محمد هاشمي در گفت‌وگو با ايلنا: از جمهوريت اول انقلاب عدول كرده‌ايمتجارب گذشته جزو سرمايه‌‏هاي ملي استامر معروف ونهي از منكر با قدرت نظامي‌‏گري امكان‌‏پذير نيست

واضح آرشیو وب فارسی:ايلنا: محمد هاشمي در گفت‌وگو با ايلنا: از جمهوريت اول انقلاب عدول كرده‌ايمتجارب گذشته جزو سرمايه‌‏هاي ملي استامر معروف ونهي از منكر با قدرت نظامي‌‏گري امكان‌‏پذير نيست

تهران- خبرگزاري كار ايران
آغاز دهه چهارم انقلاب مي‌‏تواند فرصت خوبي براي ارزيابي دستاوردها، موفقيت‌‏ها و حتي ناكامي‌‏هاي نظام باشد. اكنون سي سال از خروش مردم ايران مي‌‏گذرد و زمان مناسبي جهت واكاوي و بررسي فعاليت و كوشش‌‏هاي مسوولين ايران طي سي سال گذشته است.
محمد هاشمي رييس پيشين صدا و سيما، عضو مجمع تشخيص مصلحت نظام و همچنين دبير سياسي حزب كارگزاران سازندگي ايران اسلامي، از مبارزين قبل از انقلاب محسوب مي‌‏شود و پس از پيروزي انقلاب همواره مسئوليت‌‏هاي كليدي و اساسي را برعهده داشته است.

هاشمي در گفت‌‏وگوي خود با "ايلنا"، نسبت به حذف نيروهاي باتجربه انقلابي دغدغه دارد و نسبت به آن هشدار مي‌‏دهد.او معتقد است امروز منافع برخي جناح‌ها بر منافع كل كشور و يا جمهوريت نظام ارجحيت پيدا كرده است، خدشه‌دار شدن انتخابات و پيروزي فلان جناح در انتخابات‏، برحفظ جمهوريت نظام از سوي عده‌اي ترجيح دارد و اينكه امر معروف ونهي از منكر با قدرت نظامي‌‏گري امكان‌‏پذير نيست...
آنچه در پي مي‌‏آيد مشروح گفت‌‏وگوي ما با محمد هاشمي است:
س) آقاي هاشمي به نظر شما انقلاب اسلامي ايران در طول 30 سال گذشته چه دستاوردهايي داشته است و آيا انقلاب به اهداف و آرمان‌‏هاي خود يعني استقلال،‏ آزادي و جمهوري اسلامي دست پيدا كرده است؟
ج) اين مسائل نسبي محسوب مي‌شود و نمي‌توانيم به طور قاطع بگوييم انقلاب به اهداف خود دست پيدا كرده يا دست پيدا نكرده است.
اگر به تاريخچه نهضت امام خميني (ره) توجه كنيم مي‌بينيم كه انديشه امام زيربناي انقلاب اسلامي است، ‏امام اول از همه با بازيابي هويت جامعه ايراني و هويت اسلامي مبارزه را آغاز كردند. در 200 سال گذشته كه نهضت روشنفكري در دنيا راه افتاده بود در ايران هم نهضت‌هايي پيدا شد كه به پيروي از نهضت‌هاي روشنفكري اروپايي حركت مي‌‏كرد و ثمره آن نيز‌‏ انقلاب مشروطه به حساب مي‌‏آيد كه عمدتا در چارچوب هويت اسلامي نبود بلكه يك روشنفكري عاريه‌اي محسوب مي‌شد و وقتي به مدرنيته و برنامه آنها دقت مي‌كرديم‏، متوجه تعارض آنها با ارزش‌هاي اسلامي ناب مي‌شديم، بنابراين امام از واژه اسلام ناب استفاده و اين اسلام را با اسلام آمريكايي و شاهنشاهي تفكيك كردند.
بحث هويت‌يابي كه امام آن را آغاز كردند‏، بحثي بود كه بازيابي هويت اسلامي در جامعه ايراني را به دنبال داشت‏، زيرا انقلاب امام و نهضت اسلامي يك نهضت محدود نبود و به ايران نيز محدود نمي‌شد‏، بلكه فراگير بود و امام با همين هدف يعني بازيابي هويت اسلامي در ايران عمل كردند.
