امشب داربي «مادونينا» از روي نيمكت شروع مي شود؛ شيطان و آب مقدس

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: امشب داربي «مادونينا» از روي نيمكت شروع مي شود؛ شيطان و آب مقدس
* دل آرام عظيمي

داربي ميلان كه همه آن را با نام «مادونينا» مي شناسند، با تقابل مربيان كاملاً متفاوت دو تيم معنا پيدا مي كند. جايي كه نيمكت

اينتر و ميلان را نامهايي اشغال كرده اند كه يكي از آنها را مربي فصل آينده چلسي معرفي مي كنند و ديگري را رهبر منچسترسيتي جاه طلب؛ اما رؤياي كارلو آنچلوتي مربيگري در باشگاه رم است و اين آرزويش را علني بارها به زبان هم آورده و حتي خشم اسپالتي را برانگيخته است. مورينيو اما فقط به ليگ قهرمانان، البته بعد از اسكودتو فكر مي كند. مسلماً او بدش هم نمي آيد مربيگري يك تيم بزرگ را در جام جهاني برعهده داشته باشد، اما آنچلوتي و مورينيو هرچه فكر و آرزو دارند، امشب به چيز ديگري خواهند انديشيد؛ به داربي ميلان كه شايد براي هردوتيم به نوعي حكم سكوي پرتاب به سوي اسكودتو اين فصل را داشته باشد.
اين روزها مطبوعات ايتاليايي اين دونفر را شيطان (مورينيو) و آب مقدس (آنچلوتي) خطاب مي كنند، شايد براي اينكه خصوصيات اخلاقي، رفتاري و حتي نحوه تيمداري آنها زمين تا آسمان با يكديگر متفاوت است. البته اگر بخواهيم قضيه را از جنبه مذهبي نگاه كنيم، اين القاب هيچ ربطي به آنها ندارند، براي اينكه همه مي دانند آقاي خاص يك مسيحي كاتوليك معتقد است.
شايد اين القاب زماني توجيه پيدا مي كنند كه بگوييم مورينيو همان مربي است كه در ايتاليا كمتر كسي از او خوشش مي آيد و برعكس، آنچلوتي همان مربي مهرباني است كه از هشت سال قبل تاكنون ميلان را تمرين مي دهد، اما حتي در اين استدلال هم، براساس سلايق متفاوت، يك پارادوكس مطلق به نظر مي رسد.
مرد پرتغالي يكشنبه هايش را به دعوا كردن با خبرنگاران در رختكن و استوديوهاي تلويزيوني ايتاليايي مي گذراند، حتي با يك نفر از مفسران ورزشي اين كشور رابطه خوبي ندارد و همه آنها به نحوي يك بار اعصاب او را بهم ريخته اند. مورينيو وقتي جلوي ميكروفون خبرنگاران مي ايستد، احساس مي كند كه دارد وقتش را هدر مي دهد. براي اينكه آقاي خاص فكر مي كند كه هيچ كس، واقعاً هيچ كس در سطح او نيست! هرچه اعصاب مورينيو به راحتي تحريك مي شود، در مورد آنچلوتي همه چيز برعكس به نظر مي رسد. كارلتو را بعضي مواقع حتي بايد كتك زد تا واكنشش را برانگيخت.
مورينيو به اندازه اي از خودش مطمئن است كه هرگز به اشتباهي از سوي خود اعتراف نكرده است. آنچلوتي اما زيرك است. مورينيو از خودش انتقاد نمي كند، براي او هميشه اينتر يك تيم كامل كه تماشايي هم فوتبال بازي مي كند، باقي مي ماند. آقاي خاص تنها بعد از شكست ناباورانه نراتزوري در برابر آتالانتا از خودش انتقاد كرده بود، اما آنچلوتي اول به خوبي همه انتقادها را گوش مي دهد و آنگاه در حالي كه شانه هايش را بالا مي اندازد، اين گونه جواب خبرنگاران را مي دهد: «البته...شايد... درسته...شايد هم همين طور باشد كه مي گوييد..»
مورينيو اما بيش از اندازه رك است. طوري كه خيلي راحت با يكي دو جمله مستقيم طرف مقابلش را ساكت مي كند. آنچلوتي كه فوتبال ايتاليا را به مراتب بهتر از او مي شناسد، دنبال اين حاشيه ها نمي رود، اما او هم خيلي راحت به هدفش مي رسد. حتي برخي دفعات از مورينيو هم در اين زمينه موفق تر عمل مي كند.
مربي اينتر، مردي است كه براي عصبي شدن حتي سه شماره هم نمي شمارد، اما مربي ميلان بيش ازحد خونسرد و آرام است. مورينيو خيلي لاغر است. اما آنچلوتي از نظر فيزيكي هم به او شباهت ندارد و حتي اين موضوع هم برايش مهم نيست. همه مي دانند كه كارلتو هميشه دوست داشته خوب غذا بخورد و به چاق بودنش اهميتي نمي دهد. مورينيو دستور مي دهد و آنچه را كه مي خواهد، به دست مي آورد. اگر در زمان كوتاه به اين خواسته اش نرسد، پاهايش را محكم به زمين مي كوبد تا به هدفش دست يابد (مثل قضيه پيوستن كارشما به اينتر). آنچلوتي عادت كرده با فلسفه خاص ميلان روزگار بگذراند و آن اينكه هميشه نمي توان نظر خود را به ديگران تحميل كرد. كارلتو مي داند كه رئيس بزرگ (برلوسكوني) فقط ستاره در تيمش مي خواهد، ستاره هايي كه از نظر او بايد همه كنار هم در خط حمله بازي كنند؛ چه مصيبتي! مورينيو امروز با سيستم 2 - 1 - 3 - 4 مقابل حريفانش مي ايستد، اما وقتي كه همه مهاجمانش(ايبرا، كروز، كارشما و مانسيني) را با هم به زمين مي فرستاد، واقعاً دربن بست گير كرده بود.
