خدايا مرا بپذير و شهادت را نصيبم كن

واضح آرشیو وب فارسی:جمهوري اسلامي: خدايا مرا بپذير و شهادت را نصيبم كن
به مناسبت ششمين سالروز شهادت سرلشگر احمد كاظمي فرمانده نيروي زميني سپاه در سانحه سقوط هواپيما در اروميه
"اين فرمانده شجاع و متدين و غيور از يادگارهاي ارزشمند دوران دفاع مقدس و در شمار برجستگان آن حماسه بي‌نظير بود.تدبير و قدرت فرماندهي او در طول جنگ هشت ساله كارهاي بزرگي انجام داده و او بارها تامرز شهادت پيش رفته بود.آرزوي جان باختن در راه خدا در دل او شعله مي‌كشيد و او با اين شوق و تمنا در كارهاي بزرگ پيش قدم مي‌گشت. اكنون او به آرزوي خود رسيده و خدا را درحين انجام دادن خدمت ملاقات كرده است".
مقام معظم رهبري
* فرازي از وصيتنامه:خداوندا فقط مي‌خواهم شهيد شوم،شهيد در راه تو،خدايا مرا بپذير و در جمع شهدا قرار بده.راستي چه بگويم،سينه‌ام از دوري دوستان سفركرده ازدرد،ديگر تحمل ندارد.خداوندا تورا به خون شهداي عزيز و همه بندگان خوبت قسم مي‌دهم, شهادت را درهمين دوران نصييبم بفرمائي و توفيقم بده هر چه زودتر به دوستان شهيدم برسم,انشالله.
* احمد در دوم مرداد 1338 در نجف آباد اصفهان متولد شد.در سال پنجاه و هشت موفق به اخذ ديپلم ماشين آلات كشاورزي ازهنرستان دكتر شريعتي گرديد.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي به اتفاق شهيد محمد منتظري،شهيد غلامرضا صالحي و شهيد غلامرضا يزداني در دي ماه سال 58 راهي سوريه شد.او تصميم داشت همراه با گروههاي فلسطيني آموزشهاي چريكي را در كنار سازمانهاي فعال و مبارز فلسطيني فراگيرد و وارد مبارزه عليه رژيم صهيونيستي شود.اما حوادث كردستان در حالي او را مجبور به بازگشت به كشور نمودكه وي كوله باري از تجربهء جنگ‌هاي چريكي و مبارزه عليه رژيم شاه را باخود داشت. حوادث كردستان او را بيقرار نموده بود، لذا بلافاصله جهت ياري رساندن به مردم كردستان و مبارزه عليه ضد انقلاب وارد كردستان گرديد و در كنار سرلشگر رحيم صفوي،شهيد حسين خرازي، شهيد همت , متوسليان و ديگر برادران سپاه، موفق به شكست ضد انقلاب و بازگرداندن امنيت به كردستان شد.احمد با توجه به تجربه ارزشمند خود،نقش ارزنده‌اي در پاكسازي كردستان و ضد انقلاب داشت.
شهيد كاظمي و شهيد خرازي
در سال 59 به عضويت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي در آمد و با شروع تجاوز دشمن برغم مجروحيتي كه در يكي از جنگ‌هايي كه با ضد انقلاب در كردستان داشت و هنوز با عصا راه ميرفت, به همراه گروه شهيد غلامرضا محمدي به پادگان گلف اهواز رفت تا در نصاره،نقطه‌اي نزديك آبادان به دوستانش بپيوندد. تجربيات آموزش چريكي در پادگان حموريه سوريه و در جنگ كردستان برايش خيلي ارزشمند بود و در جبهه جديد جنگ يعني در محور فارسياد و دارخوين به كمكش آمد و از همه آن توانمندي‌ها استفاده كرد و به سرعت مورد توجه قرار گرفت.نيروهاي مردمي به صورت خودكار فرماندهي او را پذيرفتند و احمد اولين دوره فرماندهي بر نيروهاي مردمي را درجبهه فارسياد تجربه كرد و هر روز بر علاقه رزمندگان به او افزوده مي‌شد.ابتكارات و اقدامات او روز به روز از جبهه فارسياد فراتر مي‌رفت و خبرها به مركز فرماندهي گلف رسيد.