بحث و معناي نهضت اسلامي نيز در مرحله‌اي كه امام در پاريس بودند در بعد جهاني پررنگ‌تر شد، زماني كه امام در پاريس سكونت داشتند، روزانه صدها خبرنگار از انواع و اقسام رسانه‌ها به امام مراجعه و از بيانات امام گزارش تهيه و به جهان مخابره مي‌كردند،‏ يعني تا مرحله‌اي كه امام در پاريس بودند به معرفي انقلاب پرداختند و با تدوين كتاب ولايت فقيه، مباني دولت اسلامي و حكومت اسلامي را تدوين كردند. از سوي ديگر در آن زمان گروه‌هايي كه در داخل ايران درگير مبارزه بودند، با دولت حكومت شاه مبارزه مي‌كردند و عمدتا به مبارزه با دولت مشغول بودند و عده‌‏ كم‌‏تري از مبارزين به مبارزه با شاه توجه داشتند، براي مثال نهضت آزادي، جبهه ملي وگروه‌‏هاي مبارز آن زمان خواهان اجراي قانون اساسي مشروطه بودند و نظام سلطنتي را مي‌پذيرفتند، درواقع دولت را مسئول و پاسخگو معرفي و شاه را يك مقام تشريفاتي قلمداد مي‌‏كردند اما هيچ كدام از آنها خواهان سرنگوني نظام شاهنشاهي نبودند، آنان بيشتر تغييراتي در دولت و اجراي قانون اساسي در دولت و مجلس را مطالبه مي‌كردند، يعني مطالبات محدود بود اما امام از ابتدا اين نگاه را رد و نظام شاهنشاهي را به عنوان يك نظام فاسد و وابسته به آمريكا و غير قانوني هدف قراردادند و در كنار اين بحث‌ها بحث حكومت اسلامي را معرفي كردند كه اين موضوع در پاريس و از طريق مصاحبه‌هاي امام جنبه جهاني پيدا كرد. تا آن زمان موضوع حكومت و انقلاب اسلامي محدود به ايران بود و جنبه جهاني نداشت اما از اين زمان به بعد يك جدال فرهنگي يا يك جدال ديني بين انقلاب و مباني محتواي اسلامي با كشورهاي ديگر مانند كشورهاي به ظاهر مذهبي، سوسياليست در شرق و سرمايه‌داري در غرب در دنيا به وجود آمد يعني يك جدال فكري بين اسلام ناب و مكاتب رايج موجود در دنيا شروع‌‏ شد و همچنان وجود دارد.
تا حدي كه كتاب جنگ تمدن‌‏ها در آمريكا نوشته شد و اين كتاب صراحتا اشاره مي‌‏كند آنچه امروز براي فرهنگ غرب حتي براي كليسا و صهيونيست اهميت دارد، اسلام است. البته تا سال 1990 و 1991 بين يهودي‌‏ها و مسيحيان تعارض وجود داشت تا زماني كه به اين نتيجه رسيدند تعارض اصلي بين مسيحيت- اسلام و يهوديت- اسلام است، آنان اسلام و تمدن اسلامي را به عنوان معارض اصلي و دليل جنگ تمدن‌ها معرفي مي‌كنند و وقتي بوش پسر در اوايل حكومت خود 7 كشور را به عنوان محور شرارت معرفي كرد گفت كه ما اكنون در جنگ صليبي هستيم. در حقيقت بوش آنچه در قرون وسطي به عنوان جنگ مذهبي وجود داشت را دوباره احيا كرده بود و مي‌‏خواست براساس همين نظريه پيش رود كه البته با فشار برخي دولت‌‏ها و برخي مشاورينش‏ كره شمالي را هم به آن 7 كشور اضافه و لغت جنگ صليبي و مذهبي را از ادبيات خود حذف كردند.
