اصغر فرهادي:مى‌خواهم« درباره الي» اكران عمومى شود

واضح آرشیو وب فارسی:حيات نو: اصغر فرهادي:مى‌خواهم« درباره الي» اكران عمومى شود
فرهنگ و هنر- فيلم سينمايى (درباره الي) آخرين ساخته اصغر فرهادى پس از حرف و حديث‌هاى بسيار بر سر بازى گلشيفته فراهانى در اين پروژه و با وساطت شخص رئيس جمهور بالاخره در شرايط بسيار نامناسب ساعت 11:45 شب در سينماى مطبوعات به نمايش گذاشته شد و به دليل مسافرت فرهادى به برلين كه منجر به دريافت خرس نقره‌اى هم شد، سنت ديرينه نشست خبرى اين فيلم در جشنواره بيست و هفتم ميسر نشد به همين دليل صبح روز گذشته اين جلسه در فرهنگسراى رسانه برگزار شد. طبق شنيده‌هاى حيات نو، به دليل حضور گلشيفته فراهانى و نقش كليدى وى ممكن است استفاده از چهره اين بازيگر جوان در پوسترها و بيلبوردها، فيلم دچار مشكل شود و احتمالا فرهادى به خاطر اين مسئله بسيار نگران است . در ابتداى اين نشست سيد محمود رضوى تهيه‌كننده فيلم، درباره زمان اكران عمومى «درباره الي» گفت: خوشبختانه مشكلى براى اكران اين فيلم وجود ندارد و ما پيگير اكران اين فيلم در نوروز يا تابستان هستيم. فكر كرديم شايد فيلم تلخى‌هايى دارد كه مناسب اكران در نوروز نباشد، با اين حال احتمال اكران در نوروز هم وجود دارد.اصغر فرهادى كارگردان برگزيده جشنواره برلين و فيلم فجر نيز درباره گرفتن خرس نقره‌اى جشنواره برلين گفت: ملاك موفقيت فيلم در برلين تنها گرفتن جايزه نيست. خوشبختانه نقد‌هايى كه بعد از اكران فيلم نوشته شد همه به وجه مشتركى كه همان توجه به مساله تكنيكى و فنى اين اثر بود، پرداختند و اين روند براى من باعث خوشحالى است.وى ادامه داد : پيش از اين به‌خاطر اكران ديگر فيلم‌هايم به جشنواره خارجى رفته بودم. گاهى با نقدهايى روبه‌رو مى‌شدم كه تنها يكى دو خط آن به فيلم مربوط مى‌شد و بقيه نقد مباحثى درباره ايران را دربر مى‌گرفت. درحالى كه معتقدم قرار نيست، فيلم دايره‌المعارفى درباره كشورش باشد و اصولا هيچ فيلمى نمى‌تواند شناخت كاملى از كشورش ارائه بدهد. ضمن اين‌كه شأن يك فيلم نيست كه بهانه‌اى باشد براى پرداختن به مسائل ديگر. زيرا كه به‌عنوان يك اثر هنرى مستقل است و مى‌تواند مورد بحث قرار بگيرد. خوشبختانه براى فيلم «درباره الي» نقد‌هايى نوشته شد كه به منحنى فيلمنامه، كيفيت صدا، طراحى لباس‌ها، مضمونى كه در دل فيلم جارى است و ... پرداخته بودند.

فرهادى اضافه كرد : اين مطلب به معناى آن نيست كه اين فيلم، ايرانى نيست. بلكه تلاش كرده‌ايم فيلمى قابل باور براى تماشاگر ايرانى باشد. بدون اين‌كه داعيه اين را داشته باشد كه داستان آن به بخشى از مردم ايران بر مى‌گردد. خوشبختانه جايزه بزرگ‌ترى كه در ايران و برلين گرفتيم برخورد يكسان اقشار گوناگون تماشاگران با اين فيلم بود.وى در ادامه افزود : تنها موردى كه به نظر مى‌آمد مى‌توانست در نمايش فيلم ايجاد مكث كند، بازى گلشيفته فراهانى بود. اما از آنجا كه صورت مساله طورى نبود كه لاينحل به نظر بيايد تصور مى‌كردم مساله حل مى‌شود. بنابراين از حاشيه‌سازى پرهيز كردم.