oحاج احمد و جبهه فياضيه
احمد و جبهه فارسياد تبديل به يك موضوع مورد توجه در تمامي جنگ شد و اقدامات چريكي او به همراه گروه كوچك چند ده نفره،جبهه فياضيه را براي دشمن تبديل به يك كابوس كرد و فياضيه در كنار جبهه دارخوئين به فرماندهي حسين خرازي زبانزد تمامي جبهه‌ها شد.احمد تا پايان مرداد ماه همان سال،قبل از عمليات ثامن الائمه (ع)نيروهاي مستقر در فياضيه را به سه گردان رسانيد و با آمادگي كامل در پنجم مهرماه سال 60 به دشمن حمله سختي نمود و با تدبيري كه برخواسته از شجاعت او بود با دور زدن دشمن موفق گرديد حصر آبادان را بشكند و به هدف خود دست يابد.
وي همچنين توانست با غنايم فراواني كه از دشمن بدست آورد مقدمات تشكيل تيپ 8 نجف اشرف را فراهم نمايد.بعد از اتمام موفقيت آميز عمليات ثامن الائمه(ع),در اجراي عمليات طريق القدس هم نقش آفريني كرد.
oحاج احمد و فتح المبين
در سوم آذر ماه هزار و سيصدوشصت با استفاده از دوستان همرزم خود و امكانات بدست آمده از دشمن،در 22 سالگي يك تيپ قدرتمند را به نام تيپ 8 نجف اشرف تشكيل داد و با استقرار در شهر شوش يكي از مهمترين محورهاي عملياتي را عهده‌دار شد و مقدمات مهمترين عمليات جنگ كه بعدا" از سوي امام (ره) فتح المبين نام گرفت را فراهم كرد.
در ساعت دوازده اولين نيمه شب هزارو سيصدو شصت از طريق ارتفاعات برغازه به دشمن حمله شديد و غافلگير‌كننده‌اي نمود و در حالي كه در تمامي جبهه‌ها دشمن به شدت مقاومت مي‌كرد و عمليات با بن بست مواجه شده بود و پاتك‌هاي شديد دشمن براي باز پس گيري مناطق از دست رفته ادامه داشت, با دور زدن تمامي جبهه (كه شگرد خاص او بود) و راهكاري بي‌نظير از طريق تنگه رقابيه و ورود به عقبه جبهه دشمن آخرين ضربات خود را وارد نمود و دشمن را در جبهه‌اي به وسعت سه هزار و پانصد كيلومتر مربع وادار به شكست نمود. بعد از آن نام احمد آوازهء جبهه خودي و دشمن گرديد.
oاحمدكاظمي؛ از فاتحان اصلي خرمشهر
يك هفته بعد از عمليات فتح المبين ,او بدون وقفه و استراحت وارد دارخوين شد و مقدمات عمليات آزادسازي خرمشهركه بيت المقدس نام گرفت را فراهم كرد. او يكي از طولاني‌ترين و سخت‌ترين محورها را عهده‌دار شد و چهارروز پس از عمليات فتح المبين در نيمه‌هاي شب در حاليكه دشمن در خواب عميق فرو رفته بود به آرامي از رودخانه پرخروش كارون عبور كرد و بانفوذ به عمق بيست كيلومتري خط دشمن خود را به جاده استراتژيك اهواز- خرمشهر رساند.در حاليكه هنوز واحدهاي دشمن در خطوط اوليه و در نزديك رودخانه كارون بودند در كنار جاده جنگ تن به تن رخ داد. فرماندهان دشمن كه متحير از اين پيشروي بودند در حاليكه صدام و جوخه‌هاي اعدام پشت آنها ايستاده بود بارها به نيروهاي احمد حمله كردند اما تمامي اين تلاشها ناكام ماند و او باتثبيت جاده آسفالت حملات بعدي خود را به سمت خرمشهر آغاز كرد در حالي كه خود و ديگر همرزمانش بشدت زخمي بودند.