در آن زمان دشمن در تبليغات و ابزار تبليغاتي خود بسيار قوي بود و سعي مي‌‏كرد اسلام را به عنوان تروريسم و حامي تروريسم معرفي كند،‏ اما با اين وجود وقتي به جغرافياي سياسي ملت‌‏ها نگاه مي‌‏كنيم، مي‌‏بينيم اسلام مخصوصا مكتب تشيع و اهل بيت به تدريج در اين دوران جايگاهي ويژه‌‏ در دنيا پيدا كرده و بسياري از مردم به دليل ارزش‌هاي انساني موجود در اسلام، به اسلام روي‌‏آورده‌‏اند. در گذشته اسلامي كه به عنوان دين مطرح مي‌شد، اسلامي آمريكايي و نمايشي بود كه معرفي و وارد زندگي مردم شد. اما پس از آغاز نهضت امام اسلام موضوعيت پيدا كرد و كرسي‌هاي بسياري در دانشگاه‌هاي مهم دنيا درباره تشييع شناسي و اسلام شناسي تشكيل و وارد متن زندگي مردم شد. جوامع مختلف به تدريج درحال بازيابي هويت خود هستند، براي مثال كشورهاي عربي در آن زمان دچار ناسيوناليست و تعصب عربي بودند اما اكنون مي‌بينيد در كشورهاي اسلامي امروز نهضت اسلامي در برابر نهضت ناسيوناليستي راه افتاده و از سوي ديگر نهضت ناسيوناليستي به فراموشي سپرده شده است. حوادث لبنان و شكست رژيم صهيونيست در جنگ 33 روزه حزب‌الله و همچنين وقايعي كه در غزه گذشت، نشان داد مسلمانان از هويت خود در برابر اسرائيل دفاع كردند. اين نتيجه همان هويت بخشي امام است. امام هويت اسلامي را بازيابي و ترويج كردند. قبل از نهضت امام (ره)، حركات آزاديبخش و نهضت مبارزاتي كه در كشورهاي اسلامي وجود داشت، عموما پيرو مكتب ماركسيست، سوسياليست و ملي گرايان بودند اما از مقطعي كه امام وارد صحنه شدند وهويت اسلامي را معرفي كردند، اتفاقي كه در ايران افتاد فراگيري مبارزين اسلامي بود البته گروه‌هاي ديگر هم بودند اما گروه‌هاي اسلامي فراگير شدند. امام (ره) براي حكومت ايران شعار انتخاب كرد و مردم شعارها را تكرار كردند و يكي از آن شعارها استقلال‏، آزادي، جمهوري اسلامي بود.
زماني كه قانون اساسي به رفراندوم گذاشته شد، عده زيادي پيشوند و پسوند اضافه مي‌كردند و مثلا برخي مي‌گفتند جمهوري دموكراتيك و برخي ديگر از حكومت اسلامي سخن به ميان مي‌آوردند، اما امام فرمودند «جمهوري اسلامي ايران نه يك كلمه كم و نه يك كلمه زياد» و در اصل سوم قانون اساسي جمهوريت و اسلاميت را دو ركن تفكيك ناپذير در نظام دانستند.
س) شما هويت‌بخشي به ملت‌هاي مسلمان را يكي از نتايج انقلاب اسلامي ايران و از آثار انديشه امام خميني مي‌دانيد؟ آيا معناي سخن شما اين است كه جنگ‌هاي اخير در لبنان و غزه با رژيم اسراييل و عدم پيروزي اين رژيم در برابر مسلمانان از آثار انقلاب و امام(ره) است؟
ج) بله! امروز وقتي ارزيابي مي‌كنيم مي‌بينيم كشورهاي جهان اسلام در حال برگشت به اسلام پويا هستند و نمونه آن در لبنان و فلسطين است كه جريانات اسلامي و جنبش‌هاي اسلامي پيروز شده‌اند. اينكه برخي از سران عرب براي پيروز نشدن حماس‌، به اسرائيل كمك مي‌كنند به اين دليل است كه نمي‌خواهند هويت اسلامي كه امام مطرح مي‌كردند، در بين ملت‌ها رايج شود و مي‌بينيم كه بعضي از سران كشورهاي عرب از پيروزي حماس و فلسطين ناخشنود مي‌شوند و اين همان جدال فرهنگي وهويتي است كه در درون كشورهاي اسلامي و دولت‌هاي آنان به مصالح‌شان برمي‌گردد و پشت سر اين جنگ‌ها آمريكا و صهيونيست قرار دارد كه تئوري جنگ تمدن‌ها را دارند و تعارض اصلي خود را با اسلام تعريف مي‌كنند.پس مي‌بينيم در اين هدف و حركت خود ما هم در داخل توفيقات و دستاوردهايي داشتيم و هم در منطقه و كشورهاي اسلامي و الان به كشورهاي غيراسلامي هم سرايت كرده است. اما به هر حال فرهنگ زمان‌گير است و نمي‌توان آن را يك روزه توسعه داد بايد نسل به نسل اين فرهنگ جا بيفتد.
