تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1866510076
فقط همشهری و جام جم دخل و خرج می کنند /شرق
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > انتظامی، حسین - گفتگو با شرق ، آذر 83 امیرحسین مهدوی، سام فرزانه - مهندس صنایع پالایش است و دو فوق لیسانس در رشته های فرایند و انرژی دارد و هم اکنون در دوره دکترای مدیریت استراتژیک تحصیل می کند . کار مطبوعاتی را با سرپرستی روزنامه قدس در تهران آغاز کرده است و سپس همکار معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد شد و بعد چرخش روزگار او را به مدیرکلی مطبوعات داخلی رساند . دوره سه معاون وزیر را دیده است و از سال 1378 در روزنامه جام جم مدیرمسئول است چقدر طول کشید تا به مدیریت رسیدید؟من سال 71 وارد ارشاد و سال 73 مدیرشدم . فقط خودتان بودید ؟منظورتان نسبت فامیلی با بزرگان است ؟! بله نه نسبتی ندارم . دوره مدیریت خود را چگونه ارزیابی می کنید؟دیالوگ با عناصر مطبوعاتی از آن زمان انجام شد . حدود سال 72 که آقای دکتر لاریجانی وزیر و آقای دکتر پورنجاتی معاون مطبوعاتی بودند ، فضای گفتگوی مطبوعاتی به تدریج باز شد. یادم هست آن زمان برخی از دوستان مطبوعاتی اعم از سردبیران و نویسندگان هم می آمدند و بحث های خوبی داشتیم . در حالی که ارشاد تا قبل از آن تنها مدیرمسئول را به رسمیت می شناخت . آن زمان را موفق ارزیابی می کنم . جشنواره مطبوعات هم آن زمان آغاز شد ؟بله ، جشنواره یکی از نقاط عطف مطبوعاتی بود که در رشد مطبوعات تاثیر داشت . از آن زمان به این طرف امتیاز انتشار نشریه به کسی داده می شود که از کار مطبوعاتی خارج است ؟بله درست است ، شخصا از معترضین این ماجرا هستم . می دانید که در قانون مطبوعات برای اخذ مجوز، حداقل ها را درنظر گرفته اند . یعنی 25 سال سن و داشتن لیسانس و .. در حالی که بسیاری از انتظاراتی که از رسانه می رود ، اگر کار دست اهل فن باشد بهتر محقق می شود و تخلفات و پدیده اجاره مطبوعات هم به حداقل می رسد . قبلا این طور بودکه کسی مجوز را می گرفت و بعد عده ای مطبوعاتی برای او کار می کردند . این عده همیشه از این که کسی آنها را به رسمیت نمی شناخت گلایه داشتند . این ضعف است . ما باید شرایط تخصصی را برای اعطای امتیاز در نظر بگیریم . هنوز هم همین طور است ؟بله هنوز هم ، چرا که قانون این گونه است . حتی برخی از اعضای هیات نظارت اعتقاد داشتند که ما نباید صلاحیت ها را بررسی کنیم و وظیفه ما کنترل همان حداقل هاست . در حالی که عده ای دیگر می گفتند این کار را یک کارمند اداری هم می تواند انجام دهد . آنها می گفتند ما باید احراز صلاحیت کنیم و بر این اساس فردی که مثلا برای انتشار یک فصل نامه صلاحیت دارد ممکن است برای انتشار یک روزنامه مناسب نباشد . چرا؟برای اینکه روزنامه قدرت جریان سازی دارد ، اما فصلنامه یا ماهنامه ندارد . یا این که کسی برای انتشار یک ماهنامه تخصصی مناسب باشد اما همان فرد برای یک ماهنامه عمومی صلاحیت نداشته باشد . یا برای یک نشریه اقتصادی مناسب است ولی برای نشریه ورزشی مناسب نیست . پس نگاه ، ارزیابی تخصصی نبوده بلکه نگاه ارزشگذاری روی آدم ها بوده است . مثلا آقای سحابی می تواند «ایران فردا» یی داشته باشد که ماهی یکبار چاپ شود اما شخص دیگر می تواند روزنامه منتشر کند .