او در شرايطي بسيار سخت ونابرابر با دشمن با قبول يكي از بياد ماندني‌ترين تصميمات در حاليكه همه از آزادي شهر خرمشهر نااميد بودند به صورت استشهادي باتفاق شهيد خرازي (فرمانده نامدار لشگر 14 امام حسين) به انبوه دشمن در خرمشهر حمله نمود و با تدبير تاكتيكي خود , شهر خرمشهر را باهزاران نفر از نيروهاي دشمن به محاصره خود در آورد و لحظاتي بعد بيش از پانزده هزار نفر از نيروهاي دشمن با زير پوش‌هاي سفيد خود را تسليم او نمودند و صداي بانگ‌الله اكبر در شهر خرمشهر طنين افكن شد. اما هرگز كسي ندانست كه احمد به همراه حسين فاتح اصلي خرمشهر بود و او هيچگاه حاضر نشد از اين حماسه چيزي بگويد.حال او از هر عمليات زخمي به يادگار داشت و در طول هشت سال جنگ او كه حالا واحد خود را از تيپ به لشگر و سپاه ارتقاء داده بود و جنگ‌هاي مهمي همچون رمضان، محرم، والفجر (1،2،4،8) و در تمامي عمليات‌هاي كه بنام كربلا نام گرفت (كربلاي 2،3،4،5،6)شركت نمود و در تمامي اين عمليات‌ها نام احمد آرام بخش جمع فرماندهان و لشگر و لنگرگاه طوفان‌هاي جنگ بود و عدم حضور او به عنوان يك خلاء در صحنه عمليات حس مي‌شد.
oعمليات بدر؛ غم فراغ آقا مهدي
او در عمليات خيبر و بدر به اتفاق رفيق شفيق خود مهدي باكري فرمانده قهرمان لشگر 31 عاشورا كه به شدت به او عشق مي‌ورزيد يكي از متحورانه‌ترين صحنه‌هاي جنگ را كه به فيلم‌هاي جنگي شباهت داشت به نمايش گذاشت و در نيمه‌هاي شب با هلي برد به روي جزاير مجنون در عمق هور العظيم كه خود و شهيد باكري در اولين فرود در آن شركت داشتند در طول يك شب دو جزيره بسيار مهم نفتي يعني جزيره مجنون شمالي و جنوبي را از تصرف دشمن خارج نمودند و از آن عبور كرده و در شمال شرق بصره ضربات سنگيني به دشمن وارد كردند.
در همين عمليات،يكي از انگشتان احمد بر اثر اصابت تركش قطع گرديد.او با وجود درد شديد جهت جلوگيري از عفونت، محل زخم انگشت را در آب و نمكي كه از سنگر عراقي‌ها آورده بودند قرار مي‌داد ولي حاضر به ترك جبهه نبود. در عمليات بدر كه قريب همين جنگ بود او و دوست شهيدش باكري به دشمن تاختند و با عبور از رودخانه خروشان دجله جاده استراتژيك بصره-العماره را قطع كردند.اما در اين حين مهدي آهنگ رفتن كرد و با شهادتش احمد را در حسرتي جان سوز فرو برد. دشمن در حال پيشروي بود و هرلحظه نزديك ترمي شد. به او اصرار كردند كه به عقب برگردد ولي احمد حاضر نبود دوست صميمي خود را كه حالا پيكر مطهر او در دست دشمن بود تنها بگذارد.به ناچار با دلي مالامال از درد دوري و جدايي به عقب برگشت ولي از شدت دوري مهدي مريض شد و مدتي در سنگر در بستر بيماري افتاد. خروش و شدت عمل او در جنگ و عدم فرصت به دشمن در تاريكي‌هاي شب و صحنه نبرد در كنار اين روح لطيف همه را متعجب مي‌ساخت.
oحاج احمد؛ در تمناي شهادت
عمليات والفجر 8 به موفقيت چشمگيري رسيد و احمد از امتحاني ديگر سر بلند بيرون آمد.احمد در اين عمليات شيميايي مي‌شود. حاج احمد در نزديك‌ترين مناطق به خطوط دشمن حمام آب گرم براي رزمنده‌ها فراهم مي‌كرد.بهترين غذا را در خط مقدم خطوط فرماندهي‌اش براي بچه‌هاي لشگر تهيه مي‌ديد.تئوري‌اش اين بود:چلو كباب در خط مقدم و ساچمه پلو در عقب جبهه. در لشگر احمد نظم حرف اول را ميزد طوري كه بارها سپهبد شهيد صياد شيرازي نظم و نگهداري تجهيزات را در لشگر 8 نجف بي‌نظير و به عنوان الگو مطرح مي‌نمود.