او با اشاره به حواشى پيرامون اكران اين فيلم يادآور شد: از زمانى كه اين زمزمه‌ها آغاز شد، پيش از اين‌كه پيگيرى‌ خود را آغاز كنم، افرادى در وزارت ارشاد، خانه سينما، بنياد سينمايى فارابى و ... تلاش‌هايى براى حل مشكل اكران فيلم آغاز كردند و حتى عده‌اى بيش از من تلاش كردند. پس ديدم نبايد بى‌جهت اعتراض كنم. به‌ويژه اين‌كه هيچ كس به من نگفت از خير نمايش اين فيلم بگذر. بلكه همه مى‌گفتند تلاش مى‌كنيم سرنوشت فيلم به حاشيه‌هايش پيوند نخورد.

فرهادى با تقدير از تلاش تمام كسانى كه براى حل مشكل اكران فيلم‌اش اقدام كردند، يادآور شد: آنقدر تعداد اين افراد زياد است كه نمى‌توانم از همه‌شان تشكر كنم. خوشبختانه با كمك آقاى شمقدرى و احمدى‌نژاد اين مشكل حل شد و از اين‌كه فرصت ديده‌شدن فيلم را پديد آوردند، بسيار سپاسگذارم.فرهادى درباره تبليغات فيلم اضافه كرد: تا جايى كه به شخصيت‌ فيلم و اعتقاداتم توهين نشود، تلاش مى‌كنم كه فيلم اكران شود و اجازه نمى‌دهم اين اثر كه هم‌چون كودكم به من نزديك است، قربانى شود. ضمن اين‌كه تصور نمى‌كنم فيلم ابزار خوبى براى تبليغات سياسى باشد. در ميان جمعيت 70 ميليونى ما درصد كسانى كه سينما را از طريق مطبوعات پيگيرى مى‌كنند، بسيار اندك است. بنابراين اصلا برايم افتخارى نيست كه فيلم در اين مقطع متوقف شود. بلكه خواست من اكران عمومى اين فيلم است.

كارگردان «درباره الي» در باره احتمال الگو‌سازى از اين فيلم براى ساخت آثار ديگر براى موفقيت در جشنواره‌هاى بين‌المللي، گفت : مرگ سينماى جشنواره‌اى در اين است كه بخواهيم همه سينما را در يك جريان خلاصه كنيم. اگر سينمايى كه پيرو سبك عباس كيارستمى بود به افول رسيد به اين دليل بود كه همه تصور مى‌كرديم بايد به آن سمت برويم. اميدوارم فيلم‌هايى كه از استاندارد‌هاى زيبايي، بصري، شنيدارى و غيره محروم نيستند، در گونه‌هاى مختلف سينمايى به جشنواره‌ها راه يابند. فرهادى ادامه داد: مطبوعات ايرانى كار بزرگى كردند كه فيلم را بدون واسطه حاشيه‌هايش ديدند، حتى اگر آن را دوست نداشتند. البته در كنفرانس مطبوعاتى برلين يكى دو نفر تلاش كردند سوالات حاشيه‌اى بپرسند، زيرا همان اندازه كه ما درباره غربى‌ها دچار توهم هستيم آنها هم نسبت به ما و سينمايمان دشوار توهم هستند. خوشبختانه بعد از يكى دو پرسش اين فضا شكسته شد و پرسش‌هاى ديگر، همه درباره فيلم بود. به جز يكى دو خبرگزارى و يك برنامه تلويزيونى كه سوالات توهين‌آميزى را مطرح كردند و من هم به بهترين شكل به آنها پاسخ دادم. وى گفت: در فيلم‌هايم نشان مى‌دهم كه نسبت به شرايط خنثى نبوده‌ام و همواره نقد داشته‌ام. اما نگاه توهم‌آميز و توهين‌آميز نسبت به ما و سينماى‌مان را كه از سوى برخى مخاطبان خارجى وجود دارد نمى‌پسندم. البته ما خود‌مان هم در ايجاد اين تصورات نادرستى كه از كشورمان دارند، مقصريم. زيرا ما بوده‌ايم كه خود را اين‌گونه تعريف كرده‌ايم. بنابراين پرسش‌هاى اين‌چنينى ما را به واكنش‌هايى وا مى‌داشت به گونه‌اى كه‌ به حامى بى‌چون‌وچراى كشورمان تبديل مى‌شديم. هرچند كه معتقد نيستم اين‌جا گل و بلبل است، اما مى‌دانم آن طرف‌ هم تصور درستى از ما ندارند و نگاه ترحم‌آميزشان برايم آزار‌دهنده است.