بالاخره این قضیه هم می تواند تابع ذوق باشد . البته تخصصی که مدنظر شما است تخصص مطبوعاتی است که آن زمان لحاظ نمی شد و امروز هم متاسفانه لحاظ نمی شود . یکی از کارهای غربی ها در این خصوص این است که همه ، اجازه انتشار روزنامه دارند . اما اگر دچار کوچک ترین لغزشی شوند باید به دادگاه روند . این شیوه چرا در ایران پی گرفته نشد ؟وزارت ارشاد ، دستگاه دولتی است و موظف به اجرای قانون است . به هر حال نگاه درست به مقوله بوروکراسی ایجاب می کند که حتی اگر به قانون اعتراض داشته باشیم ، به آن عمل کنیم . چرا در دوره شما تماس دستگاه قضایی بامطبوعات پائین تر از دوره حاضر بود ؟اگر کنترل کننده و آن که می خواهد مجوز دهد کار خود را درست انجام دهد مثل گرهی است که با دست باز می شود ، همه ما در هر صنفی که باشیم کنترل های درون صنفی را راحت تر قبول می کنیم . مثل کانون وکلا و نظام پزشکی و نظام مهندسی . این را می دانیم که دستگاه قضایی به جرایم وکلا و پزشکان هم رسیدگی می کند اما مکانیزم پالایش درون صنفی آنقدر به موقع به تخلفات رسیدگی می کند که کمتر نیاز به دستگاه قضایی دارد و در واقع برای همه اعتماد سازی کرده است . برای صنف ما هم بهترین راه این است که نظام مطبوعاتی تشکیل و تقویت شود تا خود به خود قوه ، قضائیه کمتر ورود کند . به نظر من وقتی به آدمی که می دانند با روزنامه اش می خواهد فعالیتی بکند که از نظر نظام حاکم ممنوع است مجوز می دهند طبیعی است که چنین اتفاقاتی بیفتد و جو متشنج شود و البته تشنج برای هر فعالیتی مهم است . حتی نمی گویند که آقا بیا اول ماهنامه منتشر کن ، بعد هفته نامه و اگر موفق بودی آن وقت روزنامه منتشر کن . از همان اول می گویند که بیا و روزنامه منتشر کن . باید در امر توسعه رسانه ها اهداف سیاسی کمرنگ تر شود تا اطلاع رسانی و فعالیت حرفه ای هم شفاف تر و مطلوب تر شود . اتفاقا همین که شما می گویید در ایران رسم است نمایندگان مجلس و کارمندان عالیرتبه وزارتخانه ها هستند که مجوز می گیرند .من درباره روزنامه به یک نکته دیگری هم رسیده ام ، روزنامه را به فرد نباید داد ،هر چقدر هم مسلط باشد یا باید به یک تشکل دولتی بدهند یا به یک حزب و انجمن ؛ یعنی صاحب امتیاز روزنامه باید شخص حقوقی باشد . چرا؟روزنامه با تکفروشی به نقطه سر به سر نمی رسد و دخل و خرج آن تنها با آگهی ممکن است تا بعد به نقطه سودآوری برسد و این فرآیند هم خیلی طولانی است . الان مگر چندروزنامه هست که به نقطه سر به سر رسیده اند ؟ البته ایده آل این است که همه رسانه ها به نقطه سر به سر برسند اما وقتی که نمی رسند اگرصاحب امتیاز حقوقی داشته باشند خیالمان جمع است که برای جبران ضرر خود شیوه های غیر سالم را انتخاب نمی کند چرا که می دانیم این روزنامه ها اگر ضرر هم بدهد، صاحب دارند و اما سوال این است که وقتی ما می دانیم که روزنامه شخصی در اشل موجود حداقل ماهی پنجاه میلیون تومان ضرر می دهد این سوال پیش می آید که برای بقای خود از کجا پول می آورد . این سلامت سیاسی و حرفه ای را هم زیر سوال می برد . شما مطمئن هستید که روزنامه های دولتی موجود حتی اگر مشکل اقتصادی هم داشته باشند ،تیتر نمی فروشند . اما آیا درباره روزنامه های بخش خصوصی می توانید این اطمینان را داشته باشید ؟ شما منظورتان نوعی باج گیری مطبوعاتی است ؟