هيچ ساز و كار مشخصي براي تاثير‌گذاري ايران در مديريت ورزش جهان وجود ندارد نقش حياتي كرسي‌هاي بين‌المللي در ورزش

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: هيچ ساز و كار مشخصي براي تاثير‌گذاري ايران در مديريت ورزش جهان وجود ندارد نقش حياتي كرسي‌هاي بين‌المللي در ورزش
جام جم آنلاين: كسب كرسي‌هاي بين‌المللي موثر همواره به عنوان يكي از چالش‌هاي اساسي ورزش ايران به شمار آمده است.

كرسي‌هايي كه در صورت داشتن آنها ورزش كشورمان مي‌تواند بهره‌هاي زيادي از آنها ببرد، اما با وجود بديهي بودن اين مهم و اين‌ كه جهان ورزش همواره عرصه تلاش‌هاي پس پرده و علني كشورهاي مختلف براي كسب كرسي بين‌المللي رشته‌هاي مختلف بوده است، متاسفانه ورزش ايران همواره به دليل بي‌ثباتي مديريت يا اختلاف ديدگاه‌هاي سياسي و جناحي و حتي غرض‌ورزي شخصي، نه‌تنها تلاش قابل ملاحظه‌اي در اين رابطه نداشته است، بلكه كرسي‌هاي موجود را هم به دليل بي‌تدبيري مديران يا بي‌اطلاعي از نقش ديپلماسي در توفيقات ورزشي از دست داده است.

اوج اين اشتباه بزرگ زماني رخ داد كه به دليل بي‌تدبيري سازمان وقت تربيت بدني در سال 83 و به دنبال انتخاب نشدن مجدد مصطفي هاشمي‌طبا به عنوان رئيس كميته ملي المپيك، مهم‌ترين كرسي بين‌المللي تاريخ ورزش ايران از دست رفت. كرسي عضويت در كميته بين‌المللي المپيك (IOC) كرسي‌اي بود كه به واسطه ديپلماسي ورزشي فعال كميته ملي المپيك ايران به هاشمي‌طبا اعطا شده بود، اما سازمان تربيت بدني بدون توجه به منافع ملي ورزش، وقتي در عرصه جناح‌بندي‌ها و ائتلاف‌هاي پشت‌پرده، هاشمي‌طبا را از رياست كميته ملي المپيك كنار گذاشت، عملا بر جايگاه عضويت وي در كميته بين‌المللي المپيك خط قرمز كشيد، تا براي سال‌هاي سال حسرت دستيابي دوباره به چنين موقعيتي را داشته باشيم. در كمال تعجب حتي آن اتفاق تلخ هم درس عبرتي براي ورزش ايران نشده است و روند از كف رفتن كرسي‌هاي بين‌المللي تا همين امسال ادامه داشت. در اين گزارش به بررسي گوشه‌هايي از محاسن داشتن كرسي‌هاي بين‌المللي تاثيرگذار، ريشه از دست رفتن اين كرسي‌ها، ضررهايي كه از اين حيث متوجه ورزش كشور ما خواهد شد و همچنين ارائه راهكار براي فائق آمدن بر اين مشكل از نگاه كارشناسان و مسوولان مي‌پردازيم.

خودمحوري، ريشه از دست رفتن كرسي‌ها

وحيد مرادي، رئيس اسبق فدراسيون شنا و دبيركل سابق كنفدراسيون شناي آسيا يكي از كساني است كه به دليل عدم حمايت‌هاي داخلي، كرسي دبيركلي آسيا را از دست داد. او در پاسخ به اين سوال كه ريشه از كف رفتن كرسي‌هاي بين‌المللي ورزش ايران چيست به «جام‌جم» گفت: به نظر من چنين برخوردهايي كاملا شخصي و نوعي سوءاستفاده از مسووليت و موقعيت افراد تصميم‌گير در كشور است و دليل آن ‌را بايد در خود اين افراد جستجو كرد. تنگ‌نظري، تحمل نكردن ديگران، حسادت و رقابت‌هاي داخلي، تلاش براي جلوگيري از مطرح شدن ديگران و ارجح دانستن منافع فردي به منافع ملي، همه و همه ريشه در رفتار كساني دارد كه داخل كشور وظايف سازماني و روشن آنان حمايت و پشتيباني از كانديداها و اعضاي ايراني مجامع بين‌المللي است، امّا با تصميمات شخصي در اين زمينه كوتاهي و اهمال مي‌كنند. اين موضوع نمي‌تواند هيچ ارتباطي به دولت‌ها داشته باشد. چه‌بسا اگر مسوولان طراز اول كشور در جريان كوتاهي‌ صورت گرفته براي از دست رفتن كرسي مصطفي هاشمي‌طبا در كميته بين‌المللي المپيك قرار مي‌گرفتند با خاطيان برخورد و مانع تكرار آن مي‌شدند.