فرهادى همچنين در‌باره‌ ضربه‌هاى عاطفى فيلم هم گفت: فكر مى‌كرديم تكرار اين ضربه‌ها از تاثير‌ آن مى‌كاهد بنابراين فيلمنامه را كم كم و با خست به بازيگران داديم و فيلمبرداريمان خيلى از پيش تعيين شده نبود و اين چنين بود كه فشار روانى باعث شد موى برخى از بازيگران جورى سفيد شود كه ناچار شديم آن را رنگ كنيم. البته اين خواسته من نبود و همواره در طول زمان فيلمبردارى شرايط شادى را براى گروه ايجاد مى‌كرديم. اما فيلم تاثيرات اجتناب‌ناپذير خود را داشت.وى پاان فيلم‌هايش را واقع‌بينانه توصيف كرد.

او در ادامه درباره تعليق دراين فيلم توضيح داد: هنگام ساخت فيلم بيشتر با ناخودآگاه خود، كار مى‌كنم، زيرا همه آگاهى‌ها قبل از خلق فيلم اتفاق افتاده است. بنابراين حرف‌هايم كاملا مطلق نيست. در ساخت اين فيلم تلاش كردم فيلم شبيه دوربين مخفى باشد. به‌گونه‌اى تماشاگر بى‌واسطه با ماجراها روبه‌رو شود و بيش از آنكه دوربين خود را به رخ بكشاند، بازى‌هاست كه خود را نشان مى‌دهند و اين موضوع در تمرينات‌مان جا افتاد. علاوه بر اين به بچه‌ها مى‌گفتم وقتى بازيگر مقابل‌تان بازى مى‌كند او را هم درك كنيد، چون اين فيلم يك بازيگر محورى نداشت.اصغر فرهادى در اين نشست مهم‌ترين دستاورد ارزشمند فيلم خود را نگاه همسوى مخاطبان، مردم و منتقدان اين فيلم در ايران و آلمان دانست و گفت: اين برايم بسيار ارزشمند بود كه فيلم تنها به يك گروه خاص تعلق نداشته باشد.در ادامه اين نشست مريلا زارعى (بازيگر) گفت: به عنوان يك ايرانى و صرف‌نظر از اينكه عضو كوچكى از گروه سازنده فيلم هستم، موفقيت اين اثر را افتخارى ملى مى‌دانم و خوشحالم كه نماينده‌اى از كشورمان در كنار آثار قدرتمند جهانى رقابت كرده است. او درباره شيوه بازيگرى دراين فيلم گفت: فيلم به‌ ترتيب فيلمنامه جلو رفت و تنها تفاوت آن با زندگى معمولى اين بود كه انگار همه اين پلان‌ها در يك روز اتفاق افتاده بود. ما هم مثل زندگى و مثل تماشاگران فيلم از آينده بى‌خبر بوديم و حس‌مان اين‌گونه بود كه نبايد آگاهى خود را درهنگام بازى به تماشاگر منتقل كنيم، بلكه بايد مثل نادان مطلق پيش برويم. وى ادامه داد : سينماى ما در شرايطى است كه به‌عنوان بازيگر حرفه‌اى تلاش مى‌كنيم هميشه معقول‌تر و زيبا‌تر ديده شويم، اما من همواره از تجربه‌هاى بديع استقبال مى‌كنم و به‌طور كامل خود را در اختيار كارگردان قرار مى‌دهم.زارعى اضافه كرد: آن زمان احساس مى‌كردم نوعى بازيگرى در كار اصغر فرهادى است كه ما را از بازيگرى حرفه‌اى كه تمام كُنش‌هايش كليشه‌اى شده دور مى‌كند و اين ويژگى در فيلم «درباره الي» بسيار بارز است.

