فارن پالسي گزارش مي دهد:كيم جونگ اون آخرين امپراتور مي‌شود؟

واضح آرشیو وب فارسی:فرارو: فارن پالسي گزارش مي دهد:"كيم جونگ اون" آخرين امپراتور مي‌شود؟
فرارو-چندان خنده دار نيست كه در انتظار تغيير يو شكل روند حركتي كره شمالي به سمت دموكراسي باشيم.

به گزارش سرويس بين الملل فرارو به نقل از فارن پالسي، ميانمار براي بيش از دو دهه دولتي منفور در سطح جهاني بود كه توسط ژنرال هاي نظامي حكومت مي شد كه اعتراضات سياسي را سركوب مي كردند، رسانه ها را به خفقان مي كشيدند، اقليت هاي قومي را مورد آزار و اذيت قرار مي دادند و عليرغم برخورداري از منابع غني، در ارتقاء استانداردهاي زندگي مردم ناكام بودند.

اعمال تحريم بر اين كشور از سوي آمريكا همواره تداوم داشته اما تحولات چند ماه اخير بسيار چشمگير بوده است. سفر هيلاري كلينتون، وزير امور خارجه آمريكا در اواخر سال گذشته ميلادي بر تغييرات در داخل ميانمار تاكيد دارد، ضمن اينكه در پي تعهد مقامات اين كشور به آزادسازي تعداد قابل توجهي از زندانيان سياسي و امضاي آتش بس با شورشيان قومي كارن، آمريكا 13 ژانويه دست به ترميم روابط كامل ديپلماتيك با اين كشور زد. با اين حال پيشرفت آمريكا در بازسازي روابط با ميانمار همچنان شكننده است؛ دولت بايد به ديگر معيارها از جمله پذيرش نتايج انتخابات فرعي مجلس طي ماه آوريل پايبند باشد. در اين ميان اين سوال پيش مي آيد كه آيا چنين شرايطي در كره شمالي ايجاد خواهد شد؟

خرد جمعي مي گويد كره شمالي در بهترين شرايط گرفتار روند انتقال فعلي قدرت مي شود و در بدترين شرايط از داخل منفجر خواهد شود؛ در هر دو راه، اين كشور، آمريكا را همچنان دشمن درجه يك خود خواهد دانست. اگر به قدرت رسيدن كيم در پيونگ يانگ باعث تحكيم قدرت شود، وي ممكن است بخشي از راهكار ميانمار را اجرايي كند و گشايش روابط با آمريكا را پيگيري كند. با توجه به اينكه وابستگي اقتصادي اين حكومت به چين به شكل ناراحت كننده اي رو به افزايش است، انتخاب چنين گزينه اي چندان غيرقابل باور نيست.

در حال حاضر دولت هاي جهان مي خواهند بدانند آيا كيم جونگ اون توانايي كنترل و حفظ شرايط كشور را دارد يا خير. در حاليكه پدر اون چند دهه را صرف آماده سازي خود براي رسيدن به پست رهبري در كره شمالي كرده بود، كيم جوان تقريباً يك شبه به قدرت رسيد؛ هنوز مشخص نيست كه كيم قادر به جلب وفاداري ژنرال ها و كادر دولتي كره كه قشر نخبه اين كشور را تشكيل مي دهند، باشد. تركيب كشمكش دروني قدرت و نارضايتي عمومي مي تواند منجر به سقوط كيم، به راه افتادن جريان خروج حجم وسيعي از پناهندگان، گسترش مواد هسته اي و شبه جزيره اي متحد اما بي ثبات شود.

كره شمالي مي تواند به سادگي نجات يابد. پيش بيني ها در مورد انتقال قدرت كه به طور معمول صورت گرفته، ظرفيت اين نظام در تداوم حاكميت را ناچيز انگاشته است. طي دوران قحطي دهه نود ميلادي كه درآن چند ميليون نفر از مردم كره شمالي هلاك شدند، اين رژيم مواد غذايي و ديگر كالاها را از طريق كانال هاي مختلف به مقامات نظامي و حزبي رساند تا وفاداري آنها را تضمين كند و اين احتمال وجود دارد كه كره شمالي براي خريد وقت به منظور تحكيم قدرت كيم اقدام به آزمايش موشك و اظهار بيانات متخاصم عليه واشنگتن كند. پيونگ يانگ كه روزي در داخل از امنيت لازم برخودار بود مي تواند از مسير مقابله خارج شده و به دنبال عادي سازي روابط با آمريكا باشد. اين كشور شايد با ايجاد تغييراتي اندك در داخل روابط خود با ديگر كشورها را بهبود بخشد.