آنچلوتي اما همان تركيبي را كه ايتالياييها اسم آن را درخت كريسمس گذاشته اند( 1 - 2 - 3 - 4 ) اجرا مي كند. اما فقط خدا مي داند چندبار ديگر آمبروزيني را در تركيب اصلي قرار مي دهد و رونالدينيو را روي نيمكت مي نشاند و از همه بدتر اينكه همه اين كارها را بدون اينكه خودش در اين رابطه تصميم بگيرد، انجام مي دهد...فوتبال مورينيو خيلي زيبا نيست، اما فوق العاده پربرخورد و بيش از حد مؤثر جلوه مي كند. فوتبال آنچلوتي مخلوطي از كميت و كيفيت است. چيزي بين زيبايي مطلق فوتبال ساكي و منطق بيش از اندازه كاپلو كه هرازگاهي نتايج عجيب هم در پي دارد.
مورينيو در جمع و جور كردن تيمش، توجه همه را فقط به سوي خودش جلب مي كند. آنچلوتي كه خودش تا چند سال پيش در اين زمينها دويده اما همه چيز را با بازيكنان تيم تقسيم مي كند، حتي حالا كه رئيس و مربي آنهاست. كارلتو در نيمكت تيم هم خيلي دموكرات به نظر مي رسد. بازيكنان اينتر مورينيو را دوست دارند، اما نه همه آنها و حتي خيلي از آنها تحملش را هم ندارند. مورينيو گفته بود كه به خاطر آنها حتي حاضر است خودش را آتش بزند، اما با بالوتلي به جايي رسيده كه همه مي دانند تقابل آنها يك خصومت شخصي دوطرفه است و نه چيز ديگر. به ندرت رخ مي دهد كه آنچلوتي صدايش را بلند كند و سر بازيكنان داد بزند. ولي اين اتفاق غيرممكن هم نيست. برخي از رفتارهاي جيلاردينو كه از نيمكت نشيني خسته شده بود، به هيچ وجه به مذاق او خوش نيامدند و كارلتو هم به صراحت آنها را به زبان آورد. آنچلوتي بازيكن بزرگي بود. مورينيو نه، او اصلاً فوتبال را حرفه اي بازي نكرد و در همان سطح جوانان متوقف شد. مورينو به مانچيني حسادت مي كند و كافي است كه فقط اسم مربي قبلي اينتر را كسي جلوي او بياورد.
اما آنچلوتي به حدي خونسرد است كه حتي شنيدن اسم كاپلو و ساكي و مقايسه شدن با آنها هم ذره اي برايش اهميت ندارد. مورينيو به خاطر يك مبارزه عليه خودش و ديگران مربي شد، براي اينكه ثابت كند فقط آنهايي كه فوتبال بازي كرده اند نيستند كه مي توانند از آن چيزي بفهمند.
آنچلوتي اما كارش را با سفارشهاي ساكي شروع كرد و توانست در تيم ملي آريگو ساكي نقش دستيار مربي را براي خودش دست و پا كند. او در نقش مربي يك جام ليگ قهرمانان بيشتر از مورينيو فتح كرده است. اما جام مورينيو با پورتو براي تيمي در اين حد و اندازه يك رويداد تاريخي بود. آنچلوتي يك اسكودتو هم در كارنامه اش دارد اما مورينيو هم در پرتغال با پورنه و در هم ليگ برتر انگليس با چلسي قهرمان شده و همين كفه ترازو را به نفع او سنگين تر نشان مي دهد. مورينيو حتي با همكارانش هم راحت دعوا مي كند. او مدتها با رانيري بگومگو داشت و حتي به خود اجازه داد تا اسم برتا را به «بارنتا» تغيير دهد. آما آنچلوتي با همه دوست است و كسي را از خودش نمي رنجاند. آنچلوتي سرالكس فرگوسن ايتالياست. از هشت سال قبل تا امروز مربي ميلان بوده و كسي هم نگفته كه از سال آينده ديگر روي نيمكت روسونري نخواهد نشست. مورينيو بعد از پورتو و چلسي تازه هشت ماه است كه به اينتر آمده و مي خواهد اسكودتو و ليگ قهرمانان را براي موراتي به ارمغان بياورد. اما همه مي دانند كه او به رابطه هاي طولاني و درازمدت علاقه چنداني ندارد و چه بسا كه امشب دومين و آخرين داربي اش را مقابل كارلتو برگزار كند.

يکشنبه|ا|27|ا|بهمن|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 87]