«دو قطبي سازي» تاكتيكي تكراري

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: «دو قطبي سازي» تاكتيكي تكراري
محمد جعفري
بدون شك يكي از عوامل اساسي پيروزي «محمود احمدي نژاد» در انتخابات رياست جمهوري دوره ي نهم، در كنار عناصر ايجابي چون احياي پاره اي از شعارهاي دهه ي اول انقلاب و عملكرد قابل قبول در دوره ي قبل، شكل گيري فضايي دو قطبي با محوريت «هاشمي» و «احمدي نژاد» بود. فضايي كه فقط اوج آن را رئيس جمهور در مناظره هاي تلويزيوني و به خصوص مناظره با «موسوي» به تصوير كشيده و نهايت بهره را از رأي منفي هاشمي برد. هر چند اين عامل در آن مقطع تنها به عنوان يك تاكتيك حاشيه اي و عوام پسند براي جلب آرا به شمار
مي آمد، اما به تدريج با شكل گيري و قوت يافتن كانون انحراف در دولت، مجدد اين رويكرد به يك استراتژي جدي در پيگيري اهداف جريان انحراف مبدل گرديد.
چندي پيش روزنامه ي ايران با انتخاب عبارت «دوباره هاشمي رفسنجاني» به عنوان تيتر يك، نوشت: «اولين و قديمي ترين اشاره به واژگان موهوم «جريان انحرافي» به نامه ي هاشمي در سال 88 باز مي گردد.» اين گزارش كه رويكرد سايت هاشمي را «بني صدريزاسيون» كردن دولت احمدي نژاد نام گذاري كرده است، مي افزايد: «مصاديق انحرافات بر اعمال و رفتار اطرافيان رييس جمهور اطلاق شده و از اين جا عملاً جريان موهوم انحرافي توليد شده و در ادبيات سياسي هاشمي و يارانش رسميت مي يابد.»
اين گزارش واكنشي بود به اقدام نه چندان جديد سايت هاشمي. طي روزهاي پيشين، پايگاه اطلاع رساني هاشمي رفسنجاني در ادامه ي رويكرد دولت ستيزي خود در ماه هاي گذشته، با انتشار نامه ي جمعي از بزرگان انقلاب به حضرت امام(ره) در سال 58، ذيل تيتر «سكوت رهبري در قبال انحراف رييس جمهور جايز نيست» آورده است: «نامه ي بي سلام خواص انقلاب به محضر امام(ره) در سال 1358 يكي از اضلاع مثلث نامه هاي تاريخي سه گانه اي است كه ضلع دومش در سال 1359 و ضلع سومش در سال 1388 نگاشته شد. مثلثي تاريخ ساز كه روي در شناساندن جريان انحرافي انقلاب در ذيل تابلوي دو رئيس جمهور (بني صدر و احمدي نژاد) داشت. مأموريتي دشوار كه نام هاشمي رفسنجاني فصل مشترك تمامي آن هاست.»
مشاور مطبوعاتي رييس جمهور نيز در اين گيرودار بي كار ننشسته و در سرمقاله ي همان روز ايران نوشت: «بارها بر اين نكته تأكيد كرده ايم كه جنجال گسترده و تبليغاتي درباره ي ماجراي بي اساس و موهوم جريان انحرافي، يك كار مديريت شده از سوي هاشمي رفسنجاني و از عوامل اصلي و محرك جريان فتنه است، اما اين هشدارها و انذارها نه تنها مدعيان اصول گرايي را از خواب غفلت بيدار نكرد بلكه به جاي مواجهه با حقيقت و درك اين واقعيت كه آن ها در ميدان جريان فتنه سرگرم بازيگري هستند، ترجيح داده اند كه با گريز از حقيقت، هم چنان بر طبل توخالي جريان انحرافي ساخته و پرداخته ي هاشمي رفسنجاني بكوبند.»
اين دو قطبي سازي فضاي سياسي كه در پي كنش و واكنش جريان انحرافي و هاشمي ترسيم شده و نوعي چالش زايي را دنبال مي كند، تنها بخشي از يك سناريوي از پيش تعريف شده ارزيابي مي شود كه پيش از اين پايگاه تحليلي-تبييني برهان نسبت به اجراي آن هشدارهايي را مطرح ساخته بود. اين بحران سازي كه در چهار فاز فرهنگي، سياسي، اقتصادي و امنيتي دنبال مي شود، اگرچه هم اينك نمود عيني يافته، اما پيش زمينه هايي دارد كه بايد فاز اول آن را در دو قطبي سازي جامعه در حوزه ي فرهنگي و با انتشار ويژه نامه ي خاتون جست وجو نمود. در واقع فضاي كنوني، پروسه ي گذار از فاز نخست اين سناريو به فاز دوم آن قلمداد مي شود كه زمينه ي تحقق اهدافي مشترك ميان دوجريان فتنه و انحراف را مهيا مي سازد.
