«جام جم آنلاين» بررسي مي كند جايگاه زبان خارجي در نظام آموزش و پرورش

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: «جام جم آنلاين» بررسي مي كند جايگاه "زبان خارجي" در نظام آموزش و پرورش
جام جم آنلاين: پروسه "آموزش براي آموزش" از جمله معايب مشهود نظام تعليم زبان هاي خارجي در مدارس و دانشگاه هاي ايران مي باشد كه نسل هاي متمادي از دانش آموزان ايراني را درگير خود كرده است. سوال اصلي اينجاست كه تا چه زماني نظام آموزش و پرورش در كشور ما بايد دانش آموزاني را تحويل جامعه دهد كه حتي نمي توانند يك توريست خارجي را در پيدا كردن آدرس يك خيابان راهنمايي كنند.

در سيستم فعلي آموزش زبان در مدارس كشور ما، دانش آموز و دانشجو تنها براي يادگيري مفاهيم انتزاعي بر سر كلاس هاي درس زبان مي نشينند و در بهترين حالت هم خروجي كلاس ها، عمدتا به حفظ كردن كلمات زبان هاي خارجي محدود مي شود.

به تعبير ديگر، دانش آموز تنها براي انباشت اطلاعاتي در ذهن، آموزش مي بيند و خيلي هم براي مدرس زبان مدارس حائز اهميت نيست كه اين دروس تا چه ميزان در زندگي روزمره، كاربردي و عملي هستند.

عموما مخاطب كلاس هاي زبان خارجي در مدرسه ها را به گونه اي تعليم مي دهند كه بتواند مجموعه اي از لغات و دستور زبان را براي مدت محدودي در حافظه اش ثبت كند و گويي پس از برگزاري امتحان نيز واجب مي شود كه دانش آموز و دانشجو، هم اطلاعات ضروري و هم داده هاي غير ضروري را يكجا به باد فراموشي بسپارد.

چه بسيارند دانش آموزان و دانشجوياني كه حداقل بين 6 تا 12 سال را صرف يادگيري زبان هاي عربي و انگليسي كرده اند اما پس از فراغت از تحصيل نمي توانند حتي نيازهاي روزمره خود را به زباني غير از زبان فارسي مرتفع كنند.

رشد فزاينده آموزشگاه هاي آزاد زبان نيز دقيقا از همين خلا آموزشي در مدارس ما نشات گرفته است. خلايي كه در آن دروس زبان خارجي در مدرسه ها به يك درس فانتزي، تنزل يافته است.

آموزش براي زندگي روزمره، الگويي است كه ساليان سال در مدارس كشورهاي توسعه يافته، به عنوان امري بديهي جا افتاده است.

حتي به تازگي دانش آموزان نوجوان مدارس كردستان كشور عراق نيز در زمينه آموزش زبان از ما پيشي گرفته و به موفقيت هاي چشمگيري دست يافته اند.

مطابق شواهد و اطلاعات موجود، بسياري از دانش آموزان مدارس كردستان عراق، پس از فارغ التحصيلي در مقطعي معادل پايه راهنمايي در ايران مي توانند علاوه بر زبان كردي كه زبان مادري شان محسوب مي شود، به دو زبان انگليسي و عربي نيز به راحتي تكلم كنند.

محمدرضا كاظمي، كارشناس مشاوره تحصيلي در گفت‌وگو باخبرنگار «جام جم آنلاين» خاطر نشان كرد: اگر شما به عهد ابن سينا توجه كنيد، مي بينيد كه وي و هم ترازان عصرش به زبان عربي به راحتي تكلم مي كردند و حتي به زبان غير مادري كتاب مي نوشتند اما در حال حاضر، آموزش زبان در كشور ما به گوشه خانه ها محدود شده است.

"يكي از عمده دلايلش هم اين است كه تعامل دانش آموزان ما باساير محافل علمي دنيا كم رنگ شده است . عدم سرمايه گذاري و برنامه ريزي مناسب براي جذب گردشگر خارجي نيز موجب شده كه دانش آموز ايراني نياز به برقراري ارتباط با زباني ديگر را به طور ملموس و عيني احساس نكنند."

"يعني بسيار به ندرت اتفاق مي افتد كه يك دانش آموز ايراني در جمع دانش آموزان عربي يا انگليسي زبان قرار بگيرد و در آن صورت به طور تجربي، نسبت به يادگيري زبان، احساس نياز كند."

كاظمي، تاكيد شديد بر روي محتويات كتاب هاي زبان مدرسه را يكي ديگر از عوامل ضعف آموزش زبان هاي خارجي در مدارس ايران برشمرد و اظهار داشت: خيلي مهم است كه در روند يادگيري زبان، معلم براي لحظاتي هم كه شده كاملا از كتاب و نوشتن فاصله بگيرد و سعي كند با دانش آموزش با زبان خارجي صحبت كند.

"نمي توان در حالي كه دانش آموز و دانشجوي ما به شدت نمره گرا شده است و مدام در استرس قبول شدن يا نشدن به سر مي برد، توقع داشته باشيم كه محصل ما به كتاب هاي زبان مدارس به ديد يك كتاب كاربردي و شيرين نگاه كند."

سميرا حسيني، دانش آموز مقطع اول دبيرستان است و در خصوص كيفيت كلاس هاي زبان در مدرسه عنوان مي كند: راستش من كه بين درس زيست شناسي و زبان انگليسي فرقي نمي بينم. هردو را بايد حفظ كنيم و سرجلسه هم هر چه شب امتحان خوانده ايم، روي كاغذ مي نويسيم.

"من كلاس هاي زبان آموزشگاه ها را نمي روم ولي بعضي از دوستانم كه به اين كلاس ها مي روند، زبان انگليسي را دست و پا شكسته حرف مي زنند. معلم زبان ما كه سر كلاس، انگليسي حرف نمي زند، ولي شنيده ام كه معلم هاي زبان در آموزشگاه هاي بيرون از مدرسه، به هيچ وجه با شاگردهايشان در سر كلاس درس، فارسي حرف نمي زنند."

با توجه به خيل عظيم دانش آموزاني كه علي رغم تعليم چندين ساله، تك زبانه هستند و ديگر رفته رفته اين مشكل به شكل يك اپيدمي در مدارس سراسر ايران ظهور يافته است، مي طلبد كه در نحوه نگرش مديران كلان آموزش و پرورش كشور نسبت به آموزش زبان در مدارس، تغيير رويكرد جدي حاصل شود.

در واقع، جاي يك پوست اندازي جامع در اين حوزه به شدت احساس مي شود. زيرا در غير اين صورت، نسل بعدي دانش آموختگان مدارس كشور نيز همچون بسياري از فارغ التحصيلان هم نسل ما قادر نخواهند بود كه حتي نيازشان به آب و غذا را به زباني غير از زبان شيرين فارسي ادا كنند!

امين جلالوند – خبرنگار جام جم آنلاين

دوشنبه|ا|26|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 117]