بيست و پنجم اسفندماه شصت و شش لشگر 8 نجف بار ديگر با فرماندهي احمد كاظمي در عمليات والفجر 10 در محور دربنديخان حلبچه با تمام توان شركت كرد و با موفقيت به تمامي اهداف نائل آمد.او كه مسئول تصرف شهر حلبچه بود،براي حفظ جان مردم و براي رعايت حال زنان و كودكان دستور داد هيچ كس حق ورود به شهر حلبچه را ندارد و عمليات را پيگيري و به غايت رساند. روزهاي جنگ به سرعت مي‌گذشت و احمد غمگين از اين بود كه چرا از كاروان دوستان شهيد خود عقب مانده است اما او راهي جز پذيرش تقدير الهي نداشت.
عمليات كربلاي 8 و تحركات دشمن مجددا" شرايط سختي را بوجود آورده و دشمن دست به تحركاتي در مناطق جنوب و غرب زد،وضعيت نابسماني بود،فرماندهان جنگ عمليات بيت المقدس 7 را در سال شصت و هفت برنامه ريزي كردند. محور شلمچه بار ديگر با احمد كاظمي دست بيعت داد و ياد و خاطره شهدا را لحظه به لحظه از جلوي چشمانش مي‌گذراند.او منتظر بود كه در لحظات پاياني جنگ به دوستانش برسد اما اينطور نشد و تقديرچيز ديگري بود.
oحاج احمد, فرمانده هميشه پيروز
هيچ عملياتي نيست كه در طول جنگ اتفاق افتاده باشد و احمد كاظمي در آن پيروز نباشد و هميشه نقشش را هم به بهترين شكل انجام مي‌داد. حتي در عمليات رمضان كه عمليات ناموفقي بود حاج احمد تنها فرمانده‌اي بود كه در شرق بصره تا نهركتيبان جلو رفت و قلب دشمن را شكافت ولي به علت عدم پيشروي در مناطق ديگر به منطقه قبلي بازگشت. كمترين تلفات در عمليات‌هاي جنگ در لشگر 8 نجف بود. براي تامين امنيت جاني رزمندگان دغدغه فراوان داشت.بدون تحليل جزء به جزء اهداف و نتايج عمليات وارد عمل نمي‌شد.بهترين راهكار عملي و تاكتيكي در صحنه رزم را در دشوار‌ترين شرايط طراحي و اجرا مي‌كرد.
سردار احمد سوداگر در خاطرات خود در كتاب جاده‌هاي سربي مي‌نويسد: كاري كه احمد كاظمي در والفجر 8 كرد خارج از توان يك انسان معمولي است.
محسن رضايي فرمانده وقت سپاه مي‌گويد: ما در حقيقت چهار لشگر داشتيم كه اينها وقتي هرجا وارد مي‌شدند،هيچ خطي در مقابلشان قدرت مقاومت نداشت،حاج همت و لشگر 27 محمد رسول اله (ص)،حسين خرازي و لشگر 14 امام حسين(ع)،مهدي باكري و لشگر 31 عاشورا،احمد كاظمي و لشگر 8 نجف كه در هر كجا وارد مي‌شدند بدون استثنا با موفقيت همراه بود.دو نفر از فرماندهان عراقي كه اسير شده بودند مي‌گفتند وقتي اسم احمد كاظمي،حسين خرازي و مهدي باكري مي‌آمد ما بر انداممان لرزه مي‌افتاد و دعا مي‌كرديم ما روبروي اين لشگرها نباشيم چون مطمئن بوديم اينها مي‌آمدند و مي‌زدند و هيچ كس جلو دارشان نبود.احمد مرد پر قدرتي بود, با اراده بود,فرد طراحي بود,تاكتيك را خوب مي‌فهميد. من هر وقت دلتنگ شهدا مي‌شدم احمد را صدا مي‌زدم و با نگاه به صورت او انگار همه شهدا را يكجا با هم مي‌ديدم.وقتي شهيد شد انگار تمام ياران شهيدم را يكجا از دست دادم.
