مراسم پاياني مسابقه‌ي داستان‌ كوتاه دفاع مقدس دبير علمي جايزه‌ي يوسف: برخي از سر ندانم‌كاري سياه‌نمايي مي‌كنند

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: مراسم پاياني مسابقه‌ي داستان‌ كوتاه دفاع مقدس دبير علمي جايزه‌ي يوسف: برخي از سر ندانم‌كاري سياه‌نمايي مي‌كنند

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و ادب - ادبيات

مراسم پاياني سومين مسابقه‌ي سراسري داستان كوتاه دفاع مقدس (جايزه‌ي ادبي يوسف) روز گذشته (يكشنبه، 11 اسفندماه) در حوزه‌ي هنري برگزار شد.

به گزارش خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در اين مراسم، خسرو باباخاني - دبير علمي سومين جايزه‌ي يوسف - در سخناني گفت: اين جشنواره به دليل تبرك به نام شهيد يوسف ملك‌شامران و هچنين به دليل نيت خير بانيان آن مانند شجره‌ي طيبه‌اي است كه هر سال پربارتر مي‌شود.

او در ادامه يادآور شد: اين جشنواره در حالي برگزار مي‌شود كه از لحاظ كميت نسبت به سال گذشته بهتر شده و از لحاظ كيفيت هم اين‌گونه بوده است. از ميان 1250 اثر كه داوري شد، حدود 726 اثر به مرحله‌ي بعدي راه يافت. در اين مرحله از توان داوري و تشخيص هنرمندانه‌ي 12 داور مدد جستيم، كه 6 نفر آن‌ها ساكن شهرستان و 6 نفر ساكن تهران هستند.

باباخاني با بيان اين‌كه براي اين‌كه جشنواره در سال‌هاي آينده شكوفاتر برگزار شود، بايد ضعف‌ها را برطرف كرد، ادامه داد: يكي از مشكلاتي كه در آثار بررسي‌شده ديده شد،‌ سياه‌نمايي‌اي بود كه برخي از دوستان در برخورد با مقوله‌ي جنگ داشتند و به گونه‌اي عمل مي‌كردند كه گويي حركت ما تجاوزگرانه بوده است؛ در حالي كه كشور ما از موضع دفاع برآمد؛ البته از سر غرض نيست كه بعضي‌ها آثاري اين‌گونه مي‌نويسند؛ بلكه از سر ندانم‌كاري است. اگر دوستان ما اطلاعي از جنگ ندارند، به من و نسل من بازمي‌گردد كه اطلاعات را منتقل نكرده‌ايم. عاشوراهاي زيادي داشته‌ايم؛ اما زينبي نداشته‌ايم كه آن‌ها را منتقل كند.

دبير علمي جايزه‌ي يوسف تصريح كرد: نبايد با كساني كه سياه‌نمايي مي‌كنند، برخورد حذفي داشت.

باباخاني در پايان گفت: بايد سعي كنيم فرهنگ دفاع مقدس را گسترش دهيم. ضعف ديگري كه در آثار مشاهده شد، استفاده از سوژه‌هاي تكراري و نبودن طنز در آثار بود.

در اين مراسم همچنين مصطفي رحماندوست در سخناني گفت: معمولا آثاري كه نوشته مي‌شود، به اميد ماندگاري است؛ اما هيچ‌گاه اول قانون نوشتن تدوين نشده، تا بعد آثار خلق شود. گاهي مي‌بينيم منتقدان سر ساختار فلان اثر مي‌جنگند و بحث مي‌كنند. فكر مي‌كنم اثري كه با قانون گذشته راه نمي‌آيد، در آينده به سبك ادبي تبديل مي‌شود.

اين شاعر و نويسنده‌ي كودكان و نوجوانان يادآور شد: نقد معمولا بر مبناي قوانيني شكل مي‌گيرد كه اين قوانين از آثار خوب گذشته استخراج شده است؛ اما اين قوانين پايدار نيستند. برنارد شاو مي‌گويد، داستان‌نويسان شاعران شكست‌خورده‌اند و من مي‌گويم ناقدان داستان‌نويسان شكست‌خورده‌اند.

