واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > انتظامی، حسین - . دیروز که به منظور پاره ای هماهنگی ها در کنفرانس مطبوعاتی آقای دکتر لاریجانی حضور داشتم، اواسط مصاحبه نماینده روزنامه الدار کویت به سراغم آمد و درخواست گفتگو درباه توقیف همشهری را کرد . به او گفتم مواضع رسمی هیات نظارت را باید از دبیرخانه جویا شود و لذا موضوع گفتگو را به کلیات تغییر داد .پس از اتمام مصاحبه ریاست مجلس ، در همان سالن که در واقع مجلس شورای ملی قدیم است با یکدیگر گفتگو کردیم که قاعدتا همین روزها منتشر می شود . « الدار» روزنامه ای متعلق به شیعیان کویت است . محورهایی که مطرح کردم به شرح زیر بود : 1. مکانیزم واکنش به مطبوعات از دو راه است . راه اصلی ، محاکم قضایی است که پیرو شکایت شاکی حقیقی یا حقوقی موظف به رسیدگی اند و تنها کشوری در منطقه هستیم که دادگاه های مطبوعاتی با حضور هیات منصفه تشکیل می شود . راه دوم ، هیات نظارت بر مطبوعات است که مطابق قانون در برخی موارد مجاز به لغو امتیاز یا توقیف نشریه است . به عکس کشورهای منطقه ، هیات نظارت بر مطبوعات ، شورایی فرا دولتی و فرادستگاهی است . مروری بر جایگاه های حقوقی هفت عضو این هیات و نمایندگی آنان ، جامعیت و فرادستگاهی بودن آن را روشن می کند .2. او در مورد توقیف همشهری پرسید . برایش توضیح دادم صرف نظر این که من چه رایی داده ام ، هیات ، تلقی تبلیغ بهائیت داشت . برایش توضیح دادم که بهائیت اصولا یک شعبه مذهبی نیست بلکه فرقه ای است که ابتدا روسها روی آن سرمایه گذاری کردند و بعدها انگلیسی ها آن را ترویج دادند و اداره اش کردند و مقبره سران این فرقه نیز در فلسطین اشغالی واقع است و ارتباط این فرقه با صهیونیسم نیز بر همگان هویداست .نگاه جمهوری اسلامی ایران به اقلیت های مذهبی را تشریح کردم . در شرایطی که کشورهای مهد یا مدعی دموکراسی ، فقط رای اکثریت را ملاک می دانند مطابق قانون اساسی ما چهار اقلیت مسیحیان شمال ، مسیحیان جنوب ، یهودیان و زرتشتیان صرف نظر از جمعیت شان نماینده جداگانه در مجلس دارند . درحالی که اگر قرار بود مثل سایر کشورها در رقابت عمومی شرکت می کردند عملا هیچ نماینده مسیحی ، یهودی ، و زرتشتی به مجلس راه نمی یافت . ما درمجلس شورای ملی قدیم و پشت آن نیمکت های خاطره انگیز صحبت می کردیم و همین قرینه باعث شد به تاریخ دمکراسی در ایران نسبت به کشورهای منطقه گریزی بزنم .از مشروطیت یکصد سال می گذرد و بنابراین پیشینه دمکراتیک ایران نسبت به کشورهای منطقه بالاست ؛ کشورهایی که در بعضی از آنها ، فقط 3-2 سال است که حق رای زنان به تصویب رسیده و در برخی از آنها رانندگی زنان هنوز ممنوع است .3. مطابق قانون مطبوعات و با توجه به تنوع قومیتی و مذهبی در ایران ، هر گونه اختلاف افکنی بین قومیت ها یا مذاهب ممنوع است و چنین اقداماتی مشمول برخورد قانونی می شود . به او یادآور شدم دو سال پیش یکی از روزنامه ها به دلیل چاپ مطلبی که استنباط اهانت به خلیفه دوم می شد فورا توسط هیات نظارت بر مطبوعات توقیف شد و اگر چه مدیر آن از مسئولان دولتی بود تبعیضی روا داشته نشد ؛ هر چند آن مدیر اگر این مطلب را پیش از انتشار می دید حتما جلوی انتشار آن را می گرفت . توقیف روزنامه ایران - که روزنامه رسمی دولت است - به دلیل شائبه اهانت به یکی از اقوام ایرانی نیز از همین نمونه است .توجه به منافع و امنیت ملی در همه کشورهای توسعه یافته مرسوم است . تمرکز رسانه ای و سانسور گسترده خبرنگاران آمریکایی در هر دو جنگ آمریکا در منطقه و فعالیت آنان زیر نظر دایره ویژه ای در پنتاگون ، آنان را شاکی نکرد زیرا می دانستند منافع ملی آنان در گرو این هماهنگی است .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 254]