در ادامه اين نشست پيمان معادي، ديگر بازيگر فيلم كه به عنوان فيلمنامه‌نويس در سينما فعاليت دارد درباره نخستين تجربه‌اش در زمينه بازيگرى گفت: خيلى دغدغه بازيگرى نداشتم، گاه پيشنهاداتى مطرح مى‌شد كه چندان جدى نبود، اما زمانى كه آقاى فرهادى پيشنهاد بازى در اين فيلم را مطرح كرد، نتوانستم به او نه بگويم و خوشحالم كه در اين كار حضور يافتم.

شهاب حسينى كه براى بازى‌اش در اين فيلم از سوى بيست و هفتمين جشنواره فجر تقدير شد در ادامه اين نشست گفت: بزرگ‌ترين مشكلى كه براى بازى در اين نقش داشتم، اين بود كه بايد پروسه‌اى طولانى طى مى‌كردم تا به عدم بازيگرى برسم. به‌ويژه به‌خاطر بازى در نقش‌هاى احساسى طى كردن اين مسير برايم دشوار بود. زيرا نمى‌دانستم چگونه نبايد بازى كنم. حسينى ادامه داد: هدف ما دراين فيلم بازى‌كردن و رسيدن به يك مستند بود و بهترين راه آن زندگى‌كردن در فيلم بود. وى ادامه داد: در طول مسير كارى‌ام، گاه فيلمنامه‌هايى پيشنهاد شده كه بسيار توليدى به آن نگاه شده است. ساخت اين فيلم هم مى‌توانست چنين باشد اما خوشبختانه بسيار هوشمندانه، ظريف و با وسواس و در مدت زمان بيش از 85 روز طول كشيد كه نتيجه آن موفقيت‌آميز بود. در اين نشست احمد مهران‌فر ديگر بازيگر فيلم با بيان اين‌كه هنوز فيلم را نديده‌ است و براى ديدن آن بسيار مشتاق‌ است ادامه داد: از همان ابتدا، تمرينات بسيار زيادى در موسسه «كارنامه» انجام داديم و برخلاف پيمان معادى كه ترسى نداشت، من بسيار دلهره داشتم.

وى گفت: پروسه‌ تمرين اين فيلم هم‌چون تئاتر شكل گرفت. فيلمنامه آن هم مانند يك نمايشنامه، شكل گرفته بود. مهران‌فر درباره روان‌شناسى نقش‌هاى فيلم گفت: يكى از سخت‌ترين نقش‌هايم را بازى كردم. زيرا اين كاراكتر بيشتر تماشاگر بود و كمتر كُنش داشت. بنابراين پيدا‌كردن روانشناسى او برايم دشوار بود. صابر ابر، بازيگر ديگر فيلم درباره حضور كوتاهش در اين فيلم نيز گفت: براى بازى در اين نقش هيچ ترديدى نداشتم، برايم مهم نبود كه كوتاه است زيرا به بخشى از فيلم مربوط مى‌شد كه تاثير خود را داشت. بازيگرى دراين فيلم مثل خود زندگى‌كردن، پر از تجربه و اتفاق بود.

تهيه‌كننده فيلم نيز با ابراز خرسندى از موفقيت نخستين پروژه توليد‌ى‌اش گفت: ساخت فيلم از نظر توليدى كار سختى بود. اما همراهى كارگردان آن بسيار راهگشا بود. او به خوبى توانست از امكانات و بازيگران سرشناس استفاده كند و نماينده بسيار خوبى از سينماى ايران را در جشنواره جهانى معرفى كند. همين موفقيت ادامه كار را براى ما دشوارتر مى‌كند. او ادامه داد: برخلاف رويه چند سال اخير مى‌خواستيم فيلمى بسازيم كه در عين حفظ ارزش‌هاى فرهنگى و اخلاقى به خوبى ديده شود و فروش داشته باشد. زيرا اگر مردم فيلم را نبينند آن فيلم به چه كارى مى‌آيد؟! و اصلى‌ترين هدف خود را كه همان ديده شدن است، باخته است. اما جايزه مردمى نشان داد كه كارمان را به درستى انجام داده‌ايم.

شنبه|ا|3|ا|اسفند|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: حيات نو]

[مشاهده در: www.hayateno.ws]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 84]