س) به هرحال مردم ايران مردمي مسلمان هستند و اسلام جزئي از هويت‌آنان شده است. اما به نظر مي‌رسد برخي از بزرگان نظام نسبت به جمهوريت نظام دغدغه دارند. نظر شما در اين باره چيست؟ آيا اين دغدغه را به جا مي‌دانيد؟
ج)در مسائلي مانند استقلال و آزادي و جمهوري اسلامي كه مرتبط با كشور خودمان است بايد گفت هنوز به اهدافي كه امام در همه اين موارد ترسيم كردند، نرسيده‌ايم. براي مثال در حوزه استقلال زماني كه ما ارتباط خود با كشورهاي غربي را قطع كرديم، امام گفتند نه شرقي نه غربي اما در دولت نهم شاهد آن بوديم كه وقتي خواستند در پرونده هسته‌اي از اروپا فاصله بگيرند‏، هند و روسيه و چين را انتخاب كردند كه آنان هم در برابر دولت‌هاي غربي تنها با كارت ايران، منافع خود را تامين و با ما بازي كردند. بنابراين در بحث استقلال ما دستاوردهايي داشته‌ايم اما اگر منصفانه بخواهيم قضاوت كنيم و درباره سياست خارجي و درباره وابستگي‌هاي علمي و صنعتي و اقتصادي بحث نماييم‏، بايد اذعان كنيم كه هنوز به استقلال كامل نرسيده‌ايم و در ميان راه هستيم.
در مورد ركن جمهوريت نيز بايد گفت اين كه تنها انتخابات برگزار مي‌شود به معناي برقراري جمهوريت مورد نظر امام نيست. اگر واقع‌بينانه نگاه كنيم مي‌بينيم مقداري از جمهوريت عدول كرده‌ايم، منافع برخي جناح‌ها بر منافع كل كشور و يا جمهوريت نظام ارجحيت پيدا كرده است، خدشه‌دار شدن انتخابات و پيروزي فلان جناح به هر قيمتي‏ در انتخابات، برحفظ جمهوريت ترجيح دارد. در صورتي كه جمهوريت ميراث امام است اما برخي افراد تنها منافع شخصي خود را در نظر مي‌گيرند براي مثال اين كه جناح اصولگرا مي‌گويد رئيس جمهور اصلاح‌طلب خط قرمز ما است، اين معنا را دارد كه ما به هيچ وجه اجازه نمي‌دهيم، رئيس جمهوري از سوي اصلاح‌طلبان انتخاب شود و به مفهوم ديگر، انتخاباتي وجود ندارد و ما تعيين مي‌كنيم كه چه كسي بايد انتخاب شود و اين اولين خدشه به جمهوريت كه در قانون اساسي جز لاينفك اسلاميت نظام محسوب مي‌شود، است. به هر حال مشاهده شده عده‌اي به دليل منافع گروهي اندك اندك اصل جمهوريت را زير پا مي‌گذارند و براي توجيه خود سخنان خطرناك‌تري را مطرح كرده‌اند و مي‌گويند ما خواستار حكومت اسلامي هستيم و اين موضوع خلاف نظر امام بود.‏ حاكم يا حكومت اسلامي نيز به معناي بازگشت به حكومت تك‌محوري و خليفه‌گري است.