سر لشگر رحيم صفوي نيز در همين زمينه مي‌گويد:كوههاي سر به فلك كشيده و پر از برف كردستان و دشتهاي سوزان خوزستان شهيد كاظمي را مي‌شناسند. در فتح و آزادي بستان محور بود.در فتح المبين جبهه رقابيه را ايشان شكافت و بزرگترين پيروزي را آفريد.در تمامي عملياتها به عنوان فرمانده‌اي بود كه با نبوغ و خلاقيت دشمن را به زمين ميكشاند. هيچ جبهه‌اي در طول 8 سال دفاع مقدس نبود كه در مقابل لشگر هشت نجف تاب استقامت بياورد.يكي از فرماندهان فتح فاو شهيد كاظمي بود. نيروهاي دشمن دررمضان و در كربلاي 5 ديدند كه با سكينه و آرامش چگونه دروازه شرق بصره را شكافت وآنان را مجبور به صدور قطعنامه 598 كرد.
فرمانده سپاه قدس حاج قاسم سليماني از شهيد كاظمي اينگونه ياد مي‌كند: در بين فرماندهان جنگ سه نفر بودند كه اگر در جلسه‌اي نبودند حتما" در آن نقص بود.حسن باقري ,حسين خرازي و احمد كاظمي.اگر همه ما مي‌نشستيم در جنگ حرف مي‌زديم تصميم گيري مي‌كرديم سكوت هر يك از اين سه نفر حتما" امكان تصميم گيري را مشكل مي‌كرد.اگر مخالفت مي‌كردند با عملياتي ,حتما" يك مساله و دليل داشت.
سردار مهدي كليشادي از فرماندهان دوران دفاع مقدس مي‌گويد:تا شب قبل از عمليات خودش مطمئن نمي‌شد كه اين معبري كه براي عمليات بايد از آن بگذرند پاك شده است يا نه دست به كاري نمي‌زد. به جزئي‌ترين چيز فكر مي‌كرد.حقوق زير دست برايش خيلي مهم بود.با كمترين تلفات اهداف را تصرف مي‌كرد.
oپس از جنگ، حاج احمد و كردستان
سال هزار و سيصدو هفتاد و دو با بروز مجدد ناامني‌ها در كردستان و علاج چنين بحراني و كمك به مردمي كه در تنگناهاي ناامني گروههاي ضد انقلاب بودند مقام معظم رهبري حكم فرماندهي قرارگاه حمزه سيد شهداء(ع) را به ايشان ابلاغ كردند تا هيبت،شجاعت و فرماندهي مقتدرانه او ريشه ظلم و ستم را در منطقه بخشكاند. رفتن او همه را خوشحال كرد. حدود دو سال پس از حضور در قرارگاه حمزه، واحدهاي زبده خود را به دنبال دشمن در عمق حدود 120 كيلومتري خاك عراق فرستاد و موفق شد با محاصره دشمن،گروههاي مسلح را وادار نمايدكه طي توافقنامه‌اي بپذيرند كه دست از عمليات مسلحانه و ناامن كردن فضاي زندگي مردم كرد و آذريها بردارند و او توانست با آن نبوغ ذاتي‌اش امنيت را به كردستان بازگرداند.تا سالها بعد اثرات اين اقدام شجاعانه احمد در منطقه باقي ماند و مردم منطقه از آن به نام "طرح سردار كاظمي" ياد مي‌كردند.
oحاج احمد و نيروي هوائي
در سال هزار و سيصدو هفتادو نه با حكم فرمانده كل قوا به مدت پنج سال به عنوان فرمانده نيروي هوايي سپاه منصوب گرديد.در اين مقطع هم همانند گذشته توانست در جهت بالا بردن توان و ارتقاء ساختار و سازماندهي هوايي و موشكي قدم‌هاي فوق‌العاده مهمي بردارد و بر ارتقاء كمي و كيفي آن بيفزايد و براي اولين بار نيروي هوائي سپاه را مجهز به هواپيماي جنگنده سوخو 24 نمود و سازمان هلي كوپتري را با خريد هلي كوپترهاي ام.آي 17 سازماندهي كرد و حتي موفق به ساخت هلي كوپتري شد كه امروز در سطح ملي مورد توجه واقع شده است.200 فروند هواپيما و هلي كوپتر و انواع موشك‌هاي برد بلند را سامان داد.
