پشت پرده حمله تروريستي به بمبئي مدارسي كه تروريست تربيت مي كنند

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: پشت پرده حمله تروريستي به بمبئي مدارسي كه تروريست تربيت مي كنند
آرمين منتظري

يك روز پس از كريسمس خبرگزاري هاي جهان گزارش دادند پاكستان 20 هزار نيروي خود را از مرزهاي غربي اين كشور با افغانستان به مرزهاي شرقي با هند منتقل كرده است. شاه قريشي وزير امور خارجه پاكستان اعلام كرد اين اعزام نيرو در پاسخ به تحولات خاصي كه در مرزهاي هندوستان در جريان است، انجام شده است. يكي از اين تحولات مي تواند اين باشد كه هندوستان حملات نظامي را عليه شبه نظاميان در خاك پاكستان تدارك ببيند. مقامات امنيتي پاكستان تاكيد مي كنند اين حركات ارتش پاكستان تنها واكنش هاي تدافعي از نوع حداقل است. با اين حال انتقال سربازان به مرزهاي شرقي با هند خود نشان دهنده تنش در روابط پاكستان و هند از زمان حمله به هتل بمبئي در 26 نوامبر و كشته شدن 170 نفر است.

دهلي نو صراحتاً و با اطمينان كامل اعلام كرده 10 مرد مسلحي كه به هتل بمبئي حمله كردند پاكستاني بودند. واشنگتن و لندن نيز مي گويند اين 10 مرد مسلح در پاكستان از سوي لشگر طيبه آموزش ديده اند و سپس به هند اعزام شده اند. لشگر طيبه گروهي شبه نظامي است كه در كشمير هند فعاليت دارد و فعاليت هاي اين گروه توسط دولت پاكستان ممنوع اعلام شده است. لشگر طيبه اما اين ادعا را رد مي كند. دولت پاكستان مي گويد هرگونه اطلاعاتي كه با انگليس و امريكا به اشتراك گذاشته مي شود، بايد در اختيار اسلام آباد نيز قرار بگيرد. اما در چارچوب همكاري مشترك هند و پاكستان براي تحقيق در خصوص حادثه حمله به هتل بمبئي، پاكستان بايد نخست دست به عمل بزند و به سوالات دهلي نو پاسخ دهد. اين گونه به نظر مي رسد كه حمله شبه نظاميان به يكي از شهرهاي هند بدون همكاري برخي از افسران ارتش پاكستان و سرويس هاي اطلاعاتي اين كشور امكان پذير نبوده است. هند براي آزمودن خميرمايه پاكستان و اطلاع يافتن از اينكه آيا سرويس اطلاعاتي پاكستان موسوم به آي اس آي در اين حمله دست داشته، از دولت پاكستان خواست تمامي پايگاه هاي لشگر طيبه در پاكستان و مناطقي از كشمير كه تحت كنترل پاكستان است، خلع سلاح شده و برچيده شوند. هند همچنين از پاكستان خواست عليه پرتاب موشك از خاك پاكستان به هند اقدام كند و 40 پاكستاني را كه دولت هند آنها را به جرم دست داشتن در حملات تروريستي تحت تعقيب قرار داده است يا زنداني كند يا اينكه آنها را به هند مسترد كند. تا زماني كه حداقل برخي از درخواست ها برآورده نشوند، هند هيچ تمايلي ندارد اطلاعاتش را با پاكستان به اشتراك بگذارد. چگونه مي توانيد به آنهايي كه فكر مي كنيد به شما حمله كرده اند شواهد و مدارك بدهيد؟ اين سوالي است كه مقامات دولت هند مكرراً مي پرسند.

پاكستان اما تا حدودي به درخواست هاي هند پاسخ داد. ارتش پاكستان در تاريخ هفتم دسامبر به كمپ لشگر طيبه در كشمير حمله كرد و فعاليت هاي گروه جماعت الدعوه را ممنوع اعلام كرد. جماعت الدعوه بازوي غيرنظامي گروه لشگر طيبه است. برآوردن ديگر درخواست هاي هند نيز ممكن است. يكي از مقامات پاكستاني با بيان اين نكته مي گويد؛ «ما به امريكايي ها گفتيم كه مي توانيم پاكستاني هايي را كه در حملات بمبئي دست داشته اند، محاكمه كنيم. اما نمي توانيم مظنونين پاكستاني را به هند مسترد كنيم.» به نظر مي رسد واشنگتن هم با اين ايده موافق است. واشنگتن محاكمه پاكستاني هايي را كه گفته مي شود در انفجار بمبئي دست دارند، خواستار است. علاوه بر اين امريكا مي خواهد امير حافظ سعيد رهبر جماعت الدعوه كه اخيراً در بازداشت خانگي به سر مي برد، محاكمه شود. اما اقدامات پاكستان تا به امروز هيچ كس را قانع نكرده است. در حمله هفتم دسامبر، ظاهراً پاكستان زكي الرحمان لخوي و ضرارشاه دو فرمانده لشگر طيبه را كه هند معتقد است از طراحان حمله به بمبئي بودند، دستگير كرد. از آن زمان تاكنون اين دو نفر ناپديد شده اند. حافظ سعيد نيز مي گويد زماني كه درخواستش را به دادگاه بالاتري ببرد، او هم آزاد خواهد شد. او معتقد است دادگاه هاي عالي تر حكم خواهند داد كه جماعت الدعوه گروه خيريه اسلامي است كه هيچ ارتباطي با لشگر طيبه ندارد.