بنابراين اصل استقلال آن‌گونه كه امام مد نظرشان بود و استقلال در تمام زمينه‌هاي اقتصادي، صنعتي، فرهنگي و غيره فراهم نشده است البته قدم‌هايي برداشته‌ايم اما هنوز به آن اهداف عالي نرسيده‌ايم. در مسئله جمهوريت نيز گام‌هايي برداشته‌ايم. مباني انديشه‌هاي امام اين است كه مردم ولي‌نعمت ما هستند يعني همه چيز را به مردم منتهي مي‌كردند و در همه چيز مردم را محور اصلي مي‌دانستند اما حال افرادي پيدا شده‌اند كه مي‌گويند مردم چكاره‌اند و اين خط قرمز ما است و ما اجازه نمي‌دهيم. يعني جمهوريت براي برخي از افراد جامعه معنا و مفهومي ندارد. در انتخابات سال 84 نيزهمين اتفاق افتاد. نوشته‌هايشان وجود دارد. عده‌اي به آقاي هاشمي پيغام مي‌دادند كه ما به هيچ وجه نخواهيم گذاشت شما پيروز انتخابات شويد.
در بحث آزادي نيز مطالبي وجود دارد. شاهد آن هستيم كه آزادي در حوزه‌هايي وجود دارد و در حوزه‌هاي ديگر وجود ندارد و داراي خط قرمزهايي است و موانعي پيش‌رو دارد كه باز آنچنان كه مورد انتظار‏، توقع و اهداف انقلاب و نهضت امام بود‏، آزادي نيز برآورده نشده و به آن نرسيده‌ايم.
بنابراين پاسخ سوال شما نسبي است، در بعضي زمينه‌ها به اهداف انقلاب و امام دست يافته‌ايم اما به صورت مطلق نمي‌توان بر آن تاكيد كرد اما در بعضي موارد حوادث اتفاقي مي‌افتد كه به معناي انحراف از مبنا است. مثلا جناحي سياسي به خود اجازه مي‌دهد كه بگويد ما اجازه نمي‌دهيم رئيس‌جمهور از جناح ديگر باشد و اگر اين مسائل كنترل نشود به پديده خطرناكي تبديل مي‌گردد كه با اصل برخورد مي‌كند، در دوره‌هاي مختلف انتخاب مردم از هر دو جناح بوده و هيچ كس هم در انتخاب مردم دخالتي نداشته است. بنابراين نبايد انتخابات را مديريت كرد و نبايد اجازه ندهيم جناح‌هاي ديگر وارد نشوند و مردم حق انتخاب نداشته باشند.
س) آقاي هاشمي برخي معتقدند در آغاز دهه چهارم انقلاب اسلامي بايد از نظام جمهوري اسلامي ايران آفت زدايي شود. نظر شما در اين مورد چيست و به چه طريقي بايد اين كار صورت گيرد؟
ج) نكته مهم اين است، تجاربي كه طي 30 سال در كشور وجود دارد آيا به عنوان سرمايه شخصي افراد است يا سرمايه ملي؟ تجارب اشخاص جزو سرمايه‌‏هاي ملي است كه اگر درست استفاده نشود به معناي تصرف غير مجاز محسوب مي‌شود.
از سوي ديگر انقلاب ما طي 30 سال فراز و فرودها و دستاوردهايي داشته، درمواردي هم متحمل شكست‌‏هايي شده است اما اين ميراث ملي ما به حساب مي‌‏آيد و اينكه عده‌‏اي بيايند و خط قرمزي از بالا تا پايين بكشند در حقيقت ظلم به ملت و امام است، يعني طي 30 سال همه اقدامات اشتباه بود و طي اين دو سه سال همه كارها درست و صحيح بوده است. اين يك ظلم به ملت محسوب مي‌شود زيرا اين ملت چگونه مي‌‏تواند به شما اعتماد كند در صورتي كه 30 سال مسئولين نظام اشتباه مي‌‏كردند؟
اين نوع نگاه يكي از بزرگ‌ترين سرمايه‌‏هاي انقلاب را به تاراج مي‌‏برد زيرا انقلاب ما با كودتا، توپ و تانك پيروز نشد بلكه با حضور مردم به ثمر نشست، تكيه‌‏گاه امام مردم بودند و در حال حاضر هم مسئولين در تمام مشكلات و توطئه‌‏هايي كه در طول اين چند سال پيش آمده، به مردم تكيه كرده‌‏اند و با اتكا به مردم با همه دشمنان مقابله كرده‌‏ايم. مردم به نظام و مسئولين خود اعتماد دارند، حال اگر كسي بگويد كه كارهاي گذشته همه باطل است، در عمل همان كاري را مي‌‏كند كه هدف آمريكا و صهيونيست است، دشمنان مي‌‏خواهند بين مردم و دولت و نظام فاصله بياندازند‌‏ تا اعتماد مردم هم كم شود، به همين دليل عقيده دارم كه بايد پيشگيري شود و نبايد دستاوردهاي انقلاب را فداي منافع گروهي و شخصي كنيم، زيرا اين يك ظلم به نظام، مردم و امام است و بدتر از همه اگر اعتماد مردم از بين برود دقيقا در مسير اهداف دشمن حركت كرده‌‏ايم.