مرادي در اين باره افزود: در واقع از دست دادن كرسي IOC به عنوان بالاترين مرجع بين‌المللي ورزش در جهان، تلخ‌ترين اتفاقي است كه ورزش ايران در طول 30 سال گذشته تجربه كرده است. تاسف‌بارتر اين ‌كه اين روند با از دست دادن پست‌هاي كليدي بين‌المللي ديگري ادامه يافت و آب از آب هم تكان نخورد. عده‌اي نه‌تنها آن روز متوجه اين خسران نشدند بلكه هنوز هم نمي‌دانند با اعتبار ورزش كشور در جهان چه كرده‌اند.

مرادي ادامه داد: موارد ديگري كه مي‌تواند موجب عدم انتخاب كانديداي موردنظر يا از دست دادن كرسي‌هاي بين‌المللي شود، عدم حمايت لازم يا تخريب افراد نزد مسوولان فدراسيون‌هاي جهاني و آسيايي است. عدم حمايت يا تخريب‌ها در كشورهاي درجه 2 و 3 قاره و جهان معمولا به چند صورت اتفاق مي‌افتد. گاهي اوقات در شرايطي كه انتظار مي‌رود مسوولان ذي‌ربط با تماس، مكاتبه و لابي با افراد با نفوذ ديگر كشورها شرايط انتخاب كانديداي هموطن خود را فراهم كنند، كاملا سكوت كرده و فرد كانديدا را تنها مي‌گذارند. در حالي كه نمايندگان ديگر كشورها با تمام توان و استفاده از همه ابزارهاي ورزشي، لابي‌هاي سياسي و امكانات مالي وارد ميدان شده و نتيجه قهري چنين تراژدي، پيروزي رقباست.

ورزش اول ايران، بي‌اثر در دنيا

وقتي سياستگذار اصلي كاراته در جهان ژاپني‌ها، در تكواندو كره‌اي‌ها، در ووشو چيني‌ها و وزنه‌برداري كشورهاي بلوك شرق (اروپاي شرقي و چين) هستند، به راستي تا به حال از خود پرسيده‌ايد كشتي، ورزشي كه ما ايراني‌ها ادعا داريم خاستگاه آن در ايران بوده، چه نقشي در فدراسيون جهاني آن دارد؟ صرف‌نظر از اين ‌كه بي‌ثباتي مديريت در راس اين فدراسيون باعث ضعف بين‌المللي كشتي ايران شده و ما نتوانسته‌ايم كرسي‌هاي مهم اين رشته را تصاحب كنيم. تا اين سال‌ها به يكي از كرسي‌هاي نايب رئيسي فيلا يعني كرسي كميته پزشكي فدراسيون جهاني توسط دكتر محمد توكل‌دلخوش بوديم، اما به دليل حمايت نكردن از توكل، چند ماه پيش آذربايجان آن را از چنگ ايران درآورد تا همان دلخوشي بين‌المللي هم از ورزش اول ايران گرفته و كشتي كشورمان در مديريت جهاني اين رشته به كشوري كاملا بي‌اثر تبديل شود.

گرچه محمد توكل زياد راغب نيست به نبش قبر بپردازد، اما در اين باره به «جام‌جم» گفت: «متاسفانه به دليل اين ‌كه آذربايجاني‌ها خيلي پررنگ و اثرگذار ظاهر شدند توانستند اين كرسي را كسب كنند، هر چند آنها پول زيادي براي كسب اين كرسي خرج كردند اما به هر حال به نظر من جا دارد فدراسيون كشتي نظر به اهميت موضوع كسب كرسي در فيلا، نشستي را با حضور افراد واجد شرايط ترتيب داده و با انتخاب فرد يا افراد موردنظر مجموعه كشتي، با همه توان در راه كسب كرسي تاثيرگذار در فدراسيون جهاني حركت كند.»

