در گرماگرم ترجمه کار روشنگر بینایی ام را از دست دادم

واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: کتاب - در اردیبهشت 84 بر اثر غلیان فشار چشم، بینایی ام به کلی از دست رفت در حالیکه هنوز در گرماگرم ترجمه کار روشنگر بودیم. چون این حالت دوام یافت، کم کم در فکر تهیه عصای سفید افتادیم... به گزارش خبرآنلاین، شماره هشتم «کتاب» این بار با تصویری از دکتر رضا داوری اردکانی بر روی جلد و مصاحبه‌ای با او مهمان نوروزی دوستداران کتاب شد. علاوه بر گفت‌وگو با دکتر داوری اردکانی درباره کتاب اخیرش «علوم انسانی و برنامه‌ریزی توسعه»، گفت‌وگو با مفتون امینی درباره تازه‌ترین مجموعه شعرش، گفتگو با دکتر جلال‌الدین کزازی درباره کتاب های «چراغی در باد» و «افسانه های دگردیسی»، مصاحبه‌ای با فرید قاسمی برای انتشار کتاب «مطبوعات ایرانی» و گفت‌وگویی صمیمانه با استاد محمود جوادی‌پور یکی از پیشگامان هنر نوگرای ایران و ... از دیگر مصاحبه‌های خواندنی این مجله‌اند. کریم زمانی اهل دل است و آنچه را اسباب سکینه خاطر حس و درد مشترکش می شود، می توان در دور و بر او پیدا کرد؛ از مثنوی مولوی و دیوان شمس که کتاب های بالینی او به شمار می آیند تا آثار و کتاب هایی که عرفان ایرانی اسلامی را می توان در انها یافت و البته سه تاری که گاه گداری دستی به سر و رویش می کشد و زخمه ای بر آن تا به قول مولانا از نوایش مرغ جان پران شود. اکنون اما او به سراغ ریشه رفته است؛ ریشه میوه های پر باری چون مثنوی و آثار عارفان بزرگ دیگر. قرآن کریم کتابی آسمانی است که آبشخور عمده متون بزرگ عرفانی و دینی ماست. در مجالست و موانست با این کتاب آسمانی البته آزمون های سختی را هم پشت سر گذاشت و البته به مدد حضرت حق، الطاف آن کریم رحمن رحیم، شامل حال کریم زمینی هم شد. او از کرامت خداوند بهره برد و سوی چشمانی را که می رفت از کف برود، دوباره به دست آورد و ترجمه و شرح کتاب آسمانی را به پایان برد و ما نیز از کرامت های این کتاب آسمانی به مدد ترجمه روشنگر ایشان بهره مند شده و می شویم. گفت‌وگو با کریم زمانی به بهانه «ترجمه روشنگر قرآن» از مطالب این شماره از مجله «کتاب» است که در زیر بخش‌هایی از این گفتگو را تحت عنوان « همه عالم به نور اوست پیدا» می‌خوانیم: -من تا پیش از سال 57 با سه ترجمه مانوس بودم؛ در درجه اول با ترجمه مرحوم الهی قمشه ای سپس ترجمه مرحوم پاینده و در آخر ترجمه مرحوم راهنما. -به نظر من ترجمه لفظ به لفظ یا برگرداندن واژگانی نمی تواند خواننده را با معنا و مقاصد آیات قرآن آشنا کند. در جایی که حتی تفاسیر نیز در شرح و توضیح برخی از مواضع قران کریم فرو مانده اند، از ترجمه محض چه کاری ساخته است؟ از این رو تصمیم گرفته ایم ترجمه ای مزجی فراهم کنیم؛ یعنی ترجمه ای که با پشتوانه توضیحات تفسیری پیش برود و اینکار قطعا یک ضرورت است. -اینکه گفته اند مثنوی مولانا قرآن فارسی است از این حیث است که معارف حقانی و حقایق نورانی قرآن کریم را به صورت موضوعی تفسیر کرده است. مثلا موضوع تجسم اعمال را که مورد اعتقاد حکمای متاله همچون حکیم ملاصدرا و حاج ملا هادی سبزه واری و اتباع ایشان است. آنها مستند خود را آیات قرآنی دانشته اند، نظیر آیه 30 سوره آل عمران و آیه 49 سوره کهف. مولانا با مهارتی تام و تمام این نظریه را مهم را جا انداخته است: ای دریده پوستین یوسفانگرگ برخیزی از این خواب گرانگشته گرگان یک به یک خوهای تومی درند از غضب اعضای تو -دقیقا در ترجمه روشنگر می توانستیم بر آیات قرآن کریم معادل های تفسیری از مثنوی معنوی بیاوریم ولی کار به چند جلد می رسید و عنوان دیگر پیدا می کرد و از حد ترجمه گذر می کرد. تنها رویکردم دقت در انتقال معانی آیات به صورت روشن و شفاف بوده البته اینکه به این مقصد رسیده ایم یا نرسیده ایم بحث دیگری است. -از آنجا که ترجمه لفظ به لفظ و برگرداندن واژگانی نمی تواند روشنگر معانی آیات باشد، به ترجمه تفسیری قرآن پرداختیم. به باور من تنها با ترجمه تفسیری می توان معانی آیات را فهمید به همین دلیل نام ترجمه روشنگر نهاده شده است. ترجمه روشنگر در واقع همان ترجمه تفسیری است. در ترجمه های تحت الفظ معانی کلی به دست نمی آید، خصوصا در جاهایی که کنایات و استعارات و اضمارات و جز آنها در میان باشد. اما نام تفسیر هم جایز نبود که بر آن نهاده شود؛ چون به نظر بنده مرتبه تفسیر خیلی بالاتر از اینکاری است که بنده انجام داده ام. -در اردیبهشت 84 بر اثر غلیان فشار چشم، بینایی ام به کلی از دست رفت در حالیکه هنوز در گرماگرم ترجمه کار روشنگر بودیم. چون این حالت دوام یافت، کم کم در فکر تهیه عصای سفید افتادیم. بحمدالله در همان حال هم تغییر و تکدری دست نداد و آرامش قلبی برقرار بود؛ «عاشقم بر قهر و بر لطفش به جد.» پس از 10 روز احساس کردم آدم ها و اجسام بزرگ را در حد یک سایه محو می بینم و این مقدمه ای شد برای بازگشت بینایی و خلاصه یکماه گذشت که تدریجا بینایی طبیعی رجوع کرد و این نبود جز عنایت ربانی؛ «بی عنایات خدا هیچم هیچ.» موضوع دیگر آنکه اکثر منابع را در اختیار نداشتم و لذا مجبور بودم از کتابخانه های غنی سطح شهر استفاده کنم و آنها نیز مقررات خاص خود را دارند و این را هم اضافه کنید به ایاب و ذهاب با پای پیاده یا وسایل عمومی ایاب و ذهاب و مسائل دیگر که بگذریم. 191/60

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاین]

[مشاهده در: www.khabaronline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 448]