واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: بیاشتهایی و یا بد غذایی کودک در هر شکلش مساله مهمی است که باید آن را جدی گرفت، چرا که در نهایت به سوء تغذیه منجر میشود . بیشتر پدر و مادرها از تغذیه کودکان خود نگرانند . این والدین از بی میلی و کم غذا خوردن کودکان خود در رنج هستند و شکایتهای مختلفی در این مورد دارند . باید بدانیم فقط گرسنگی نیست که کودک را به سوی غذا میکشاند و یا فقط سیر بودن موجب دوری و پرهیز از غذا نمیشود، بلکه عوامل گوناگونی، جدا از نیازهای بدنی، موجب میشود تا کودک غذا بخورد یا نخورد . رفتار بزرگ ترها در این مورد بسیار تعیین کننده است ، برای مثال اگر کودکی صبحانه خوردن خانواده خود را با یک برنامه منظم، دوست داشتنی و با اهمیت نبیند، هیچ میلی به یک صبحانه خوب پیدا نمیکند . در بسیاری از خانوادههایی که زنان شاغل هستند دیده شده که مادر، کودک را با عجله بیدار میکند، با عجله لباس او را میپوشاند و به زور، یک لقمه خشک در دستش میگذارد تا آن را به عنوان صبحانه بخورد . آیا به نظر شما، کسی میتواند در یک محیط عصبی، شلوغ و با عجله غذا بخورد؟ غذا خوردن آن هم در ابتدای صبح، باید همراه با آرامش باشد . ایستاده غذا خوردن، با عجله لقمهای را درست کردن در حالی که کارهای مختلفی را انجام میدهید، فضای ناامنی را برای یک تغذیه مناسب به وجود میآورد . در چنین حالتی، هیچ کودکی میل به خوردن صبحانه ندارد . خانوادههایی که مجبورند صبح زود از خانه خارج شوند و وقت کافی برای صبحانه خوردن در کنار کودک خود را ندارند، بهتر است برنامهای تنظیم کنند که بتوانند همه با هم و در حضور کودک صبحانه بخورند و از این وعده غذایی لذت ببرند . برای نمونه میتوان: شبها زودتر خوابید ، یک سری کارها را از قبل انجام داد و زودتر بیدار شد تا کودک فرصت کارهای اولیه را داشته باشد . در بعضی از خانوادههایی که مادران شاغل نیستند، مشکل به شیوه دیگری خودنمایی میکند: بعضی از مادران آن قدر دیر بیدار میشوند که میتوانند صبحانه و ناهار را همزمان بخورند . دیر بیدار شدن، کوفتگی، خستگی و بیحوصلگی، بیاشتهایی را به همراه دارد . از آن جا که مادر بیمیل است برای تهیه صبحانه مناسب تلاشی نمیکند، در نتیجه با همان بیحوصلگی چیزی را برای کودک خود آماده میکند تا او بخورد . کودکی که همراه مادر خود دیر بیدار شده است طبیعی است که صبحانه و ناهار او یکی میشود . به کودک فرصتبدهید تا صبحانهاش را کامل بخورد . در چنین فضایی نه تنها کودکان، بلکه هر انسانی از خوردن صبحانه لذت میبرد و طبیعی است که این رفتار به عنوان یک عادت غذایی مناسب در کودک باقی میماند . غذای نیم روز : از آن جا که معده کودکان کم حجم است و غذای کمی در معده آنها جا میگیرد . به همین دلیل فاصله بین غذاهای کودک نباید خیلی زیاد باشد . کودکان، بین صبحانه و ناهار احتیاج به یک غذای نیم روزی دارند . این غذای نیم روزی میتواند انواع میوه، خشکبار، نان و شیرینیهای سبک باشد . خوردن غذا در این زمان برای کودکان بسیار مهم است . همراهی مادر با کودک در خوردن غذا : یعنی مادر در کنار کودک بنشیند، با او حرف بزند و با هم این غذای نیمروزی را بخورند . کودکان چه در خوردن صبحانه و چه در ناهار و شام احتیاج به همراهی و همدلی اطرافیان خود دارند و دوست دارند که بزرگ ترهایشان در کنارشان باشند و آنها را همراهی کنند. اگر غذای نیمروز نامناسب باشد در ناهار کودک حتما تاثیر منفی میگذارد . تنقلاتی مانند انواع شکلات و آب نبات و حجم زیاد شیرینی موجب میشود تا کودک یک سیری کاذب پیدا کند و میلی به غذا نداشته باشد. استفاده از انواع خشکبار، دانهها، مغزها و میوهها به مراتب بهتر است . ناهار کودک: ناهار کودک باید غذایی کامل با انواع مواد مغذی باشد . حداقل یک ساعت مانده به ناهار از دادن انواع تنقلات به کودک پرهیز شود، این تنقلات جلوی اشتهای کودک را میگیرد . قبل از ناهار، کودک را از غذا مطلع کنید و اگر در خانه استحتما او را از نوع غذا و یا این که غذا در چه وضعیتی استبا خبر سازید . میتوانید از نیم ساعت مانده به غذا کودک را ترغیب به غذا خوردن کنید و این که به زودی غذا آماده میشود . تجربه یک مادر: "من از صبح به کودکم میگویم چه غذایی را میخواهم درست کنم و گاهی با هم به نتیجه میرسیم که