تفاوت نسلها

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: تفاوت نسلها
* جواد ابراهيمي- مشاور خانواده

پدر و مادر: ما توي اخلاق و رفتار بچه هاي اين دوره زمونه مونديم. اونها خيلي با ما فرق دارن. آدم مي مونه با اونها چكاركنه... چرا بايد اين طوري باشه.

فرزندان: پدر و مادرا خيلي قديمي فكر مي كنن. انگار اصلاً حرفهاي هم رو نمي فهميم... آخه زمونه عوض شده... اونا بايد تغيير كنن...
اين صحبتها مي تواند بخشي از گفتگوهايي باشد كه در بين خانواده ها و بويژه والدين و فرزندان مطرح مي شود. به راستي مطالب بالا به چه اشاره دارد؟ كداميك از آنها درست بوده و حق با چه كسي است؟
با كمي دقت مي توان دريافت كه تفاوت در ديدگاه ها و انتظارات كاملاً مشهود است. تفاوتي كه خود مي تواند بخشي از تفاوت در نسلها باشد. تفاوت در نسلها امري اجتناب ناپذير است كه در بين موجودات، از جمله انسانها به وجود مي آيد.
امروزه دانشمندان انطباق و سازگاري را يكي از ويژگي هاي موجودات برتر مي دانند؛ زيرا آنها در سخت ترين شرايط توانسته اند با محيط سازگار شوند و نسل خود را تداوم و گسترش دهند. چه بسيار موجودات عظيم الجثه اي كه در اين مسير جا مانده و از بين رفته اند. انسان از موجودات برتري است كه بواسطه قدرت تفكري كه خداوند به وي ارزاني داشته، توانسته است تاكنون راه سخت و پر پيچ و خم رشد و پيشرفت را طي كند و همين خود بخشي از انطباق پذيري و سازگاري هدفمندي است كه تاكنون انجام شده است.
امروزه يكي از دغدغه هاي اصلي خانواده ها و در بعد وسيع تر فرهنگها و جوامع همين تفاوت در نسلهاست؛ زيرا گاه اين مورد در بين بزرگسالان و فرزندان خانواده ها باعث اختلافات و فاصله هايي مي شود. اختلافاتي كه هر كدام ديگري را عامل اصلي آن دانسته و انتظار تغيير و اصلاح از جانب ديگري را دارند.
البته بايد پذيرفت كه اختلاف و فاصله وجود دارد اين امر نشانه رشد و حركت است و اگر ميان دو نسل، رشدي نباشد و نسل امروز نيز مثل ديروز باقي بماند، جامعه هيچ گاه رو به رشد نخواهد رفت.
* فاصله چگونه ايجاد مي شود؟
شكي نيست كه فاصله با حركت سريع تر يكي نسبت به ديگري ايجاد مي شود. البته با هم حركت كردن را از نظر فيزيكي، فاصله نمي نامند.
در خانواده ها نيز دو نسل با هم و در كنار هم حركت مي كنند. نسلي كه كولهباري از تجربه را با خود به همراه دارد و نسلي كه سرشار از اميد و انرژي است و جمع شدن اين دو با هم، نتايج عالي تر و سريع تري مي دهد. اما چگونه؟ آيا تجربه والدين به سمت اميد و انرژي فرزندان بيايد يا اميد و انرژي به سمت تجربه؟ منطقي است كه هر كدام از آنها به سمت همديگر حركت كنند؛ زيرا هر دو به هم نياز دارند و بدون يكديگر به سختي مي افتند.
پس آنها مي توانند از يكديگر استفاده كنند، در صورتي كه به يكديگر نزديك باشند. دقت كنيد كه من نگفتم با هم حركت كنند، بلكه گفتم به يكديگر نزديك باشند. براي مثال، در زندگي قبايلي، يا گروه هاي صنعتي و... جوانان چه در لباس جنگجو و چه در لباس متخصص و... به دليل انرژي، انگيزه و جسارتي كه دارند هميشه در كار مربوط به خودشان جلوتر از بقيه حركت مي كنند يا به عبارتي پيشقراول هستند، اما واقعاً اين به معني جدايي آنها از يكديگر نيست، بلكه آنها بر مي گردند و آنچه را كه ديده و فهميده اند با گروه خودشان در ميان مي گذارند.
* اميد و انرژي در سايه كسب تجربه
نسل پر از اميد و انرژي به ياد داشته باشد كه نسل پر از تجربه روزي همانند آنها بوده و توانسته اند با قدرت اميد و انگيزه، تجارب زيادي را كسب كنند. پس از آنجا كه زمان در گذر است، آينده روزي گذشته خواهد شد، همان طور كه گذشته روزي آينده بوده است، گذشته زيربناي آينده و آينده اميد گذشته محسوب مي شود. مطمئن باشيد كه قدرت اميد و انگيزه، تجربه را در بر خواهد گرفت و به جاي آن قدرتهاي اميد ديگري در وجود انسانهاي ديگر (نسل آينده) ظهور و تجلي خواهد يافت. پس بايد زمان حال را دريافت.اينكه اكنون تجربه و اميد، هر دو وجود دارند و مي توانند از يكديگر كمك بگيرند. آنها با تمام تفاوتهايي كه دارند، مي توانند در مورد بسياري از مسائل به وجود آمده اتفاق نظر داشته باشند.
هر دو بايد بكوشند تا زبان مشترك را پيدا كنند كه اين فراهم نمي شود مگر با احترام متقابل و پذيرفتن واقعيتها بدون قضاوت يك جانبه.
با اين حال هنگامي كه دو فرد يا شيء با هم يا با فاصله نه چندان زياد از يكديگر حركت مي كنند، آنها را مي توان با هم تجسم كرد، در حالي كه اگر اين فاصله افزايش يافته و بسيار زياد شود به جايي مي رسد كه ديگر نمي توان آنها را با هم تجسم كرد، بلكه فرد و تنها به نظر مي رسند. پس اعضاي خانواده دقت داشته باشند كه دورشدن بيش از حد آنها از هم موجب تنهايي آنان مي شود بنابراين براي اينكه بتوانند در كنار هم - ولي نه همواره با هم- حركت كنند و در موارد لزوم نيز از يكديگر كمك بگيرند، بهتر است به فاصله و دوري از يكديگر توجه بيشتري نشان بدهند و نگذارند بيش از حد زياد شود؛ چون در آن صورت رسيدن به يكديگر مستلزم از دست رفتن زمان و انرژي عاطفي و رواني هنگفتي است.
* زمان به عقب باز نمي گردد
والدين توجه داشته باشند كه زمان به عقب باز نمي گردد و فرزندان هم توجه داشته باشند كه دستيابي به آينده به فوريت و يك مرتبه حاصل نمي شود، پس بايد زمان حال را نيز دريابند. دوره اي كه گذشته و آينده را با هم مرتبط نگه مي دارد، دوره اي كه مي تواند به عنوان مبدأ و مركزي باشد تا هر دو نسل فاصله خودشان را با آن بسنجند.
كلام آخر اينكه توجه به زمان حال منطقي ترين روش در نزديكي و تعامل دو نسل است.

يکشنبه|ا|13|ا|بهمن|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 162]