بله ، به هر حال همه ما می بینیم که چگونه تیتر خرید و فروش می شود . روزنامه های احزاب هم مثل روزنامه های دولتی هستند یعنی شما می دانید که یک حزب تفکرات خود را روی کاغذ می آورد و حتما منابع درآمدی دارد که البته آن هم باید در جای خود بررسی شفاف شود ، ولی به هر حال پشتوانه اقتصادی ارگان خود است . با این صحبت ها آیا به حسین انتظامی باید مجوز انتشار داده شود ؟نه ، اگر او واقعا توانا است باید در یک روزنامه دولتی این کار را انجام دهد . الان من چطور می توانم ماهی یک و نیم میلیارد تومان پول در بیاورم که بتوانم خرج روزنامه کنم ؟ می دانید که هر روزنامه تا به نقطه توفیق در جذب آگهی برسد ماه ها باید سرمایه گذاری کند که این در قابل فرمول های اقتصاد رسانه و مارکتینگ قابل محاسبه است و منطقا چنین سرمایه ای با توجه به تاخیر در برگشت سرمایه و غیر اقتصادی بودن این فعالیت به نسبت سایر فعالیت ها از یک شخص حقیقی بعید است . پس به عقیده شما با این روش می توان رابطه جراید با قوه قضائیه را کم کرد ؟اگر کنترل های قبلی یعنی وزارت ارشاد و هیات نظارت بر مطبوعات و از آنها مهمتر نظام مطبوعاتی به موقع عمل کنند عملا نیازی به اقدام دستگاه قضایی نیست .اتفاقی که هم برای روزنامه ایران و هم برای جام جم روی داد این بود که از دل یک رسانه رسانه دیگری سر بیرون آورد . چرا جام جم منتشرشد درحالی که دستگاه صداو سیما دارای شبکه های مختلف رادیو و تلویزیون است و انواع واقسام مجله های سروش نیز منتشر می شود؟التبه نیاز به یک روزنامه وقتی در صدا و سیما مطرح شد که من در سازمان نبودم اما این نکته ای را که گفتید در عالم رسانه ای معنا پیدا می کند چرا که وقتی شما وارد فضای رسانه ای می شوید گونه های مختلف رسانه به هم کمک می کنند و در قالب های مشارکتی و مکمل و رقابتی فضای جدیدی را به وجود می آورند در واقع همان مفهوم مولتی مدیا یا چند رسانه ای .به صورتی سنتی بین رسانه ها رقابت وجود دارد یعنی بین مدیوم رادیو با مدیوم تلویزیون و مطبوعات و این روزها اینترنت رقابت هست . هر کدام از رسانه ها برای خود مزیتی دارند . ما در صنف خودمان می گوییم که روزنامه مزیت ماندگاری و امکان عمیق تر شدن به مباحث یا چند بار خوانده شدن را دارد . شاید روزنامه ، سرعت و ریتم تلویزیون یا فراگیری رادیو را نداشته باشد اما مزایای خودش را دارد . با این حساب یک مجموعه می تواند همه این رسانه ها با توجه به مزایای هر یک استفاده کند و بین آنها به اصطلاح پاس کاری رسانه ای انجام دهد . البته بعضی وقت ها ما بلد نیستیم از هر رسانه در جای خود استفاده کنیم . مثلا یک میزگرد تلویزیونی پخش می شود که دوربین را در مقابل یک آدم می کارند و نما هم تغییری نمی کند ، یا آگر تغییر می کند هدفدار نیست . در حالی که همین میزگرد در رسانه دیگری مثلا رادیو بهتر جواب می دهد . ما می توانیم در یک مجموعه ، رسانه های مختلفی داشته باشیم که با مدیریت خود هر کدام را به جای خود استفاده کنیم . به نظر شما منطقی است که یک دستگاه دولتی بخشی از بودجه عمومی کشور را به تاسیس روزنامه اختصاص دهند که آیا به نقطه سر به سر برسد یا خیر ؟ با توجه به این که شما از امتیاز دادن حقوقی دفاع کردید .من از این زاویه دفاع کردم که حداقل خیالمان جمع باشد تعاملات غیر سالم روی نمی دهد . حالا این که سازمان ها حق دارند با پولی که در اختیار دارند بروند کار دیگری انجام دهند بحث دیگری است . به نظر من اگر مخارج روزنامه در بودجه پیش بینی نشده باشد و به نقطه سر به سر هم نرسد کار نادرستی است . شما به بحث رسانه های چند وجهی اشاره کردید و این که بین رسانه ها ارتباط باشد. با توجه به این که همشهری وایران و کیهان واطلاعات نیز از دولت هستند چه نیازی برای تاسیس یک روزنامه جدید پیدا کردید ؟