س) شما ضرورت آفت‌‏زدايي از انقلاب را قبول نداريد، بنابراين به نظر شما مهم‌ترين چالش‌‏هاي سياسي و فكري انقلاب در آغاز دهه چهارم چيست؟
ج) چالش تعامل با كشورهاي ديگر، يكي از چالش‌‏هاي سياسي است كه ما با آن مواجهيم، در سند چشم انداز هم چند اصل كليدي داريم كه تعامل سازنده با كشورهاي ديگر از جمله اين اصول است. اگر منصفانه نگاه كنيم بايد گفت از ابتداي پيروزي انقلاب هنگامي كه آمريكا را از كشور بيرون كرديم و قطع رابطه با آمريكا صورت گرفت، اين كشور توطئه‌‏هاي زيادي عليه ايران انجام داد كه با پايداري مردم و با رهبري خردمندانه به شكست انجاميد و تمام توطئه‌‏هاي آمريكا كه با هدف براندازي يا تضعيف نظام بود به نتيجه‌‏اي نرسيد اما هزينه زيادي بر ما تحميل كرد. ما در طول اين 30 سال واقعا هزينه‌‏هاي زيادي پرداختيم اكنون در دهه چهارم انقلاب اين سوال مطرح است كه بايد با اين وضعيت سياسي چه كنيم، آيا بايد اين وضع ادامه پيدا كند يا بايد در تغيير آن بكوشيم؟ اكنون شوراي امنيت سازمان ملل براثر برخي تندرويي‌‏ها سه قطعنامه عليه ايران تصويب كرده كه اين سه قطعنامه مبنايي براي عملكرد بعضي از دولت‌‏ها و ارتباط تجاري، صنعتي، پولي، بانكي، علمي و فرهنگي آنان با ايران است. اكنون هر چقدر جلوتر برويم دامنه چالش‌‏ها از يك كشور فراتر مي‌‏رود، بنابراين اين مسائل يكي از چالش‌‏هاي ما در عرصه سياست خارجي است. چگونه بايد اصول سند چشم انداز 20 ساله را ‌‏جرا كنيم آيا بايد اوضاع به همين منوال ادامه پيدا كند. بايد با تدبير مسائل را به گونه‌‏اي حل كرد كه براساس اصل حكمت، عزت ومصلحت نظام باشد يعني به گونه‌‏اي كه نه هزينه‌‏اي سنگيني بپردازيم نه اين مشكلات باقي بماند.
درخصوص چالش‌‏هاي فكري نيز بايدگفت از ابتداي انقلاب تا به حال آرمان‌‏ها و اهداف انقلاب براساس مسائل گوناگون مطرح شده و نسل دوم و سوم كنوني پرسش‌‏هايي در مورد مسائل فكري جامعه دارند.