آصف علي زرداري رئيس جمهور پاكستان مي گويد درست به همين دليل است كه هندي ها بايد اطلاعاتشان را با پاكستان به اشتراك بگذارند. زرداري به طور خصوصي گفته است كه او نمي تواند بدون حمايت ارتش و اپوزيسيون ملي گراي پارلمان پاكستان عليه لشگر طيبه يا جماعت الدعوه اقدامي صورت دهد. و ارتش پاكستان ممكن است ميلي به اقدام عليه لشگر طيبه نداشته باشد.

لشگر طيبه

لشگر طيبه در اواخر دهه 1980 پايه گذاري شد. اين نهاد نخست به عنوان شاخه نظامي مركز الدعوه و الارشاد معرفي شد. اين نام، اسم اصلي سازمان اسلامي حافظ سعيد است. مدت زمان كمي پس از تاسيس لشگر طيبه، اين گروه وارد جنگ هاي داخلي پاكستان شد. نخست از افغانستان شروع شده و سپس تا كشمير و كوه هاي هيماليا ادامه يافت. در طول 20 سال گذشته لشگر طيبه به عنوان مخرب ترين گروه شبه نظامي در كشمير شهرت و نامي براي خود دست و پا كرده است تا جايي كه زماني فرماندهان اين لشگر اعلام كردند كه از 50 هزار مرد مسلح در لشگر خود بهره مي برند. در دسامبر سال 2001، دهلي نو لشگر طيبه را متهم اصلي عمليات حمله به پارلمان هند معرفي كرد و اين آخرين باري بود كه دو كشور هسته يي هند و پاكستان تا آستانه جنگ با يكديگر پيش رفتند. حمله به پارلمان هند و اتهامات هندي ها، پاكستان و امريكا را متقاعد كرد كه فعاليت هاي لشگر طيبه را ممنوع اعلام كنند. پس از گذشت چند ماه مركز الدعوه و الارشاد اين بار با نام جماعت الدعوه به كار خود ادامه داد. جماعت الدعوه سازماني خيريه است كه حافظ سعيد اصرار بسيار زيادي دارد كه با لشگر طيبه هيچ ارتباطي ندارد. لشگر طيبه از مدرسه اهل حديث نيرو مي گرفت. اين مدرسه هم مانند يكي ديگر از مدارسي كه در عربستان به فعاليت مشغولند به آموزش علوم اسلامي مشغول بود. اين مدرسه به وسيله عبدالله اعظم، يكي از بنيانگذاران مركز الدعوه و الارشاد و جماعت الدعوه اداره مي شد. عبدالله اعظم يكي از استادان اسامه بن لادن و مردي است كه به عنوان تئوريسين اصلي گروه هاي شبه نظامي اسلامي در پاكستان شناخته مي شود. در بحبوحه جنگ افغان ها عليه نيروي اتحاد جماهير شوروي اعظم رفته رفته به حافظ سعيد و ديگر بنيانگذاران لشگر طيبه القا كرد علوم اسلامي و هنر جهاد بايد بار ديگر زنده شوند. بنابراين حافظ سعيد تمامي تعصب و قدرت خود را صرف اين امر در جنوب آسيا كرد. او فعاليت هايش را نه تنها در افغانستان، پاكستان و كشمير بلكه در برخي از نواحي مسلمان نشين آسياي مركزي نظير امپراتوري مغولستان نيز دنبال كرد. او در سال 1999 به لشگر طيبه در لاهور پاكستان گفت؛ «ما تا زماني كه تمامي هند جزيي از پاكستان شود، از پا نخواهيم نشست.»

دشمني سعيد با هندوهاي هندوستان تنها دشمني ايدئولوژيك نيست. سعيد در خانواده محافظه كار مسلمان به دنيا آمده بود. او زماني 36 عضو خانواده خود را در يك كشتار گروهي از دست داده بود. او مي گويد؛ «هندي ها راه را به ما نشان دادند.» چنين ستيزه جويي با سياست هاي منطقه يي آي اس آي همخواني داشت. جاسوسان آي اس آي نيز به سختي مشغول وارد آوردن ضربه به هند بودند.