با بحثی که درباره مولتی مدیا داشتیم این کار مشخصا برای صدا و سیما و خبرگزاری قابل توجیه است اما همین الان وزارتخانه های بزرگ می گویند ما پول داریم و می خواهیم که خودمان روزنامه یا خبرگزاری داشته باشیم . از این جهت انتقاد شما به آنها وارد است . بخشی از آن بر می گردد به این فرهنگ غلط که ما دلمان می خواهد همه چیز را داشته باشیم . چقدر شما به طرح این روزنامه شکل داده اید ؟از سال 1378که به سازمان آمدم با مسئولیت روزنامه آمدم و روزنامه سال 1379 منتشر شد . در این فاصله کارهای ابتدایی و برنامه ریزی را با کمک دوستان انجام دادیم . در زمانی که برای راه اندازی جام جم در صدا و سیما بودید چه برنامه ای برای روزنامه داشتید ؟ آیا مخاطب خود را هم از آن موقع مشخص کرده بودید؟ و مشاوران شما چه کسانی بودند ؟مشاوره که زیاد انجام شد و طرح های خوبی داشتیم که برخی اجرا شد و برخی نشد . گرایش روزنامه از روز اول دو سه محور بود که سعی کردیم در این هزار و اندی شماره آن را رعایت کنیم . اینکه روزنامه خانوادگی باشد نه ویژه نخبگان . روزنامه فرهنگی و اجتماعی باشد نه یک روزنامه سیاسی . به اعتدال ارسطویی نزدیک باشد و البته روزنامه ای مرتبط با تلویزیون باشد. اینها هدف های اصلی بود . بسیاری از برنامه ریزی های ما در طول مسیر هیچ گاه نتوانسته گرایش خانوادگی ما را تحت الشعاع قرار دهد . مثلا نوع ضمایم جام جم را نگاه کنید که در حوزه های کودک ، زنان ، سینما ، تلویزیون ، ورزش ، حوادث و ... هستند . اما ما هیچ گاه درباره محورهایی که اعضای تیپیک یک خانواده با آن انس ندارند ضمیمه هفتگی منتشر نمی کنیم . حتی بخش اقتصاد روزنامه ما در حد یک نصف صفحه است . آن هم اقتصاد خانواده و بخش عمومی . وقتی ما قاعده هرم اجتماع را مدنظر داریم دیگر روزنامه منطقا نمی تواند یک روزنامه دعوا گر و پرخاشگر با ادبیات خشن باشد . باید متین باشد . در این چند سال خیلی ها سعی کرده اند که در دعواهای سیاسی پای روزنامه جام جم را هم وسط بکشند اما همیشه کنار کشیده ایم. اما شما خودتان در برخی از مواقع جنجال ساز بوده اید ؟یک روزنامه و رسانه در ذات خود جنجال سازی حرفه ای هم دارد . چون خود را مدافع حقوق مردم می دانند . حتی رسانه ها وارد جنحالی که خودشان هم نساخته اند می شوند و آن موضع را ا ز آن خود می کنند و موج رسانه ای ایجاد می کنند اما ما مشخصا در حوزه های دعواهای سیاسی سعی می کنیم که وارد نشویم . چقدر از این تصمیمات در سازمان گرفته می شود و چقدر در روزنامه ؟می توانم بگویم که صددرصد آن در روزنامه انجام می شود . گاهی توهمانی هست که می گویند آقای دکتر لاریجانی هر شب روی جهت گیری و تیترهای روزنامه نظر می دهند . این طور نیست . به چند دلیل که عمده ترین آن کثرت مشغله ایشان است ، حتما می دانید ایشان به غیر از سازمان صدا و سیما مشغولیت های دیگری نیز دارند . از جمله نمایندگی رهبری در شورای عالی امنیت ملی و یا عضویت درمجمع تشخیص مصلحت نظام و یا عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی و مسئولیت کمیسیون های کاری این شوراها . البته طبیعی است که سیاستگذاری های کلی با نظر ایشان انجام می شود . به چند درصد اهداف اولیه خود رسیده اید ؟