نقش قابل توجه‌اش در پيشرفت سيستم موشكي سپاه بود.با تلاش و همكاري سرلشگر شهيد حسن تهراني مقدم براي موشك شهاب 3 با بردهاي گوناگون شبانه روز وقت گذاشت تا به ثمر رسيد.
oحاج احمد و زلزله بم
در دوران ماموريتش در نيروي هوائي حادثه اسفناك زلزله بم پيش آمد. حاج احمد به محض خبردار شدن جزء اولين كساني بود كه خود را به فرودگاه بم رساند و تا آخرين روزها در آنجا حضور داشت. تمام امكانات نيروي هوائي سپاه و كشور را در جهت كمك به مردم زلزله زده مهيا كرد.احمد كاظمي به روايت دوستان در طول روز و شب كمتر مي‌خوابيد و بيشتر كار ميكرد كه براي همه جاي تعجب بود كه او چطور توان استقامت دارد او مرد عمل بود و دلسوز براي ستم ديدگان و مصيبت زدگان.
در اين زمينه سرلشگر رحيم صفوي مي‌گويد:در زلزله بم در ساعتهاي اول،شهيد كاظمي به عنوان فرمانده نيروي هوايي تمام ناوگان خودش را براي نجات مردم بم بسيج كرد،خودش هم فرودگاه بم را آماده كرد،هر 13 دقيقه يك هواپيما ويك هليكوپتر چه در شب و چه در روز پرواز مي‌كرد،30 هزار مجروح را با هواپيما و هليكوپتر تخليه كرد،چند شبانه روز بيخواب بود. اين است روحيه مردم‌داري و مردم ياري.
oاحمد كاظمي, ٌدر غلطان سپاه
احمد كاظمي به علت جراحتهاي زياد در طول دوران دفاع مقدس به 55% جانبازي نائل گشت و به جهت رشادتها و توانمندي‌هاي خود سه مدال فتح و شجاعت را به افتخارات خود افزود. سال هزار و سيصدو هشتادو چهار مي‌رفت تا سرنوشت احمد را مشخص كند. حاج احمد با حكم مقام معظم رهبري فرمانده نيروي زميني سپاه شد.
طي فعاليت در نيروي زميني خدمات بي‌شائبه‌اي عرضه داشت.بازديد‌هاي پي در پي از يگان‌هاي مختلف نيروي زميني و رفع نواقص و كمبودهاي نيرو و تبديل كادر‌هاي اداري به كادرهاي نظامي و عملياتي از آن جمله است.
احمد كاظمي يكي از نام آورترين سرداران فداكار اسلام در عصر انقلاب اسلامي و در عين حال براي بسياري از مردم ايران گمنام‌ترين فرماندهان دوران دفاع مقدس و پس از آن بود. شهيد احمد كاظمي پس از شهادت مهدي باكري يار و همرزم ديرينه‌اش در روز پنجم عمليات بدر , همچنان منتظر ماند تا سر انجام در صبح نوزدهم دي ماه سال 1384 بر پيمان خويش با خدا وفا كرد و در حوالي اروميه نزديكي‌هاي محل تولد شهيد مهدي باكري به وي پيوست.
او در كنار دوستان شهيدش حسين خرازي و مصطفي رداني پور در گلزار شهداي اصفهان جاي گرفت.سردار سرلشگر پاسدار كاظمي به همراه يارانش رفت و آناني كه با عشق به آنها زندگي مي‌كردند در فراقشان چشم انتظار ماندند.
* شهيد احمد كاظمي بدون تحليل جزء به جزء اهداف و نتايج عمليات وارد عمل نمي‌شد. بهترين راهكار عملي و تاكتيكي در صحنه رزم را در دشوارترين شرايط طراحي و اجرا مي‌كرد
* احمد كاظمي همواره غمگين بود كه چرا از كاروان دوستان شهيد خود عقب مانده است
* مقام معظم رهبري:
تدبير و قدرت فرماندهي او در طول جنگ هشت ساله كارهاي بزرگي انجام داده و او بارها تا مرز شهادت پيش رفته بود. آرزوي جان باختن در راه خدا در دل او شعله مي‌كشيد

دوشنبه|ا|19|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جمهوري اسلامي]

[مشاهده در: www.jomhourieslami.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 163]