رحماندوست همچنين تصريح كرد: با اين گفته كه دفاع مقدس نويسنده ندارد، كاملا مخالف‌ام. افرادي را مي‌شناسم كه با دل و جان مي‌نويسند. آن‌ها كه جبهه را ديدند و قلم به دست گرفتند، موفق‌تر بودند و آن‌ها كه شنيدند و تأثير گرفتند، هم موفق بودند. امروز در دنيا كسي نيست كه مظلوميت يهود را در جنگ جهاني دوم نپذيرد. دليل اصلي آن، ادبيات و سينماست؛ چون ادبيات تأثيرگذار قومي است كه مي‌خواست با انگيزه‌ي سلطه بر دنيا خلق شود. ما كتاب‌هاي عميق زيادي درباره‌ي جنگ جهاني دوم ديده‌ايم كه با انگيزه‌هاي دروني نوشته شده و تأثير فراواني داشته‌ است.

او با بيان اين‌كه اگر نويسنده‌اي از درونش اثري شكل گيرد، جاودانه خواهد ماند، گفت: وقتي نويسنده جايي قرار مي‌گيرد و اين‌جا معناي ديگري دارد، خودش به خودش سفارش مي‌دهد و آن وقت است كه آثار بسيار خوبي به وجود مي‌آيد. نوشته‌هاي خوب ما درباره‌ي دفاع هشت‌ساله بسيار است.

رحماندوست در پايان تصريح كرد: آن اثري ترجمه مي‌شود كه روي زبان دل بين‌المللي تأثير بگذارد. دفاع كردن حرف جهاني است. ما بايد دنبال حرفي بگرديم كه مسلمان و غيرمسلمان سرش نشود.

سومين جايزه‌ي ادبي يوسف همچنين از مجتبي رحماندست - مشاور رييس‌جمهور در امور ايثارگران - تقدير كرد.

جوايز برگزيدگان جايزه نيز با حضور سردار ميرفيصل باقرزاده، محسن مؤمني شريف،‌مصطفي رحماندوست، اميرحسين فردي، قاسمعلي فراست و خسرو باباخاني اهدا شد.

اما برگزيدگان سومين دوره‌ي جايزه‌ي ادبي يوسف (داستان كوتاه دفاع مقدس) به اين شرح معرفي شدند: داستان كوتاه «انتظار در ايستگاه راه‌آهن» نوشته جواد افهمي از تهران، داستان «دعوت» نوشته مريم بيات‌تباراز زنجان و داستان «كسي صداي ما را نمي‌شنود» از شيرين اسحاقي از تهران، رتبه‌هاي اول تا سوم اين جشنواره را به خود اختصاص دادند.

تقديري‌ها هم اين عنوان‌ها بودند: داستان‌هاي «بازي» نوشته‌ي آتي جان‌افشان از كرج، «اي كاش سبزقبا بودم» نوشته محمدرضا شرفي خبوشان از ورامين، «خط فاصله‌ها را سفيد مي‌گذارم» از نفيسه حاجي سليماني از اصفهان، «نوزده پرچم» نوشته اسماعيل امامي از اردبيل، «جزيره جنگ» اثر سيدحسن رضوي از تهران، «تو پدر من نيستي ابراهيم» اثر هادي خورشاهيان از تهران، «بخوان حمله مريم» نوشته محمدنبي بندار از مشهد، «دو شيشه عطر» اثر كيومرث باغستاني از قائم‌شهر، «Send To Fati» اثر سجاد بنكدار از قم، «باشم يا نباشم» نوشته اكرم زيبايي از كرج، «راحله» نوشته حسنا مرادي از تهران، «هيوا مصدوم اتاق 337» اثر سامان احمدي از سنندج، «زنم مي‌خواهد كمي بميرد» نوشته تيمور آقامحمدي از همدان، « چراغ‌كش» اثر هادي بهروز از شيراز، «آخرين بازمانده از نسلي گم‌شده» نوشته‌ اكبر محمودي از تبريز، «از جنس بلور» نوشته مهين‌دخت حسني‌زاده از تهران و «به شرط چند زندگي مي‌كني» نوشته سيده عذرا موسوي از قم.

خسرو باباخاني، حميدرضا شاه‌آبادي، زهرا زواريان، بلقيس سليماني، كاوه بهمن، مهدي كاموس، روح‌الله مهدي‌پور عمراني، حسين بكائي، سيدسعيد موسوي، سيدعليرضا مهرداد، اكبر صحرايي، بابك طيبي، عبدالمجيد نجفي، محمد حنيف، حسين فتاحي و محمدجواد جزيني داوران جايزه‌ي ادبي يوسف بودند.

انتهاي پيام

دوشنبه|ا|12|ا|اسفند|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 174]