عضو هيئت علمي دانشگاه پيام نور: مشكلات خانوادگي عامل فرار نوجوانان است

واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: عضو هيئت علمي دانشگاه پيام نور: مشكلات خانوادگي عامل فرار نوجوانان است
عضو هيئت علمي دانشگاه پيام نور: مشكلات خانوادگي عامل فرار نوجوانان است
صفحه S03 جامعه (جنوبي) ، شماره سريال 17210 ، تاريخ انتشار 871205

ميرحسيني- بر اساس يافته هاي پژوهشي، مشكلات خانوادگي مهم ترين و شايع ترين عامل موثر در فرار از منزل محسوب مي شود.عضو هيئت دانشگاه پيام نور بيرجند بابيان اين مطلب به خبرنگار ما گفت: كم تجربگي نوجوانان در بيشتر موارد موجب شده تا طعمه گروه هاي آسيب زا شده، پس از اغفال، ناخواسته به سمت بزه هاي اجتماعي هدايت شوند.اختلاف و گسيختگي پيوند بين والدين و فرزندان باعث مي شود نوجوانان محيط خانه را تهديد آميز بدانند و با توجه به شرايط دوران نوجواني، احساس بيگانگي كرده و به رفتارهاي سازش نايافته روي آورند.

فريدون رمضاني تصريح كرد: فراز، نوعي رفتار سازش نايافته است كه در فرآيند آن، كودك يا نوجوان به منظور رهايي از مشكلات موجود در خانه يا به خاطر جاذبه هاي بيرون از خانه، بدون اجازه والدين يا سرپرست قانوني خود، آگاهانه خانه را ترك مي كند و سريعا بدون واسطه به خانه باز نمي گردد.به گفته وي امروزه فرار از كانون خانواده به يكي از معضلات و نگراني هاي خانواده ها تبديل شده است، هر چند فرار از خانه در ميان دختران و پسران متفاوت است ولي آمار فرار از خانه در بين دختران به دليل آسيب پذيري آن ها بيشتر و از حساسيت هاي بيشتري برخوردار است.وي خاطر نشان كرد: انجمن پزشكي نوجوانان، فرار را چند گروه عنوان مي كند، فرار موقعيتي كه بعد از يكي دو روز به خانه برمي گردند، فرارهايي كه شخص به مدت طولاني خانه را ترك كرده و تبديل به فرارهاي كهنه كار و بچه هاي خياباني مي شوند، رانده شده ها كه والدين، آن ها را طرد و مجبور به ترك خانه مي كنند و جوانان سازمان يافته كه به دليل فقدان خانواده در پرورشگاه ها و موسسات زندگي و به دليل عدم تحمل آن مكان فرار مي كنند.اين روان شناس اضافه كرد: پديده فرار دختران از مقوله آسيب اجتماعي است كه مهار آن نيازمند مديريت قوي اجتماعي و حضور مداخله جويانه در فرآيند آسيب هاي اجتماعي است.

به گزارش سازمان جهاني بهداشت (وايت بچ، 2004) سالانه بيش از يك ميليون نوجوان 13 تا 19 ساله از خانه فرار مي كنند كه از اين تعداد 74 درصد دختر و 26 درصد پسر هستند. به طور كلي بر اساس نتايج بررسي ها ميزان شيوع فرار از خانه در بين دختران بيشتر از پسران مشاهده مي شود.وي ادامه داد: پديده فرار دختران از منزل، يك معلول چند علتي است كه ريشه هاي آن را مي توان در فقر اقتصادي، از هم پاشيدگي خانوادگي، طلاق يا جدايي هاي عاطفي والدين، وجود ناپدري و نامادري، اعتياد در خانواده، رفاه و آزادي بيش از حد، دوستان ناباب، ازدواج هاي تحميلي، ايجاد شكاف بين نسل ها و روابط منفي و اختلافات بين والد و فرزند جست و جو كرد.وي با بيان اين كه تاكنون در ايران مطالعه دقيق و نظام داري كه ابعاد گوناگون اين پديده را مورد بررسي قرار دهد انجام نشده است، گفت: پديده فرار در سال هاي اخير در كشور ما به خصوص در شهرهاي بزرگ و صنعتي رو به فزوني مي باشد و آمارهاي ارائه شده از طرف مسئولان مرتبط و مطلع، معرف اين واقعيت تلخ است كه به عنوان مثال روزانه در تهران دختران زيادي از منزل فرار كرده و به خيابان ها پناه مي آورند.