تنهايي صاحب‌منصبان ايراني

علي مرادي، دبيركل كنوني كنفدراسيون وزنه‌برداري آسيا، فردي است كه به واسطه عدم حمايت داخلي تا يك قدمي از دست دادن اين كرسي هم پيش رفت او با تاكيد بر لزوم حمايت از نمايندگان ايران در مجامع بين‌المللي ورزش در پاسخ به اين سوال كه چه حمايتي از شما در مدت تصدي اين سمت به عمل آمده است، به جام‌جم گفت: متاسفانه هيچ‌گونه حمايتي از من صورت نگرفته است و طي اين سال‌ها حتي يكي ريال هم از سوي سيستم ورزش كشورمان به كنفدراسيون وزنه‌برداري آسيا كه دفتر آن در تهران مستقر بود، پرداخت نشد. ما كه چشمداشت مادي نداريم، اما حداقل اين انتظار را داشتيم كه مورد حمايت معنوي قرار بگيريم، اتفاقي كه صورت نگرفت. در انتخابات چند وقت پيش كنفدراسيون وزنه‌برداري آسيا، نمايندگان فدراسيون ايران اعلام كردند مرادي نماينده ايران نيست! گرچه در نهايت من توانستم مجدد به اين سمت انتخاب شوم، اما پيامد آن نگاه و اظهارنظر اين شد كه مقر كنفدراسيون وزنه‌برداري آسيا را به قطر انتقال دادند كه خوشبختانه با تلاش‌هايي كه صورت گرفت بخش اجرايي اين مهم دوباره به تهران برگشته و تنها مباحث مالي آن در دفتر قطر پيگيري مي‌شود.

پايان سلطه كره در سايه نفوذ بين‌المللي ايران

ملموس‌ترين مثالي كه مي‌توان درباره نقش و جايگاه كرسي‌هاي بين‌المللي در توفيق ورزش ايران آورد در ارتباط با تكواندوست. رشته‌اي كه كره جنوبي خود را صاحب اصلي آن مي‌داند و در سال‌هاي گذشته با اعمال نفوذ در داوري‌ها، همواره سعي در حفظ استيلاي خود بر اين رشته داشت. در اين رابطه بارها حق تكواندوكاران شايسته ما در رقابت‌هاي مختلف و از جمله در پيكارهاي جهاني زيرپا گذاشته ‌شد تا پايه‌هاي قدرت كره‌جنوبي نلرزد. در اين شرايط و پس از آن كه فدراسيون تكواندوي ايران به دليل ثبات مديريت توانست ديپلماسي فعالي را در پيش بگيرد، سيدمحمد پولادگر توانست علاوه بر كسب كرسي آسيايي اين رشته به عضويت هيات اجرايي فدراسيون جهاني يعني بالاترين مرجع تصميم‌گيري اين رشته دربيايد و در نهايت به لطف اين نفوذ در لايه‌هاي مديريت جهاني اين رشته و ارائه طرح هوگوي (ضربه‌گير) الكترونيكي در قضاوت و كنار آن شايستگي تكواندوكاران ايران، كره‌اي‌ها كمتر مجالي براي حق‌خوري يافتند و ايران به سلطه 36 ساله آنها بر جهان تكواندو خاتمه داد. اين توفيق در سايه كرسي ايران در فدراسيون جهاني و پيشنهاد و در نهايت تصويب استفاده از همين هوگوها به دست آمد. سوال اين است اگر ايران زودتر از اينها در سطح مديريت تكواندوي جهان كرسي موثري را در اختيار داشت، آيا بارها حق تكواندوكاران كشورمان در رويدادهاي بين‌المللي پايمال مي‌شد؟ بد نيست بدانيد سال 87 ورزش ما تا آستانه از دست دادن اين كرسي بين‌المللي پيش رفت، جايي كه سازمان تربيت بدني قصد تغيير در راس فدراسيون تكواندو را داشت كه اگر آن اتفاق رخ مي‌داد كرسي‌هاي بين‌المللي تكواندوي ايران هم از دست مي‌رفت.

