تاريك افغانستان رقم خورد و چهره اين كشور براي هميشه دگرگون و از يك كشور آرام به مملكتي جنگ‌زده مبدل شد. ‏

اين روزنامه افزود: اين جنگ، علاوه بر آمار ميليوني كشته‌ها، ميراث عظيم آوارگي را نيز براي افغان‌ها به دنبال داشت كه تاكنون در كشورهاي همسايه و دورتر به سر مي‌برند كه از دردناك‌ترين صفحات تاريخ مهاجرت در قرن‌هاي 20و 21 است. ‏ به نوشته اين روزنامه، حاصل حمله ارتش سرخ، 8 ميليون آواره است كه اكنون براي نسل سوم افغان به ميراث مانده است. ‏ در نتيجه اين جنگ‌هاي درازمدت، افغانستان چند بار دست به دست شد و اكنون تروريسم جهاني آن را به لانه خود بدل كرده است. ‏ اين كشور مركز كشت مواد مخدر شد، جهل و بي‌سوادي در آن ادامه يافت و مغزهاي متفكر افغانستان كشته شده يا فرار كردند. ‏ روزنامه «آرمان ملي» ادامه داد: جهان از كارنامه جهاد بي بديل مردم افغانستان حيران شد، اما بدخواهان اين كشور نگذاشتند ثمره اين حماسه بزرگ براي مردم، امنيت، ثبات و سازندگي باشد. ‏ غرب به رهبري آمريكا نيز راه ابرقدرت شرق كمونيست را ادامه داد و در سال 1380 با بهانه‌هاي واهي به اين كشور لشگركشي كرد و باقي مانده بنياد ضعيف اين كشور را نيز هدف قرار داد. ‏ نه فقط قدرت متجاوز ديروز

( شوروي) كمر به نابودي افغانستان بسته بود، بلكه غرب نيز كه امروز خود را قدرت بلامنازع مي‌داند، در ابعاد وسيعتر به تخريب اين كشور روي آورده است، اما بيگانه ستيزي افغان‌ها چنان متجاوزان را دچار چالش كرده كه آنها نيز مانند ابرقدرت پيشين، تنها راه مقابل خود را عقب‌نشيني مي‌بينند. ‏ خبرگزاري «صداي افغان» چندي پيش در تحليلي نوشت كه غرب با ادعاي ازبين بردن تروريسم به افغانستان حمله كرد و پس از چند هفته نبرد با همكاري مجاهدين توانست طالبان را شكست دهد، اما مردم به سرعت دريافتند كه پشت اين حمله، چه حيله‌اي نهفته است. ‏ به نوشته اين رسانه، در ابتدا گروهي از مردم افغانستان كه از دوره حاكميت ظلماني و تاريك پنج ساله رژيم طالبان به ستوه آمده بودند، از حضور نيروهاي آمريكا استقبال كردند، اما روشن شد كه مشكلات اين حضور از حيث خسارتي كه به كشور وارد كرد، شديدتر از حضور طالبان است. ‏

خبرگزاري صداي افغان ادامه داد: اكنون حضور يك دهه‌اي دهها هزار نيروي آمريكايي و جامعه جهاني در افغانستان، سبب تشديد درگيري‌ها در كشور شده و روزانه دهها تن از مردم بي گناه، قرباني اين درگيريها مي‌شوند. ‏ طالبان كه در سال‌هاي اول جنگ به نظر مي‌رسيد به كلي از صحنه بيرون رانده شده‌اند، پس از سال 82 بار ديگر قوت گرفتند و اكنون به يك چالش جدي در برابر نيروهاي افغان و جامعه جهاني مبدل شده اند. ‏ حضور آمريكا و غربي‌ها نيز مانند حضور شوروي سابق براي متجاوزان همراه با خسارت بود. در اين مدت نه فقط زيرساخت‌هاي اين كشور 34ميليون نفري، نوسازي يا بازسازي نشد، بلكه گسترش جنگ از مناطق ناآرام جنوب و شرق به ديگر مناطق، باعث شد كه زيرساخت‌هاي برخي مناطقي كه پيش از اين آرام بود هم ويران شود. ‏ طي اين مدت نه فقط افغانستان به دليل حضور نيروهاي خارجي موفق به جذب سرمايه گذاري‌هاي كلان در بخش‌هاي مختلف نشد، بلكه شماري از صاحبان سرمايه و حرف، ترجيح دادند با سرمايه خود به خارج از كشور مهاجرت كنند. ‏ بر اساس برآوردهاي غير رسمي، سالانه دو تا سه هزار غيرنظامي افغان در جريان خشونت‌هاي اين كشور جان خود را از دست مي‌دهند و چهار تا شش هزار غيرنظامي هم زخمي مي‌شوند. ‏ سالانه حدود 2000 نفر از نيروهاي امنيتي افغانستان اعم از ارتش، پليس و ماموران اداره امنيت ملي هم جان خود را از دست مي‌دهند و چندين برابر اين تعداد نيز زخمي مي‌شوند. ‏

تاكنون آمار دقيقي از مجموع تلفات جنگ 10ساله نيروهاي خارجي در نبرد افغانستان منتشر نشده، اما گفته مي‌شود سالانه حدود 1000 سرباز خارجي در اين جنگ جان خود را از دست داده و دولت ايالات متحده آمريكا سالانه حدود 100 ميليارد دلار صرف جنگ افغانستان مي‌كند. ‏ اكنون نيروهاي غربي نيز مانند نيروهاي متجاوز ارتش سرخ دريافتند كه بايد با تحمل شكستي سخت، افغانستان را به افغان‌ها واگذار كنند. به همين دليل باراك اوباما و متحدين واشنگتن اعلام كردند تا سال 2014ميلادي نيروهاي خود را از اين كشور خارج خواهند كرد. ‏ واشنگتن با توجه به تحمل شكست سخت در جنگ افغانستان تصميم گرفت تا پايان سال جاري ميلادي، 10هزار و در سال آينده هم 23هزار سرباز خود را از افغانستان خارج كند تا اين آمار به حدود 70هزار نفر برسد. ‏ علاوه بر آمريكا شماري از كشورهاي عضو ناتو نيز نيروهاي خود را از افغانستان فراخوانده‌اند، همانگونه كه شوروي نيز ناچار شد چنين كند. ‏

دوشنبه|ا|24|ا|بهمن|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 214]