چه چیزی را درست کنم . در بعضی از مراحل او را تشویق میکنم که به من کمک کند . وقتی بوی غذا در آشپزخانه پیچید از او میخواهم تا بو بکشد و همین مساله تبدیل به یک بازی برای ما میشود . من با رفتارهای مختلف نشان میدهم که غذا بسیار خوش رنگ، خوشعطر و خوشمزه است و سعی میکنم با آب و تاب فراوان در مورد غذا حرف بزنم . حتما از او میخواهم که در چیدن سفره به من کمک کند و با هم سفره را برای غذا آماده میکنیم . همیشه قبل از خوردن غذا میگویم که حالا ما بهترین و خوش مزهترین غذای دنیا را میخوریم ." شکی نیست وقتی مادر این گونه فضا را از نظر روانی آماده میکند، کودک مشتاقانه از غذا استقبال خواهد کرد . کودکی که در چنین محیطی غذا میخورد دیدگاه خوبی به غذا دارد و از خوردن آن لذت میبرد . شور و شوق در غذا خوردن : یکی از عوامل مهمی که موجب میشود تا کودک غذای خود را با میل و کامل بخورد، شور و شوق مراقب کودک است . هر چه این شور و شوق زیادتر باشد، کودک میل بیشتری به غذا پیدا میکند . مادری که در رژیم است، پدری که بعضی از غذاها را میخورد، و برخی را نمیخورد و از غذاها ایراد میگیرد، موجب میشود تا کودک نگرش مناسبی به غذا پیدا نکند . خوردن قسمتهای خاصی از یک ماده غذایی، زیر و رو کردن غذا، جستوجو در ظرف غذا، همه و همه رفتارهای ناپسندی است که کودک از پدر، مادر و مراقبین خود میآموزد . این رفتارها در نهایت موجب میشود که لذت غذا خوردن در جمع خانواده کم شود و در نهایت کودک نیز با بیمیلی به غذا خوردن خود ادامه دهد . مادر، پدر و مراقبین کودک باید با رفتارهای خود نشان بدهند که همه غذاها لذیذ، مهم و ارزشمند هستند . نظم: نظم در خوردن غذا بسیار مهم است و هم غذا خوردن میتواند به نظم کودکان کمک کند و هم نظم میتواند میزان میل کودکان را برای خوردن افزایش دهد . زمان هر وعده از غذا باید ثابت و مشخص باشد . این درست نیست که یک بار کودک را ساعت 6 بیدار کرد و به او صبحانه داد، روز بعد ساعت 10 و روز دیگر ساعت 8 صبح . باید یک زمان مشخص را برای هر وعده غذایی در نظر گرفت . این نظم کمک میکند تا معده کودک برای خوردن غذا منظم عمل نماید . نامنظم بودن ساعتهای هر وعده غذا به بیاشتهایی کودک منجر میشود . تنوع غذایی : تنوع مواد غذایی جدا از این که نیازهای مختلف جسمانی کودک را تامین میکند، بیاشتهایی او را هم رفع میکند . هر روز میتوان مواد صبحانه، ناهار و یا شام را تغییر داد . این که هر روز صبح کودک شیر و نان بخورد، طبیعی است که موجب بیاشتهایی او میشود . برای مثال میتوان یک روز کره، روز دیگر پنیر و در روزهای دیگر، تخممرغ، آبمیوه، عسل و . . . در صبحانه کودک گذاشت . بعضی از پدرها و مادرها چون خودشان به عنوان مثال هویج و یا کدو دوست ندارند، این مواد را به کودکان نیز نمیدهند . انواع سبزیها برای کودک مفید است و از همه آنها میتوان در غذاهای مختلف استفاده کرد . به دلایل مختلف، گروهی از کودکان بعضی از مواد غذایی را دوست ندارند . ممکن است کودکی سیبزمینی، هویج، یا لوبیا را دوست نداشته باشد .والدین کودک باید دقت کنند که آیا این دوست نداشتن یک عادت غلط استیا واقعا میل به خوردن آن ندارد . اگر پس از بررسیهای دقیق متوجه شدید که کودک یک ماده غذایی مثلا سیبزمینی را دوست ندارد، بهتر است از دادن آن ماده غذایی برای مدتی صرف نظر کنید و کودک را مجبور به خوردن آن نکنید . برای مثال کودکانی که از برنج زیاد استفاده میکنند بدنشان کمتر به سیبزمینی پخته نیاز پیدا میکند . یا کودکانی که زیاد گوشت میخورند کمتر از لوبیا استقبال میکنند . در حقیقت نیاز آن ماده غذایی به شکل دیگری تامین میشود . بی اشتهایی روانی : بخش بزرگی از بیاشتهایی کودکان بیشتر جنبه روانی دارد . معمولا کودکانی که با یکی از اعضای خانواده خود مشکل دارند، به غذا بیمیل میشوند . کودکانی که پدر و مادر مستبد دارند و یا از طرف اعضای خانواده خود اذیت میشوند بیاشتها میشوند . بعضی وقتها نیز کودک از طریق ابراز بیمیلی و یا غذا نخوردن قصد دارد نظر دیگران را به خود جلب کند . در این حالت مراقب کودک باید دقت کند و به شکلهای مختلف به نیازهای کودک توجه نماید . بسیار غمانگیز است که کودک بخواهد از طریق غذا نخوردن جلب توجه کند .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 533]