مرادي: از دست دادن كرسي IOC به عنوان بالاترين مرجع بين‌المللي ورزش در جهان تلخ‌ترين اتفاقي است كه ورزش ايران تجربه كرده است. تاسف‌بارتر اين ‌كه اين روند با از دست دادن پست‌هاي كليدي بين‌المللي ديگري ادامه يافت

در اين رابطه علي مرادي، دبيركل كنفدراسيون وزنه‌برداري آسيا درباره نقش و اهميت برخورداري از كرسي‌هاي بين‌المللي به «جام‌جم» گفت: بر همه اهالي ورزش روشن است كسب كرسي‌هاي بين‌المللي براي ورزش كشورمان امري حياتي است و ضروري مي‌نمايد اين موضوع به عنوان يكي از اولويت‌هاي وزارت ورزش و كميته ملي المپيك مطرح باشد. متاسفانه در سال‌هاي اخير شاهد بوديم نه‌تنها حمايت و برنامه‌اي براي حفظ اين كرسي‌ها وجود نداشته، بلكه از كرسي‌هاي حساس و موثر از دست رفته است و ورزش ايران دلخوش به تعدادي از كرسي‌هاي درجه دوم بوده كه هيچ تاثيري در ديپلماسي ورزش دنيا نداشته است. متاسفانه در حال حاضر كرسي‌هاي موثر ورزش ايران به تعداد انگشتان يك دست هم نيست كه بايد اين وضعيت تغيير كند.

حدود اختيارات صاحب‌منصبان ايراني در مجامع بين‌المللي

به طور طبيعي فردي كه در يك منصب بين‌المللي قرار مي‌گيرد مقابل همه كشورهاي عضو مسوول است. با اين حال همواره توقعاتي از اين افراد مي‌رود و بايد از خود آنها شنيد تا چه حد يك صاحب منصب بين‌المللي ايران مي‌تواند به ورزش كشورمان خدمت كند. علي مرادي در پاسخ به اين سوال «جام‌جم» گفت: بي‌ترديد من در درجه اول خودم را وامدار كشور و مملكتم مي‌دانم، بنابراين هر آنچه فدراسيون وزنه‌برداري در طول اين سال‌ها از كنفدراسيون آسيا درخواست داشته، با كمال ميل به آنها پاسخ مثبت داده‌ام. اگر امروز مي‌بينيد حسين توكلي، قهرمان نام‌آور وزنه‌برداري ايران در كسوت سرمربي تيم ملي عمان يا محمدعلي فلاحتي‌نژاد در كسوت سرمربي تيم ملي عمان در بازي‌هاي كشورهاي عرب به توفيقات ارزشمندي دست مي‌يابند، حاصل رايزني‌هايي است كه من با اين كشورها انجام داده‌ام و از اين طريق در معرفي مربيان موفق ايران به آسيا، سهم كوچكي در اعتلاي نام كشورم ايفا كرده‌ام؛ مربياني كه متاسفانه در كشور بيرون از گود قرار گرفته بودند.

وي افزود: علاوه بر اينها در كميته فني كنفدراسيون آسيا همواره از وزنه‌برداري كشورم حمايت كرده‌ام و كرسي‌هايي نصيب وزنه‌برداري ايران شده است. در مسابقات مختلف و در مسائل فني پشت‌صحنه همواره حامي كشورم بوده و هستم. در بحث تعداد سهميه باشگاه‌هاي ايران در جام باشگاه‌هاي آسيا مي‌بينيد 2 تيم از ايران در اين رقابت‌ها شركت مي‌كنند. البته بايد بگويم هر كاري در اين رابطه صورت گرفته در واقع اداي دين من به كشورم بوده است و فقط مي‌خواستم گوشه‌اي از فوايد كسب كرسي‌هاي بين‌المللي را ذكر كنم.

وحيد مرادي نيز در اين باره چنين اظهارنظر كرد: بايد توجه داشت عضويت در مجامع بين‌المللي ورزش در حقيقت مشاركت در مديريت ورزش جهان و اتخاذ تصميمات كلان مديريتي يا فني و تنظيم قوانين و مقررات رشته مربوطه بوده و به معناي برخورداري ورزش كشور متبوع آن فرد از شرايط يا امتيازهاي ويژه نيست. گاهي اوقات بعضي از افراد بدون اطلاع انتظار دارند عضو ايراني فلان تشكيلات بين‌المللي به واسطه مسووليت خود تصميمي به نفع ورزشكار كشورمان بگيرد كه اين عمل امكان‌پذير نيست. لذا احساساتي برخورد كرده و داشتن پست بين‌المللي در فدراسيون جهاني يا آسيايي و ساير نهادهاي بين‌المللي ورزش را فاقد ارزش و بي‌فايده دانسته‌اند!