ميانمار مانند كره شمالي يكي از متحدان چين محسوب مي شود كه اين مسير را طي كرده است. سياست آمريكا براي دو دهه ميانمار را كشوري منفور مي دانست. اقدامات دولت نظامي ميانمار از جمله سركوبي اعتراضات مردمي، بدرفتاري با گروه اقليت هاي قومي و مقابله با فعاليت هاي دموكراتيك باعث اعمال تحريم هاي سختگيرانه تر از سوي آمريكا شد. ميانمار علاوه بر شرايط بد حقوق بشري، خطرات امنيتي را ايجاد كرده است. دولت نظامي ميانمار در پيشنهادي براي تهيه فناوري موشك به كره شمالي روي آورد.

با اين حال ميانمار به جاي ادامه مقابله با آمريكا، تغيير مسير را آغاز كرد. دولت اين كشور از نوامبر سال 2010 يك سري اصلاحات اگرچه محدود اما درست را آغاز كرد، برخي زندانيان سياسي را آزاد كرد و سانسور رسانه اي را كاهش داد. همچنين تلاش ها براي دستيابي به فناوري موشك را متوقف رها كرد و با استقبال از سفر كلينتون اقدام به آزاد كردن 651 زنداني سياسي ديگر كرد و با شورشيان قومي كارن اعلام آتش بس كرد.

تمام اين تغييرات كه از چشم بسياري از خارجيان دور مانده، به تحريك نگراني ها در مورد متحد ميانمار- چين صورت گرفت. ميانمار كه به دليل تحريم هاي بين المللي دراز مدت در اقتصاد جهاني به انزوا كشيده شد، بيش از پيش براي تجارت و سرمايه گذاري به چين وابسته شد. اين وابستگي به تدريج باعث فرسودگي استقلال ملي اين كشور شد، چراكه شركت هاي چيني كارگران را وارد مي كردند و بخش انرژي و زيرساخت هاي حمل و نقل اين كشور را در اختيار خود گرفتند. حال ميانمار اصلاحات داخلي ضروري براي كسب روابط عادي ديپلماتيك به آمريكا را اجرايي مي كند.

اگر كره شمالي از عواقب مرگ كيم جونگ ايل رهايي يابد، با مشكلات مشابهي روبرو خواهد بود. در حال حاضر شركت هاي چيني حضور پررنگي در كره دارند. آنها در استخراج منابع و ساخت و ساز، فعاليت هاي منطقه آزاد تجاري كه باعث حضور هيات هاي نمايندگي چيني در اين كشور شده شركت دارند. اگر كيم جونگ اون به دنبال اصلاحات بازارگرا باشد، آن هم جدي تر از پدر خود، حضور اقتصادي چين در كره شمالي همچنان افزايش خواهد يافت. با وجود انتقال قدرت در پيونگ يانگ، اهداف پكن هيچ تغييري نكرده اند: حضور يك اقتصاد تابع در نيمه شمالي شبه جزيره كره تا ابد.

شايد رهبر جديد كره شمالي در نهايت با يك انتخاب صريح روبرو شود؛ تبديل شدن به اقتصادي تحت الحمايه چين يا ايجاد روابطي كه اندكي با آمريكا دوستانه تر باشد. در عوض آمريكا در تقابل با انتقال قدرت در كره بايد آماده هرگونه تغيير در اين كشور باشد و به جاي نگراني در مورد سرمايه گذاري چين در كره شمالي –عاملي كه قادر به تاثيرگذاري بر آن نيست- واشنگتن بايد شرايط را از دريچه اي ديگر بنگرد؛ چنين سرمايه گذاري هايي مي تواند روند برقراري روابط با پيونگ يانگ را تسريع كند.

شنبه|ا|1|ا|بهمن|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فرارو]

[مشاهده در: www.fararu.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]