1. نشانه رفتن جايگاه رهبري
در اين رويكرد مشترك، همان گونه كه از انتخاب تيترها و نوع فضاسازي صورت گرفته برداشت مي شود، ضمير مخاطب اين نامه كه قريب به 30 سال پيش خطاب به امام(ره) نوشته شده، رهبري بوده و اين اقدام كه نوعي خط و نشان از جنس نامه ي تهديد آميز سال 88 به شمار مي آيد، در كنار اقدام هايي مشابه از سوي عناصري چون «تاج زاده، سروش، نوري زاد، ابراهيم نبوي و ...»، تلاشي براي قداست زدايي و هم افزايي براي هجمه به جايگاه رهبري تلقي مي شود.
از ديگر سو اطرافيان رئيس جمهور با هزينه كردن رهبري سعي در القاي اين موضوع دارند كه سكوت ايشان در قبال مسأله اي به نام جريان انحرافي بيانگر آن است كه وجود چنين جرياني از اساس موهوم بوده و امري ساخته و پرداخته ي ذهن هاشمي و اطرافيانش است. نكته اي كه در سرمقاله ي «جوانفكر»، با ارايه ي قرائتي متفاوت از ماجراي كنار گذاشتن «مشايي» از سمت معاونت اولي و نيز عزل وزير اطلاعات، آن جا كه تأكيد مي كند توصيه هاي رهبر انقلاب به رئيس جمهور در هر دو مورد خصوصي بوده و صرفاً با نقش آفريني و البته كارشكني عوامل هاشمي رسانه اي شد، به وضوح به چشم مي آيد. علت اين هدف گذاري مشترك را مي توان از آن روي دانست كه عامل اصلي ناكام ماندن دو پروژه ي توطئه آميز فتنه ي 88 و انحراف انقلاب از مسير خود، بدون شك نقش بي بديل رهبر انقلاب بوده است.
2. تضعيف اصول گرايان
وجه اشتراك ديگر دو جريان ياد شده را مي توان در اين هدف گذاري ارزيابي كرد. يك روي اين سكه انتصاب تمامي منتقدين دولت اعم از اصول گرا و اصلاح طلب توسط جريان انحراف به هاشمي بوده و روي ديگر آن سكوت هاشمي در قبال اين انتصاب به منظور ايجاد شكاف ميان اصول گرايان و حتي دامن زدن اطرافيان وي به آن مي باشد. همان طور كه «محسن هاشمي» در مصاحبه با روزنامه ي «آرمان» در توجيه اين كه راهكارهاي پدرش براي برون رفت كشور از وضعيت فعلي مورد توجه واقع مي شود، مدعي شد اتفاق هاي اخير از جمله بحث جريان انحرافي، يا تشكيل 8+7 و ... نشان از توجه به اين توصيه ها است. در واقع فرزند ارشد رئيس مجمع تشخيص مصلحت نيز در تكميل اين پازل آشكارا تأكيد دارد كه تشكيل 8+7 و پرداختن به موضوع جريان انحرافي به توصيه ي هاشمي بوده است!
جريان انحراف ذاتاً بحران زا و بحران زي است و همان گونه كه اشاره شد، راديكاليزه كردن فضاي فرهنگي، سياسي، اقتصادي و حتي امنيتي كشور را براي اهداف خود مفيد مي داند. هاشمي نيز چندان از اين فضا بدش نمي آيد. چرا كه خود را قهرمان موقعيت هاي بحراني دانسته و همواره در چنين فضاهايي سعي در احيا و بازسازي وجهه ي از دست رفته ي خويش دارد. از اين رو، مصداق تمام و كمال هم دستي دو جريان فتنه و انحراف را كه بيش از اين بارها و بارها مورد تأكيد قرار گرفته بود،
مي توان در اين ماجرا متصور بود.
منبع: سايت برهان

سه|ا|شنبه|ا|20|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]