ما می خواستیم به طور کامل روزنامه اتومیت تولید کنیم در روزنامه های خارجی ، خبرنگار خبر را کسب می کند ، عکس می گیرد و خودش تایپ می کند و از منزل یا منطقه ای که هست آن را روی شبکه می گذارد . بعد سردبیر ، مطلب را از روی سایت بر می دارد و در هر جایی که هست آن را ادیت می کند . بعد هم داخل صفحه می گذارد و با استخدام تکنولوژی ، صفحه مستقما به چاپخانه می رود . این شیوه کار برای ما مهم بود اما متاسفانه هنوز این زنجیره کامل نشده است . آیا سطح مخاطب خود را هم مثل آساهی انتخاب کرده اید ؟در طیف رسانه ها از منظر مخاطب از روزنامه های ویژه خواص و نخبگان به رسانه های عمومی ومردمی می رسیم که البته انتهای این طیف به نشریات زرد می رسد ، روزنامه مردمی نیازهای عمومی مردم را دنبال می کنند و برای عامه مردم می نویسند . حتی سطح ادبیات آنها پائین تر است و موضوعات عمومی تری را انتخاب می کنند اما به معنای عوام زدگی یا چیب بودن نیست . چرا دانشگاه عمومی روزنامه ای منتشر کرد که سطح دانش خوانندگانش 13 سال باشد ؟ برای این که پاسخ اقتصادی بگیرید ؟مگر سطح دانش مخاطبان عمومی چقدر است ؟یا اساسا سطح دانش خوانندگان روزنامه چقدر است ؟ البته مطابق تئوری نفوذ باید بدانیم دنبال چه کسی هستیم و تورمان را برای چه کسی پهن کرده ایم در آن صورت حتما جواب اقتصادی هم می گیریم . وقتی مثلا 50 روزنامه داریم که روی یک موضوع تاکید دارند باید برای انتشار یک روزنامه جدید سراغ موضوعات نو برویم و مخاطب جدید تعریف کنیم . مثل فوتبال که وقتی بازی در یک نقطه متمرکز می شود تیم کارکشته ، مرکز بازی را به جای دیگری منتقل می کند . وقتی همه روزنامه هایی از یک جنس و مخاطب منتشر می کنند روزنامه جدید باید یک کار جدید انجام دهد تا موفق شود . به نظر شما جام جم پدیده جدیدی بود ؟بله به نظر من سه روزنامه همشهری ، جامعه و جام جم نقاط عطف روزنامه نگاری 20 سال اخیر هستند . شرق هم کار جدیدی انجام نداده است زیرا همشهری در دوره ای از خودش پدیده های مختلف تولید کرده که مدل شرق یکی از آنها است . همان زمان که همشهری می خواست منتشر شود ، پیش بینی می کردند که روزنامه گل و بلبل خواهد بود اما همشهری با خود مخاطب جدیدی به روزنامه ها اضافه کرد . مناسفانه مخاطبان روزنامه در کشور ما محدود است و هر روزنامه جدیدی که منتشر می شود مخاطب جدیدی نمی آورد . اما این 3 روزنامه برای خود مخاطب و ذائقه جدید ساختند . اگر در روزنامه تنها به یک بعد توجه کنیم و آن هم مثلا نیاز سیاسی جامعه باشد . شاید خیانت کرده باشیم . حداقلش این است که نیازهای مخاطب را به سود گرایش خودمان انکار کرده ایم و نادیده گرفته ایم در حالی که مخاطب ، علایق مختلفی دارد که علایق علمی درحوزه های مختلف و علایق تفریحی در زمره آنها هستند . جام جم با توجه به این موضوع سهم هر حوزه و به تبع آن مخاطب خود را تعریف کرد . این نگرش ما باعث شد برخی بگویند جام جم می خواهد جامعه را دیپولیتیزه کند ، امااین نبود . ما به اندازه وزن واقعی سیاست به آن می پردازیم . این غلط است که چون سیاست برای عده ای از ما مهم است و همه زندگی مان و دغدغه مان است به زور بخواهیم آن را تبدیل به «همه دغدغه مردم عادی» هم بکنیم در حالی که مردم می خواهند زندگی کنند ، زندگی که