واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > رجایی، غلامعلی - انسان مخلص درست مثل یک آدم مرده است که اگر او را مدح و ثنا گویند و یا دشنام دهند چون از خود فارغ شده و قالب نفس را تهی کرده است این دو حالت متضاد برای او یکسان است! امروز که پس از مدتی احساس خسنگی در چشمهایم میکردم سری به یکی از چشم پزشکان متدین و از دوستان جهادی و از بهترین و قدیمیترین متخصصان عمل لیزیک در کشور است زدم حین معاینه از دکتر عبارت جالبی شنیدم که گمان میکنم از آن دسته عباراتهایی است که در یادداشت قبل نوشتم که خداوند متعال گاهی بر زبان بعضیها جاری میکند تا ما از زبان دیگران نصیحت شویم.! دکتر طاهر زاده می گفت: حالت طبیعی چشم سالم در بدن انسان این است که هرچند وجود دارد ولی نباید حس شود. وقتی چشمی احساس خستگی و سنگینی کرد آدم تازه می فهمد چشم دارد. دکتر میگفت: آدم زبان دارد ولی آن را حس نمیکند دندان دارد ولی آن را حس نمیکند چشم سالم در انسان هم همینطور است که آن را دارد ولی حسش نمیکند. این جمله امروز فکر مرا خیلی به خودش مشغول کرد. کاش ما آدمها خودمان را نمیدیدیم. دیروز که کتاب اصطلاحات وتعبیرات عرفانی از دکتر سید جعفر سجادی استاد دانشکده الهیات دانشگاه تهران را ورقی میزدم در معنای اخلاص وخلوص به تعاریف زیبایی برخوردم در معنای اخلاص نوشته بود: اخلاص به معنای اخراج هرچه غیر خداست از خود و خلوص به معنای خروج آنچه که برای خدا نیست. در معنای عمل خالص نیز در بیان زیبایی از عارفی آمده بود: عمل خالص آن است که آن را از فرط خلوص نه فرشتهای ببیند که ثبت کند ونه شیطانی تا در او طمع کند! مخلص آن است که مدح و ذم در نظر او یکسان باشد انسان مخلص درست مثل یک آدم مرده است که اگر او را مدح و ثنا گویند و یا دشنام دهند چون از خود فارغ شده و قالب نفس را تهی کرده است این دو حالت متضاد برای او یکسان است! خود این خود! هم به قول حافظ آخرین حجاب است که باید از میان برخاسته شود. حافظ تو خود حجاب خودی از میان برخیز! به قول ابوسعید ابوالخیر: خدایش بیامرزد که برخیزد و قدمی پیش نهد! مهم همین برخاستن است و قدم پیش نهادن عرفا نیز گفتهاند همین احساس بودن تو در محضر حق خود یک گناه است: وجودک ذنب ! عبد وسالک جز حق نباید ببیند. چون چیزی جز او وجود ندارد. بر خلاف ترجمه ناقص رایج الله اکبر، خدا بزرگتر از هرچیزی نیست! اساسا چیزی وجود ندارد که خدا از او بزرگتر باشد هرچه هست همه اوست! تا انسان خود را میبیند مخلص نیست حتی اگر بین عمل او و خدا هیچ انگیزه ثواب و عقابی نباشد طمع بهشت وترس دوزخی نباشد. در تعبیر زیبایی این معنا به بیان دیگری آمده است که: یک قدم بر فرق خود نه دیگری بر فرق دوست! سالها پیش از حکیم بزرگوار آیت الله جوادی آملی شنیدم که میگفت: کمال اخلاص آن است که مخلص از اخلاص خود خلاص بشود! سخت است ولی میشود خود را ندید. درست مثل شهدا که جنس شان مثل ما بود ولی در اثرخود ندیدن و تصفیه نفس شان به گونه ای دیگر شدند اخیرا از وصیتنامه شهیدی مطلبی شنیدم که هنوز از شنیدن آن درحیرتم. این شهید عزیز در وصیت نامه اش نوشته بود: به جای او 5 روز نماز مستحبی غفیله بخوانند که از او قضا شده است! سلامی بیپایان بر این سرگشتگان و واصلان عالم بی خودی ببین که سرانجام آتش محبت چه که با شهدا نکرد و اگرچه هیچ از آنها باقی نگذاشت. ولی کسی جز آنها رنگ بقا نگرفت! ومگر نه این است که نام سید آنان حضرت حسین بن علی بن ابیطالب (ع) به هرچه که خورد به آن رنگ خلود وجاودانگی بخشید؟ الهی ز آن پیشتر که عالم فانی شود خراب ما را زجام باده گلگون خراب کن
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 336]