وي در اين رابطه افزود: معتقدم كسب كرسي‌هاي بين‌المللي ورزش توسط يك ايراني علاوه بر نشان دادن اقتدار و مطرح نمودن كشورمان در مشاركت مديريت ورزش جهان، موجب مي‌شود حداقل حقي از ورزش ايران ضايع نشود و در عين حال لابي‌هاي لازم در سطوح بين‌المللي به نفع ورزش كشورمان صورت گيرد. مطمئنا اين افراد اگر از حمايت جدي و همه‌جانبه كشور خود اطمينان داشته باشند و خود را تنها و بي‌پشتوانه احساس نكنند، با اقتدار بيشتري در مقابل پايمال شدن حق ورزشكارانمان نيز مي‌ايستند.

به دنبال چه كرسي‌هايي باشيم؟

گرچه ورزش ايران هم‌اكنون فهرست بلند بالايي از كرسي‌هاي بين‌المللي دارد و حدود 150 ايراني در مجامع بين‌المللي ورزش، صاحب كرسي هستند، اما اين كرسي‌ها بيشتر جنبه تشريفاتي داشته و به معناي واقعي كلمه اكثر قريب به اتفاق آنها را نمي‌توان كرسي ناميد و به آنها دلخوش بود.

وحيد مرادي با بيان اين ‌كه انتخاب و عضويت در سطح كميته‌هاي فني و تخصصي در فدراسيون‌هاي آسيايي و جهاني به دليل تعدد كميته‌ها و تعداد اعضاي هر كميته خيلي دشوار نيست، افزود: در زيرمجموعه فدراسيون جهاني بعضي از رشته‌هاي ورزشي تعداد 10 يا 12 كميته فني و تخصصي وجود دارد و در هر كميته 9 تا 11 نفر حضور دارند كه در مجموع حدود 110 تا 120 كرسي را در فدراسيون جهاني يا قاره‌اي آن رشته تشكيل مي‌دهد. اما موضوع در سطوح مديريتي و بالاي ورزش نظير كميته بين‌المللي المپيك IOC يا شوراي المپيك آسيا OCA و همچنين هيات رئيسه و نواب رئيس بويژه رئيس و دبير كل فدراسيون‌هاي جهاني و آسيايي، كاملا متفاوت بوده و تمامي كشورها براي كسب حتي يك كرسي در آن سطوح رقابت سخت و لابي‌هاي فراواني را انجام مي‌دهند، بنابراين ما هم بايد دنبال چنين كرسي‌هايي باشيم.

اين نكته‌اي است كه مورد تاكيد حميد سجادي معاون ورزش حرفه‌اي و قهرماني وزارت ورزش و جوانان نيز هست. سجادي در اين باره تصريح كرد: در گذشته براي خود من هم شرايطي پيش آمد كه بتوانم عضو كميته ورزشكاران شوراي المپيك آسيا باشم، اما معتقدم اگر فردي عضو مجامع بين‌المللي ورزشي است بايد حضوري فعال در آن مجامع داشته باشد و پست‌هاي افتخاري را قبول نكند، ضمن اين ‌كه اگر فردي در پستي بين‌المللي قرار گرفت بايد فضا را براي ورود ديگران هم فراهم كند و اين فرصت‌سازي را براي ديگر هموطنان خود انجام داده و تجربيات خود را به فدراسيون و نفرات جديد انتقال دهد. چرا كه او در درجه اول نماينده كشورمان در آن مجمع محسوب مي‌شود.

همچنين احمد دنيامالي، رئيس فدراسيون قايقراني و يكي از 2 نماينده قاره آسيا در فدراسيون جهاني اين رشته در اين باره، گفت: بي‌شك داشتن كرسي‌هاي بين‌المللي خوب است به شرطي كه براي ورزش ما نكته مثبتي هم داشته باشد، كرسي‌اي كه به كار ورزش ما نيايد چندان فايده ندارد، بلكه بايد از پست‌هاي بين‌المللي ورزشي براي ورزش ايران امتياز گرفت.

رويكرد جديد كميته ملي المپيك

براي اتخاذ راهكار عملي در اين باره كميته ملي المپيك چندي پيش با برگزاري همايشي با حضور صاحب‌منصبان ايراني در مجامع بين‌المللي ورزشي درصدد اتخاذ ساز و كاري براي كسب و حفظ كرسي‌ها بر آمد، محمد علي‌آبادي رئيس كميته ملي المپيك و كسي كه به عنوان يكي از 14 نايب رئيس شوراي المپيك آسيا انتخاب شده است، در اين باره تصريح كرد: لازم است با تمام توان در راه حفظ كرسي‌هاي مهم ورزشي خود در عرصه بين‌المللي بكوشيم و سپس به گسترش آن نيز بپردازيم. به طور طبيعي اگر تغييراتي در فدراسيون‌ها به وجود مي‌آيد، اين تغييرات نبايد منجر به از دست دادن كرسي‌هاي ورزشي كشورمان بشود. بايد با فعال كردن دستگاه ديپلماسي ورزش بتوانيم جايگاه مطمئن و باثباتي را براي خود به دست بياوريم.