البته دلايل ديگري نيز درخصوص اين مساله كه چرا لشگر طيبه به يكي از پراكسي هاي مورد علاقه آي اس آي تبديل شد، وجود دارد. برخلاف طالبان، كه مدرنيزه شدن در كشيشان به مثابه كفر و ارتداد است، لشگر طيبه بر اين باور بود كه تمام و كمال انجام دادن وظيفه هاي جهادي مستلزم اين است كه به موازات برخورداري از شجاعت و جنگاوري از دانش و علوم پيشرفته نيز برخوردار باشد. ديداري از «مريدك» مجتمع آموزشي جماعت الدعوه در لاهور پاكستان تفاوت هاي اين گروه را با ديگر پراكسي ها در پاكستان نشان مي دهد. كلاس هايي وجود دارد كه در آنها دختران و پسران به حفظ كردن قرآن مشغولند. اما در عين حال دانش آموزاني نيز هستند كه در حال يادگيري فيزيك و شيمي هستند. همچنين كارگاه هاي يادگيري كامپيوتر نيز در دوره هاي آموزشي آنها گنجانده شده است. اينها مردم فقيري نيستند كه در ازاي جاي خواب و اندكي غذا به مدارس علميه طالبان سرازير شوند. آنها فرزندان طبقه شهري متوسط و تحصيلكرده پاكستان هستند.

در مريدك حداقل تا آنجايي كه روزنامه نگاران از آن بازديد كرده اند، هيچ نشانه يي از جهاد وجود ندارد. در جنوب پاكستان يعني ايالت پنجاب كه كمربند مرزي هند محسوب مي شود نيز از جهاد خبري نيست. اما در كشمير و روستاهاي اطراف آن اوضاع متفاوت است. جماعت الدعوه و لشگر طيبه با شعار كشمير آزاد در اين منطقه فعاليت مي كنند. در تابستان سال 2008 در يك مراسم خاكسپاري در بهاوالپور، يكي از واعظان جماعت الدعوه از تعداد 60 كشته يي كه او آنها را شهيد مي ناميد ستايش كرد كه اكثر اين افراد در كشمير كشته شده بودند. در دهه 1990 ميلادي، چنين تفكري در كشمير باب شد. لشگر طيبه در هر شهري از پاكستان دفتري افتتاح كرد كه البته تحت نظر آي اس آي بود. در سال 1999 لشگر طيبه در كنار سربازان ارتش پاكستان در ارتفاعات كاگيل در كشمير تحت كنترل دولت هند جنگيد. اين آخرين باري بود كه هند و پاكستان در خصوص بحران كشمير سعي كردند از طريق نظامي وارد عمل شوند. در همان سال سعيد حافظ از كودتاي ژنرال مشرف عليه دولت انتخابي نواز شريف استقبال كرد. حافظ سعيد معتقد بود ديكتاتوري در مقايسه با فسادي كه توسط دموكراسي در كشور گسترش مي يابد، با يك حكومت اسلامي ناب قرابت بيشتري دارد.

روابط ميان مشرف و لشگر طيبه و جماعت الدعوه پس از حمله به پارلمان هند بسيار سردتر شد. مشرف فعاليت برخي از گروه هاي جهادي پاكستان را ممنوع اعلام كرد و لشگر طيبه نيز يكي از اين گروه ها بود. منابع مالي لشگر طيبه كاهش يافت و تعداد 12 هزار سرباز اين گروه جهادي از كشمير تحت كنترل پاكستان تخليه شدند. شش شاخه از اين لشگر به تعداد 80 تا 100 هزار سرباز به مرزهاي شرقي پاكستان با هند و مرزهاي غربي پاكستان با افغانستان منتقل شدند؛ جايي كه پاكستان در حال جنگ با شورش هاي رهبري شده از سوي طالبان بود. در سال 2004 زماني كه روابط پاكستان و هند از جنگ و خونريزي به صلح و آرامش بهبود مي يافت، آنچه در ابتدا تاكتيك تظاهر از سوي دولت پاكستان به نظر مي رسيد به تدريج به يك استراتژي تبديل شد. در زمان مشرف، لشگر طيبه از موضع دشمني با هند بيرون آمد و در موضعي شبيه به موضع نواز شريف و بي نظير بوتو قرار گرفت كه خواستار صلح و آرامش با هند است.

اما جنگ پراكسي ها در پاكستان كنار گذاشته نشد. اين مساله خصوصاً در خصوص لشگر طيبه كه مورد حمايت دولت پاكستان قرار داشت، صدق مي كند. كمپ هاي لشگر طيبه از مناطق خط مقدم جنگ به نواحي داخلي پاكستان منتقل شد. كادر اين لشگر همچنين هويت خود را تغيير داده و به جماعت الدعوه تبديل شدند. آنها ترجيح دادند با اسم كاركنان جماعت الدعوه معرفي شوند تا مجاهدان لشگر طيبه.

جماعت الدعوه مدارس زيادي را در پاكستان اداره مي كند. اين گروه همچنين بيمارستان ها و 73 مركز خدمات اورژانس و آمبولانس را در شهرهاي مختلف پاكستان تاسيس كرده است. سعيد حافظ مي گويد؛ «در سال 2008 ميلادي جماعت الدعوه به شش هزار بيمار پاكستاني خدمات ارائه كرد و 35 هزار دانش آموز را آموزش داد و مديريت واكسيناسيون هپاتيت را براي تعداد 800 هزار پاكستاني بر عهده گرفت.»

سه|ا|شنبه|ا|15|ا|بهمن|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 303]