مثلا سیاست در آن5 درصد سهم دارد ، مثلا بهداشت 10 درصد و مثلا اشتغال 30 درصد و رفاه و تفریح 20 درصد و روابط دوستانه و ... هر کدام نسبت خود را دارند و این کم لطفی است که به زور رسانه ای که در اختیار داریم و قرار است آینه مردم وجامعه باشد به مردم بگوییم همه زندگی شما سیاست هست یا سیاست باید باشد و شما حق ندارید به چیز دیگری فکر کنید چون ما نمی خواهیم. شما به مرز ظریفی که بین روزنامه زرد و مردمی است اشاره کردید . تفاوت این دو نوع روزنامه در این است که روزنامه مردمی قدرت اندیشیدن را هم به مخاطب خود هدیه می کند .ه نظر شما جام جم چنین است ؟شما به صورت اتفاقی چهار مقطع در روزنامه جام جم انتخاب کنید و ببینید که نوع مطالب آنها به چه شکل است . ما ادعا می کنیم که در این مدت مخاطب خود را بالا کشانده ایم . اما این را نمی گوییم که فردا یک روزنامه روشنفکری منتشر می کنیم . بلکه می گوییم که به صورت تدریجی و دیفرانسیلی داریم به سطح روزنامه های نخبه گرا نزدیک می شویم و گرایش به تفکر و روحیه کاویدن و عمیق شدن و به سطح بسنده نکردن را رواج می دهیم . آیا شما می دانید که جام جم در آخرین نظر سنجی وزارت ارشاد که حدودا در تیرماه امسال انجام شده در دانشگاه ها رتبه دوم را داشت ؟ اما اگر این نظر سنجی سال 79 انجام می شد چه بسا در مرحله ششم می ایستادیم . اما شما که بیشتر به دنبال تولیدات خارج از این ساختمان هستید .بله ، روزنامه صددرصد تولیدی شاید ایده آل است . اما همه ما مثلا در کنار برنامه های سنگین علمی شبکه چهار به یک سریال آرام خانوادگی هم نیاز داریم . با این حال برای ماکه به خبرگزاری ها دسترسی داریم جام جم هیچ چیزی ندارد آیا رسالت روزنامه این است که تلکس مکتوب باشد ؟نه اما بانظام بازخورد که بر جام جم حاکم است به همکاران ما هر روز گزارش می شود که چقدر از کارشان تلکس بوده و چقدر از آن تولیدی است واین نسبت به نفع کار تولیدی درحال تغییر است . بنابراین شما قصد دارید به سطحی قابل قبول در نگارش برسید تا خواننده از شما راضی باشد و همچنین سلامت کاری را هم حفظ کنید . برای رسیدن به این امر چند ساعت آموزش برای کارکنان خود داشته اید ؟در خود رسانه ، آموزش به صورت کلاسیک را قبول نداریم . این کار باید در دانشگاه و جاهایی مثل مرکز تحقیقات و آموزش رسانه ها انجام شود . در مطبوعات باید پای میز کار آموزش داشته باشیم به این معنا که باید در کنار روزنامه نگاران قدیمی تر کار عملی را یاد بگیریم و انتقال تجربه صورت گیرد . فکر می کنم در روزنامه هایی مثل جام جم که نیروهای حرفه ای در آن کم نیست ، یاد گرفتن پای میز بیشتر است . شما تاکید می کنید که کادر حرفه ای دارید اما در همین روز که تیتر اول روزنامه شما به افتتاح شبکه تعاملی اختصاص دارد در متن خبر هیچ اشاره ای به اصل موضوع که این شبکه چیست نمی کنید . در حالی که این از اصول اولیه خبر نویسی است که همه این اساتید هم بلد هستند .این ایراد اصولا در روزنامه نگاری ما است که باید بر طرف شود گرایشی به نرم نویسی در خبر ها باید افزایش یابد گرایش به پس زمینه خبری و نگاه تحلیلی و فرمت های نو باید زیاد شود . در روزنامه ای که جوانتر ها کار می کنند معضلی که شما اشاره کردید حداقل است . شاید چون انگیزه دارند ویا با قالب های جدید آشنایی پیدا کرده اند . وقتی با این مطلب می توان مخارج را سر به سر کرد دیگر بحث اقتصادی رسانه مطرح نیست . البته خرج تولید مطالب در یک روزنامه حداکثر 10 درصد است . خبر امروز شمادرست مثل خبر روزنامه اطلاعات در 50 سل قبل تنظیم شده است . شاید این موضوع به این که شما آموزش را در رسانه قبول ندارید بر می گردد .