فيلم نارنجي پوش؛ تميزي شهر يا تميزي روح؟ مساله اين است

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: فيلم "نارنجي پوش"؛ تميزي شهر يا تميزي روح؟ مساله اين است
تهران- نوشتن درباره فيلم هاي اخير فيلمساز بزرگي همچون داريوش مهرجويي يكي از سخت ترين كارهاي نويسندگان سينمايي است، چرا كه نوعي بي حوصلگي بر سراسر آثار او حاكم شده و جاي ظرافت هاي ساختاري را گرفته است.

به گزارش روز دوشنبه خبرنگار فرهنگي ايرنا، نارنجي پوش به عنوان تازه ترين ساخته مهرجويي كه در جشنواره سي ام به نمايش درآمد اثري نااميد كننده و سرشار از شلختگي هايي است كه تا به امروز در ساخته هاي اين كارگردان صاحبنام بي سابقه بوده است.

فيلمي به شدت سفارشي با قصه اي در باب نظافت شهر تهران كه داستاني يك خطي، پيش پا افتاده و تخت دارد و هيچگاه به عمق نزديك نمي شود."حامد آبان" عكاس خبري نشريات كه در رشته خود فرد موفقي نشان داده مي شود به يكباره با افتادن در فاضلاب شهري به فكر تميز كردن خانه و در ادامه شهر خود مي افتد و در اين راه به استخدام شهرداري به عنوان رفتگر درمي آيد!.

مهرجويي براي شيرفهم كردن مخاطب در سكانس تيتراژ خود جارو به دست گرفته و ساحل دريا را تميز مي كند و در همان حال به گل درشت ترين شكل ممكن در اين رابطه حرف مي زند. ورود مخاطب به دنياي فيلم نيز تند و سريع صورت مي گيرد، بي آنكه آدم هاي داستان همچون حامد، پسرش و معلم سرخانه او را به شكلي حتي ناقص بشناسيم.

از همه بدتر كتاب مربوط به "فنگ شويي" است كه جملات كاملا معمولي اش كه به شكل غلوآميزي روي آن تاكيد شده، به يكباره حامد را متحول كرده و جهان بيني اش را تغيير مي‌دهد. بدون پشتوانه بودن اين تحول خلق الساعه آفت بزرگ فيلمنامه نارنجي پوش است كه به عامل پيش برنده داستان تبديل شده است.

در واقع حامد آبان براي مخاطب عام با خصوصياتي كه مهرجويي در آن قرار داده قابل پذيرش نبوده و قادر به همذات پنداري با او نيست.به همين خاطر نيز تميز كردن شهر كه در نهايت به تميزي روح ختم مي شود،از كار درنيامده است.

برخورد تصادفي او با رفتگر جواني كه به جارويش روبان بسته و به آن عشق مي ورزد!، وضع را وخيم تر كرده و حامد را به عكاس تنوع طلبي تبديل كرده كه به اين شغل سخت و طاقت فرسا به چشم يك بازي جذاب نگاه مي كند و خش خش جاروي رفتگري برايش بيش از تميزي شهر اهميت دارد!.

شكل اجراي اين فصل و برخورد يكباره اين دو با يكديگر نيز از عجايب فيلم است كه از كارگردان كهنه كاري مثل مهرجويي بعيد مي نمايد.

فصل برخورد حامد با خانواده اي كه به پيك نيك به پارك آمده اند،بيشترمناسب ميان پرده هاي آموزشي تلويزيوني است كه براي جذاب تر شدن و انتقال راحت تر پيام مورد استفاده قرار مي‌گيرند. اغراق در اين صحنه به قدري است كه آزاردهنده جلوه كرده و تفرعن حامد آبان را به عنوان يك هنرمند روشنفكر به صورت مخاطبانش مي كوبد.

نكته ديگر شهرت رسانه اي حامد به عنوان نارنجي پوش است كه در آن اغراق وحشتناكي به كار رفته به گونه اي كه تيتر يك نشريات را به خود اختصاص داده است!.عجيب تر از همه اينكه تنها يك خبرنگار/عكاس عامل اين شهرت شده و در هر رسانه اي نيز حضوري فعال دارد!.

شخصيت پردازي در رابطه با ديگر شخصيت ها نيز دستكمي از حامد نداشته و دربسياري موارد فاجعه آميز جلوه مي كند.براي مثال مي توان به معلم سرخانه پسر حامد اشاره كرد كه شباهت چنداني به نمونه هاي واقعي خود نداشته و به مرور تبديل به عضوي از خانواده شده كه حتي براي شاگردش غذا هم مي پزد!.

روابطي كاملا غير ايراني كه حساسيت هاي زنانه همسر حامد را به حق برمي انگيزاند. تنها شخصيت منطقي فيلم، همسر حامد است كه خواسته منطقي اش توسط حامد رد شده و به دعوايي براي حضانت پسربچه تبديل مي شود!. بقيه آدم هاي داستان هم چيزي جز تيپ نبوده و كمتر رگه هايي ازشخصيت پردازي را در آنها مي بينيم.

داريوش مهرجويي به عنوان فيلمسازي مولف در نارنجي پوش چه به لحاظ محتوايي و چه به لحاظ فني برخوردي كاملا سرسري داشته و از مضموني ارزشمند كه مورد توجه داوران جشنواره نيز قرار گرفت، فيلمي سطحي و فاقد لايه هاي متعدد ساخته كه فاقد تاثيرگذاري لازم روي مخاطب است.

لحن سفارشي فيلم در كنارانتخاب بازيگر سرشار از اغراقي همچون حامد بهداد براي نقش اصلي كار،پاشنه آشيل آن به حساب مي آيند كه فيلم را از نفس انداخته و مخاطب را به حيرت وامي دارد.

به نظر مي رسد كه نارنجي پوش را بايد در رديف فيلم سال گذشته اين كارگردان(آسمان محبوب)قرار داده و با ديده اغماض از آن عبور كرده و به سرعت فراموش كرد.

فراهنگ**9173**1588

انتهاي خبر / خبرگزاري جمهوري اسلامي (ايرنا) / كد خبر 30815126

دوشنبه|ا|24|ا|بهمن|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 163]