جامعه ما نمي‌‏تواند با دنيا قطع رابطه كند، زندگي اجتماعي و ارتباطات منطقه‌‏اي و بين‌‏المللي يك امر غير قابل پيشگيري است. بسياري از مواردي كه در چارچوب زندگي اجتماعي و مسائل فرهنگي و ديني جامعه وجود دارد براي نسل جوان و نسل سوم ما سوال‌‏هايي را به وجود آورده كه پاسخ منطقي به آنان داده نشده است، براي مثال مسئله‌‏اي مانند دين و آزادي تاكنون براي جوانان ما باز نشده است و بسياري از مسائل مربوط به حوزه فرهنگ و دين ذهن جوانان را مشغول كرده و جوانان پاسخ منطقي از ما نشنيده‌‏اند.اين يكي از چالش‌‏هاي فكري است كه در دهه انقلاب وجود دارد. اين كه مباني جمهوري اسلامي چه ميزان اجرايي شده است. در حوزه اقتصاد نيز چنين مسئله‌‏اي مطرح است كه اين اقتصاد ما چگونه اقتصادي است؟ مقام معظم رهبري اصل قانون 44 وخصوصي‌سازي را مطرح كردند ولي در عمل اصلا انجام نشد و يا وضعيت بدتر شد، يعني دولت بخش‌‏هايي را به بخش خصوصي داد كه اصلا پاسخگو نبودند بنابراين اين يكي از مسائل فكري ماست كه آيا اسلام با خصوصي‌‏سازي موافق است يا خير؟ و آيا مردم در دولت اسلامي بايد صدقه بگير دولت باشند و يا مسئله سهام عدالت را چگونه بايد انجام داد؟
مسئله ديگر كه وجود دارد به عملكرد نيروهاي نظامي بر مي‌‏گردد. آيا اين نيروها بايد مرزها را حفظ يا به درون خانه‌‏ها نفوذ كنند و مخل آزادي مردم باشند در حال حاضر مشاهده مي‌شود كه مديريت كشور دارد رنگ و بوي نظامي به خود مي‌‏گيرد.
از طرف ديگر بعضي پيامدهاي منفي مانند تملق، ريا، تظاهر و نفاق در جامعه وجود دارد كه افزايش يافته و وقتي ريشه‌‏يابي مي‌‏كنيم متوجه مي‌‏شويم كه به خاطر ترس مردم به تظاهر و رياكاري روي آوردند. البته ثمره اين نوع مسائل در جامعه به فساد مي‌‏كشد.
اينها يك مسائل و چالشي است كه در جامعه ما وجود دارد و هر صنفي در حوزه مسئوليت و وظيفه خود بايد عمل كند نه اينكه يك نظامي را از مرزها برداشته وارد جامعه و زندگي مردم كنيم تا به نام امر معروف ونهي از منكر بر زندگي مردم نظارت كنند،‌‏ در صورتي كه شرط اول امر به معروف و نهي از منكر اين است كه فرد بايد ويژگي‌‏هايي لازم را براي اين كار داشته باشد و اين كار با قدرت نظامي‌‏گري امكان‌‏پذير نيست.
س) به عنوان سوال آخر! شما در دوران تحصيل خود در آمريكا، به نام سازماني پدر معروف بوديد. چرا مبارزين و فعالان دانشجويي شما را پدر صدا مي‌‏كردند؟
ج) در سال 1348 وقتي براي تحصيل وارد آمريكا شدم حركات دانشجويي عمدتا به تفكرات چپ و تا حدي به ملي‌‏گرايان نزديك بود و دانشجويان اسلامي كمتر مشاهده مي‌شدند. در ابتداي ورود، با كنگره 2000 نفري دانشجويان ايراني مواجه شدم كه همه آنان مسلمان بودند، اما عملكرد اسلامي نداشتند. من نيز به همراه دكتر چمران، دكتر يزدي و دكتر ايزدي هسته اوليه انجمن اسلامي را تشكيل داديم و هنگامي كه من به عنوان دبيرتشكيلات انجمن انتخاب شدم، سعي مي‌كردم دانشجوياني كه تازه از ايران به آمريكا آمدند را مورد توجه قرار دهم زيرا آنها در روزهاي اول تا به محيط عادت كنند، شرايط سختي داشتند و عادت به محيط جديد زمان مي‌برد بنابراين من سعي مي‌‏كردم آنهايي كه در بدو ورود مشكلاتي داشتند را مورد توجه قرار دهم و مشكلات آنان را برطرف كنم و اين امر باعث شد كه مرا به نام پدربزرگ صدا كنند و سپس اين لقب به پدر تغيير كرد و اين بخاطر همكاري و كمكي بود كه من به آنها مي‌‏كردم و هنوزم برخي دانشجويان آن زمان من را به اسم پدر صدا مي‌‏كنند.
گفت‌‏وگو از: مهسا امرآبادي
پايان‌‏پيام

كد خبر: 474054

چهارشنبه|ا|23|ا|بهمن|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايلنا]

[مشاهده در: www.ilna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 194]