به بهانه بازگشت همزمان تي‌تي و كيا به خاستگاهشان چرا اسطـــوره نمي‌سازيم؟

واضح آرشیو وب فارسی:ايران ورزشی: به بهانه بازگشت همزمان تي‌تي و كيا به خاستگاهشان چرا اسطـــوره نمي‌سازيم؟
ورزشگاه اميريتس همان استاديوم شيك و مدرن خانگي آرسنال است كه شش سال پيش افتتاح شد تا توپچي‌ها از ورزشگاه خاطره‌انگيز و البته حقير براي آرسنال به محلي باشكوه‌تر كوچ كنند. هر چند نام استاديوم جديد به اسم سرمايه‌گذار ساخت اين پروژه عظيم و پرهزينه خورد تا غرور ناسيوناليستي انگليسي‌ها را در پايتخت اين كشور لكه‌دار كند اما سردر ورزشگاه به گونه‌اي آراسته شد تا آرسنالي‌ها حتي با وجود 6 سال دوري از جام به خود ببالند.
وقتي از خيابان طويل درايتون پارك لندن عبور مي‌كنيد و نگاهتان به ورزشگاه شيك اميريتس مي‌افتد، اولين نكته‌اي كه چشمتان را مي‌گيرد و شايد حيرت‌زده‌تان كند همان سردر
ورزشگاه است كه با تنديس سه اسطوره باشگاه در تمام 150 سالي كه از عمر آرسنال گذشته، مواجه مي‌شود؛ توني آدامز، هري چاپمن و تيري آنري.
نفر آخر يك فرانسوي است كه بعد از ظهور در موناكو و فصلي ناموفق در يوونتوس به آرسنال آمد و سال‌هاي پرافتخاري را در اين تيم دوست‌داشتني سپري كرد. آنري بالاخره از آرسنال دل كند و به بارسلونا رفت تا قهرماني اروپا را هم تجربه كند. «تي‌تي» كه در اوج بلوغ فوتبال ملي فرانسه طي دو سال به قهرماني جام جهاني و جام ملت‌هاي اروپا هم رسيده بود، به يكباره سر از ليگ حرفه‌اي آمريكا درآورد و در ردبول كاپيتان شد. اواخر دسامبر 2011 اما خبري تكان‌دهنده آرسنالي‌ها را دچار شعف ويژه‌اي كرد؛ تي‌تي برمي‌گردد و 2 ماه براي آرسنال بازي خواهد كرد. آنري در فاصله تعطيلي دو ماهه ليگ حرفه‌اي آمريكا (MLS) برگشته تا ميان دوستدارانش باشد و البته به تيم محبوبش كمك كند. روزهاي بازگشت او به آرسنال دقيقا مصادف شده با روزهايي كه اسطوره محبوب پرسپوليسي‌ها مهدي مهدوي‌كيا به خانه بازگشته است؛ بازگشتي غريبانه كه شايد فقط روي جلد روزنامه‌هاي ورزشي به اندازه‌اي كه بايد
زرق و برق داشته است.
در روزهايي كه ما اجازه ورود هوادار به سكوهاي ورزشگاهمان را نمي‌دهيم تا بازگشت اسطوره محبوب‌شان را شاهد باشند، آرسنالي‌ها تنديس تيري آنري فرانسوي را مقابل ورزشگاه خانگي‌شان مي‌كارند تا هوادار اين تيم در روزهايي كه تي‌تي به ينگه دنيا سفر كرده شال سفيد و قرمز آرسنال را دور گردن مجسمه برنزي تي‌تي بيندازد و با اسطوره‌اش عكس يادگاري بگيرد. اينجا و در روزي كه كيا بعد از 14 سال به خانه بازگشته هواداري روي سكو نيست تا به چهره محبوب تمام اين دو دهه كه خاطراتي خوش در ذهن اهالي فوتبال و پرسپوليسي جماعت نقاشي كرده، خوشامد بگويد اما آنجا و در شب بازي با فولام براي بازگشت تي‌تي جشن مي‌گيرند و يك استاديوم 80 هزار نفري به پايش بلند مي‌شوند تا بازگشت اسطوره را حتي براي 2 ماه پاس بدارند و ارزش بگذارند.