فرض بر این است که کسی که خبرنگاری می کند خبرنویسی بلد است . من منکر آموزش نیستم ؛ در محیط کار به شیوه عملی آن باید فکر کنیم . این محیط کار می تواند روزنامه یا کارخانه صنعتی یا بیمارستان باشد . در هیچکدام از این محیط ها کلاس درس به مفهوم دانشگاهی آن شکل نمی گیرد . البته دوره های خاص و ارائه Worhshopچرا . مسئولان ، تحریریه روزنامه را نمی سازند . خط تولید مطلب است که روزنامه را می سازد به نظر می آید که مشکل مالی هم ندارید . پس چرا چهره ندارید ؟کارهایی انجام شده که همکارانمان چهره شوند . مثلا در جام جم هیچ اسم مستعاری چاپ نمی شود این اصرار ما برای گذاشتن امضای همکاران پای مطلب کمک می کند که آن چهره سازی به وجود آید . وقتی یک خبرنگار کار تولیدی خوبی انجام دهد تشویق می شود ولو این که تشویق مالی باشد یا هویت دادن به او با چاپ عکسش در کنار ستونش و یانام او در ابتدای خبرش . سانسور یکی از این عوامل انگیزه کش خبرنگاران شما نبوده ؟در جام جم سانسور به آن غلظتی که می گویید نداریم . بوروکراسی چطور ؟بورورکراسی نه تنها معنای بدی ندارد بلکه افتادگی و شفافیت یک سیستم را نشان می دهد . مفهوم غلطی که از آن در اذهان ایجاد شده کاغذ بازی های غیر ضروری و انضباط نمایی های مخل و مزاحم خلاقیت است . البته ما در اینجا نظم داریم مثلا همه ماموقع ورود و خروج کارت می زنیم . البته نباید به مدل های تیلوری اکتفا کرد و باید شیوه های توسعه خلاقیت را نیز در کنار ظاهر گرایی به کار گرفت . چقدر موفقیت جام جم در کسب تیراژ را در بحث توزیع می دانید ؟قبول دارم که سیستم توزیع منضبط وکارآمد روی تیراژ ما تاثیر گذاشته است . اما همه آن نیست چرا اگر این باشد رقیبان این بازار هم می توانند از این تکنیک استفاده کنند . در هر کاری و از جمله مطبوعات ، چرخه «تولید ،توزیع و مصرف» داریم . روزنامه جام جم این را درک کرد که تولید ، توزیع و مصرف ، پیوسته است و باید به همه بخش های آن توجه کرد .اما یادمان باشد حتی با بهترین توزیع اگر کالای مورد علاقه مخاطب ارائه نشود او اقبالی نشان نمی دهد . آیا چاپخانه های متعدد شما در چرخه اقتصادی روزنامه مفید بوده اند ؟بله اما چاپخانه های جام جم در شهرستان ها متعلق به سال 82 است و البته به توزیع روزنامه خیلی کمک کرده است . حدود 10 درصد فروش ما تکان خورد و الان می توانیم بگوییم که روزنامه جام جم تا ساعت 10 صبح در تمام کشور هست . می دانید که چاپ همزمان در تهران و 5 نقطه کشور یک تحول در تاریخ مطبوعات کشورمان است و به طور جدی به توسعه در ابعاد مختلف کمک می کند . پول چاپخانه ها از روزنامه بود یا از سازمان ؟از هیچ کدام . مالکیت این چاپخانه ها با اتحادیه بازرگانی و صندوق بازنشستگی صدا وسیما است که به روزنامه اجاره داده اند . شما از سال 83 دیگر ردیف بودجه ندارید؟درصد اتکای روزنامه به منابع غیر درآمدی رفته رفته کم شد تا این که از ابتدای سال 83 به نقطه سر به سر رسید و الان خرج حدودا 5/1 میلیارد تومانی در ماه را عمدتا از آگهی و بخش کمی از آن را از تکفروشی به دست می آورد . از چه زمان تیراژ اول ایران شدید ؟