به گفته وي بعضي از دختران جوان به دنبال تخيلات واهي و به تصور اين كه وارد عالم جديد شده اند اقدام به فرار مي كنند.بر اساس آمارهاي ارائه شده، 30 درصد دختران جوان به علت عدم رضايت به ازدواج فرار مي كنند.وي افزود: فرار كودكان و نوجوانان از منزل در واقع زير پا گذاشتن مقررات خانوادگي است و بيشتر به علت ترس، خشم، انتقام جويي درمقابل عوامل مخرب و آشفته خانوادگي روي مي دهد و آن ها براي مدت كوتاهي مكان هاي ديگر را به منزل خود ترجيح مي دهند.وي اضافه كرد: بررسي ويژگي هاي نوجوانان فراري نشان مي دهد دختران فراري در مقايسه با دختران غير فراري در مقوله هاي ارتباط فردي و بين فردي، انطباق پذيري، مديريت استرس، خودآگاهي هيجاني، حرمت نفس، خودشكوفايي، خود مختاري و خلق كلي در سطح پايين تري قرار دارند.از طرفي اين دختران اعتماد به نفس ضعيفي دارند و نمي توانند از حق خود دفاع كنند و به رغم ظاهرشان رفتار مستقلي ندارند.

به گفته وي از نگاه جامعه شناسان اگر محيط هاي اجتماعي سالم به وجود آيد، خود به خود منجر به كاهش آسيب هاي اجتماعي مي شود.عضو هيئت علمي دانشگاه پيام نور بيرجند ادامه داد: كرسپي و ساباتلي بر اساس نظريه فرديت استدلال مي كند كه فرار از خانه پاسخي به رفتار محدود كننده خود مختاري والدين است.

آن ها معتقدند كه تركيب پويايي هاي خانواده و فرآيندهاي رشدي، تلاش نوجوان براي رسيدن به فرديت و استقلال از طريق فرار از واحد خانواده را تبيين مي كند.هاوارد بكر و ادوين لهرت نيز بر اساس نظريه واكنش اجتماعي مشخص كرده اند كه بر اثر اين واكنش ها شبكه روابط شخصي و تصور از خود، به هم مي ريزد و زمينه كج روي بعدي ايجاد مي شود.شبكه شخصي به هم ريخته است و تصوير از خود به علت مشخص نبودن نقش والدين فرو پاشيده و در نتيجه بزه ديدگان خانواده در جامعه زمينه ساز كج روي هاي بعدي خواهند بود.

بر اساس يافته هاي پژوهشي (كرسپي و ساباتلي) مشكلات خانوادگي از مهم ترين و شايع ترين عوامل موثر در فرار از خانه محسوب مي شود.بر اين اساس بيكاري، تحصيلات پايين والدين، ساختار خانواده از قبيل فروپاشي و ورود ناپدري يا نامادري به نظام خانواده، فقدان ارتباط سالم بين اعضا و دختران جوان و اختلاف و ناسازگاري بين اعضاي خانواده از مهم ترين عوامل خانوادگي و سوء استفاده جسمي و جنسي از دختران و بي توجهي به نيازهاي عاطفي آنان و مصرف مواد مخدر در خانواده از ديگر عوامل موثر در فرار از خانه مي باشد.

وي افزود: بدرفتاري والدين و سخت گيري آن ها با جدايي والدين از يكديگر و طلاق هاي والدين، مشاجره هاي دائمي و ناسازگاري هاي آن ها، سوء رفتار بزرگ ترها يا سرپرست، اعتياد والدين، تعداد فرزندان، تبعيض بين فرزندان از مهم ترين عوامل خانوادگي موثر در فرار از منزل است.وي در خصوص مهم ترين عوامل اجتماعي در فرار از منزل نيز به دوستان ناباب، سخت گيري اولياء مدرسه، اخراج از مدرسه، مهاجرت به شهر و رسانه ها اشاره كرد و ادامه داد: با توجه به اين كه فرار از خانه متاثر از مجموعه اي از علل اجتماعي- رواني است برنامه هاي آموزشي مبتني بر آموزش مهارت هاي اساسي زندگي در راستاي توانمند سازي و مصون سازي خانواده ها و به ويژه نوجوانان و جوانان پيشنهاد مي شود.علاوه بر اين، آموزش خانواده و كاركنان مدارس و به سازي فضاي رواني اجتماعي محيط هاي آموزشي و خانواده در كاهش پديده فرار از خانه موثر مي باشد.

يکشنبه|ا|4|ا|اسفند|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خراسان]

[مشاهده در: www.khorasannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 311]