تنديس تيري آنري در كنار توني آدامز و هري چاپمن سه اسطوره از سه نسل متفاوت آرسنال روي سردر ورزشگاه اميريتس خودنمايي مي‌كند ضمن اينكه روي ديوار ورزشگاه و در تابلوهايي كه سراسر ديواره استاديوم را پوشانده تصويري ظاهر مي‌شود كه ستارگاني مثل پل مرسون، روبرت پيرس، تيري آنري، توني آدامز، رادفورد و... صف شده‌اند و هوادار آرسنال قبل از ورود به ورزشگاه فقط با تماشاي اين صحنه دچار غروري شيرين مي‌شود، با اين محتوا كه «يك تاريخ پشت تيم محبوب من بوده، پس من آرسنال را دوست دارم، حتي اگر 7 سال جام نگرفته باشد و...» اينجا اما اين اتفاق نمي‌افتد؛ اسطوره بايد از هزار پيچ و خم عبور كند تا شش ماه بعد از آنكه خود تمايلش براي بازگشت به خاستگاهش را علني كرده به تيم خود برگردد. خبري از استقبال آنچناني نيست و حتي يك مراسم كوچك هم برايش گرفته نمي‌شود، فقط خوشامدگويي چند هم‌تيمي است و ديگر هيچ. اينجا خبري از تنديس و تصاوير ماندگار و غرورانگيز روي ديواره ورزشگاه خانگي نيست چراكه انگار بلد نيستيم اسطوره بسازيم و تنها در زمان درماندگي‌شان، به وجوه اسطورگي‌شان و كارهاي بزرگي كه كرده‌اند مي‌پردازيم. فقط آن روزهاست كه تصاوير بهترين لحظات عمرمان كه اسطوره‌هاي‌مان ساخته بودند جلوي چشممان مي‌آيد. اينجا دوست نداريم، نمي‌خواهيم يا نمي‌دانيم وگرنه حتما مي‌توانيم حداقل تصاويري از اسطوره‌هاي‌مان جلوي چشممان باشد و هر روز يادي از آنها كنيم. راستي چرا نبايد همين تصويري كه سه روز پيش خلق شد و وحيد هاشميان، علي كريمي و مهدي مهدوي‌كيا كنار هم مقابل لوگوي پرسپوليس ايستادند و عكسي به يادگار گرفتند، در ابعادي بسيار بزرگتر همواره جلوي چشممان باشد؟ مگر نمي‌دانيم كه اين سه چهره نامدار قريب به 300 بازي ملي و 500 بازي در بوندس ليگاي آلمان انجام داده‌اند و دو تنديس بهترين بازيكن سال آسيا را به خانه آورده‌اند؟
از اينها بزرگتر چه داريم؟ چرا تنديس محبوب‌ترين‌ها، پرسابقه‌ترين‌ها و پرافتخارترين‌ها را نمي‌سازيم؟ چرا پرسپوليس را كه پرطرفدارترين تيم آسيا مي‌دانيم آنطور كه بايد جلوه نمي‌دهيم؟ چرا اسطوره‌هايش را گم كرده‌ايم و تصويري از آنها پيش چشممان نيست؟ چرا براي نسل جديد نمي‌گوييم مهراب شاهرخي كه بود، صفر ايرانپاك چه كرد و امثال جعفر كاشاني، همايون بهزادي و حميد جاسميان تا چه حد در علم و فوتبال بالا رفتند؟ چرا بلد نيستيم اسطوره بسازيم و حفظشان كنيم؟

چهارشنبه|ا|14|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايران ورزشی]

[مشاهده در: www.iran-varzeshi.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 190]