از دیماه 80 یعنی وقتی عمر روزنامه یک سال و 9 ماه بود . الان فکر می کنید در نقطه تثبیت شده ای هستید ؟وقتی نفر اول هستی بیشتر باید نگران باشی . بازار ،ثابت نیست . روزنامه های جدید می آیند مثلا روزنامه ای مثل شرق می آید که به اصطلاح معادلات بازار را به هم می زند . ما باید به سمتی برویم که سریع پوست بیندازیم . حالا که همه دارند ایده ضمیمه داشتن را کپی می کنند ما باید سراغ ایده جدیدی برویم . چرا که مخاطب از جام جم انتظار نوآوری دارد . باید در این موقعیت فاصله خودمان را با رقبا زیادتر کنیم . چرا در این شرایط که می خواهید فاصله خودتان را زیاد کنید صفحات روزنامه را کم کرده اید ؟ دلایل دیگری دارد که اصلی ترین آن کم پولی است ! از عباس میرزا پرسیدند چرا در مقابل دشمن مقاومت نکردی . گفت به هزار و یک دلیل . اولا گلوله توپ نداشتیم . حالا حکایت ماست ! اصلی ترین دلیل مراعات دخل و خرج است و علاوه بر آن در حال بازسازی درونی خودمان هستیم که این بازسازی خودش را تا آخر سال نشان می دهد . البته صفحاتی که کم شده صفحات ویژه نسل سوم بود که آن گرایش الان در سایر صفحات روزنامه دنبال می شود . آیا روزنامه جام جم امکان دارد که ناشر روزنامه ها و مجله های دیگر بشود ؟منطق کار این است که چنین باشد ما در دوره ای تصمیم گرفتیم که بند ناف برخی از ویژه نامه ها را ببریم تا آنها که مخاطب بیشتری دارند تبدیل به بک مجله مستقل شوند . بحث چند رسانه ای را در خود جام جم نیز پی می گیریم . آغاز به کار جام جم آنلاین هم برای تحقق همین امر بود . همکاران ما برخی مواقع یک مقاله مفصل را در جام جم آنلاین می گذارند که خلاصه آن در روزنامه چاپ می شود . بعد هم با گذاشتن آیکون ویژه ای می گویند که هر کس دوست دارد برای خواندن متن کامل این مقاله به سایت مراجعه کند . یا این که همه عکسهای تمرین تیم ملی را به جای آن که در روزنامه چاپ کنیم بخشی را در روزنامه و کامل آن را درسایت می گذاریم .یا همکاران آنلاین در به روز کردن خبر ، این گونه کار می کنند و عملا خودش تبدیل شده به یک خبرگزاری کوچک و پر مراجعه . ضمن آن که محدودیت های روزنامه کاغذی را از جمله فضای کار و زمان به هنگام شدن (یک بار در طول روز ) با جام جم آنلاین جبران می شود . می دانید که مطابق تعریف استاندارد ، جام جم آنلاین تنها روزنامه سایبر ایران است . چقدر خواندن جام جم در روز وقت شما را می گیرد ؟نسخه چاپ شده به طور متوسط نیم ساعت . اما پیگیری ها و تذکرات مربوط به آن خیلی بیشتر . بسیاری از مطالب را هم در نسخه پرینت شده و قبل از چاپ می بینم . نشریه مورد علاقه شما کدام هست ؟در اواخر دوره ای که در وزارت ارشاد بودم مجله نیستان مصاحبه ای با من کرد و همین سوال را پرسید آْن موقع گفتم در بین مجلات پیام امروز ، صبح ، فیلم و نیستان و از روزنامه ها هم کیهان و همشهری . الان هم نظر قبلی ام فرقی نکرده با این تفاوت که 3 تا از آن 4 تا مجله ها متاسفانه تعطیل شده اند و فقط مجله فیلم مانده که هنوز هم مشتری اش هستم . البته حالا حداقل به خاطر شرم حضور هم که شده باید نام شرق را از قلم نیندازم ! اما در هر صورت و خارج از این نامبردها خودتان بهتر می دانید که امثال شما و من حداقل به خاطر نوع کارمان باید همه روزنامه ها را بخوانیم .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 757]
-
گوناگون
پربازدیدترینها