واضح آرشیو وب فارسی:قدس: نگاهي به مجموعه هاي شعر رضوي ؛ اوراق عاشقي
قسمت اول
* مجيد نظافت
تاريخ ادبيات فارسي، پس از گسترش اسلام در ايران، هيچ گاه از نشانه هاي اظهار ارادت شاعران و اديبان به ساحت قدس ائمه معصومين(ع)، بي بهره نبوده است. تا آنجا كه حتي با نگاهي سرسري به ديوانها و مجموعه هاي شعري گذشتگان و معاصران مي توان بر اين موضوع، صحه گذاشت.در نگاهي دقيق تر مي توان دريافت كه در مقاطعي از اين تاريخ پر بار، از جمله دوران صفوي، زبان گشودن به نعت و بيان فضايل و مناقب معصومين(ع) رونق بيشتري داشته و اكثر شاعران معتقد و علاقه مند به مكارم، سرلوحه ديوان و دفترشان را پس از ستايش حضرت حق سبحانه و تعالي، با ذكر نبوي و علوي متبرك كرده اند و علاوه بر آن، در جاي جاي سروده هايشان از معصومين مكرم به بزرگواري و جلالت ياد كرده ودر بيان كرامتهاي آنان در خور بضاعت خويش، سنگ تمام گذاشته اند. اين سير ارجمند در طي ادوار، همواره پويايي خويش را حفظ كرده و پيش آمده است تا به مقطع پيروزي انقلاب رسيده و تا هنوز در تكاپوست. نگاهي به سروده هاي سالهاي پس از انقلاب اسلامي نشان مي دهد در اين ايام شعر ديني، شعر رضوي، به فراز تازه اي دست يافته است. در اين مقطع مهم با توجه به رويكرد ديني انقلاب و شكفتگي روحيه توحيدي و دين پژوهي و تجدد اسلامي، شعر ديني و تعهد گامهاي بلندي رو به اوج برداشته است.به گونه اي كه حجم آثاري كه در اين سي، چهل سال اخير در موضوع مورد بحث پديد آمده، از نظر كمي و كيفي قابل قبول و چشم نواز است. شعر آئيني در اين سالها به بلوغ نزديك شده است و از نظر شعريت و نگاه هاي تازه، به مرزهاي جديدي دست يافته، چنانچه اگر شاعران پيشين اغلب به مدح و مرثيه پرداخته اند و وجه غالب سروده هايشان، بيان سوز و گداز پنهان در وقايع است. شاعران امروز نگاه و منظر ديگري دارند و در كنار بيان عظمت و بزرگواري معصومين(ع)، وجهه همت خويش را شرح و بيان حماسه هايي كه در گفتار و شيوه زندگي ائمه(ع) قابل مشاهده است، قرار داده اند و بيشتر از بيان سوز و گداز به تبيين حركتهاي انقلابي و ظلم ستيزي و عدالت جويي و... و معصومين(ع) پرداخته اند. شاعران زمانه ما از ظاهر وقايع، متوجه باطن اتفاقها شده اند و اين مهم يعني توجه شاعران امروز به عمق مسايل و محتواگرايي و پرهيز از بيان مبتني بر سوز و گداز صرف كه در كليت شعر شاعران امروز قابل مشاهده است.اين اتفاقي ارزشمند و بزرگ است. گيريم كه هنوز باشند معدود شاعراني كه نگاه و منظر ديگرگون نكرده اند و در زمانه ما به شيوه قدما نفسي مي كشند.
بگذريم !
اگر چه در طول تاريخ شعر فارسي همواره از موهبت پرداختن به موضوعات ديني و آييني و ذكر فضايل، مدح و مرثيه ائمه(ع) برخوردار بوده است، اما نگارنده بر اين باور است كه حجم اين آثار، هرگز با ميزان ارادت شاعران، نسبتي برابر نداشته است و يك از هزار درياي ارادت و علاقه شيعيان نسبت به امامانشان، در اشعار ايشان نمود يافته است.اين نكته به زعم نگارنده، مسأله اي است كه علت آن را بايد محققان و متفكران پي جويي كنند تا اگر موانعي بر سر راه وجود دارد، آنها را مترفع سازند.به نظر مي رسد يكي از دلايل اين امر، نبودن نهاد مشخصي است كه متولي موضوع باشد و در جهت فراهم كردن زمينه سرودن بيشتر اين گونه آثار و چاپ نشرشان همت كنند.
خوشبختانه در سه دهه اخير بخصوص دو، سه سال گذشته، نهادهاي مختلف فرهنگي مجموعه كلان آستان قدس رضوي، كم و بيش پرداختن به مقوله ارجمند شعر رضوي را در دستور كار خويش قرار داده اند.
سرآغاز اين حركت مجموعه فاخر «ستايش و سوگ امام هشتم(ع)» در شعر است.كتاب كم حجمي كه بيشتر مقاله اي مفصل و تحقيقي و مصداق كامل «خيرالكلام قل و دل» است و استاد بزرگوار ما جناب سيدجعفر شهيدي رحمة ا... عليه، يك بار ديگر در اين كتاب تيزبيني، موجزنويسي و احاطه بي نظير خويش را به مقولات دراز دامن ادبيات و تاريخ و فرهنگ را به نمايش گذاشته است تا جستجوگران اين مبحث را به سر منزل مقصود برساند و اهل تحقيق را چراغي فرا روي گذارده باشد.
سه|ا|شنبه|ا|13|ا|اسفند|ا|1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 164]