همچنين بهرام افشارزاده، دبيركل كميته ملي المپيك هم تاكيد دارد بايد شرايطي فراهم شود تا بسادگي پست‌هاي مهم ورزشي كه بعد از سال‌ها تلاش به ‌دست آمده از دست نرود. براي دستيابي به اين هدف بايد مكاتبات متعدد با فدراسيون‌هاي جهاني قاره‌اي و شوراي المپيك آسيا و ديگر مجامع بين‌المللي ورزشي داشته باشيم.

علي مرادي در رابطه با برگزاري همايش كميته ملي المپيك به «جام‌جم» گفت: به نظر من نفس برگزاري همايش را بايد به فال نيك گرفت، اما حقيقت مطلب اين است كه كسب كرسي‌هاي بين‌المللي ورزش و حفظ كرسي‌هاي موجود نيازمند تصويب قانوني از سوي مجلس شوراي اسلامي است به اين ترتيب كه كميته ملي المپيك و وزارت ورزش و جوانان لايحه‌اي از طريق دولت يا طرحي را از طريق مجلس از تصويب بگذرانند كه در چارچوب يك قانون مشخص و مدون در اين راستا حركت شود. در صورت وجود قانون كرسي‌هايي كه با حمايت مجموعه ورزش يا براساس توانمندي خود افراد عايد ورزش ايران شده است براحتي از دست نخواهد رفت و جابه‌جايي‌هاي مديريتي و اميال شخصي برخي باعث از دست رفتن اين كرسي‌ها نخواهد شد.

همچنين وحيد مرادي كه طي دو مقطع در اوايل دهه 70 و در دوره مديريت حسن غفوري‌فرد بر سازمان تربيت بدني و در دوره مديريت رضا قراخانلو در كميته ملي المپيك در سال 86، اقداماتي را در رابطه با تشكيل مجمع اعضاي ايراني مجامع بين‌المللي ورزشي انجام داد، با بيان اين ‌كه برگزاري چنين همايشي در صورتي كه مقدمه تشكيل مجمع اعضاي ايراني مجامع بين‌المللي باشد كاري شايسته و تاثيرگذار خواهد بود، افزود: در اين مجمع بايد منتخبان آن در قالب كميسيون اعضاي ايراني مجامع بين‌المللي رسما در چارت كميته ملي المپيك تعريف و وظايف خود را برابر آيين‌نامه مربوطه دنبال نمايند. بنابراين برگزاري همايش‌هايي از اين دست در صورتي كه منتج به ايجاد تشكيلات و تدوين استراتژي روشن شود، بسيار موثر خواهد بود.

5 راهكار

وحيد مرادي در رابطه با حفظ و ارتقاي كرسي‌هاي بين‌‌المللي ورزش 5 راهكار را پيشنهاد مي‌دهد:

1 ـ تدوين برنامه و تعيين استراتژي به عنوان نقشه راه براي كسب و حفظ و ارتقاي كرسي‌ها بويژه كرسي‌هاي مهم در سطوح بالاي مديريت نهادهاي ورزشي بين‌المللي.

2 ـ شناسايي، انتخاب و معرفي افراد واجد شرايط و صاحب صلاحيت رشته‌هاي ورزشي براي احراز سمت‌هاي مختلف اعم از مديريتي يا فني.

3 ـ حمايت و پشتيباني دائمي و موثر توسط نهادهاي ورزشي داخلي اعم از فدراسيون ملي، كميته ملي المپيك و وزارت ورزش و جوانان از كانديدا‌ها يا اعضاي ايراني مجامع بين‌المللي ورزش.

4 ـ‌ حضور دائم و برقراري ارتباط و انجام لابي‌هاي بموقع با افراد تصميم‌گير و تأثيرگذار در تشكيلات بين‌المللي ورزش.

5 ـ حمايت و پشتيباني مادي و معنوي از اعضاي كنوني و آموزش و ترغيب آنان به يادگيري زبان خارجي و آگاهي از چگونگي رعايت تشريفات در مجامع بين‌المللي.

اميد توفيقي / گروه ورزش

پنجشنبه|ا|15|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 128]